อริยสัจจากพระโอษฐ์ .. ไม่รู้อริยสัจ ก็ยังไม่เป็นสมณพราหมณ์ที่แท้

.




ภิกษุ ท. !
สมณะหรือพราหมณ์ก็ตาม เหล่าใดเหล่าหนึ่ง ย่อมไม่รู้ชัดตามเป็นจริงว่า ..
- นี้ ความทุกข์,
- นี้ เหตุให้เกิดขึ้นแห่งทุกข์,
- นี้ ความดับไม่เหลือแห่งทุกข์,
- นี้ ทางดำเนินให้ถึงความดับไม่เหลือแห่งทุกข์
ดังนี้;

ภิกษุ ท. !
สมณะหรือพราหมณ์เหล่านั้น มิใช่ผู้ที่ควรได้รับการมสมมติว่าเป็นสมณะในหมู่สมณะ มิใช่ผู้ที่ควรได้รับการสมมติว่าเป็นพราหมณ์ในหมู่พราหมณ์. อีกอย่างหนึ่ง บุคคลผู้ไม่รู้เหล่านั้น จะได้ทำให้แจ้งซึ่งประโยชน์แห่งความเป็นสมณะหรือประโยชน์แห่งความเป็นพราหมณ์ ด้วยปัญญาอันยิ่งเอง ในทิฏฐธรรมนี้เข้าถึงแล้วแลอยู่ หาได้ไม่

ภิกษุ ท. !
ส่วนสมณะหรือพราหมณ์ก็ตาม เหล่าใดเหล่าหนึ่ง ย่อมรู้ชัดตามเป็นจริงว่า ..
- นี้ ความทุกข์,
- นี้ เหตุให้เกิดขึ้นแห่งทุกข์,
- นี้ ความดับไม่เหลือแห่งทุกข์,
- นี้ ทางดำเนินให้ถึงความดับไม่เหลือแห่งทุกข์
ดังนี้;

ภิกษุ ท. !
สมณะหรือพราหมณ์เหล่านั้นแล ย่อมเป็นผู้ควรได้รับการสมมติว่าเป็นสมณะในหมู่สมณะ ย่อมเป็นผู้ควรได้รับการสมมติว่าเป็นพราหมณ์ในหมู่พราหมณ์. อีกอย่างหนึ่ง บุคคลผู้รู้ชัดตามความเป็นจริงเหล่านั้น ย่อมทำให้แจ้งซึ่งประโยชน์แห่งความเป็นสมณะ หรือประโยชน์แห่งความเป็นพราหมณ์ด้วยปัญญาอันยิ่งเอง ในทิฏฐธรรมนี้ เข้าถึงแล้วแลอยู่ ได้โดยแท้.

(พระผู้มีพระภาค ได้ตรัสไวยากรณ์ภาษิตนี้แล้ว พระองค์ผู้สุคตศาสดา ได้ตรัสคำประพันธ์ต่อไปอีกว่า :-)

ชนเหล่าใด ไม่รู้ทั่วถึงซึ่ง ..
- ทุกข์
- และเหตุเกิดแห่งทุกข์
- และธรรมเป็นที่ดับแห่งทุกข์ทั้งปวงโดยไม่เหลือ
- และหนทางเป็นที่ถึงซึ่งความเข้าไปสงบแห่งทุกข์;
ชนเหล่านั้น พลาดแล้วจากเจโตวิมุตติ และปัญญาวิมุตติ ไม่สมควรที่จะกระทำที่สุดแห่งทุกข์ มีแต่จะเข้าถึงซึ่งชาติและชรา.

ส่วนชนเหล่าใด รู้ทั่วถึงซึ่ง ..
- ทุกข์
- และเหตุเกิดแห่งทุกข์
- และธรรมเป็นที่ดับแห่งทุกข์ทั้งปวงโดยไม่เหลือ
- และหนทางเป็นที่ถึงซึ่งความเข้าไปสงบแห่งทุกข์;
ชนเหล่านั้น ถึงพร้อมแล้วด้วยเจโตวิมุตติและปัญญาวิมุตติ สมควรที่จะกระทำที่สุดแห่งทุกข์ ไม่เข้าถึงซึ่งชาติและชรา.
.
.
.
มหาวาร.สํ. ๑๙/๕๔๒/๑๗๐๐ - ๑๗๐๒


หมายเหตุ จขบ

จะเห็นได้ว่าพระพุทธดำรัสส่วนใหญ่เน้นย้ำแต่เรื่อง ทุกข์ เหตุแห่งทุกข์ ความดับทุกข์ และทางให้ถึงความดับทุกข์

ในขณะที่หลักธรรม ปฏิจจสมุปบาท เองนั้น แจกแจงรายละเอียดของการเกิดทุกข์ โดยเริ่มต้นที่อวิชชา สังขาร วิญญาณ ... อย่างเป็นลำดับขั้นตอนที่ชัดเจนอยู่แล้ว

ดังนั้น ทั้งเจโตวิมุติ และ ปัญญาวิมุติ ที่จิตใจคนคนหนึ่งจะเข้าถึงได้ แปลว่าต้องเข้าใจหลักธรรมปฏิจสมุปบาทเป็นเบื้องต้น จึงจะอยู่ในฐานะที่จะรู้จักทุกข์ เหตุแห่งทุกข์ ความดับทุกข์ และหนทางแห่งการดับทุกข์ได้

นี่จึงเป็นเหตุผลให้ท่านพุทธทาสเน้นย้ำให้ศาสนิกศึกษา ทำความเข้าใจ หลักธรรมปฏิจจสมุปบาท แล้วพยายามควบคุม ปฏิบัติจิตเสียให้ได้ในชีวิตนี้

โดยไม่ต้องไปมัวเมา ลุ่มหลง เรื่องของอนาคต เรื่องของอดีต ที่รู้ไม่ได้ มองไม่เห็น และไม่มีทางพิสูจน์ความจริง ความเท็จได้ .. เรื่องเพริดแพร้วพิสดารพวกนี้จึงเป็นเพียง "ขยะ" ที่ปะปนอยู่ในศาสนธรรม ที่ไร้ประโยชน์ต่อผู้ปรารถนาวิมุติ ทั้งปวงโดยสิ้นเชิง

เป็นเพียงอุบายธรรมเอาไว้ข่มขู่จิตวิญญาณโง่เขลาให้กลัวเกรง ในระดับศีลธรรมเท่านั้นเอง

Create Date : 17 มกราคม 2556		0 comments
Last Update : 17 มกราคม 2556 6:34:00 น.
Counter : 1239 Pageviews.
Share Tweet