|
ไม่ได้แวะเวียนมาหน้าบล็อกกลุ่มนี้เมินขนาดดดดดด...
วันนี้มีหลายสิ่งหลายอย่างที่กระทบ กระแทกอารมณ์
ถ้าไม่คลี่คลายระบายออกไปอาจจะ "ติดอารมณ์" จนแกะไม่ออกก็เป็นได้
ก็เลยหยิบหนังสือแนวสอนใจมาอ่าน แล้วก็พบว่า มี"กำบ่ะเก่า" ของคนบ่ะเก่าอีกหลายสำนวน
ที่ยังไม่ได้นำมาบอกเล่าผ่านหน้าบล็อกนี้...
วันนี้ขอนำเสนอสำนวนที่...อยากจะพูด...อยากจะบอกเองแต่ตัวเองพูดไม่เป็น เลยขอยืมคำของคนโบราณมาบอกก็แล้วกัน ...เพราะอ่านแล้ว รู้สึก "ตรงใจ"
"แมงงนมักจิ๊นเน่า แมงเม่ามักหุมไฟ"
ศัพท์ :
แมงงน = แมลงวัน ,
มัก = ชอบ
จิ๊นเน่า = เนื้อสัตว์ที่เน่าเหม็น
แมงเม่า = แมลงเม่า
หุม = ชอบ,รุมตอม
ขยายความ :
"แมงงน" หรือแมลงวัน หมายถึงคนที่มีสันดานชั่ว ก็มักจะชอบสังคมในหมู่คนชั่วและเสพคบคนชั่วเป็นมิตร...
คุ้นเคยกับความชั่วและคนชั่วจนเห็นเป็นสิ่งธรรมดา
มองไม่เห็นว่าความชั่วนั้นเป็นสิ่งที่น่าเกลียดน่ากลัว...
เป็นหนทางแห่งความฉิบหาย เป็นหนทางที่ควรหลีกเลี่ยง...
สมดังพุทธภาษิตที่ว่า "ความชั่วอันคนชั่วทำได้ง่าย" ตรงกันข้ามกับ "ความดีอันคนดีทำได้ง่าย"
"แมงเม่า" หรือ แมลงเม่าเป็นสัญลักษณ์ของคนโง่งมงาย มักขวนขวายเข้าหากองไฟ
โดยเห็นว่า ไฟคือสิ่งสวยงาม ดูน่าอัศจรรย์ มีรูปดีมีสีสันและเปลวเปล่งแพรวพราย...
เมื่อถลาบินเข้าใส่ ก็จะถูกเผาตายไปในที่สุด...
เปรียบได้กับคนด้อยปัญญาที่มักจะต้องตกเป็นเหยื่อของคนฉลาด...
หรือหลงใหลมัวเมากับลัทธิ ความเชื่ออันงมงาย...
ไม่สนใจจะหาเหตุผล หรือหลักฐานใด ๆ มาพิสูจน์
ฝังจิตฝังใจ ฝังหัวเชื่ออย่างเดียว ไม่เฉลียวว่า...เป็นสิ่งแท้หรือเท็จ...
สัมมาหรือมิจฉา...
ดอกบัวหรือกงจักร
เป็นมนุษย์ต้องอยู่ในที่ที่สูงส่งกว่าแมลงวันและแมลงเม่า จึงจะได้ชื่อว่าเป็น "สัตว์ประเสริฐ"
และที่มนุษย์ "ประเสริฐ"กว่าสัตว์เดรัจฉานก็ตรงที่มีปรีชาญาณ ปัญญาญาณ หรือความรู้อันแหลมคม
อันได้มาจากการฝึกฝน อบรม และปฏิบัติตนเองนั่นแล
(คัดและเรียบเรียงจาก "ภูมิปัญญาล้านนาชน" โดย มานิต สุทธจิตต์)
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 184 คน [
อิน้องเหมือนกันค่ะปี้แม่ไก่ เรียกว่าความคิด
มันพาไปแต่สิ่งชั่วๆ .. เลยแบบว่ามาตอนนี้อ่านบล็อกนี้
แล้วเหมือนได้ระบายความโกรธเป็นรอยยิ้มแทน แล้ว
ก็อยากเรียกไอ้คนที่ทำเรารู้สึกผิดปกติแบบนี้ว่า
ไอ้ อี แมงงนค่ะ ... 555+