อริยสัจจากพระโอษฐ์ .. ทรงพบ

.





ต่อไปนี้มีการตรัสเล่าถึง การประพฤติอัตตกิลมถานุโยคจนอุปมาปรากฏ และทรงทำทุกรกิริยา แล้วทรงเลิกหมุนไปจับเอาการกระทำความเพียรทางใจ ดังแสดงไว้ในพระพุทธประวัติต่าง ๆ จนได้ "พบ" คือตรัสรู้ความจริงอันประเสริฐ.

...........................


ภิกษุ ท. !
เรานั้น, ครั้นเมื่อจิตตั้งมั่น บริสุทธิ์ผุดผ่อง ไม่มีกิเลส ปราศจากอุปกิเลส เป็นธรรมชาติอ่อนโยน ควรแก่การงาน ตั้งอยู่ได้ ไม่หวั่นไหว เช่นนี้แล้ว, ได้น้อมจิตไปเฉพาะต่อ ญาณเป็นเครื่องสิ้นไปแห่งอาสวะทั้งหลาย เรารู้เฉพาะแล้วตามเป็นจริงว่า ..

- นี้เป็นทุกข์,
- นี้เป็นเหตุให้เกิดทุกข์,
- นี้เป็นความดับไม่เหลือของทุกข์,
- และนี้เป็นทางดำเนินให้ถึงความดับไม่เหลือของทุกข์

- เหล่านี้เป็นอาสวะทั้งหลาย,
- นี้เป็นเหตุให้เกิดอาสวะ,
- นี้เป็นความดับไม่เหลือของอาสวะ,
- และนี้เป็นทางดำเนินให้ถึงความดับไม่เหลือของอาสวะ
ดังนี้.

เมื่อเรารู้อยู่อย่างนี้ เห็นอยู่อย่างนี้ จิตก็พ้นแล้วจาก ..
- อาสวะคือกาม
- อาสวะคือภพ
- อาสวะคืออวิชชา.

ครั้นจิตพ้นแล้ว ก็เกิดญาณหยั่งรู้ ว่า "พ้นแล้ว" เรารู้เฉพาะแล้ว ว่า ..
- ชาติสิ้นแล้ว
- พรหมจรรย์อยู่จบแล้ว
- กิจที่ควรทำได้ทำสำเร็จแล้ว
- กิจอื่นที่จะต้องทำเพื่อความหลุดพ้นอย่างนี้ มิได้มีอีก
ดังนี้.

ภิกษุ ท. !
นี้แล วิชชาที่สาม ที่เราได้บรรลุแล้วในปัจฉิมยามแห่งราตรี. อวิชชาถูกกำจัดแล้ววิชชาเกิดขึ้นแล้ว; ความมืดถูกกำจัดแล้ว ความสว่างเกิดขึ้นแล้วโดยประการที่เกิดขึ้นแก่บุคคลผู้ไม่ประมาท มีความเพียรเผากิเลส มีตนส่งไปแล้วแลอยู่
.
.
.
มู. ม. ๑๒/๒๓๗/๒๕๓.

Create Date : 29 มกราคม 2556		0 comments
Last Update : 29 มกราคม 2556 8:47:56 น.
Counter : 925 Pageviews.
Share Tweet