Group Blog
 
<<
กันยายน 2556
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
2930 
 
16 กันยายน 2556
 
All Blogs
 

อริยสัจจากพระโอษฐ์ .. เบญจขันธ์เป็นทั้งผู้ฆ่าและผู้ตาย

"ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ !
คนกล่าวกันว่า 'มาร มาร' ดังนี้,
เขากล่าวกันว่า'มาร' เช่นนี้ มีความหมายเพียงไร พระเจ้าข้า ?"

ราธะ !
เมื่อ (ความยึดถือใน) รูป มีอยู่,
มารก็จะมี ผู้ให้ตายก็จะมี หรือผู้ตายก็จะมี.

ราธะ !
เมื่อ (ความยึดถือใน) เวทนา มีอยู่,
มารก็จะมี ผู้ให้ตายก็จะมี หรือผู้ตายก็จะมี

ราธะ !
เมื่อ (ความยึดถือใน) สัญญา มีอยู่,
มารก็จะมี ผู้ให้ตายก็จะมี หรือผู้ตายก็จะมี.

ราธะ !
เมื่อ (ความยึดถือใน) สังขารทั้งหลาย มีอยู่,
มารก็จะมี ผู้ให้ตายก็จะมี หรือผู้ตายก็จะมี.

ราธะ !
เมื่อ (ความยึดถือใน) วิญญาณ มีอยู่,
มารก็จะมี ผู้ให้ตายก็จะมี หรือผู้ตายก็จะมี.

ราธะ !
เพราะฉะนั้นในกรณีนี้ เธอ พึงเห็นรูปก็ดี เวทนาก็ดี สัญญาก็ดี สังขารทั้งหลายก็ดี และวิญญาณก็ดี ..

.. ว่าเป็นมาร,
.. ว่าเป็นผู้ให้ตาย,
.. ว่าผู้ตาย,
.. ว่าโรค,
.. ว่าหัวฝี,
.. ว่าลูกศร,
.. ว่าทุกข์,
.. และว่าทุกข์ที่เกิดแล้ว,

บุคคลเหล่าใดเห็นขันธ์ทั้งห้าในลักษณะเช่นนี้
บุคคลเช่นนั้นชื่อว่าเห็นอยู่โดยชอบ แล.
.
.
.
ขนฺธ. สํ. ๑๗/๒๓๑/๓๖๖.




 

Create Date : 16 กันยายน 2556
0 comments
Last Update : 16 กันยายน 2556 5:27:21 น.
Counter : 1029 Pageviews.

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


สดายุ...
Location :
France

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 151 คน [?]









O ใช่แน่หรือ ? .. O






O หรือธรรมชาติผ่านเวียน .. คอยเปลี่ยนโลก ?
ทั้งสุขโศกเร่งรุดยากหยุดไหว
หรือกำหนดยุดยื้อจากมือใด
จัดการให้แปลกแยกได้แทรกตัว
O หรือพบกันครั้งแรก, ความแตกต่าง
ถูกบ่มสร้างเหมาะควรอย่างถ้วนทั่ว
แต่ตา-รูป .. สบกัน, ที่สั่นรัว-
แรกที่หัวใจคน .. เริ่มอลเวง
O ละห้อยเห็นในยามห่างนามรูป
แต่ละวูบเนรมิตคอยพิศเพ่ง
งามทุกงามจารจรดเยี่ยงบทเพลง
พร้องบรรเลงด้วยมือช่วยยื้อยุด
O ย่อมเป็นมือสร้างเหตุแทรกเจตนา
ผ่านรูปหน้าอำนวยเข้าฉวยฉุด
ร้างไร้ความกริ่งเกรง, หากเร่งรุด
แทรกลงสุดหัวใจเพื่อไขว่คว้า
O แน่นอนว่ายากเว้น .. อยากเห็นรูป
และชั่ววูบวาบเดียวที่เหลียวหา
หวังทุกหอมรินไหลผ่านไปมา
ทั้งหางตาที่ชม้อยเหลือบคอยปราย
O โลกย่อมงามพร่างแพร้วเมื่อแผ้วผ่าน
ด้วยอ่อนหวานอ่อนโยนที่โชนฉาย
แม้นมิอาจโยกคลอนให้ผ่อนคลาย
ก็อย่าหมายโยกคลอนให้ผ่อนลง
O จะกี่ครั้งกี่ครา, ความอาวรณ์
เวียนรอบตอนจับจูงจนสูงส่ง
ด้วยรูปนามเทียบถวัลย์อย่างบรรจง
แตะแต้มลงผ่านจริตจนติดตรึง
O ความรู้สึกในอกย่อมยกตัว
หวานถ้วนทั่ว, รสประทิ่น, ถวิลถึง
เหมือนรุมล้อมหยอดย้ำลงคำนึง
ให้เสพซึ้งรสงามของ .. ความรัก
O วัฏฏจักรแห่งธรรม .. ย่อมย่ำผ่าน
เข้าขัด-คาน จับจูงความสูงศักดิ์
ของอาวรณ์หลบเร้น เพื่อเว้นวรรค
ที่เข้าทักทายทั่วทั้งหัวใจ
O หรือแท้จริงตัวตนถูกค้นพบ
การบรรจบ .. รูป-จริต แล้วพิสมัย
ปรารมภ์ของฝั่งฝ่าย .. นั้น-ฝ่ายใด
เพิ่งยอมให้เรื่องเฉลย .. ยอมเผยความ ?



Friends' blogs
[Add สดายุ...'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.