คำชี้แจง
บล็อกนี้อยู่ในหมวด Education Blog ยินดีเปิดรับทุกความคิดเห็นของเพื่อนๆ ที่มีล็อคอิน เพื่อพูดคุยอย่างสร้างสรรค์

แม้ท่านจะใช้ตรรกะวิบัติมาพูดคุย แต่เราจะไม่ใช้ตรรกะวิบัติกับท่านแน่นอน

มาอ่านเรื่องเกี่ยวกับ
เรื่องการศึกษาบ้านเราด้วยค่ะ

สมัยก่อนๆ เราไม่ค่อยได้เรียนอะไรพิเศษกัน
ไม่เหมือนเด็กสมัยนี้เรียนกันหนักมาก
ตั้งแต่เริ่มเรียนก็ต้องเรียนพิเศษกันแล้ว
วันเสาร์ อาทิตย์ก็แทบไม่มีเวลาได้เล่นเลย
เห็นเด็กๆรุ่นนี้ ไม่มีเวลาจะเป็นเด็กเลย
เพราะเรียนกันแทบไม่มีเวลา

อ่านแล้วรู้สึกย้อนกลับไปบรรยากาศ
ในห้องเรียนสมัยเด็กๆ อีกครั้ง
คุณต่อมีประสบการณ์ไปศึกษา
ในต่างแดน น่าจะเห็นภาพได้ชัดเจนจ้า

อรุณสวัสดิ์ครับน้องต่อ

สมัยรุ่นผมแต่ก่อนชอบไปโรงเรียนนะครับ คืออยากไปเจอเพื่อน ๆ และก็สนิทกับครูเหมือนกันครับ บรรยากาศที่โรงเรียนผมชอบมาก มีกฏระเบียบ แต่ไม่ยุ่ง วุ่นวายแบบในปัจจุบัน สมัยก่อนไม่มีใครกล้าประท้วงด้วยมั้งครับ ปัจจุบันผมว่าเละจริง ๆ

เรียนในโรงเรียนกวดวิชา เป็นอะไรที่สนุกดีนะ เพราะครูผู้สอนจะมีเทคนิคการจำ ครูกับนักเรียนรู้สึกเหมือนเป็นเพื่อนกันมากกว่าครูในโรงเรียน แต่ครูในโรงเรียนบางคนก็มีความเป็นเพื่อนกับนักเรียนนะ ถ้าห้องไหนได้ครูแบบนี้ไปเป็นครูประจำชั้น เราจะรู้สึกอิจฉาเลย

สำหรับการไม่อยากไปโรงเรียน เราก็เป็นนะตอนประถม บางทีการไม่ได้รับกำลังใจจากครู มันก็ทำให้เราไม่อยากไปโรงเรียนได้ เช่น เราทำงานนั้นได้ไม่ดี ตวัดเขียนเส้นไม่เหมือนคนอื่น แล้วเราได้ตราปั๊มหน้าบึ้ง หรือคำว่าแย่ เราก็ห่อเหี่ยวเหมือนกัน จำไม่ได้ว่าถึงขั้นร้องไห้หรือเปล่า แต่มันก็จิตตกอะ และตอนนั้นเราแค่ ป.1 เอง ใจเรามันก็ไม่ได้แกร่ง

สำหรับเรา ตราปั๊มแบบนี้ อย่ามีเลย สงสารเด็กบ้าง

โตขึ้นมาชั้นมัธยม มันมีแรงจูงใจนิดนึง คือ การที่แอบชอบใครบางคน มันทำให้เราอยากไปโรงเรียน

เรื่องเครื่องแบบนักเรียน โรงเรียนเราที่เราเรียนตอนม.ปลายมีการประท้วงนะ แต่ไม่ใช่การประท้วงเรื่องการไม่อยากใส่เครื่องแบบ แต่ประท้วงเรียกร้องเรื่องอยากได้เข็ม อยากมีเข็มติดเสื้อเหมือนโรงเรียนอื่นเขา แต่ ณ ตอนนั้นผอ. ไม่ให้ เพราะมองว่ามันสามารถเป็นอาวุธได้ แต่ ณ ปัจจุบันโรงเรียนเรามีเข็มแล้ว ไม่รู้ว่ามีการเรียกร้องกันอีก หรือ ผอ. คนใหม่พิจารณาให้มีเอง (แค่เรื่องเข็มก็เห็นถึงความเหลื่อมล้ำได้)

เรื่องเรียนออนไลน์แล้วต้องใส่ชุดนักเรียน เราว่ามันก็บ้านะ ให้เด็กเขาใส่ชุดอะไรก็ได้ที่เขาอยากใส่เถอะ นอกจากมันจะสร้างความสุขให้เขาแล้ว มันอาจจะสร้างความสุขให้ครู ให้เพื่อนร่วมชั้นได้ ตอนนี้เราเครียดเรื่องโควิดกันมากพอแล้ว ให้เราได้มีอะไรยิ้ม ๆ กันบ้างเถอะ

หากไม่ปฏิรูป
ไม่เปลี่ยนแปลง
มันก็จะเป็นแบบเดิมนี้ไปอีกนานเลยครับน้องต่อ

อรุณสวัสดิ์ครับน้องต่อ

สวัสดีครับคุณต่อ
โรงเรียน กับโรงเรียนกวดวิชา ก็เหมือนโรงพยาบาลรัฐ กับเอกชนมั้ยครับ การบริการและสภาพแวดล้อมดูดีและน่าสนใจ บริการไว แต่ก็ต้องแลกกับค่าใช้จ่าย
ในความคิดผมโรงเรียนควรสอนให้นักเรียนเข้าใจโดยไม่ต้องไปเรียนพิเศษน่าจะดีที่สุด
ส่วนตัวก็ไม่เคยเรียนกวดวิชาครับ เพราะงบไม่เพียงพอ แต่เคยเรียนพิเศษแบบหลังเลิกเรียนที่ครูประจำชั้นสอน แต่เก็บตังค์นะ ซึ่งที่จริงก็แอบไม่ถูกต้องรึเปล่า?

เรื่องชุดนักเรียน ตอนชั้นประถมมัธยมผมไม่ค่อยรู้สึกอะไรเท่าไหร่ คือให้ใส่ก็ใส่ เพราะแม่ซักรีดให้ ไม่ได้รู้สึกว่าอยากแต่งชุดไปรเวท แต่เกี่ยวเนื่องกับสถานการณ์ปัจจุบันแล้ว ก็เห็นควรว่าปรับได้ตามความเหมาะสมครับ ที่เคร่งถึงขนาดต้องซื้อจากโรงเรียนเท่านั้นนี่ก็ไม่ไหวครับ

เมื่อเร็วๆ นี้เห็นข่าวที่โรงเรียนหนึ่งให้นักเรียนใส่ชุดไปรเวทมาเรียนได้ โดยที่ชั่วโมงลูกเสือก็ใส่แค่ผ้าพันคอ หรือเพิ่มหมวก อันนี้ดีครับ เห็นด้วย อยู่ที่วิสัยทัศน์ของผู้อำนวยการโรงเรียนเลย

ต่อเรื่องเครื่องแบบอีกนิด พอเข้ามหาลัยนี่รู้สึกได้เลยว่า อยากใส่ชุดนักศึกษามาก แต่งไปรเวททำให้รู้ถึงฐานะของแต่ละคนได้เลย เราเองฐานะปานกลาง เห็นเพื่อนที่แต่งตัวดูดีมียี่ห้อ ก็ต้องแอบคิดนิดนึงล่ะ ตอนนั้นเสื้อผ้าก็ไม่ได้มีอะไรให้เลือกมาก

แต่ที่อยากให้เลี่ยงคือใส่ชุดนักศึกษาคู่กับรองเท้าแตะครับ (ในเคสที่ว่าคนๆ นั้นไม่ได้ขัดสนเรื่องเงิน และสุขภาพแข็งแรง)

ขอบคุณคุณต่อที่ไปพูดคุยและส่งกำลังใจที่บล็อกนะครับ
ผมเลยได้ศัพท์ใหม่ๆ จากคุณต่อมาด้วย เช่นคำว่า อิเซไค

และเห็นด้วยกับคุณต่อว่า เพราะชีวิตจริงไม่เหมือนกับการ์ตูนหรือนิยาย เผลอๆ ได้ไปเกิดใหม่แทน ^^

@The Kop Civil
การที่อยากไปโรงเรียน แสดงว่าความสัมพันธ์กับครูค่อนข้างดี อันที่จริงแค่ความสัมพันธ์ของครูกับนักเรียนเป็นไปได้ด้วยดี มันก็ช่วยได้มากในหลายๆ เรื่องแล้วครับ


@comicclubs
เอาเข้าจริง ตอนม.ปลาย ผมกับพวกเพื่อนเคยคุยเรื่องเข็ดกลัด สุดท้ายพวกเราตกผลึกความคิดได้ว่า อย่าไปเรียกร้องให้มีเลย 1.เปลืองเวลาเรียกร้อง 2.เปลืองเงินพ่อแม่ 3.เสื้อพังเร็วขึ้น ในส่วนของการมองว่าเป็นอาวุธ ถ้าจะสู้กันจริงๆ ปากกาก็เป็นอาวุธได้นะ

สำหรับนักเรียนกำลังใจสำคัญมากจริงๆ ครับ


@มาช้ายังดีกว่าไม่มา
ควรเป็นแบบนั้นแหละครับ ทำโรงเรียนทั่วไปให้มันเจ๋งได้แบบพวกโรงเรียนกวดวิชา เรียนพิเศษแบบหลังเลิกเรียนที่ครูประจำชั้นสอนที่คนด่ากันว่ากั๊กวิชาก็มาจากส่วนนี้แหละ

เรื่องเครื่องแบบ พอไม่บังคับแต่มีไว้เป็นทางเลือก เหมือนบริษัทที่มียูนิฟอร์มพนักงานแต่ไม่บังคับให้ใส่ ผมใส่ประจำเลยนะ บริษัทให้เสื้อมา 2 ตัว ผมใส่ 3 วัน/จาก5 วันเลย (ซักไม่ทันไม่งั้นใส่ทุกวันก็ได้) เพราะไม่บังคับมันเลยรู้สึกดี นี่แหละธรรมชาติของมนุษย์ ผมไม่ได้เรียกร้องให้ยกเลิก แค่มองว่ามีไว้ก็ไม่เสียหาย ส่วนใครอยากใส่ไม่อยากใส่ก็อีกเรื่อง

ที่ผมใส่ยูนิฟอร์มพนักงานของบริษัท เพราะมันช่วยประหยัดเงินได้ แต่ชุดนักเรียนนั้นแตกต่าง เนื่องจากผู้ปกครองต้องซื้อ ต่างจากยูนิฟอร์มบริษัทที่เป็นส่วนหนึ่งของสวัสดิการ (ยกเว้นบางที่บังคับพนักงานซื้อ แบบนั้นถือว่าแย่)

เห็นแว๊บ ๆ ทำไมนักเรียนจึงชอบเรียนพิเศษ

...
เราเองก็เคยชอบเรียนพิเศษ กับครูบางคนเพราะ
สอนเก่งทำให้เราเข้าใจง่าย
บางคนอาจารย์เขาจบสูงมาก แต่สอนไม่เป็นคิด
ว่าเรารู้สอน ๆ ไป
...
อีกอย่างครูสอนพิเศษ เขาเตรียมการสอนหาเทค
นิคให้นักเรียนเข้าใจง่าย ที่สำคัญ "ไม่ดุ"

...
ในโรงเรียนหรือในวิทยาลัย บางวิชาสอนก็น่า
เบื่อมาก ครู/อาจารย์สอนตามหน้าที่เนาะ 555

สวัสดีมีสุขค่ะ

เป็นเด็กในสมัยที่ไม่มีเรียนพิเศษ
เลยไม่รู็สึกอะไร
แต่เห็นคุณครูที่สอนพิเศษ ผ่อนบ้านผ่อนรถได้หลายคัน จึงเข้าใจ...ว่าสอนในห้องกับสอนพิเศษ..ไม่เหมือนกันจริงๆ
และเด็กที่เรียนพิเศษกับครูคนที่สอนในชั้นจะไม่มีวันตก....ก็ถึงบางอ้อค่ะ

แต่้ชื่นชมครูที่ไม่ได้สอนเด็กในชั้นในโรงเรียนนั้น
แต่สามารถสอนอย่างชำนาญให้เด็กเข้าใจและ
ไปทำข้อสอบได้ผ่านเยี่ยมค่ะ

ส่วนครูที่เอาเนื้อหา ข้อสอบมาติวในการสอนพิเศษ....ทำผิดอย่างมหันต์ค่ะ แต่เด็กชอบ

สวัสดีคะคุณต่อ..

ช่วงโควิด..การเรียนออน์ไลน์จะลำบาก

ช่วงนี้..คำถามยอดฮิตก็คือ..'ฉีดวัคซีนหรือยัง?'

โควิดไม่หายไปง่ายๆ
คงเหมือนไข้หวัดใหญ่ครับ
พอมีวัคซีนก็ฉีดกันไป
แล้วก็ค่อยๆสร้างภูมิคุ้มกันหมู่ขึ้นมา

ปัญหาใหญ่กว่า
เป็นเรื่องเศรษฐกิจแล้วล่ะครับ
คนกลัวอดตายน้อยกว่ากลัวตายครับ

อ.เต๊ะ เป็น อ.พิเศษ สอนทั้งมหาลัยของรัฐ และของเอกชนเลยละครับ ของรัฐ เค้าก็ให้สอนแบบนึง ของเอกชนเค้าก็ให้สอนอีกแบบนึง แถมค่าสอนก็ได้ไม่เท่ากันอีก ทั้งที่เป็นคนๆเดียวกันสอนแท้555

เรื่องเนื้อหามันก็เหมือนๆกัน แต่วิธีการสอนนี่ซิ
ครูที่เก่ง ก็จะมีเทคนิคการสอนที่แตกต่างออกไป
สมัยก่อนนี่เด็กไม่มีสิทธิ์ มีปากมีเสียง
แต่เดี๋ยวนี้ของเอกชน นร. นศ. สามารถประเมินให้คะแนน ครู อาจารย์ได้

ถ้าคะแนนประเมินไม่ดีนานๆ อีกหน่อยก็ไม่ได้มาสอน แต่ของรัฐบาลนี่ สอนดีไม่ดี ก็ไม่มีใครไปทำอะไรได้นะครับ อยู่ยงคงกระพันมาก555

แล้วก็สอนมาจะ30ปี แล้ว อ.เต๊ะ นี่ไม่เคยดุ นศ.เลยนะครับ อันนั้นเป็นหน้าที่ พ่อแม่ ไม่ก้าวก่ายกัน ส่วนใหญ่บรรยากาศการสอนจะออกแนวเฮฮาซะแยะครับ555

คิดว่าบล็อกที่แล้ว นี่ปฏิรูปการศึกษาต่อกันสองบล็อกเลยรึ??
รมต. แต่ละคนยุคนี้ ดูแต่งตั้งมาเน้นสร้างคนที่เชื่อฟัง+กำจัดคนที่เห็นต่างกับรัฐบาลมากกว่าทำหน้าที่จริงะซะอีกครับ
อย่างกระทรวงดิจิตัลก็เน้นบล็อกเว็บ
กระทรวงวัฒนธรรมเน้นบิดเบือนประวัติศาสตร์
กระทรวงศึกษาเน้นยัดเยียดแบบเรียนคุณธรรมและประวัติศาสตร์ปลอมๆ

เด็กชอบไปเรียนพิเศษมากกว่าเรียนปกติ ครูบางคนยังเอาข้อสอบไปสอนตอนสอนพิเศษ ให้เด็กเอาตังค์มาจ่ายอีก
เหมือนอะไรที่ไม่บังคับ ต้องพยายามทำให้มันดีกว่าของปกติ เพื่อให้เด็กยอมจ่าย
ตอนทำงานก็ไม่พ้นวงจรนี้เลยครับ พวกคอร์สที่พนักงานเลือกเข้าได้เอง แต่ละอันคอนเท้นต์ดีมากๆ
แต่ไอ้พวกหลักสูตรที่กฎหมายบังคับแล้วมันมีอยู่ไม่กี่สถาบันที่ได้รับอนุญาตให้สอนอย่างกฎความปลอดภัยเนี่ย คุณภาพต่ำตม

2-3 ปีก่อนซื้อการ์ตูนออนไลน์จนกล่องเต็มบ้านเลยครับ แต่คิดถึงบรรยากาศคุ้ยกองการ์ตูนเก่าแบบที่จตุจักร เลยอยากไปร้านหนังสือ
ยิ่งต่างถิ่นก็คิดว่าน่าจะมีหนังสือที่หาไม่เจอใน กทม. เยอะเหมือนกัน เดี๋ยวรอบหน้าไปร้านการ์ตูนที๋โคราชมั่ง

ถ้าเอาเฉพาะตัวผมนะ
ตอน ม.ปลาย ไม่มีปัญหาเรื่องไม่อยากไปโรงเรียนเลยครับ
(แถมไม่ค่อยชอบเรียนพิเศษอีกต่างหาก)
วันธรรมดาผมเล่นบาสทุกวัน
ขนาดวันหยุดหรือตอนปิดเทอม เพื่อน ๆ ยังนัดกันมาเล่นเลยครับ
แต่ก็นั่นแหละครับ เพราะว่าที่โรงเรียนผมมีกิจกรรมให้ทำ
ถ้าไม่ได้ไปโรงเรียนคงเหงาแย่เลย ^^

เอ๊ะ! ที่พูดนี่ไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องเรียนเล้ยยยย 55
อย่างที่เคยบอกไว้ครับ ผมน่าจะเป็นคนที่โชคดี
ที่ไม่ค่อยมีปัญหากับอาจารย์หรือกับการเรียนด้วยแหละ (ถ้ามีก็น้อยมาก)
ไม่อยากเขียนแทนคนอื่น เลยไม่รู้จะเขียนอะไรน่ะครับ ^^"

อรุณสวัสดิ์ครับน้องต่อ

สมัยเป็นนักเรียนอยู่ต่างจังหวัด เรียนพิเศษที่บ้านครูค่ะ
บ้านครูฟิสิกส์ห้องเล็กๆ นั่งกันเต็มพิกัด เรียนหลังเลิกเรียน
บ้านครูภาษาอังกฤษเรียนวันหยุด
นั่งล้อมวงบนโต๊ะยาวใต้ถุนบ้านรวมๆกันหลายระดับชั้น
โดยครูสอนแบบตัวต่อตัว
จริงๆเรียนในโรงเรียนก็น่าจะเพียงพอแล้ว
แต่นั่นแหละค่ะ คำว่าเรียนพิเศษก็เหมือนได้อะไรที่พิเศษขึ้นนอกจากที่เรียนในชั้นเรียน

บรรยากาศความเป็นกันเองเปรียบเทียบกับที่โรงเรียนแล้วอาจดีกว่าหน่อย
แต่ยังไม่ถึงกับพูดเล่นอะไรออกแนวเกรงกลัวครูอยู่ค่ะ
สมัยนี้ดูเด็กๆโดยเฉพาะบางกลุ่มกล้าแสดงออกทางความคิดและการกระทำมากกว่าเยอะ
เป็นความเปลี่ยนแปลงที่เห็นได้ชัดค่ะ

จากบล๊อก
ถ้าจะซื้อโมเดล ผมจะไปที่Yodobashi Akibaครับ แต่ผมคิดนานนะ 5555555 บรรยากาศที่นั่นได้อารมณ์มากกว่าครับ คนญี่ปุ่นเดินดูโมเดลนี่ บรรยากาศอาร์ตูนมาก

ผมเลยเดินหนักๆ นี่ 28000 ก้าว คุณพระ!!!! กลับห้องไปนอนยกขาพาดเตียงนี่ ขาหายไปเลย
จริงครับ ถ้าเดินได้ หมื่นก้าวนี่แสดงว่าใช้ทางเท้าเยอะมากจริงๆ ถ้าวันนึงนั่งทำงานออฟฟิศผมเดินแค่ 3-4 พันก้าวเอง ถ้าออกกำลังกายคือประมาณ 8000 ก้าวครับ ถ้าออกไซต์พร้อมออกไปวิ่งก็ได้หมื่นนี่แหละครับ

โอซาก้าหรอครับ....ผมไปกินปลาดิบ 55555555555 แต่ผมชอบโอซาก้ามากเลยครับ

ได้ยินว่าที่ครูสอนในชั้นเรียนเหมือนกั๊กไว้เพื่อให้เด็กไปเรียนพิเศษด้วยค่ะ อาจจะมีส่วนจริงอยู่บ้าง
อึ้งค่ะกับข่าวให้แต่งชุดนักเรียนนั่งเรียนออนไลน์ที่บ้าน คอมเม้นท์ต่อไม่ถูกเลย

นี่เดือนหน้าเห็นบอกว่า
จะเปิดภูเก็ตก่อน
ให้นักท่องเที่ยวแสนห้าหมื่นคนเข้าประเทศ
พี่ก๋าลุ้นอยู่ครับ
ว่าทำแล้วจะเป็นยังไงบ้าง

ขอบคุณที่แวะไปที่บล็อกนะคะ
ก่อนบ้านที่ต่างจว. ปลูกมะม่วงอกร่องมาก เป็นร้อยๆต้น แต่ตอนนี้ห่างหายไปหมด เพราะไม่มีคนดูแล พอมีมะม่วงน้ำดอกไม้บ้าง แต่ลูกก็ไม่งาม
ตกลง สวนมะม่วงกลายเป็นถนน เป็นสวนมะพร้าว มะม่วงทีปลูก ก็ไม่งาม ต้องซื้อกิน แต่ก็อยากกลับมาซื้อกิน มะม่วงบ้านเรามีนาๆชนิดอร่อยๆทั้งนั้นเลย

อรุณสวัสดิ์ครับน้องต่อ

สวัสดีค่ะ

ซีให้ครูที่เป็น นักศึกษาแพทย์มาสอนที่บ้าน คุยกันรู้เรื่องวัยรุ่น

จากบล๊อก
ได้คำแนะนำจากเซียนโมเดลแบบนี้ ไว้อนาคตอันไกลแน่นอน555555 จะไปตามรอยครับ

ผมก็ชอบเดินเก็บบรรยากาศ ตังไม่ค่อยจะมี เดินสูดอากาศไปก่อนครับ 55555

28000ก้าวของผม ขาหายไปเลยครับ

ถ่ายภาพสัตว์
พี่ก๋าก็อยากลองนะครับ
แต่อาจต้องซื้อเลนส์ใหม่
ซึ่งตอนนี้ไม่มีตังค์เลย 5555

@ไวน์กับสายน้ำ
ปัญหาน่าจะเกิดจากสองอย่างนี้ 1.ครูที่เก่งใช่จะสอนเก่ง 2.ครูกั๊กวิชาไว้เพื่อให้นักเรียนมาเรียนพิเศษกับตน เป็นการหารายได้เสริม


@ตะลีกีปัส
ครูที่ดีควรเป็นแบบนั้นครับ สอนอย่างเต็มที่ในชั้นไม่ใช่กั๊กวิชาเพื่อให้นักเรียนไปเรียนพิเศษกับตัวเอง หายากมากนะครับครูแบบนั้นในยุคนี้


@multiple
บรรยากาศการสอนเฮฮาเป็นกันเองช่วยในเรื่องความสัมพันธ์ได้ระดับหนึ่งเลยล่ะครับ คนเราเรียนรู้อะไรตอนที่สมองเครียดๆ ได้ยากน้อ


@ชีริว
รมต.ศธ ยุคนี้ไม่ไหวจริงๆ ครับ ผมขำสุดก็หนังสือเรียนที่พูดถึงสุดยอดผู้นำ ยกหางกันเต็มที่


@ทุเรียนกวน ป่วนรัก
ถือเป็นเรื่องดีที่ไม่เจอเรื่องไม่ดีครับ ปัญหาใต้พรมของประเทศไทยเราเยอะมาก ในส่วนของการศึกษาจิ้มตรงไหน เน่าตรงนั้นเลย ชุดนักเรียนเรียนออนไลน์อย่างงี้ เคารพธงชาติถ่ายภาพส่งอย่างงี้

@Sweet_pills
เอาเข้าจริงด้วยวัยวุฒิที่ต่างกันนักเรียนก็เกรงครูเป็นทุนเดิมอยู่แล้วครับ ครูบางคนบอกว่าไม่มีไม้เด็กมันไม่กลัว ก็แล้วทำไมต้องให้เด็กมันกลัวล่ะ? ความกลัวทำให้เสื่อมนะครับ

แม่เราเออรี่ออกจากการเป็นครูมา
เพราะระบอบการศึกษาเมืองไทยนี่ล่ะ
ช่วงนั้นมีแต่คนทำผลงาน นั่นนี่เพื่อเพิ่มเงินเดือน
มีแม่เราบ้าสอนอยู่คนเดียว จนถึงขั้นที่
ผอ. สั่งให้ครูไม่ต้องสอนเพื่อไปช่วยทำผลงานให้ตัวเอง

แน่นอนว่าแม่เราไม่ทำ 555+
แต่... ไม้ซีกงัดไม้ซุงไม่ได้อยู๋ดี
พอมีให้เออรี่ได้ แม่เราออกรอบแรกเลย
เพราะงั้น... เงินบำนาญนางเลยน้อยนิดไง

ถ้าถามเรา เราว่าบร้าาาา
ถ้าไม่เอารี่ป่านนี้รวยแล้ว
แต่นะ.. ตอนนั้นคือ เราไงก็ได้
คือแล้วแต่เค้าเลย เพราะลูกก็ทำงาน
หาเงินเองได้แล้ว เอาที่เค้าสบายใจดีกว่า

จากบล็อก..
เมืองไทยร้อนมากกก แต่วันนี้เราซักผ้า
ฝนดันตกเฉยเลย นี่เรายังกินน้ำไม่ถึงเป้าเลย
คุณต่อกินน้ำเก่งมาก

ส่วนเรื่องเสื้อหลวมอ่ะหรอ คนน่าจะยัง
ดูไม่ออกเท่าไรหรอก คนอ้วนๆ อ่ะ
ต้องลดอย่างต่ำสิบห้าโล คนถึงจะมองออก

ตอนนี้เรื่องน้ำหนักชช่างมัน โฟกัสเรื่องน้ำตาล
กับความดันมาก่อนแหละ

ขอบใจจ้าคุณต่อ
เรื่องที่บอกไม่เคยได้ยินนะ

@nonnoiGiwGiw
เรื่องผลงาน ทำเรื่องเสนอผมเห้นครูบ่นกันเยอะนะครับ ในชีวิตจริงโดนครูขโมยโครงงานไปใช้ยังเคยเลย แย่นะครับในส่วนนี้ต้องแก้ไขโดยด่วนเลย



ขอบคุณทุกคนที่แวะเข้ามาแสดงความคิดเห็นพูดคุยนะครับ