นิทานหลังเขา จากชนเผ่าลาหู่เรื่อง "เจ๊าะเกอะโด"
เป็นนิทานที่เคยได้ยินได้ฟังมาจากพ่อ...
และพ่อฟังมาจากพ่ออุ๊ยแม่อุ๊ย...สืบทอดกันมา...
บอกว่า...มาจากหลังดอยปู้นนนนน.....
(ปู้นนนน...ยาว ๆ แสดงว่าไกลมาก ๆ เพราะฉะนั้นอย่าถามถึงที่มาที่ไปก็แล้วกันเนาะ)
เจ๊าะเกอะโด
มีชายคนหนึ่ง ชื่อเจ๊าะเกอะโด เขาเป็นคนขี้เกียจมาก ไม่ยอมทำงานทำการอะไร ให้เมียคอยหาเลี้ยงคนเดียว
อยู่กินกันมาจนได้หนึ่งปี เจ๊าะเกอะโดก็เกิดความคิดขึ้นว่า ...
เอ เราน่าจะช่วยเมียทำงานบ้างนะ
คิดได้ดังนั้นก็บอกกับเมียว่า "วันนี้ข้าจะไปทำงานที่ไร่เองนะ
เจ้าห่อข้าวให้ข้าด้วยก็แล้วกัน "
เมื่อผู้เป็นเมียได้ยินเช่นนั้นก็ทั้งแปลกใจและดีใจเป็นอย่างยิ่ง จึงรีบห่อข้าวให้
แต่เมื่อเมียของเขาห่อข้าวเสร็จ เขาก็เกิดความขี้เกียจขึ้นมาอีก
ก็เลยบอกกับเมียว่า...
" วันนี้ข้าขี้เกียจแล้วล่ะ เอาไว้พรุ่งนี้ค่อยไปก็แล้วกันนะ..."
ว่าแล้วก็ล้มตัวลงนอนตามเดิม
เมียก็ไม่รู้จะว่ายังไง ก็เลยต้องรีบไปไร่ทำงานคนเดียวเหมือนทุกวัน
เช้าวันรุ่งขึ้น เจ๊าะเกอะโดก็ตัดสินใจแน่วแน่ว่า ...
อย่างไรเสียวันนี้ก็ต้องไปไร่ให้ได้ ก็เลยบอกเมียให้ห่อข้าวให้อีก
เมื่อเมียห่อกับข้าวให้แล้ว เขาก็ออกไปไร่ เมื่อไปถึงไร่ เอาห่อข้าวห้อยไว้แล้วก็เกิดขี้เกียจก็เลยลงนอนในกระท่อมเฝ้าไร่
จนเที่ยงแล้วเขาก็ยังขี้เกียจกระทั่งจะลุกขึ้นมากินข้าว
สักพักก็มีมิ้มตัวหนึ่งบินวนมาดูดน้ำจากกระบอกน้ำของเขา เ
ขาก็กลัวว่ามิ้มจะกินน้ำของเขาหมด ขี้เกียจไปตักน้ำใหม่
จึงคว้ามีดมาฟันฉับโดนเขี้ยวมิ้มหลุดออกมามิ้มก็ตาย
เขาก็ลงนอนต่อไป ตื่นขึ้นมาอีกทีตอนบ่าย ก็เห็นเขี้ยวมิ้มใหญ่ขึ้น ขนาดเท่าเขี้ยวของคน เขาจึงลองจับมาสวมเข้าในปากตัวเองดูปรากฏว่าสวมได้พอดี
แต่พอสวมฟันมิ้มเข้าไปก็รู้สึกว่าอยู่เฉยๆ ไม่ได้ เขากระโดดลงจากกระท่อม ถางหญ้าในไร่จนเสร็จก่อนค่ำวันนั้นเอง แล้วก็กลับบ้านถอดเขี้ยวมิ้มออก
เย็นนั้น หลังจากอาบน้ำอาบท่ากินข้าวกินปลาเสร็จสรรพ เมียก็ชวนว่า...
"พรุ่งนี้เราไปไร่ด้วยกันนะจะได้ถางหญ้าให้เสร็จเร็ว ๆ "
เจ๊าะเกอะโดก็บอกกับเมียว่า...." ข้าถางเสร็จหมดแล้ว ไม่ต้องไปแล้ว..."
ฝ่ายเมียก็ไม่เชื่อ เพราะที่ไร่นั้นกว้าง ปกตินางทำคนเดียวต้องทำถึงสิบวันถึงจะเสร็จ นี่ผัวนางขี้เกียจอย่างนี้ไปไร่แค่วันเดียวจะทำเสร็จได้อย่างไร
เช้าวันรุ่งขึ้น เมียก็เลยไปไร่คนเดียว พอไปถึงก็เลยเห็นว่า ผัวถางหญ้าเสร็จแล้วจริง ๆ เมียก็ดีใจมาก แต่ก็อดแปลกใจไม่ได้ว่าเป็นไปได้ยังไง
พอวันรุ่งขึ้นเจ๊าะเกอะโดก็บอกเมียว่า ..."วันนี้ข้าจะไปหาของกินมาให้..."
ว่าแล้วก็ออกเดินทางไป ถึงเมือง ๆ หนึ่ง ถามหาหมูตัวใหญ่ที่สุดในเมืองนี้
ชาวบ้านก็บอกว่าหมูตัวที่ใหญ่ที่สุดก็มีแต่หมูเจ้าเมืองเท่านั้นแหละ เจ๊าะเกอะโดก็เลยไปขอดูหมูท่านเจ้าเมือง
พอไปถึงก็บอกว่า..."หมูตัวนี้มันเล็กไปเรากินไม่อิ่มหรอก"
เมื่อเจ้าเมืองได้ยินก็ไม่พอใจ จึงพูดออกไปด้วยความโมโหและรำคาญว่า
"ถ้าเจ้ากินหมูตัวนี้หมดในมื้อเดียวเราจะยกเมืองให้เจ้าครึ่งหนึ่ง...รวมทั้งลูกน้องบริวาร เอ้า " เจ๊าะเกอะโดก็เลยฆ่าหมูทำอาหารกิน จนหมูหมดทั้งตัว
กินเสร็จก็บอก.... "เฮ้อ... ยังไม่อิ่มดีเลย..."
เจ้าเมืองก็ตกใจ แต่ก็ต้องยกเมืองให้เขาครึ่งหนึ่งตามสัญญา ซึ่งรวมทั้งลูกน้องบริวาร...
จากนั้น เจ๊าะเกอะโดก็ออกเดินทางต่อไปอีกเมืองหนึ่งและถามหาควายที่ตัวใหญ่ที่สุดในเมืองนั้น ชาวบ้านก็บอกว่าควายที่ตัวใหญ่ที่สุดก็มีแต่ควายของเจ้าเมืองเท่านั้นแหละ
เขาก็ไปขอดูควายท่านเจ้าเมืองอีก และพูดว่า...
"ควายตัวนี้เล็กไปเรากินไม่อิ่มหรอก..."
ท่านเจ้าเมืองได้ยินก็พูดออกไปด้วยความโมโหและรำคาญว่า
"ถ้าเจ้ากินควายตัวนี้หมดในมื้อเดียว ข้าจะยกเมืองให้เจ้าครึ่งหนึ่ง รวมทั้งลูกน้องบริวาร..."
เจ๊าะเกอะโด ก็ฆ่าควายและทำกินจนควายหมดทั้งตัว กินเสร็จก็บอก
" เฮ้อ... ยังไม่อิ่มเท่าไหร่เลย ..."
เจ้าเมืองก็ตกใจ แต่ก็ต้องยอมยกเมืองให้เขาครึ่งหนึ่งพร้อมลูกน้องบริวาร
แล้วเจ๊าะเกอะโด ก็ออกเดินทางไปอีกเมืองหนึ่ง ถามหาที่ดินที่กว้างที่สุด ชาวบ้านก็บอกว่ามีแต่ที่ดินของเจ้าเมืองเท่านั้นแหละที่กว้างที่สุด
เขาจึงก็ไปหาเจ้าเมือง บอกว่า เจ้าเมืองมีที่ดินเท่านี้เองเหรอ...เราขี้ใส่ยังไม่พอเลย
เจ้าเมืองได้ยินก็โมโห จึงพูดออกไปว่า ...
"...ถ้าเจ้าขี้ได้เต็มที่ดินของเรา เราจะยกเมืองให้เจ้าครึ่งหนึ่งเลย..."
เจ๊าะเกอะโดก็เลยขี้ออกมาจนเต็มที่ของเจ้าเมือง
แล้วก็พูดว่า..." เฮ้อ...ขี้ยังไม่สุดดีเลย..."
เจ้าเมืองก็แปลกใจมากแต่ก็ต้องยอมยกเมืองให้ครึ่งหนึ่งตามที่ได้ลั่นวาจาไว้
ในที่สุดเจ๊าะเกอะโด ก็ได้ครองเมืองสามเมืองเมืองละครึ่ง พาลูกพาเมียมาอยู่ด้วยและมีบริวารมากมาย....
(...จบ...)
แล้วก็ไม่ต้องถามถึงคติธรรมประจำเรื่องหรอกนะ เพราะว่ามันไม่มีอ่ะ...แต่ส่วนตัวคิดว่ามันคงมีแฝงอยู่ที่ใดที่หนึ่งแหละ อ่านจบแล้วตีความกันเอาเองแล้วกัน แหะ ๆ
| Create Date : 15 กุมภาพันธ์ 2551 |
| Last Update : 15 กุมภาพันธ์ 2551 12:57:58 น. |
|
7 comments
|
| Counter : 1768 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: โมกสีเงิน  วันที่: 15 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:14:51:45 น. |
|
|
|
| โดย: แพนด้ามหาภัย วันที่: 15 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:21:52:07 น. |
|
|
|
| โดย: BeCoffee วันที่: 15 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:22:57:12 น. |
|
|
|
โดย: แม่เฮือน  วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:2:50:32 น. |
|
|
|
| โดย: treehouse วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:8:51:06 น. |
|
|
|
| โดย: ดอกเสี้ยวขาว วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:10:05:11 น. |
|
|
|
| โดย: นายแจม วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:16:24:45 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 184 คน [
แต่ไม่เข้าใจเจ้าค่ะ...
เฉลยหน่อยซิคะ....
ไม่เคยคิดเองเรยยย อิ อิ อิ
คิดถึงตอนบ่ายๆ ค่ะ