อริยสัจจากพระโอษฐ์ .. พอรู้อริยสัจทุกข์เหลือน้อยขนาดฝุ่นติดปลายเล็บเทียบกับปฐพี
.
ภิกษุ ท. ! เธอทั้งหลายจะสำคัญความข้อนี้ว่าอย่างไร : ฝุ่นนิดหนึ่งที่เราช้อนขึ้นด้วยปลายเล็บนี้ กับมหาปฐพีนี้ ข้างไหนจะมากกว่ากัน ?
" ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ! มหาปฐพีนั่นแหละ เป็นดินที่มากกว่า. ฝุ่นนิดหนึ่ง เท่าที่ทรงช้อนขึ้นด้วยปลาพระนขานี้ เป็นของมีประมาณน้อย. ฝุ่นนั้น เมื่อนำไปเทียบกับมหาปฐพี ย่อมไม่ถึงซึ่งการคำนวณได้ เปรียบเทียบได้ ไม่เข้าถึงแม้ซึ่งกะละภาค"
ภิกษุ ท. ! อุปมานี้ฉันใด อุปไมยก็ฉันนั้น : สำหรับอริยสาวกผู้ถึงพร้อมด้วย (สัมมา) ทิฏฐิ รู้พร้อมเฉพาะแล้ว, ความทุกข์ของท่านส่วนที่สิ้นไปแล้ว หมดไปแล้ว ย่อมมากมากว่า; ความทุกข์ที่ยังเหลืออยู่ มีประมาณน้อย : เมื่อนำเข้าไปเทียบกับกองทุกข์ที่สิ้นไปแล้ว หมดไปแล้ว ในกาลก่อน ย่อมไม่ถึงซึ่งการคำนวณได้เปรียบเทียบได้ ไม่เข้าถึงแม้ซึ่งกะละภาพ นั่นคือความทุกข์ของ โสดาบันผู้สัตตักขัตตุปรมะ๑ ผู้เห็นชัดตามเป็นจริงว่า ..
- ทุกข์ เป็นอย่างนี้. - เหตุให้เกิดทุกข์ เป็นอย่างนี้, - ความดับไม่เหลือแห่งทุกข์ เป็นอย่างนี้. - ทางดำเนินให้ถึงความดับไม่เหลือแห่งทุกข์ เป็นอย่างนี้ ดังนี้.
ภิกษุ ท. ! เพราะเหตุนั้น ในเรื่องนี้ เธอพึงประกอบโยคกรรมอันเป็นเครื่องกระทำให้รู้ว่า ..
- ทุกข์ เป็นอย่างนี้, - เหตุเกิดขึ้นแห่งทุกข์ เป็นอย่างนี้, - ความดับไม่เหลือแห่งทุกข์ เป็นอย่างนี้, - ทางดำเนินให้ถึงความดับไม่เหลือแห่งทุกข์เป็นอย่างนี้. ดังนี้ . . . มหาวาร. สํ. ๑๙/๕๗๒/๑๗๔๗.
Create Date : 01 มกราคม 2556 |
|
2 comments |
Last Update : 1 มกราคม 2556 7:24:48 น. |
Counter : 1537 Pageviews. |
|
|
|