ถนนสายนี้มีตะพาบ 163 บ้านนอก
เด็กๆ อยู่บ้านนอก เรียนโรงเรียนที่บ้านนอก วิถีพอเพียง อยู่กับธรรมชาติ พอเติบโตเป็นหนุ่มสาวถึงเวลาต้องเข้ามหาวิทยาลัย มหาวิทยาลัยก็ไม่ได้มีทุกจังหวัด พ่อแม่ก็ต้องส่งมาเรียนในเมืองหลวง
นานทีปีหนถึงได้กลับบ้านไปหาพ่อแม่ ไกลหูไกลตา ดีก็ดีไป เที่ยวน่าดูก็มีเยอะ ชีวิตอิสระแสงสีเสียงในเมืองกรุงที่ไม่เคยหลับ ไม่เหมือนบ้านนอกมืดก็ปิดไฟนอน
เรียนจบ บ้านนอกไม่มีงานตามที่เรียนมา งานก็มีแต่ในเมืองหลวง ทำงานนานทีปีหนถึงได้กลับบ้านไปหาพ่อแม่...เช่นเดิม
แต่งงาน ซื้อบ้านซื้อคอนโด มีลูก..แต่ไม่มีคนเลี้ยง ส่งลูกให้ปู่ย่าตายายเลี้ยงที่ บ้านนอก พ่อแม่ไม่ได้อยู่ใกล้ชิดลูก
ชีวิตวนเวียนไป
สำหรับซีทะเล ที่มีหลักเขตกั้นอยู่หน้าบ้านว่า "สุดเขตกรุงเทพมหานคร" ทำให้กลายเป็นเด็กนครปฐม นับเป็นโชคดีที่เป็นเด็กปริมณฑล มีความผสมของเด็กเมืองหลวงกับเด็กบ้านนอก ยังมีธรรมชาติให้พบเห็นอยู่รอบตัว มีที่ีให้วิ่งเล่น เช้าๆ มีเสียงนกร้องปลุกทุกวัน แต่ก็มีความเจริญควบคู่กันห้างอยู่ใกล้บ้านเยอะไปหมด
ซีทะเลมีคุณตาคุณยายคอยเลี้ยงดู อยู่กับมี้ป๊าไม่ต้องแยกกันไปไหน
ดีกว่าหลายๆ คน สอนลูกให้ลูกได้รู้ ว่าโชคดีแค่ไหนที่เราได้อยู่ด้วยกัน
คุยกันท้ายเรื่อง . .
มี้ไปธุระที่เมืองหลวง เหมือนบ้านนอกเข้ากรุง ขึ้นลิฟท์ไป อ้าว..ไม่มีเลขชั้นให้กด กว่าจะหาวิธีขึ้นลงได้
เค้าใช้บัตรสแกนก่อนขึ้นว่าเราจะไปชั้นไหน เราต้องขึ้นลิฟท์ตัวที่ระบุเท่านั้น รอดมาได้กลับบ้านนอกเราดีกว่า...
| Create Date : 14 กันยายน 2559 |
| Last Update : 16 กันยายน 2559 8:46:13 น. |
|
21 comments
|
| Counter : 1498 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 56 คน [
บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ
บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้
ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog
เรียวรุ้ง Funniest Blog ดู Blog
kae+aoe Literature Blog ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น
เราเองชอบชีวิตที่บ้านนอกมากกว่าเยอะค่ะ แต่โดยงานก็ทำให้ต้องอยู่แต่ที่เมืองกรุงจริงๆ
คิดถึงการใช้ชีวิตที่ต่างจังหวัดนะคะ