กำบ่ะเก่า...บ่เล่าอาจจะลืม (๑๘)เพลงจุละอ่อนหื้อนอนหลับฝัน...(เพลงกล่อมเด็ก)
|

เครดิตภาพ: //www.olddreamz.com
"สิกจุ่งจา"
"สิกจุ่งจา บ่าหล้าจุ่งจ๊อย ขึ้นดอยน้อย ขึ้นดอยหลวง เก็บผักขวง ใส่ซ้าตังลุ่ม เก็บฝักกุ่ม ใส่ซ้าตังบน ยักษ์สองต๋น ปาคนผู้หนึ่ง ตีตึ่งตึ๊ง หื้อแม่สาวฟัง ควักขี้ดัง หื้อแม่สาวจูบ แป๋งตูบน้อย หื้อแม่สาวนอน ขี้ยองขอน หื้อแม่สาวไหว้ ฮ้อยดอกไม้ หื้อแม่สาวเหน็บ จักเข็บขบหู ปู๋หนีบข้าง จ๊างไล่แตง แมงแดงขบเขี้ยว เงี้ยวไล่ฟัน ตกขุมมัน ตีฆ้องมอง ๆ นกสีจ้องบินไปบินมา ก๋าสองตั๋ว เอาลูกออกเล่น เล่นต๋ามเล่น เอาค้อนมาบุบ ตี๋ตุ๊บๆ เหมือนม้าตำเข้า ตำเมื่อเจ้าได้เข้าบุงเดว ดำต๋าเขวไห้กิ๋นนม อมขี้ม้า ก้าขี้แห้ง แก๋งขี้ห้อ มาล่อต๊อกต่อ "

ว่ากันว่า ความทรงจำของมนุษย์มักจะเป็นสมการที่ผกผันกับวัย... สังเกตไหมว่า ยิ่งสูงวัยขึ้นเราจะรำลึกถึงอดีตที่มีระยะห่างจากปัจจุบัน...มากขึ้น ๆ
แหะ ๆ ไม่ได้กำลังปลดปลงอะไรหรอกค่ะ เพราะให้ตาย....ตัวเองก็ไม่เคยยอมรับว่าตัวเอง "แก่" แต่ที่เกริ่น ๆ มานั่น เนื่องจากเมื่อช่วงสองสามวันก่อนได้มีโอกาสไปนั่งล้อมวงคุยกับผู้เฒ่าผู้แก่หลายคน เลยได้เรื่องราว "บ่าเก่า" ที่น่าเรียนรู้และสมควรอนุรักษ์ไว้มากมายทีเดียว
................
อย่างบท "สิกจุ่งจา" ที่นำมาเสนอข้างบนนั่นก็เป็นหนึ่งตัวอย่างของวรรณกรรมมุขปาฐะที่บ่งบอกถึงวิถีชีวิต ความคิดและคติความเชื่อของ "คนบ่าเก่า" ชาวล้านนาได้เป็นอย่างดีทีเดียว...
อาจจะตีความได้หลากหลายแง่มุม... นับตั้งแต่การอบรมบ่มสอนเด็ก ๆให้รู้จักการดำเนินชีวิตที่ถูกที่ควร...
การสิงจุ่งจา (โล้ชิงช้า) ก็เปรียบได้กับการดำเนินชีวิตที่จะต้องมีการ "ขึ้นดอยน้อย ขึ้นดอยหลวง..." นั่นคือมีขึ้น มีลง มีอุปสรรคและความยากลำบากเป็นธรรมดา...
เราจึงต้องรู้จักระมัดระวังและเรียนรู้ที่จะวางตัวให้เหมาะสม...
"เก็บผักขวง ใส่ซ้าตังลุ่ม เก็บฝักกุ่ม ใส่ซ้าตังบน ..." (ผักขวงคือผักที่ขึ้นตามพื้นดิน บางที่เรียกสะเดาดิน ส่วนผักกุ่ม เป็นไม้ยืนต้น ขึ้นอยู่ตามที่สูง)...
นั่นคือการสอนให้รู้จักที่ต่ำที่สูงนั่นเอง...
ไปจนถึงการตีความให้เป็นปริศนาธรรม... "ยักษ์สองต๋น ปาคนผู้หนึ่ง..." ยักษ์สองตนนั้นก็หาใช่อะไรอื่น หมายถึงดวงตาทั้งสองข้างของเรานั่นเอง ที่เมื่อได้พบพานสิ่งใดเข้าแล้วเกิดความพออกพอใจ... เหมือนกับได้ชักพาคน ๆ หนึ่งเข้ามาหลอกล่อเราต่าง ๆ นานา
มีการร้องรำทำเพลงให้เรายินดีในเสียงที่ไพเราะ... ด้วยการ "ตี๋ตึ่งตึ๊ง หื้อแม่สาวฟัง" ด้วยรส... "ควักขี้ดังหื้อแม่สาวจูบ" ด้วยสัมผัส "แป๋งตูบน้อยหื้อแม่สาวนอน" ด้วยธรรมารมณ์ " ฮ้อยดอกไม้ หื้อแม่สาวเหน็บ" ฯลฯ
ซึ่งทั้งหมดทั้งมวลนั้นล้วนเป็นอันตราย...
เปรียบได้กับถูก..."จักเข็บขบหู (ตะขาบกัดหู) ปู๋หนีบข้าง(ปูหนีบสีข้าง) จ๊างไล่แตง(ช้างไล่แทง) แมงแดงขบเขี้ยว(แมงกินฟัน) เงี้ยวไล่ฟัน (เงี้ยว = ชนเผ่า ๆ หนึ่งชาติพันธุ์เดียวกับชาวพม่าปัจจุบัน)...
ซึ่งหากเกิดขึ้นกับใครแล้วรังแต่จะอับอายขายหน้าและมีแต่คนซ้ำเติม "ตีฆ้องมอง ๆ ..."ทีเดียวเชียว!
เก็บมาเล่าต่อและบันทึกไว้หน้านี้ด้วยเกรงว่า... "กำบ่ะเก่า บ่เล่าอาจจะลืม..." ค่า 
  
|
Create Date : 17 กุมภาพันธ์ 2552 |
Last Update : 4 มิถุนายน 2552 14:50:55 น. |
|
13 comments
|
Counter : 2321 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: แม่ไก่ วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:11:16:35 น. |
|
|
|
โดย: แพนด้ามหาภัย วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:11:39:47 น. |
|
|
|
โดย: อัสติสะ วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:18:18:39 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:7:57:39 น. |
|
|
|
โดย: dali IP: 158.108.86.110 วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:8:28:04 น. |
|
|
|
โดย: หอมกร วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:8:54:12 น. |
|
|
|
โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:16:54:14 น. |
|
|
|
โดย: discipula วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:17:05:32 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:7:45:25 น. |
|
|
|
โดย: BeCoffee วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:8:08:23 น. |
|
|
|
โดย: แม่ไก่ IP: 118.174.33.148 วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:12:04:35 น. |
|
|
|
โดย: Devonshire วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:12:23:35 น. |
|
|
|
โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:15:04:03 น. |
|
|
|
| |
|
|
ห่างหายจากการอัพบล็อกไปหลายวัน
ด้วยพันธกิจอันหลีกเลี่ยงไม่ได้
ถึงวันนี้ก็ยังไม่เสร็จสิ้นดีนักแต่ไม่อยากให้บล็อกร้างอ่ะ แหะ ๆ
จริง ๆ แล้วตั้งใจจะรีวิวหนังสือรัก ๆ ที่อ่าน ๆ ไว้ แต่ผ่านพ้นช่วงวันแห่งความรักมาเสียแล้วและไม่มีเวลามากพอด้วย เลยนำบทบันทึกเก่า ๆ นี้มาขัดตาทัพไว้ก่อน
อาจจะไม่ได้แวะเวียนไปเยี่ยมใครต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้นะคะ