พุทธประวัติจากพระโอษฐ์ .. ทรงคิดหาที่พึ่งสำหรับพระองค์เอง

.




ภิกษุ ท.!
เมื่อเราอยู่ที่ตำบลอุรุเวลา ใกล้ฝั่งแม่น้ำเนรัญชรา, ที่ต้นไทรเป็นที่พักร้อนของเด็กเลี้ยงแพะ คราวเมื่อตรัสรู้ใหม่ๆ,

ภิกษุ ท.!
เมื่อเราเร้นอยู่ ณ ที่สงัด เกิดปริวิตกขึ้นในใจว่า “ผู้อยู่ไม่มีที่เคารพ ไม่มีที่พึ่งพำนักย่อมเป็นทุกข์, เราจะพึงสักการะเคารพสมณะหรือพราหมณ์คนไหนหนอแล้วแลอยู่ ?”

ภิกษุ ท. !
ความรู้สึกอันนี้ได้เกิดแก่เราว่า “เรามองไม่เห็น สมณพราหมณ์อื่นที่ไหนในโลกนี้และเทวโลก มารโลก พรหมโลก และหมู่สัตว์พร้อมทั้งสมณะพราหมณ์, เทวดาพร้อมทั้งมนุษย์ ซึ่งสมบูรณ์ด้วยศีล ด้วยสมาธิ ด้วยปัญญา ด้วยวิมุตติ ยิ่งกว่าเรา ซึ่งเราควรสักการะเคารพ แล้วเข้าไปอาศัยอยู่”.

ภิกษุ ท. !
ความคิดอันนี้ได้เกิดขึ้นแก่เราว่า “ถ้าไฉน ธรรมอันใดที่เราได้ตรัสรู้แล้ว. เราพึงสักการะเคารพธรรมนั้น เข้าไปอาศัยแล้วแลอยู่เถิด”

สหัมบดีพรหม รู้ความคิดในใจของเรา อันตรธานจากพรหมโลก มาปรากฏอยู่เฉพาะหน้าเรา ในชั่วเวลาที่คนแข็งแรง เหยียดแขนออก แล้วคู้เข้า เท่านั้น.

ภิกษุ ท. !
สหัมบดีพรหม ทำผ้าห่มเฉวียงบ่าข้างหนึ่ง จดเข่าข้างขวาที่พื้นดิน น้อมอัญชลีเข้ามาหาเราแล้วกล่าวกะเราว่า

“อย่างนั้นแหละ พระผู้มีพระภาค !
อย่างนั้นแหละ พระสุคต ! ข้าแต่พระองค์ ! แม้พระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
ที่ล่วงไปแล้วในอดีต ก็ได้สักการะเคารพธรรมนั่นเอง เข้าไปอาศัยแล้วแลอยู่, แม้ที่จักมาตรัสรู้ข้างหน้า ก็จักสักการะเคารพธรรมนั่นเอง จักเข้าไปอาศัยแล้วแลอยู่.

ข้าแต่พระองค์ ! แม้พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าในบัดนี้
ก็ขอจงสักการะเคารพธรรมนั่นแหละเข้าไปอาศัยแล้วแลอยู่เถิด”. สหัมบดีพรหมได้กล่าวคำนี้แล้ว; ได้กล่าวคำอื่นอีก(ซึ่งผูกเป็นกาพย์) ว่า :-

“พระสัมพุทธเจ้าเหล่าใดในอดีตด้วย พระสัมพุทธเจ้าเหล่าใดในอนาคตด้วย และพระสัมพุทธเจ้าผู้ทำความโศกแห่งสัตวโลกเป็นอันมากให้ฉิบหายไปด้วย, พระสัมพุทธเจ้าทั้งหมดนั้นล้วนแล้วแต่เคารพพระสัทธรรมแล้วแลอยู่แล้ว, อยู่อยู่, และจักอยู่ ; ข้อนี้เป็นธรรมดาแห่งพระพุทธเจ้าทั้งหลาย, เพราะเหตุนั้นแล คนผู้รักตนหวังอยู่ต่อคุณอันใหญ่ ระลึกถึงซึ่งพระพุทธศาสนาอยู่ จงเคารพพระสัทธรรมเถิด”

ภิกษุ ท. !
สหัมบดีพรหมได้กล่าวคำนี้แล้ว, อภิวาทเราแล้วกระทำประทักษิณหายไปในที่นั้น.ภิกษุ ท.! เราเข้าใจในการเชื้อเชิญของพรหม และการกระทำที่สมควรแก่ตน : เราได้ตรัสรู้ธรรมใดก็ สักการะเคารพธรรมนั้น เข้าไปอาศัยธรรมนั้น อยู่แล้ว.

ภิกษุ ท. !
อนึ่ง ในกาลใดแล หมู่สงฆ์ประกอบพร้อมด้วยคุณอันใหญ่, ในกาลนั้น เรามีความเคารพ แม้ในสงฆ์๑, ดังนี้.
.
.
.
บาลี จตุกฺก. อํ. ๒๑/๒๕/๒๑.
ตรัสแก่ภิกษุสงฆ์ ที่เชตวัน

Create Date : 06 สิงหาคม 2555		0 comments
Last Update : 6 สิงหาคม 2555 6:17:36 น.
Counter : 1188 Pageviews.
Share Tweet