สวัสดีค่ะ คุณต่อ ^^
อ่านบล็อกนี้ยาวมากแต่อ่านจบนะคะ
อยากเลือกด้วยขอจองด้วยค่า
เป้าหมายของคุณต่อในปีที่ผ่านมาก็ถือว่าทำได้เยอะอยู่นะ แต่ทางนี้ทำไม่ได้เลย แม้แต่จะกลับมาบล็อกก็ยังไม่ได้
พอห่างแล้วมันก็ห่างเลย มีพี่ๆที่แวะเวียนเป็นประจำแต่ก็เหมือนว่าทางนี้เองจะไม่ได้เข้า พอไม่ได้เข้านานๆ ความอยากเขียนมันก็หายไป ไม่รู้ทำไม สงสัยปัญหาของตัวเองนี่แหละ หาเรื่องทำโน่นทำนี่ทำให้ยุ่งเหยิงตลอดเลย
เอาจริงๆ สายสะพายของคุณต่อเหมาะสมดีแล้วค่ะ เวลามีปัญหาอะไรเกี่ยวกับบล็อกก็จะถามคุณต่อกับพี่ก๋าตลอดค่ะ แต่ตอนนี้คงไม่ได้ถามอีกนานเพราะไม่ได้เขียน แงงงงง
นับถือพี่ๆ ที่ยังเขียนต่อเนื่อง เขียนเพราะใจรักจริงๆ มีความสุขที่ได้เขียน
เอาใจช่วยให้สำเร็จค่า อ่านแถลงการณ์ล่างๆ แล้ว รอบนี้คุณต่อเอาจริงหวังว่าจะมีความเปลี่ยนแปลงให้เห็นบ้าง
ยินดีกับสายสะพายด้วยค่า
เอาไว้มาใหม่แต่ไม่รู้เมื่อไหร่นะคะ บล็อกก็ไม่ได้อัป แหะๆ

เป็น Friendly ตามคุณต่อมาอันดับ 3
แต่เพื่อนต้องให้สิ่งดีๆ
คำแนะนำดีๆกับเพื่อนๆค่ะ
ไม่ได้ให้น้ำผึ้งเจือยาพิษ

ท้ายบล็อกพี่อ้อถึง ติดหมายเหตุ

++++++++++++++++++++++
หมายเหตุ : อยากให้ อ่าน Blog ก่อน Comment
สะดวกเมื่อไหร่ ค่อย Commemt หรือ เลือก Vote เอาที่สบายใจ
เห็นด้วยกับปฏิบัติการ "งดแลกVote"

++++++++++++++++++++++++
ขอให้เป้าหมาย พาชูลี่ โนวเลจ
บรรลุ : ในการกำจัดกองหนังสือดองให้ได้ครึ่งหนึ่ง

ขอให้เป้าหมาย ฮาคุเรย์ เรย์มุ เฮงๆๆๆ รวยๆๆๆ
แถมด้วยมีแฟน สวยๆ


เป้าหมาย โคนาตะ อิสุมิ บรรลุ:ในการได้ ออกไปเผชิญกับความท้าทายใหม่ๆ ไม่มากก็พอมีบ้าง


เป้าหมาย : อลิซ คุจิ บรรลุ: ได้ออกไปเก็บข้อมูลท่องเที่ยวให้มากขึ้น


เป้าหมาย คาชิมะ : ง่ายๆ แค่มองกระจก ค่ะ ก็ยิ้มได้มากขึ้น ไม่ได้ว่าหน้าตาคุรต่อตลกนะคะ
(คิดเอา)
ใช่หลายๆเป้าหมายสำเร็จ รอยยิ้มจะตามมาเอง

แค่นี้ก่อน
เพลง ให้กำลังตัวเองได้ดี

เพื่อนหลายๆคนคงเห็นด้วยกับคุรต่อ
แต่ยังไม่มีโอกาส นำเสนอ
และยังไม่มีแกนนำ...
เดี๋ยวก็ตามๆออกมาเองค่ะ...
Every thing gonna be fine and alright

มาอ่านได้แค่ครึ่งหนึ่งแต่ก็เห็นด้วยหลายข้อคิด
พอมาถึง..ที่ว่าคอมเม้นท์อะไรๆ..ไม่ได้อ่านฮ่าๆขอโทษด้วยนะคะ...แต่ขอชมว่าเขียนได้โดนใจหลายเรื่อง

สวัสดียามเช้าครับน้องต่อ

เนื้อหายาวมาก
อ่านจบแล้ว
แต่คงเม้นท์ไม่ครบทุกหัวข้อแน่ๆครับ 555

ถ้าโดยภาพรวม
ถามว่าเสียดายมั้ยกับบล็อกเกอร์เก่าๆที่หายไป
พี่ก๋าเสียดายนะ บางคนเก่งมากในแต่ละสาขา
บางคนฮามากเวลาเม้นท์
แต่ทั้งหมดทั้งมวล มันเหมือนการเปลี่ยนแปลงของทุกวิ่งเลย

บล็อกก็เป็นกระแส เฟซบุ๊ค อินสตราแกรม
วันหนึ่งมันก็คงหายไป หรือมีคนเล่นน้อยลง

สิ่งใหม่มาแทนสิ่งเก่า
เพื่อนบล็อกเก่าไป เพื่อนบล็อกใหม่มา

บางวันพี่ก๋าก็ใช้โหวตไม่หมด
อย่างวันอาทิตย์นี่เหลือตลอด 555
แต่ก็ยังไม่เคยรู้สึกถึงขนาดต้องฝืนใจไปโหวตคืนเลย
อาจเพราะบล็อกกะว่าก๋าก็ไม่ค่อยมีเพื่อนใหม่ๆ
ที่สนใจแต่มาขอโหวต
พี่ก๋าเลยรู้สึกว่าโหวตมันเหมือนการกด Like ในเฟซ
เราชอบบล็อกไหน เราก็โหวตให้ได้ โดยไม่อึดอัดใจ

บล็อกพี่ก๋าเองก็มีเนื้อหาจำกัดวงต่อคนอ่านนะ
บางคนเข้ามาไม่อ่านบล็อก พี่ก๋าเข้าใจ
เพราะคงไม่มีใครสนใจมหายาน เซ็น หรือธรรมะกันทุกคนแน่ๆ 5555
แต่มันเป็นเรื่องราวที่พี่ก๋าชอบและคิดว่ามีประโยชน์กับคนอ่าน
ก็เลยเขียนบล็อกเหล่านี้ออกมา
การเขียนบล็อกเลยเหมือนการตามใจตัวเอง
ใครใคร่อ่านก็อ่าน ใครไม่อ่าน อยากเข้ามาทักทายกันเฉยๆก็ไม่เป็นไร

เศรษฐกิจมันแย่มากๆมา 4-5 ปีแล้ว
ถ้าไม่มีเลือกตั้ง ไม่มีการเปลี่ยนแปลง
ก็คงแย่กันหมดทั้งประเทศจริงๆครับ

โหวตครับ

แวะมาเยี่ยม ไว้แวะมาใหม่ค่ะ

มี้เก๋เองก็ได้คนเดียวเลยค่ะในหมวดครอบครัว เดิมก็มี 3 คน ลดเหลือ 2 คน ตอนนี้เลยครองอยู่คนเดียว

สำหรับมี้มันคือรางวัลของความขยันให้ตัวเองเลยค่ะ จะพยายามเขียนไดอารีของน้องซีทุกวันตามที่ตั้งใจไว้ ขอให้บล็อกอยู่ถึงวันที่น้องซีโต...แต่ก็ยังไม่ได้สำรองข้อมูลไว้เลยเกิดบล็อกเป็นอะไรไป ตายแน่ๆ

ไม่ต้องแปลกใจมี้ก็เป็นคนหนึ่งที่โหวตให้คุณต่อ 5555

สวัสดีมีสุขค่ะ

ขอให้ความหวังของพาชูลีและโอโยโดะสมหวัง
ทำได้ดังตั้งใจนะคะ
เพราะแม่ตะลีก็อยากอ่านหนังสือให้มากขึ้น
อยากเที่ยวมากขึ้นเช่นกัน

ตอนโหวตให้บล็กเพื่อนๆก็จำไม่ได้สวาโหวตใครบ้าง ในสาขาไรบ้าง แต่โหวตตามความรู้สึกชอบด้วยใจจริง..
ตามความรู้สึกส่วนตัวใครๆที่เข้ามาเขียนบล็อก
ล้วนตั้งใจจริงในการเขียนทั้งสิ้น
ส่วนจะไปอ่านและเยี่ยมบล็อกคนอื่นหรือไม่
ก็แล้วแต่ลักษณะส่วนตัว ค่ะ ไม่เป็นไร

สายใยที่ผูกพันกันในโลกไซเบอร์จากแค่ตัวอักษรแค่ภาพถ่าย บางครั้งก็สะท้อนความจริงและสร้างมิตรภาพได้นะคะ

ข้อคิดดีๆ ภาพสวยๆ คำพูดคุยสนุกสนาน
เป็นอะไรที่เจอเมื่อเข้าบล็อก ก็สร้างสุขให้โดยไม่รู้ตัวค่ะ
ตัวการ์ตูนแปลกๆ น่ารักก็เช่นกัน
ทำให้แม่ตะลีหันกลับมาสะสมโมเดลตัวการ์ตูนอีกครั้งแระ ชอบอ่ะ

สำหรับตัวเอง
ผ่านมาหลายปี
ชอบอ่านแต่ไม่ชอบโหวตหรือเม้นท์​ การอ่านก็ได้ประโยชน์​แต่บางเรื่องที่เราไม่สนใจการอ่านและเม้นท์ก็ใช้วลา​ คนส่วนใหญ่ก็คงยังงั้น​ถ้าไม่ใช่แนวถนัดก็เม้นท์ยาก​ ได้แค่เออออหรืออัดอวย (สำนวนพี่ภา)​ไป​

แต่ละวันมีเรื่องให้ต้องอ่านเยอะ​ก็หาทางแก้ไข​ เขียนให้น้อยลง​หรือปิดเม้นท์เป็นบางช่วงค่ะ

​ ส่วนเรื่องโหวตหรือรางวัลก็คือปอบปูลาโหวต​ คนที่ป๊อบเขียนเรื่องอะไรเพื่อนๆก็โหวตเป็นกำลังใจให้อยู่แล้วค่ะ​ ที่จริงการคิดรางวัลถ้านับจาก​จำนวนครั้งคน​ip​ต่างเปิดอ่านในแต่ละหมวดน่าจะส่อแสดงถึงคุณภาพงานมากกว่าการระดมโหวตค่ะ​

น่าจะเลิก​ดูเหมือนทำให้คนเขียนดีๆที่เจ้าตัวคาดหวังเสียกำลังใจและจากไปกันทุกปี​ ส่วนคนที่เขียนดีด้วย​แฟนคลับเยอะด้วยนั้นก็มีอยู่​ รางวัลจึงมีทั้งรางวัลคุณภาพและความป๊อบปูล่าบวกกัน​ และ​ประเภทป๊อบแต่คุณภาพน้อยหน่อยก็มีค่ะ
ไม่ได้หลังไมค์​ตัวไหนก็อ่านค่ะ​ไม่มีเวลาเปิดก็ส่งมาเปิดให้ค่ะ​ ในเอนทรี่นี้ชอบ​สาวผมยาวสีฟ้าค่ะ

สวัสดีค่ะคุณต่อ

เพิ่งมีเวลากลับมาดู
กะว่าจะกลับมาอัพบล๊อกใหม่อะ
เลยแวะมาดูโจทย์ตะพาบด้วยเลย

เจอร่ายยาวซะ โอ๊ะโอ เพิ่งเห็นปัญหาเยอะแยะนุงนังนิ

อ่านแล้วได้ข้อคิดหลายอย่าง คงได้นำไปปรับใช้กับตัวเองบ้าง

เอนทรี่ไหนที่คุณเขียนว่าชอบที่สุด : เอิ่มก็ชอบเยอะแยะไปหมดนะ
หรือชอบถึงขนาดสามารถเอาไปอวดคนอื่นได้ โดยที่ไม่รู้สึกอาย : ก็อวดได้ไม่อายทุกเอนทรี่นะ5555 เป็นประเภทหลงตัวเอง

แต่รุ้งก็รู้นะว่างานร้อยกรองเนี่ย ต้องคนชอบจริงๆ สำหรับคนไม่ชอบแค่ สาม สี่วรรค ก็ขี้เกียจถอดความล่ะ ถ้าไม่ใช่เพราะเรื่องแลกโหวตก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะมีสักกี่คนที่อยากเข้ามาอ่านงานร้อยกรองจริงๆ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่ารุ้งสนับสนุนเรื่องแลกโหวตนะคะ

อย่างที่เห็นแหละรุ้งแว่บมาแล้วก็หายไป กะว่าจะโผล่อีกรอบแต่ก็ยังไม่มั่นใจว่าจะอยู่ได้นานแค่ไหน

ส่วนเรื่องเลือกนักแสดง ขอเป็นผู้ชมอย่างเดียวดีกว่าค่ะ คนไหนได้รับเลือกก็น่ารักทั้งนั้นแหละนิ

รุ้งว่าตอนนี้รุ้งก็กลายพันธุ์แระ แค่พยายามไม่ให้สูญพันธ์ 5555 ว่าจะอัพบล๊อกแต่ปิดเม้นท์แต่ก็ยังทำใจไม่ได้

พี่ไม่ได้เข้าบล็อกซะนานแต่ก็ยังรักบ้านหลังนี้เสมอ
อ่านเรื่องโหวตแล้วก็คอมเม้นท์ยากนะ ถ้าเรามั่นใจว่าใช่ ก็อวดสายสะพายได้แบบไม่อายฟ้าดิน
แต่ถ้าไม่... ก็ตรงกันข้ามค่ะ
การตั้งเป้าหมายเป็นสิ่งที่ดี ถ้าทำได้ตามที่ตั้งใว้ก็เป็นเรื่องน่ายินดีค่ะ
ส่วนนักแสดง ใครก็ได้ค่ะ เพราะแต่ละคนก็มีบทบาทของเขาเนาะ

สวัสดีจ้ะคุณต่อ..

เห็นหัวเรื่องที่เฟซแล้วรีบเข้ามาอ่าน เข้าใจกับสิ่งที่คุณต่อต้องการสื่อออกมา ..

การจะกลับเข้ามาเขียนบล็อกเป็นเรื่องเป็นราวนั้น สำหรับตัวเองแล้วไม่ได้ตั้งความหวังใดๆไว้นอกจากความสะดวกทางด้านการจัดการของเวลา ยิ่งการรอคอยคอมเม้นท์ บอกได้เลยว่าไม่เคยหวัง เพราะเหลือเพื่อนที่แวะเวียนเข้ามาน้อยมากๆๆ ส่วนหนึ่งก็เพราะตัวเองไม่ได้ไปแวะเวียนทักทาย อ่านงานเขียนของคนอื่นๆเท่าไหร่

ปีที่แล้ว ตั้งใจไว้ว่า อย่างเลวที่สุดจะเขียนให้ได้เดือนละบล็อก แต่สุดท้ายก็ทำไม่ได้ตามที่ตั้งใจ .. การ"เริ่ม" มันต้องอาศัยแรงใจอย่างกล้าแข็ง ไม่งั้นจะสำเร็จยาก แค่พูดอย่างเดียวมันไม่กระตุ้นตัวเองได้ซักเท่าไหร่ ต้องลงมือมันถึงจะเห็นผล

ถามว่า .. เขียนบล็อกไปเพื่ออะไร? จำนวนการคลิกเข้ามาอ่าน ? จำนวนคอมเม้นท์? จำนวนการโหวต? ที่พูดไปทั้งหมด ไม่มีผลสำหรับตัวเองเลยจ้ะ เหมือนทอดอาลัยแล้วซะงั้น 555 ถ้าจะกลับมาเขียนใหม่ ต้องตั้งใจอย่างยิ่งว่าจะเขียนแบบไม่หวังอะไรเลย เขียนไว้เป็นกึ่งบันทึกของตัวเอง อย่างนั้นน่าจะดีที่สุด ..

กับบล็อกคนอื่นที่ได้เข้าไปอ่านบ้าง แต่บางครั้งไม่รู้จะเม้นท์อะไรจริงๆ อาจเพราะคนละแนวทางกัน หรือเพราะความยาวของเนื้อหา ที่บางครั้งอ่ะ.. อ่านได้ท่อนนึง นึกอยากจะตอบกับท่อนนั้น แต่บล็อกยาว ยังไม่จบ ก็เลยผลัดไปก่อนอ่านจนจบ พออ่านจบ.. อ้าว.. ตรูจะเม้นท์ว่าไรหว่าตะกี้.. ลืมละ แก่แล้วความจำเริ่มสั้นลงด้วยมั้ง 555

เริ่มต้นปีนี้ .. ก็มีความคิดเช่นเดิมนะคุณต่อ ว่าจะกลับเข้ามาเขียน แต่จะไม่ตั้งเป้าละว่าจะเขียนเท่าไหร่ยังไง เพราะเคยตั้งไว้แล้วทำไม่ได้ดังตั้งใจ มันก็มีละอายใจต่อตัวเองเหมือนกัน แต่งานเขียนบล็อกมันค่อนข้างจะละเอียดกว่าเฟซเยอะ ไหนจะข้อความ ไหนจะรูป เจ้ารูปนี่แหละเรื่องมากที่สุด ไหนจะเลือกรูป ไม่ให้มากไปน้อยไป ไอ้ที่ถ่ายๆมาก็เยอะ รักพี่เสียดายน้อย พอเลือกได้แล้วก็ต้องย่อ ทำลายน้ำ นู่นนี่ กว่าจะได้บล็อกนึงกินเวลาพอดู

ปีนี้กะว่าจะเปลี่ยนแนวทางตัวเองนิดหน่อยกับการกลับเข้ามาเขียน คือจะไม่เยิ่นเย้อยาวมากนัก ถ้าหัวข้อไหนที่มีรูปเยอะ ก็จะตัดไปเป็นหลายๆเอ็นทรี่ ทั้งนี้เอาความรู้สึกตัวเองมาตัดสิน ว่าบางคนก็คงไม่อยากลากลงมาอ่านยาวๆ หรือลากลงไปดูรูปยาวๆ แบบผ่านๆตา เวลาเค้าก็คงมีน้อยเหมือนกัน เค้าก็คงอยากจะกระจายเวลาไปอย่างทั่วถึง เลยว่าจะเขียนบล็อกอย่างสั้นๆ กระชับๆ พอ .. แต่จะทำได้อย่างว่าหรือเปล่ายังไม่รู้ ..

แต่ที่แน่ๆ.. ยังไม่ทิ้งบ้านนี้จ้าาา..

หลายประเด็นจัด

เป้าหมายปีที่แล้วที่ยาก (เผชิญอะไรใหม่ๆ) บอกว่าเลือกตั้งแล้วน่าจะมีอะไรๆ แสดงว่าการเลือกตั้งเกี่ยวกับประเด็น/เป้าหมายนี้ด้วยเรอะ งงๆ

ตัวโมเดล ขอไม่เลือกนะ ให้คนอื่นละกัน (คนบ้านป่า ตกนอหนูเน้อ)

หมื่นเส้นทางเคยฟัง แต่ไม่ได้สนใจเนื้อจริงๆ จังๆ พอมาอ่านก็เออว่ะ ต่อเอามาเชื่อมโยงกับเหตุการณ์ในบล็อกได้ดี

พี่เองไม่ได้กำหนดว่าเดือนหนึ่งจะโหวตแค่เท่าไหร่ เพราะเราไม่รู้ว่าแต่ละวัน/เดือนมีคนเขียนบล็อกที่น่าโหวตให้แค่ไหน แต่ตั้งใจไว้อย่างที่แปะไว้ที่ท้ายบล็อกทุกอันของปีนี้แหละว่า จะไม่โหวตกลับเพียงเพราะมาโหวตอีกแล้ว เราเองก็รู้สึกเหมือนกันว่า เราก็เป็นส่วนหนึ่งที่โหวตให้เพราะความเกรงใจ แล้วก็ทำให้บางคนได้รางวัลในตำแหน่งที่ไม่สมควร

เรื่องหนึ่งคนถือหลายล็อกอินนี่ ถ้าไม่ใช่เอาไปโหวตให้ตัวเองพี่ไม่ว่านะ แต่ก็อย่างที่เห็นแหละ โหวตให้ตัวเองซะงั้น ทั้งที่บล็อกแกงค์ก็มีระบบบอกนะว่า ห้ามโหวตให้ตัวเอง (เราคลิกโหวตบล็อกตัวเองกันไม่ได้ เห็นไหม ไม่เหมือนการคลอกไลค์สเตตัสคัวเองในเฟซนะ) แต่ก็ยังมีคนทำ บางทีก็คิดว่าเขาไม่รู้เหรอว่าไม่สมควร หรือรู้แต่ไม่สนใจ?

เออ ประเด็นเยอะ คุยแค่นี้ก่อนละกัน

วันนี้โหวตหมวดนี้ถูกไหมเนี่ย

บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ



บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
toor36 Cartoon Blog ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

อ่านแล้วก็เข้าใจความรู้สึกของคุณต่อครับ
น่าใจหายจริงๆที่คนเขียนบล็อกหายไปที่ละคนสองคน
แต่ยังรู้สึกดีที่ยังมีเพื่อนกลุ่มหนึ่งไม่เลิกไป
ขอเพียงส่งความคิดถึงกัน ก็รู้สึกอบอุ่นแล้ครับ

อยากให้บรรยากาศบล็อกแก๊งค์แบบเก่า ๆ กลับมา แต่คิดว่าคงจะไม่เกิดขึ้นแล้วนะครับ มีเจิมมีอะไรด้วย สนุกสนานมาก ๆ ยอมรับเลยว่าสมัยก่อนอ่านแทบจะทุกบล็อกเลย ปัจจุบันอ่านเฉพาะที่สนใจ

บล็อกนี้ยาวมากจริงๆ แต่ก็อ่านจนจบ จำไม่ค่อยได้ จะมีการเปิดตัวนักแสดงใหม่ๆ อ่านตกไปเปล่า
ที่จริงชอบนักแสดงน่ารักๆ แต่จำชื่อไม่ค่อยได้ แถมยังจำไม่ได้ด้วยว่าใครชำนาญทางไหน

ต้องการให้บล็อกทั้งหลายมีคุณภาพ ..​แต่คุณภาพ
ของแต่ละคนก็วัดยาก บางคนก็คิดว่าที่ทำก็เป็นคุณภาพของคนเขียนแล้ว มาตรฐานของบล็อก แล้วแต่ใครจะตักสิน แต่คิดเสมอว่าแต่ละบล็อก
จขบ. ก็คงใช้เวลาที่จะเขียนขี้นมา เพื่ออะไรก็แล้วแต่จขบ เป็นความทรงจำ เล่าให้เพื่อนๆฟ้ง
ใครฟังแล้วเก็บอะไรได้ ก็ดี หรือแวะมาดูๆ ก็คงโอเค

ระยะนี้อยู่ระยะตะลอนเที่ยว คงวิ่งๆที่บล็อก ไม่ค่อยมีเวลามากค่ะ

ขอบคุณสำหรับข้อคิดดี ๆ นะคะ

เป้าหมายของพาชูลี่ ... พี่ก็มีเป้าหมายนี้ แต่ยังกองดองอยู่เหมือนเดิม ไม่ไหวค่ะ ไม่ทัน ทำได้ตอนนี้คือเลิกซื้อหนังสือไปก่อน ถึงจะพยายามจัดตารางชีวิตแบบโอโยโดะแล้วก็ยังไม่ค่อยลงตัว เป้าหมายของอลิซ อยากออกไปเก็บข้อมูลท่องเที่ยวให้มากขึ้น ... นี่ก็ตรงใจพี่ คิดว่าน่าจะทำได้ค่ะ

ชอบช่วงเนื้อเพลงเปรียบเทียบกับสถานการณ์ของบล็อกแก๊งตอนนี้...ภาพชัดเจนมาก ตรงใจเลย โดยเฉพาะช่วงแรก...เขียนด้วยความสนุกสนาน อยากมีบล็อกของเราเอง เวลามีเพื่อนมาคอมเมนท์ โอย ตื่นเต้น มีคนอ่านแล้ว...

จะเปิดตัวใหม่ เดือนละตัว ปีนี้จะได้เห็นตัวละครใหม่ ๆ 12 ตัว ....มาเลยค่ะ

ไม่รู้ว่าเกี่ยวกับกติกาหรืออะไร แต่พี่ยอมรับว่ามีบ้างที่ทำเหมือนกัน เหมือนแลกโหวตแหละ คือเค้ามาโหวตให้พี่ พี่ก็กลับไปโหวตให้เค้า หนักที่สุดก็เพิ่งปีที่ผ่านมานี่แหละ บางวันใช้โหวตไม่หมด ไม่รู้เพื่อน ๆ หายไปไหนหมด

เข้ามานั่งอ่านเม้นท์อีกรอบครับ
หลากหลายมุมมองเลย

ขอบคุณครับ ลองกดตามที่แนะนำแล้วไม่ขึ้น ไม่เข้าใจวัตถุประสงค์ของคนคอมเม้น
คอมเม้นนี้ครับ
(นำไอพีมาลงจะมีปัญหาไหมครับ)

โดย: Google Custom Search IP: 139.99.104.93 27 มกราคม 2562 16:49:49 น.

เรื่องบล็อก ตั้งใจอัพบล็อกสัปดาห์ละ 1 บล็อก
เรื่องเรื่องโหวต/รางวัลมองว่าเป็นผลพลอยได้ครับ
จริงๆสนใจ รางวัล สร้อยทอง เครื่องใช้ไฟฟ้ทำอาหารมากกว่า 555
เรื่องอัพบล็อก ก็ตามโปรไฟล์ครับ "แบ่งปัน"
มองว่า ยังมีผู้คนอีกจำนวนมากครับที่ไม่ได้เดินทางไปเห็ฯเหมือนเรา

และ ดีใจครับ ที่มีเว็บบางเว็บ วิทยานิพนธ์ นำรูปจากบล็อกเราไปลงประกอบบทความของเค้า

ปีที่ผ่านมา โหวตรางวัลสายสะพายเข้มข้นจริงๆครับ(มีระบุประเภทที่ต้องการโหวตชัดเจน)

ส่วนป้ายรางวัล ก็มีส่งให้ถึงบ้าน ปีก่อนๆไม่ขอรับ
แต่ปีนี้ ขอรับ เพราะมีน้องๆที่ทำงานขอ

มาละ บล็อกรายปี ปีนี้มายาวเลยครับ

คุณต่อได้สายการ์ตูนมา 8 ปีแล้ว นับว่าได้ตั้งแต่รุ่นแรกๆที่มีสายสะพายเลยนะเนี่ย ตอนนั้นผมยังเขียนบล็อกแบบเขียนเองอ่านเองอยู่เลยมั้ง
ตอนนี้วงการการ์ตูนค่อนข้างเงียบเงหา แม้แต่ห้องการ์ตูนในพันทิปเองยังซบเซาไปเยอะเลยครับ คนไปเล่นเฟซกันหมด พวกล็อกอินตัวเลขนี่ก็เกรียนกันจัง เห็นต่างหน่อยด่ากันรัวๆ แค่เรื่องระดับพลังเนี่ยนะ -__- (โชคดีผมอ่านอย่างเดียว)
จำนวนได้โหวตขึ้นกับจำนวนบล็อกและจำนวนคนที่เข้ามาเป็นส่วนใหญ่เลยครับ ปีที่แล้วผมเขียนท่องเที่ยว 26 เอนทรี่ ปี 60 เขียน 39 เอนทรี่ แต่จะให้กลับไปเขียนเยอะแบบนั้นก็ไม่มีเวลาอะ อยากให้สายสะพายมันดูมีคุณค่าขึ้นมาอีกหน่อย หลายคนถึงจะอยากเปลืองแรงไปไฝว้ให้ได้มา แต่สายสะพายตอนนี้มันไม่ใช่
วัฒนธรรมการโหวตที่พังพินาศมายาวนาน จะลุกขึ้นมาฝืนกระแสมันก็ยากนะครับ นั่นหมายถึงตัวเองจะได้โหวตน้อยลงไปด้วย ต้องเป็นผู้อุทิศตน *กุมมือทำท่าภาวนา*
ยิ่งคนที่อยากได้เม้นท์ดีๆมากกว่าคะแนนโหวตยิ่งต้องทำตัวใจร้ายเลยครับ ใครเม้นท์กากก็เลิกคบซะ เสียเวลา 555 เสียคะแนนโหวตช่างมัน
คนที่แข็งใจไม่โหวตกลับให้คนที่ไม่สมควรได้ นั่นต้องใจเด็ดจริงๆ ตอนนี้เพื่อนๆหลายคนก็เริ่มตั้งปณิทานมุ่งมั่นกันแล้ว ส่วนผมทำมานานแล้ว ไม่ใช่ใจแข็งนะครับ แต่ชีริวมันขี้เกียจอ่านหลายบล็อก (มันก็เลยได้โหวตกลับมาน้อยไปด้วย สมควร 555)

ถึงปีก่อนจะเขียนน้อยได้โหวตน้อย แต่ก็มีบล็อกที่เขียนแล้วตัวเองชอบมากๆเยอะกว่าปีอื่นนะครับ ทั้งบล็อกวิเคราะห์เรื่องฉลาดเกมส์โกงกับวังวนคอรัปชั่นในสังคม, ประวัติศาสตร์ฟุตบอลโลกจากการ์ตูนยิงประตูสู่ฝัน, ซีรี่ยส์อยุธยาระดับมหากาพย์, บล็อกเที่ยวอิตาลีใต้, และซีรี่ยส์กรีซที่เพิ่งจะมาเขียนจบเอาวันนี้
ปีนี้ก็คงพยายามเขียนบล็อกเด็ดๆแบบปีก่อน แต่จำนวนก็คงน้อยลงไปอีก เพราะแก่แล้ว ....เย้ย! แต่จะพยายามแวะเวียนมาหาเพื่อนๆเหมือนเดิมครับ

นอกจากบรรยากาศในการเขียนบล็อกที่แย่ลงแล้ว อีกเรื่องที่น่าห่วงคือตัวบล็อกแก๊งเองนี่แหละครับ
ต่อให้ทุกคนช่วยกันจนบล็อกแก๊งกลับมาเหมือนวันวาน แต่ถ้าทีมงานตั้งใจทิ้งคอมมูนี้ไปเลยจริงๆ (ตามที่ผมเคยเดาๆไว้ในบล็อกเพื่อนๆอาทิตย์ก่อน) มันก็พาลให้หมดแรงที่จะสร้างกองข้อมูลเพิ่มมามากมายมหาศาลทั้งที่รู้ว่าอีกไม่นานมันก็จะถูกยกออก


ดีนะครับเป้าหมายปีที่แล้วของคุณต่อ สำเร็จหลายอันเลย ว่าแต่เผชิญความท้าทายใหม่ๆจะสำเร็จเมื่อมีการเลือกตั้งนี้คือ เลือกเสร็จแล้ว บริษัทคุณต่อโดนปิดอะไรแบบนี้ป่าว? //โดนเตะ
พออันบนสำเร็จ เรื่องกินอยู่ก็คงดีขึ้นไปด้วยนะครับ
ว่าแต่ปีก่อนท่องเที่ยวเยอะแล้วไม่มาลงบล็อกบ้างล่ะเพ่?

เป้าหมายปี 2019 น่าจะบรรลุได้หมดทุกอันนะครับ ดูไม่ฝืนตัวเองเกินไป มีเรื่องเก็บเงิน ควบคุมยากหน่อย
ถ้ามีกิจกรรมเลือกนักแสดงสนใจด้วยครับ แต่ซีรี่ยส์หลังๆนี่ชักจะมีแต่ตัวที่ไม่ค่อยรู้จัก

มาแลกโหวต ครับ อุ๊บ ส์....เผลอไป 555

เรายังคงเขียนต่อไป คงมีคนอ่านบล๊อกของเราบ้าง.. เรายังคงไปเยี่ยมสมาชิกใหม่ สมาชิกหมายเลขวันละอย่างน้อย 3 คน เม้นท์ทักทายด้วย

หวังนิด ๆ ว่า การมีจิตเป็นเพื่อนจะได้รับ ตอบ
บ้าง 555 มิใช่อะไรครับ ต้องการให้เป็น "สังคม
บล๊อกเหมือนเมื่อก่อน"

จำได้ว่าพวกเรา เฉย ๆ ต่อการโหวต ขอเพียง
เข้าไปทักทายกัน แค่นี้ก็มีกำลังใจมากมายที่
จะเขียน และไปทักทายเพื่อน ๆ

....

ตอนนี้ผมก็พยายามปรับตัวเอง ให้เขียนบล๊อก
สั้นลง จากการสังเกต คนอ่านทางเฟซมาก
เป็นการเขียนสั้น ๆ

เราคงต้องพยายามต่ออีกครับคุณต่อ

toor36 Cartoon Blog ดู Blog
วันนี้มาโชว์ตัวกันเพียบ

ปอมว่าการเขียน blog ใช้เวลาพอสมควรเลยอ่ะ


ครึ่งปีหลังที่ผ่านมา ปอมก็ชะแว้บบ่อยๆ


หลายคนคงคล้ายๆปอม เวลามีเรื่องร้อนๆเข้ามา


มันเขียนไม่ออกเหมือนกัน



ที่สำคัญ อย่ากดดันตัวเอง ปอมคิดอย่างนั้น


พร้อมค่อยเขียน . . . คนอ่านเข้าใจ เนอะๆๆๆๆ

อาราย อาราย
ยาวเหยียดเลยบล็อกนี้
งั้นจองที่ก่อนนะ
ไปเดินสำรวจดูก่อนว่ามีอะไรกัน อิอิ

อืม ดับเครื่องชน ประกาศตัวตนชัดเจน
ชอบ ๆ อิอิ

แต่ยอมรับว่าเหนื่อยใจกับประเด็นเดิม ๆ
ปัญหาเดิม ๆ ที่ออกมาอีหรอบเดิม
ขอร่วมอุดมการณ์ด้วยได้เปล่า
ประกาศจุดยืนเหมือนคุณเต้ยเลย

พี่เองก็โหวตหมวดเฟรนด์ลี่ให้คุณต่อ
เพราะคุณต่อเสียสละเวลา เป็นคนเชื่อมให้เพื่อนบล็อกร่วมกิจกรรม
แถมเป็นคนที่จริงใจ ใส่ใจบล็อกเพื่อน ๆ ที่ไปหา

แต่ก็นั่นแหละ ทุกคนไม่ได้คิดเหมือนเรา
เราเสียความรู้สึกเพราะเราคาดหวัง
แก้ที่คนอื่นไม่ได้แก้ที่ตัวเราเล่นบล็อกแบบไม่คาดหวังดีกว่า

บอกกับคุณต่อแบบนี้
พี่เองก็ยอมรับว่าเสียความรู้สึกเพื่อนบล็อกว่า
มาโหวตแล้วแล้วนะ แล้วก็ไป
อะไรยังไร มาเผื่อบอกว่าไปโหวตให้ชั้นด้วยใช่มั้ยแบบนี้ 555

ตอนแรกก็จะไปทำเหมือนที่เค้าทำ
แต่คิดได้ว่า ในเมื่อเราไม่ชอบในสิ่งที่เค้าทำกับเรา
แล้วเราจะทำสิ่งที่เราไม่ชอบตามเค้าทำไม

ก็เลยไปทักทาย อ่านบล็อกเค้าคุยในสิ่งที่เค้าเขียน
มากน้อยตามความสนใจและความรุ้ที่เรามีในเรื่องนั้น ๆ
ไม่มีความรู้หรือความสนใจ ก็ไปทักทายคุยอย่างอื่นสัพเพเหระ
ดีกว่าไปแล้วทำแบบที่เค้าทำแล้วเป็นสิ่งที่เราไม่ชอบ

พี่พยายามคิดแบบนี้นะ
ส่วนการโหวตตอบ เห็นด้วยกับที่คุณเต้ยและคุณต่อประกาศไว้
การโหวต กับการทักทาย มันคนละเรื่องกัน
ยิ่งการระบุโหมดให้โหวต ถ้าดูแล้วไม่ตรงตามที่เค้าทำบล็อก
แต่ทำบล็อกได้ดีในอีกหมวด ควรจะโหวตที่ตรงมากกว่าตามที่เค้าให้โหวต

แบบนี้ก็น่าจะเป็นการสกรีนบล็อกที่สมควรได้รับรางวัล
ตามหมวดที่เหมาะสมกับรางวัลนั้น ๆ

ไว้มาต่อค่ะ

ส่งกำลังใจครับ

ว่างแระ ลูกค้าซาละ มา ๆ มาต่อ

ขอพลังจาก พาชูลี่ โนวเลจ หน่อยได้เปล่า
เดือนแรกของปีนี้เพิ่งอ่านหนังสือจบไปไม่กี่เล่ม
แถมไม่มีอารมณ์ทำรีวิว เขียนมะออก 555
แต่ซื้อไปเกินงบประมาณที่ตั้งไว้หลายเล่ม
ไปรอล่วงหน้าแล้วอ่า

ตะก่อนถูกสามีพี่ด่าว่า ซื้อมากกว่าอ่าน มีเคือง
ตอนนี้คงก้มหน้างุด ยอมรับความจริง แฮร่

ส่วนเป้าหมายของ อลิซ คุจิ
คงได้แต่มองตามด้านหลัง เพราะปีนี้คิดว่า
จะอัพที่เที่ยวเก่า ๆ ที่ดองไว้ให้มากที่สุด
ที่ ๆ เคยไปแล้วประทับใจ
ส่วนที่ใหม่ ๆ แล้วแต่โอกาส ให้ อลิซนำหน้าไปก่อนเน้อ อิอิ

ส่วนโมเดล ก็น่าสนใจอยู่นะ
ไหน ๆ ส่งมาให้เลือกหน่อยดิ๊

ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับน้องต่อ

มารบ่มี
บารมีบ่เกิด

ครั้งแรกที่ได้ยินคำนี้
คือเทศนาธรรมของพระยันตระนะครับ 555
(ตอนนั้นท่านเป็นพระอยู่)

วันนี้พี่ก๋าใช้โหวตหมดเกลี้ยงตั้งแต่บ่าย
บางวันก็หมดเร็ว บางวันก็เหลือ

นั่งอ่านเม้นท์ที่เหลือในบล็อกน้องต่ออีกรอบ
ชอบครับ อ่านแล้วได้แง่คิดที่หลากหลาย
มีประเด็นที่น่าสนใจ

สวัสดียามเช้าครับน้องต่อ

สวัสดีมีสุขค่ะ

แม่ตะลีก็เสียดายน้ำผึ้งค่ะ อดเลย
การได้ชิมน้ำผึ้งจากรวงผึ้งที่บ้านของเราเอง
น้ำหวานจากดอกไม้แถวบ้านเราเองนี่คงฟินพิลึกเลยค่ะ

สวัสดีอีกรอบเน้อออออ

เราไม่เคยไปเจอตอนนักท่องเที่ยวจีนเยอะๆ อ้ะ แต่ไปรอบนี้นักท่องเที่ยวฝรั่งยังเพียบนะ

ถ้าไม่มองในแง่ผู้ประกอบการ สำหรับเราเราชอบแบบนักท่องเที่ยวจีนน้อยๆ นะ

ถ้ามา ขอให้เป็นนักท่องเที่ยวที่มีคุณภาพ

มาแล้วเก็บปะการังกลับบ้าน มาแล้วก่อความวุ่นวาย เราว่าเราไม่โอเคอ้ะ ได้เงินจริง แต่มาทำลายโน่นนี่ เราขอไม่เอาได้ไหมอ้ะ

เราเองก็ยังไม่เคยพักห้องรวมแบบนี้กับคนที่ไม่สนิทกันนะ 555



เรารู้เรื่องพี่หนูหล่อนะ พี่ภาเคยเล่าในบล็อก แต่จำไม่ได้ว่าเคยคุยเคยเมนท์หรือเปล่า

เคยแอบคิดว่า ถ้าอยู่ดีๆ บล็อกเลิกกิจการงานเข้ามี้เก๋แน่เลย อ้อ ลืมบอก ว่ารูปที่หายไปมันกลับมาแล้วนะคะไม่ต้องไปตามแก้...

ปล.ดีที่โรงเรียนน้องซีมีให้บริจากปฎิทินด้วย

สวัสดีค่ะพี่หนุต่อ คือวันนี้ไปมาหลายบล๊อกแล้วอ่านก็หลายบล๊อกก็จะมึน ๆ กับการโหวต หรือไม่โหวต เอิ่ม สงสัยแม่โมจะตกข่าวอะไรไปไหม

เห็นด้วยค่ะพี่น้ำฟ้าฯ ก็จะหาย ๆ ไปเนาะ รูปพี่เขาก็จะเทพและเซียนมากค่ะ (ไม่อ้างอิงพูดตามจริงค่ะ)
คำแถลงการณ์ของ จขบ.นี้น่าคิดตามค่ะ หลายข้อ

เราร่วมกิจกรรมตามเหมาะสมละกันเนาะเอาเท่าที่เวลาได้ เพราะบางทีแม่โมก็ยุ่งมากเช่นกันค่ะ

นอกเรื่องบ้างเนาะ.. พี่หนูต่อรักษาสุขภาพนะคะ ตอนนี้ฝุ่นมาเชียงใหม่ละค่ะ เด็ก ๆ ในสังกัดบล๊อกพี่หนูต่อใส่หน้ากากด้วยนะ ^^ ไปละค่ะ

สวัสดีค่ะคุณต่อ

วันนี้ยาวมากทั้งบล็อกและทั้งคอมเม้นท์เนาะ

ปีนี้ก็ตั้งใจว่าจะโหวตให้บล็อกที่น่าโหวตค่ะ

ส่วนคะแนนของตัวเองยังไงก็ได้ แต่ถ้าจะเปลี่ยนบล็อกจะดูจำนวนเพจวิวว่าถึงที่เราตั้งไว้แล้วหรือยัง แต่ล่าสุดไม่ได้เปลี่ยนเพราะกลับบ้านเชียงใหม่มาเลยยังไม่ได้เขียน

เรื่องการโหวตที่ผ่านมา ว่าเป็นเพื่อนที่น่ารักที่สุด ฯลฯ ขอบอกว่าไม่ได้โหวตเลยค่ะ อิอิ แบบว่าไม่ใช่ทางของตัวเอง

สำหรับบล็อกอ่านทุกบล็อกที่โหวต และไม่ได้โหวตก็อ่านค่ะ

ตั้งใจว่าปีนี้อยากสื่ออะไรก็จะทำตามที่อยากทำค่ะ
อาจจะแบบคุณจิน ไม่ได้คาดหวังกับคนอื่น แต่คาดหวังแค่สิ่งที่อยากทำและจะทำแค่นี้แหละค่ะ

สนุกอ่านเม้นท์เพื่อนๆค่ะ
หลากหลายดีจัง

โดนใจ เม้นท์เกรียนๆ ของซีริว

"ใครคอมเม้นท์กากๆ
ให้เลิกคบเลย"

หุยฮา....!!

ขอบคุณสำหรับคำอวยพรวันเกิดปอมนะคะคุณต่อ





ตะกี้ปอมอ่าน blog พี่อ้อ เพิ่งรู้ว่ามีแลกโหวตด้วย ทำไมต้องจริงจังกันขนาดนั้น ปอมว่าหลักน่าจะเขียนเพราะอยากเขียน ส่วนรางวัลทั้งหลายน่าจะเป็นผลพลอยได้ การเขียน blog จะเป็นเรื่องสนุก แฮ่ๆ อันนี้เป็นความเห็นส่วนตัวจ้า

เรื่องแลกโหวต...อย่าคิดมากค่ะ เราทุกคนล้วนตกอยู่ในวังวน

พี่พูดเอาฮานะ 555 ปีหน้าพี่ว่าต้องมีอะไรเปลี่ยนแปลงแน่เลย ภาวนาว่าขอให้เป็นไปในทิศทางที่ดีกว่านี้

เด็ดส้มมากินกลัวจะโดนตำรวจซิวครับ น่าจะเป็นของหลวง 555 เสียดายเหมือนกันไม่ได้ชิมส้มลาโคเนีย
ได้อ่านกระทู้ที่คนไทยไปถ่ายรูปโอปป้าแล้วโดนจูงไปเจอตำรวจมาละ อันนั้นแรงจริง
อาเธน่าในเรื่องเซย่าชอบโดนจับตัวจริงๆ สงสัยกลัวพระเอกไม่มีเป้าหมายในการต่อสู้ ทำตัวเป็นเจ้าหญิงพีชเลย หรือไม่ชีก็ชอบเข้าคอร์สเสริมความงามระดับเทพ ทั้งฝังเข็ม (ธนูปัก), แช่สปา (ขังในหอคอย), ซาวน่า (นอนในไห) - -"

โมเดลเฮสเตียนี่คือจำลองแบบรูปปั้นเลยใช่ไหมครับ หรือทำแบบโมเอะ?
รูปปั้นเทพีที่คนซื้อมากๆก็อาเธน่า อาร์เทมิส อโฟรไดต์ และธีมิส (ที่ถือตาชั่ง) เฮสเตียไม่ค่อยได้เห็น
ค่าใช้จ่ายถ้าไม่ประกันรถแบบฟูล ไม่จองตั๋วบินในประเทศแบบกระชั้นชิด และไม่กินหรูเกือบทุกมื้อ ราคาคงถูกลงไปเป็นหมื่นเลยครับ
แต่อันนี้อยากจัดเต็ม เป็นทริปที่สุรุ่ยสุร่ายนิดนึง :D

ใช่เลยครับพี่ก๋าเคยได้สายการ์ตูน ช่วงนั้นเขียนพวกหมื่นตา, หอยทาก, เทวดาราฟาเอล ต่อเนื่องเลย ตอนมีตติ้งเราเลยจับกลุ่มถ่ายรูปกับพี่ก๋าด้วย ถือเป็นแก๊งการ์ตูน อิอิ
จะลองติดตามบล็อกคุณต่อที่เปลี่ยนแนวทางจากปีก่อนนะครับ คงได้เห็นอะไรสนุกๆเยอะดี
รอกิจกรรมเลือกนักแสดงด้วย

สวัสดียามเช้าครับน้องต่อ


ภาพสุดท้ายนั่น
พี่ก๋าคิดว่าเหมือนกับกาลามสูตรนี่ล่ะครับ

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
ญามี่ Literature Blog ดู Blog
mariabamboo Photo Blog ดู Blog
The Kop Civil Sports Blog ดู Blog
กะว่าก๋า Book Blog ดู Blog
คนบ้านป่า Diarist ดู Blog
ซองขาวเบอร์ 9 Food Blog ดู Blog
ก้นกะลา Music Blog ดู Blog
kae+aoe Parenting Blog ดู Blog
toor36 Cartoon Blog ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น
สวัสดียามเช้าค่ะคุณต่อ

ไม่ได้เข้ามานานเหมือนกัน

กติกาการโหวตแบบนี้ ต่อให้เขาเปลี่ยน เพิ่ม หรือเข้มงวดอย่างไร ก็ทำอะไรได้ไม่มากนะ เพราะเขายังต้องการให้คนเข้ามาทำอะไรในบล๊อกอยู่ดี เข้มมาก คนเขาก็หนีกันหมด สมัยก่อนสายสะพายได้ยากจริงๆ แหละค่ะ ถ้าเทียบกับสมัยนี้

ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวดค่ะ
ระยะนี้ไม่ค่อยได้เข้าบล็อก มัวแต่ตะลอนทัวร์

แต่ฟังข่าวที่นิวยอร์ก ก็หนาวเหน็บมากๆ
ห่วงบ้างเหมือนกัน อากาศเย็นเกิน ท่อน้ำในบ้าน
อาจจะแตกได้ ... หนาวไม่อยากอยู่ แต่ทิ้งมา
ก็ห่วง ถ้ามีปัญหาก็ต้องรบกวนคนอื่น ขณะที่เรา
หนีหนาวมาที่ร้อน...

พี่ก็เหนื่อยค่ะ น้องต่อ
อยากพัก อยากหยุด อยากเลิก
แต่ไม่ค่อยแน่ใจว่าติดบล็อกหรืองัยไม่รู้
แต่จะรู้เร็วๆนี้แหละ

ใช้คะแนนเดือนละ 150 เหรอ
ตกวันละ 5 นะ น่าทำบ้าง จะได้อ่านได้
ทั่วถึงด้วย อ่านเยอะแล้วจำไม่ได้อีก
ในที่สุด พี่คงเลิกเพราะวัยนี่แหละ

ตอนที่ยังไม่รู้ว่าเขามีโหวตอะไรต่ออะไร เพื่อนบล็อกมาโหวตให้ ก็ไม่ได้โหวตกลับนะ รู้สึกว่ามีแรงเขียนบล็อกกว่าตอนนี้เยอะเลย 555

เป้าหมายคุณต่อชัดเจน ดีค่ะ ส่วนเรารักสบาย ก็ไปเรื่อย ๆ ละกัน
นี่ชวนเพื่อนกลับมาเขียนบล็อก แต่เขาบอกว่าลงภาพยาก เอ..เราว่าง่ายกว่าก่อนเยอะนะ หรือเราไม่ค่อยมีลูกเล่นในบล็อก บล็อกเราธรรมดามาก

ตามความเห็นของพี่อุ้ม
พี่คิดว่าทีมงานตั้งเรื่องการโหวตขึ้นมา
ลึกๆ เป็นสิ่งที่ตั้งใจมอบให้ BLOGGER
เป็นกุศโลบายในการเข้า BLOG
เป็นการจูงใจ
และนั่นก็เป็นการทำให้ Bloggang
นั้นยังคงอยู่
เนื่องจากโดนเฟชบุ๊คดูดหายไปหลายคน

ไม่รู้สินะ
พี่อุ้มอาจจะคิดแตกต่างจากชาวบ้าน
เชื่อไหมจุดยืนของพี่อุ้มคือเสียงเพลง
เสียงเพลงคือชีวิตของพี่อุ้ม
โปรดสังเกตว่า
เวลาพี่อุ้มจะไปถ่ายภาพที่ไหน
อัพบล็อกที่ไหน
พี่อุ้มจะคิดเพลงไว้ก่อนเลย
แล้วค่อยมาใส่ภาพ
แล้วค่อยมาหาข้อมูลลงใส่
ประกอบกัน
อัพบล็อกครั้งหนึ่งใช้เวลา 3-5 ชั่วโมง
แล้วเป็นคนที่ชอบอัพบล็อกสดๆ
แต่ไม่เคยมีคนมาพูดถึงเพลงเลย
ถ้าพี่อุ้มไม่อัพสาขา music
เพราะฉะนั้นทุกเอนทรี่ที่พี่อัพ
เราตั้งใจนำมาฝาก
ส่วนใครจะอ่านหรือไม่อ่าน
ก็สุดแล้วแต่เขาล่ะ
อยากอ่านก็อ่าน
ไม่อยากอ่านก็ไม่ว่า
เพราะว่า BLOG ได้นำมาเสนอแล้ว
ส่วนคุณจะอะไรยังไงนั่นก็แล้วแต่คุณ

เพียงแต่จะรู้สึกหงุดหงิดมากตรงที่
บางเรื่องตั้งชื่อบอกไว้ตั้งแต่ชื่อเรื่อง
ชียังมาถาม..
แหม๋..ขนาดบอกไว้ตั้งแต่ชื่อเรื่อง
ชียังไม่อ่าน...อันนี้น่าโมโหมาก

สำหรับพี่อุ้มไม่ซีเรียส
ใครจะอ่านหรือไม่อ่านไม่ใส่ใจ
เพราะถือว่า BLOG คือบันทึกความทรงจำ
เรามีภาพเรามีเพลงเรามีเรื่องราว
ไว้ให้เมื่อเวลาผ่านไปได้กลับมาอ่าน
อ่านบล็อกตัวเองอย่างมีความสุข
ใครไม่สุขกับฉันๆ ไม่สนใจ
ฉันสุขที่ได้เขียน
ฉันสุขที่ได้เล่าเรื่อง
ฉันสุขที่ฉันได้หาข้อมูลมาจากหลายที่
มาวางให้คุณกินคุณเสพตรงหน้า
แต่ในเมื่อคุณไม่กินก็ไม่ว่า
เพราะฉันมีความสุขของฉันเรียบร้อยแล้ว
ตั้งแต่ UP BLOG เสร็จ
เพราะฉะนั้นพี่อุ้มจะไม่มายด์
ที่มีคนเข้ามาบอกว่า
มาหลายรอบแล้ว
ทำไมอัพบล็อกไม่เสร็จสักที
มาหลายรอบแล้วทำไมเพิ่งแปะภาพเพิ่ม
ไม่ใส่ใจ
ความสุขของฉันเป็นอย่างนี้
เพราะมันคือไดอารี่ของฉัน
เฉกเช่นกันเหมือนตัวการ์ตูนของน้องต่อ
ที่ให้เลือก
พี่อุ้มคนหนึ่งล่ะที่ไม่ได้เลือก
เพราะนักแสดงของน้องต่อน่ารักทุกตัว
เลือกมาเห๊อะ

ส่วนเรื่องการโหวต
พี่เป็นคนหนึ่งล่ะที่ชอบโหวต
และเสียดายมากถ้าเสียโหวต
ไปปล่าวๆ 10 โหวตโดยไม่ได้โหวตให้ใคร
บางวัน(หลายวัน)
ที่ยุ่งๆ มาก
อ่านหัวข้อและเรื่องสั้นๆ ว่าเขียนแนวไหน
แล้วดูหัวข้อเรื่องว่าเขียนอะไร
แล้วมาดูตรงท้ายว่า
เขาอยากให้โหวตสาขาไหน
ก็จะไม่เม้นท์เยอะโหวตๆ อย่างเดียว
เป็นการตอบแทนที่เขาหรือชี
อัพบล็อกมาให้อ่าน
อัพบล็อกมาเล่าประสบการณ์ให้ฟัง

ส่วนบางบล็อกที่บางคนหรือหลายคน
บอกว่าใส่ชื่อสาขาผิด
ตามความคิดของพี่อุ้ม
ถ้าผิดไม่ตรงหมวด
ก็เขาอยากอยู่หมวดนั้นน่ะ
ก็เป็นเรื่องของเขา
หรือไม่ก็ไม่โหวตให้เขาๆ ก็แค่นั้น
ตอนแรกๆ เวลาใครอัพบล็อกต้นไม้
แล้วใส่เป็นไดอารี่
ก็นั่งคิดไป 80 ตลบแล้วก็คิดบวกว่า
การปลูกต้นไม้เป็นงานอดิเรกได้
ปลูกไปได้ประสบการณ์ชีวิต
การต้นไม้จะโตกว่าต้นไม้จะมีดอก
ได้รดน้ำพรวนกินใส่ปุ๋ยเป็นไดอารี่ทั้งนั้น
บันทึกเรื่องราวจนเติบโตออกดอก
นั่นก็แล้วแต่มุมมอง

เคยคิดเห็นหลายคนถ่ายภาพเยอะมาก
แต่เวลาเขาอัพบล็อก
เขาแปะ 3 ภาพ
เขามีความสุขความพอใจใน 3 ภาพ
ได้แต่อ้าวววว...แต่เป็นความพอใจของเขา
เราจะไปบอกว่า
แล้วอีก 180 ภาพ
ทำไมไม่ย่อภาพเล็กให้ดู
เป็นความสุขของเขาเป็นไดอารี่
เป็น BLOG ส่วนตัวของเขาน่ะ
ชอบก็ดูไม่ชอบก็ไม่ต้องดู
ไม่ได้เอา่ปืนจ่อให้เขามาดู
ไม่ได้เอาปืนจ่อให้โหวต
เพราะฉะนั้นเฉยๆ

สำหรับสายสะพายหลายๆ อัน
สำหรับพี่อุ้มก็ HAPPY
HAPPY กับทุกคนที่ได้หลายอันด้วย
เพราะนั่นเป็นสิ่งตอบแทนที่เขาขยัน
สังเกตเลยว่า
ทุกคนที่ได้สายสะพายหลายอันนั้น
ความถี่ในการเขียนบล็อกสูงมาก
เหมือนพี่อุ้ม สาขา Best Friendly
พี่อุ้มก็คิดว่าจะหลุดไปหลายรอบล่ะ
เพราะความถี่ในการเดินสาย
ในการเยือนบล็อกน้อยลง
แต่ขยันเข้าไปดู BLOG ใหม่คงเดิม

สำหรับปีนี้เพิ่งคิดได้เมื่อเช้านี้
ว่าจะตั้งเอนทรี่หลักอีกอัน
เป็นเรื่อง "BLOG ที่ฉันชอบอยากบอก"
จะเป็นเรื่องที่พี่ไปเดินสายเจอ BLOG
ที่น่าสนใจ
เป็น BLOG ที่ไม่เดินสาย
UP BLOG เสร็จก็จบ
ฉันมีความสุขแค่นี้
ไม่ได้การ...พี่อุ้มไปเห็น
พี่อุ้มไปอ่านเจอแล้วคิดว่าน่าสนใจ
น่าควรจะรู้จัก
จะนำมาฝาก

สุดท้ายล่ะ
เป็นความสุขที่ได้เขียน BLOG
เป็นความสุขที่ได้อ่าน BLOG
บาง BLOG อ่านแต่ไม่เม้นท์
บาง BLOG โหวตให้
เพราะอาทิตย์นี้ยังไม่ได้โหวตให้
ก็โหวตให้ซะหน่อย
ส่วนเขาจะมาโหวตให้หรือไม่โหวต
ตามสบายไม่ว่า
แต่สำหรับพี่อุ้มจะนับนิ้วว่า
อาทิตย์นี้โหวตให้คนนี้ล่ะ
อาทิตย์นี้ยังไม่โหวตให้เลย

สรุปเป็นความสุข
มีความสุขในมิตรภาพบล็อกแก๊ง
มีความสุขเสมอ
แต่จะขออยู่อย่างเดียว
BLOGGER เจ้าขาอ่านหัวเรื่องด้วย
หรือบางทีก็จะบอกให้รู้
ใน 2-3 บรรทัดแรก
เล่นมาถามในเรื่องที่บอกแล้ว
อันนี้น่าหยิกแก้มยิ่งหัก
ว่าแล้วโหวตการ์ตูนก่อนไปนอน
จ๊ะ

สวัสดียามเช้าครับน้องต่อ

งานเขียนของเชอเกียม ตรุงปะพี่ก๋าอ่านมาสองสามเล่ม
บางเล่มก็อ่านสนุก เข้าใจง่าย
แต่เล่มนี้่เข้าใจยากครับ 555

บางทีก็อาจจะเกี่ยวกับคนแปล
บางทีก็อาจจะเกี่ยวกับการอ่านของพี่ก๋า
คงจะรวมๆกันครับ 555

สวัสดีอีกรอบเด้ออออ

ร้านนี้คุ้มนะ สำหรับเรา น้ำจิ้มถูกจริตด้วย ออกหวาน กินเพลินเลยแหละ แหะๆ

น้องที่ไปด้วยกันเปิดดูค่ะ วันที่พัก White Silver เรานั่งคุยกัน เลยไม่ได้โฟกัสที่ทีวีซักเท่าไหร่

ของที่ขายใกล้เคาเตอร์เช็คอิน ... น้องที่ไปด้วยก็ซื้อ แต่พี่ไม่ได้ซื้อค่ะ ...ใช่ ๆ เค้าไม่ได้บวกมากเนาะ

ปกติพี่กินมื้อเช้าเยอะมากกกก สมัยก่อนไม่ใช่แบบนี้ เพิ่งมาปรับตอนหลังนี้เอง มื้อเช้าจัดเต็ม กลางวันกินพอประมาณ มื้อเย็นเบาที่สุด...สำหรับคนเริ่มมีอายุน่าจะเป็นแบบนี้เหมือนกันหมดมัง

แบบ one day pass ก็มีค่ะ เกียวโต คานาซาว่า น่าจะอีกหลายเมือง

รถยนต์ไฟฟ้า ต่อไปน่าจะเยอะขึ้น หวังว่า...นะคะ

ถ้า 16 องศาลงไปเนี่ย นุ้งจะยอมใส่เสื้อ
แล้วทำไมเจ้าดำยังจะกลัวดำอีกล่ะคะ
ยังดำได้อีกเหรอ 55

เมื่อคืนพี่หมอสั่งยาให้และ ชะงัดมาก วันนี้
ดึขึ้นเยอะ แช่น้ำอุ่นด้วยจ้าาาา

พี่เคยพยายามใช้ให้หมดสิบโหวต แต่ตอนนี้
ก็ไม่ค่อยไหวแล้วไหวแล้วค่ะ

ดูแลตัวเอง ระวังฝุ่นนะคะ งานการก็สำคัญ
กว่าอะไรทั้งหมด

ได้คุยกันเกือบทุกวันนี้ก็ดีมาดนะ ที่แล้วมา
เหมือนพี่จะห่วงต้องโหวตให้หมดซึ่งค้นพบ
แล้วว่าไม่เข้าท่าเท่าไร

ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับน้องต่อ

เห็นด้วยเลยครับ
พี่ก๋าก็เชื่อว่าไปทางไหนก็ได้
ช้าหรือเร็วไม่สำคัญ
ขอให้ไปอย่างถูกทิศถูกทางก็แล้วกัน

ตื่นมาเช็คบล็อกผ่านมือถือ
อ่านเม้นส์คุณต่อแล้วยิ้มเลยค่ะ

พี่เองก็ขอสารภาพว่าจำได้ไม่หมด
จำหน้าได้มากว่าจำชื่อ แฮร่
แต่ตัวที่พี่จำแม่น ทั้งหน้าและชื่อคือ โว๊ะ
เพราะมีเอกลักษณ์ที่โดดเด่น

แล้วก็น้องอีกคนที่ใส่ชุดทหาร
ที่ยึดอำนาจ ดุ ดุ
คนอื่นน่ารักน่าชัง เลือกไม่ถูกเหมือนกันนะ
ชื่อแต่ละคนเรียกจะว่ายากก็ยากจะว่าง่ายก็ง่าย
จะพยายามจำให้มากกว่านี้จร้า

อีกหน่อยต้องมีบ้านให้คนละหลัง
อยู่กันเป็นหมู่บ้าน ไปมาหาสู่กัน

น้องพาชูลี่ นามสกุลโนเลจ ใช่มั้ย
เอะ จำมาจากไหนนิ 55

ตอนปลายปีนะ พี่ก็วางแผน ตั้งเป้า จะเปลี่ยนแปลงตัวเองหลายสิ่งอย่าง

ตอนนี้ทำไม่ได้อยู่หนึ่งข้อละ คือเรื่องการซื้อหนังสือ
ตั้งเป้าเก็บเงินทำทุกปี ก็ต้องทำให้สำเร็จต่อไปเช่นกัน
คุณต่อยังไม่มีครอบครัว ตัวคนเดียวไม่ต้องเครียดมาเหมือนพี่
นี่ลูกสองไหนจะพ่อแม่ที่แก่แล้วอีก
คือล้มไม่ได้เลยค่ะ มีคนที่รักที่เราต้องดูแลเค้าอยู่

เป้าหมายอีกอย่างหนึ่งคือ สุขภาพค่ะ
เดือนนี้จะเริ่มโยคะอีกสักตั้ง
ว่าจะไปเล่น 10 ครั้งต่อเดือนก่อน
แล้วก็คิดว่าจะกลับไปหาหมอแพทย์แผนจีนอีกครั้ง
เรื่องฝังเข็ม ครอบแก้ว เหตุเพราะแพ้ยาจากคราวก่อน
ทำให้เข็ดเรื่องยาแผนปัจจุบัน ต้องมีความระมัดระวังในการกินยาเพิ่มขึ้นอีกหลายเท่า

คุณต่อรักษาสุขภาพด้วยน๊า
เห็นกรุงเทพฯ สาหัสสากรรจ์มากเลย
กว่าจะจางหายอีกเป็นเดือนเราก็ไม่รู้จะดีขึ้นจริงมั้ย
นาทีนี้เทวดาก็แก้ไขไม่ได้ เราต้องช่วยตัวเองให้มากที่สุด

เชียงใหม่นี่ก็เริ่มมาละค่ะ
ดอยสุเทพเริ่มจะลางเลือนมองไม่ค่อยเห็นละ
เทศกาลเผาป่า ปีนี้ไม่รู้จะป้องกันได้มากแค่ไหน
เราคาดหวังไรไม่ได้เลย นอกจากป้องกันตัวเองจริง ๆ

เทคแคร์จร้า

อ่านค่ะแต่แค่ครึ่งเดียวเพราะสายตามีปัญหา
แต่เห็นด้วยหลายข้อ

คิดๆไปเรื่องโหวดเป็นปัญหาของบล๊อกจริงๆ
ไม่มีโหวดบางคนก็ไม่อยากเขียน
เพราะเขียนแล้วไม่มีเป้าหมาย
เป้าหมายทำให้อยากเขียนบล๊อกบ่อยๆ
เผื่อจะได้สายสะพายบ้าง
แต่ความหวังที่อยากจะได้ สายสะพายมันก็เป็นดาบสองคม
แน่ใจหรือคะว่า ถ้าเขาโหวดมาให้เรา เราไม่ไปโหวดกลับเขาจะพอใจ
ลึกๆคงไม่พอใจซะมากกว่ามันก็เลย้ป็นปัญหาของคนที่ไม่มีเป้าหมาย
เขียนบล๊อกด้วยความอยากเขียน เขียนเพื่อเป็นไดอารี่
เขียนเพื่อจะได้คุย ได้คอมเม้นท์กับเพื่อนมากกว่า
พอมีโหวดมาขั่นความเป็นเพื่อนอาจจะหายไปกว่าครึ่ง

พูดไปเดี๋ยวจะกลายเป็นขัดใจเพื่อนๆเพราะส่วนใหญ่เห็นด้วยกับการโหวด
แม่ซองฯก็ได้สายสะพายกับรางวัลชมเชย
ความภูมิใจถามว่ามีไม๊ ตอบว่ามีบ้าง
แต่ไม่เท่าไหร่
เพราะรู้ว่าตัวเองมีขีดความสามารถแค่ไหน
เอาเป็นว่าเขียนเพราะอยากเขียน เบื่อก็หายหัวไป เป้าหมายคือเก็บความทรงจำ
สายสะพายคือของแถม
เพื่อนคือสิ่งที่อยากได้และภูมิใจความเป็นเพื่อนมากกว่าโหวดค่ะ

จากบล็อก ภาพที่ 4 บังเอิญครับ

สวัสดียามค่ำครับคุณต่อ
ผมมาอยู่ในบล็อกแก๊ง 1 ปี เพื่อนๆพี่ๆทุกคนมีความเป็นกันเอง ทุกคนที่เข้ามาจะอ่านบล็อกของผมก่อนที่จะโหวตให้ และก็คอมเม้นท์ หากมีผิดพลาดก็ให้คำแนะนำ สิ่งเหล่านี้เป็นกำลังใจให้ผมเดินหน้าเขียนบล็อกต่อไปเรื่อยๆ และไม่คิดจะไปไหนครับ
โหวตครับ

ส่วนหนึ่งคนไปอัดแน่นกันอยู่ในเฟซบุ๊คด้วยแหละ

สวัสดียามเช้าครับน้องต่อ

ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับน้องต่อ

พี่ก๋ารอนานมากครับ
หลายปีเลย
แต่ไม่มีทีท่าว่าจะจบซะที
คนเขียนคงถอดใจแล้ว
ก็เลยเอามาอ่านดีกว่า

สุดท้ายเขากลับมาเขียนได้อีกตอนเดียว
แล้วก็หยุดเลย
สุขภาพคงไม่ดีสุดๆล่ะครับ
ไม่งั้นก็คงจะเขียนให้จบแน่นอน
เพราะการ์ตูนก็ประสบความสำเร็จมากด้วย

ลงชื่อก่อน เดียวมาทดสอบใหม่นะคุณต่อ
เห็นมีหลายประเด็น หลายข้อน่าสนใจดีค่า
มันต้องเม้นยาวๆ ฮี่ๆ

ใช่ค่ะคุณต่อ น้องที่มาทำขนมบางคนมีพรสวรรค์ชัดเจนเลยค่ะ
ส่วนเชฟตัวจริงก็น่ารักค่ะ

สวัสดียามค่ำครับคุณต่อ
ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับ
ผมไม่ได้เอาผ้าอนามัยใส่ในร้องเท้ากัดแย่เลยครับ 5 วันที่ฝึก

ปีนี้ผมไม่มีเป้าหมายอะไรเป็นพิเศษ แค่อยู่รอดไปวัน ๆ ก็แค่นั่นแหละ
พอเห็นเป้าหมายอันยิ่งใหญ่ของคุณต่อแล้วผมละอายจริง~จิ๊งงง ^^"

เห็นเค้าพูดเรื่องการโหวตกัน แต่ผมแทบไม่อยู่ในสารบบการโหวต
ไม่มีส่วนได้ส่วนเสียอะไรอยู่แล้ว เลยขอไม่พูดดีกว่า
.
.
แต่ให้พูดก็พูดเหอะ เรื่องการแลกโหวตเนี่ยผมคิดค้นวิธีแก้ได้ด้วยแหละ
วิธีการก็คือ...
ปีนี้ผมยังไม่ได้อัพบล็อกเลยซักกะบล็อก!
ใครที่คิดจะเข้าแลกโหวตก็ทำไม่ได้ เพราะไม่มีช่องให้โหวตไง 55
^
^
(อ้างไปงั้นแหละ อันที่จริงคือ...ขี้เกียจอัพต่างหาก :P)


เป็นไง! ไอเดียผมดีมะ
คุณต่อจะเอาวิธีไปใช้ก็ได้นะครับ ผมไม่สงวนลิขสิทธิ์ ฮุฮุ

สวัสดียามเช้าครับน้องต่อ

จากบล็อกเพลง You're my world
ทอมโจนส์ โด่งดังมากค่ะสมัยเราเป็นวัยรุ่น
แต่เราเพิ่งมาชอบเขาไม่นานนี่เอง สงสัยอายุถึงค่ะ

อิอิ

มาอ่านเมื่อคืนตอนอยู่พัทยาแล้วจากมือถือ
และอ่านเม้นยาวๆ ด้วย 555
แล้วก็ปิดไปนอนต่อ

รินส่ายหัวนะ ส่ายหัวกับเรื่องหนึ่ง กับคนหนึ่งหรือสองคนนี่แหละ ที่ไม่ต้องเอ่ยชื่อหรอก รินคิดว่าคุณต่อเอง ก็รู้อยู่แล้ว
ทีตะก่อนไม่เคยอ่านไรเพื่อนๆ เขาหรอกจริง เม้นลงชื่อแค่สั้นๆ ชวนไปบล็อกตัวเองแหละ
แต่พอมาบล็อกนี้ กลับเม้นซะยาวนะค้าา
ที่ผ่านมาเค้าก็ดูกันออกอยู่แล้วว่าเป็นไง
แค่บล็อกเดียวเนี่ยไม่ได้ทำให้ความรู้สึกดีขึ้นหรอก สำหรับรินนะ ฮรี่ๆ

เห็นด้วยกับคุณต่อที่บอกว่า บางทีมันต้องเริ่มที่ตัวเราเองนี่แหละค่า
เริ่มจากโหวตให้กับบล็อกที่สมควรได้รับโหวตจริงๆ ไม่ใช่คุณไม่มีคุณภาพไรเลยแต่กลับได้ไป
ขอบอกว่า สังคมภายนอกเค้าก็มองอยู่เหมือนกันนะคะ
มันน่าภูมิใจในตัวเองไหม
แม้ปากจะบอกว่าไม่คิดไรหรอก ไม่คาดหวังไรหรอก เล่นสนุกๆ แต่รินมองว่า เขาแหละคาดหวังเต็มๆ ไม่งั้นไม่วิ่งแลกโหวตแบบนี้หรอก
การกระทำมันสื่อแทนคำพูดนะคะ

รินไม่ได้เข้าบล็อกทุกวันและไม่ได้โหวตทุกวันด้วยค่า
บางทีเข้ามาก็ไปได้ไม่กี่บล็อกเท่านั้นเอง
ถามว่าเสียดายโหวตแต่ละวันไหม ไม่ได้ใช้สิทธิ์ ไม่เสียดายนะ
เพราะเราไม่มีเวลาไปอ่านหรือหาใครได้ตลอดเวลาจริงๆ บางทีก็ไปโหวตเงียบๆ ไม่ลงชื่อก็มี
เอาแค่ที่ไหวก็พอ สำหรับรินอ่ะ

และขอทำในพื้นที่ตัวเองให้ดีที่สุดดีกว่าที่ให้คนอื่นมาแบะปากว่าลับหลังว่า ได้มาอย่างไร ไม่มีคุณภาพเลยอะไรแบบนี้อ่ะ
สิ่งที่น่าภูมิใจผลงาน กับการวิ่งไล่แต้ม มันต่างกันมากจริงๆค่า

ขอบคุณทุกคนที่แวะมาอ่าน และไม่อ่านครับ บล็อกนี้เพื่อนๆ หลายๆ คนคงได้เห็นอะไรอีกหลายๆ อย่างเลยแหละ

คุณต่อ ไม่ค่อยได้เข้านานต่อไม่ค่อยติดค่ะ
นุ่นโหวตในนี้เลยได้มั้ย
สาวๆ ที่ให้เลือก ก็ยังชอบหนูมิกุุอยู่ดี ชุดน่ารักมากค่ะชอบอะ อยากให้หนูมิกุได้มีบทบาทในชุดนี้บ้าง จริงๆ ที่ให้เลือกน่ารักหมดนะ คนที่สองเป็นทางการมาก น่ารักแต่นางดูเครียด 55
วอร์สไปร์น่ารักเหมือนกันค่ะ แต่สุดท้ายโหวตหนูมิกุนะคะ ชอบนาง น่ารักค่า

พูดถึงบล็อกแล้วยังคิดอยู่ว่าจะหยุดยาวไปอีกสักพักเพราะไม่รู้จะอัปอะไรอะเอาจริงๆ ช่วงนี้งานเยอะหลายอย่างด้วยค่ะ ก็เลยคิดว่าาไม่อยากกังวลแล้วพอเห็นเพื่อนๆ อยู่ในเฟสเยอะ มันก็เหมือนเราได้เจอเพื่อนๆอยู่ดี เพียงแต่มันเร็วกว่ามากเลยไม่ค่อยได้เข้าทั้งพันทิปทั้งบล็อกเลย เฮ้อ
เอาไว้พร้อมเมื่อไหร่ค่อยกลับมาอัปบล็อกใหม่ค่า