|
|
พัฒนาการด้านเศรษฐกิจชุมชน |
|
สมัยเมื่อทำงานพัฒนาใหม่ๆ มุ่งเน้นแต่การช่วยให้ชาวบ้านเกษตรกรผลิตสินค้าต่างๆออกมา เริ่มแรกจริงๆก็เป้นการผลิตข้าวแบบไม่ใช่สารเคมีตั้งแต่ปี 2542 ซึ่งได้เงินจาก GEF/SGP ผ่าน UNDP ในการอนุรักษ์และพื้นฟูแม่น้ำน่านช่วงอำเภอพรมพิราม จังหวัดพิษณุโลก จนมาถึงการพัฒนาเศรษฐกิจชุมชนในปี 2544 การพัฒนาอาชีพในเขตป่าในช่วงปี 2549 และการพัฒนาของฝากของที่ระลึกในปี 2550 จนปัจจุบันนี้
สมัยแรกเริ่มพวกเราไม่ได้มองถึงการขายการซื้อขอเพียงให้ชาวบ้านทำการผลิตของออกมาให้ได้ก่อน เพราะจะให้ชาวบ้านชุมชนผลิตของที่เราไปส่งเสริมนั้นก็หนักหนาเอาการทีเดียว กว่าจะหาเจอสักคน สักกลุ่ม สักชุมชน หายากมาก เพราะเขาก็ทำอาชีพปกติของเขา สินค้าแรกที่จำได้คือ การส่งเสริมให้เกษตรใช้ปุ๋ยชีวิภาพที่หมักเอง แทนการใช้ปุ๋ยและสารเคมี ดังนั้นการพัฒนาจึงมุ่งไปที่การผลิต ซึ่งยุคนั้นเป็น EM ดังมาก แต่ก็ถือกันว่ามีการใช้น้อย และยังต้องต่อสู้ทางความคิดและผลของมันว่าใช้ได้ผลมากน้อยขนาดไหน พูดง่ายๆ คือยังไม่ได้รับยอมรับนั้นเอง
ต่อมายุคกลางๆก็เป็นการส่งเสริมการรวมกลุ่ม การบริหารจัดการของกลุ่ม ทักษะการทำธุรกิจ ความเชี่ยวชาญต่างๆ ที่จำเป็น เช่น การบริหารจัดการกลุ่ม การจัดการโรงงานผลิต การจัดการโรงสี การจัดการสหกรณ์ เป็นต้น เพื่อให้เกิดกลุ่ม เกิดองค์กรธุรกิจ และเกิดความยั่งยืน อันนี้ก็ เป็นความยากอีกระดับ เพราะต้องให้เกิดกลุ่มให้ได้ เราเชื่อมั่นว่าต้องมีกลุ่มหรือองค์กร ที่จะบริหารและจัดการต่อไป จึงเกิดกลุ่มอาชีพ กลุ่มชุมชน มากมายในช่วงนี้ เพราะมีตัวอย่างที่ดีๆและสำเร็จมากมายกระจายๆไปทั่วประเทศ เช่น สัจจะสะสมทรัพย์ รวมทั้งการทำงานพัฒนากฎหมายรองรับการรวมกลุ่มของประชาชนให้ถูกต้องตามกฎหมายโดยภาคประชาชน ภาคสังคม และหน่วยงานภาครัฐเองด้วย จึงเกิดกฎหมายออกมาหลายๆอย่าง เช่น วิสาหกิจชุมชน องค์กรชุมชน
ต่อมาในช่วงหลังๆ เริ่มทำงานในการตลาด ประชาสัมพันธ์และการขาย เพื่อเป็นที่ระบายสินค้าหรือผลิตภัณฑ์ที่ผลิตออกมาได้ในแต่ละคนแต่ละกลุ่ม ช่วงนี้เกิดองค์กรหรือเอกชนที่ออกมาทำงานด้านการตลาด การขายช่วยชุมชนมากมาย ซึ่งช่วงนี้เป็นการลงมือช่วยเต็มที่ คือ ทำหน้าที่ขายให้ชุมชนที่ผลิตออกมา ต่อมาเริ่มที่จะให้ชุมชนหรือกลุ่มที่ทำการตลาดเอง แต่ยอมรับว่ามีข้อจำกัดใหญ่ๆคือ การขนส่ง การส่งของ การสื่อสาร ซึงสมัยนั้นยังไม่เจริญเท่านี้
สมัยนี้ล่ะ สมัยที่มีทุกอย่างพร้อมสำหรับการพัฒนาผลิตภัณฑ์ ผู้เขียนขอบอกว่าเป็นยุคทองยุคเฟื่องฟู ก็ว่าได้ เพราะอะไรหรือ เพราะว่า อยากจะผลิตอะไรก็ผลิตได้เรียนรู้ได้ การทำอะไรออกมาก็ทำได้ อยากรู้ว่าคนซื้ออยากได้อะไรก็หาได้ จะทำการผลิตอะไรก็ผลิตได้ง่ายๆ มีผู้รับจ้างให้ทำได้ทุกอย่าง มีสื่อเสรี มีโซเซียล มีตลาดออนไลน์ มีระบบการจ่ายเงิน มีพี่เลี้ยงทุกอย่าง การขนส่งสะดวกสบาย การส่งของ การส่งเงิน ฯลฯ
ในช่วงไม่กี่ปีนี้เห็นคนใหม่ๆหรือธุรกิจชุมชนรุ่นใหม่ ออกมาประกอบอาชีพแบบนี้ก็ชื่นใจ เพราะมันสร้างอาชีพ สร้างงาน สร้างอนาคต ที่อยู่บ้านตนเอง เมืองตนเอง ไม่ต้องไปที่อื่นๆ ก็มากมายนัก รายได้ปีละหลายแสนหลายล้านบาทก็มีเยอะ
เห็นมัยละว่า การพัฒนาเศรษฐกิจชุมชนในยุคนี้ มันง่ายกว่าในสมัยเก่ามากมายนัก ทั้งต้นน้ำ-กลางน้ำ-ปลายน้ำ ขึ้นกับว่าผู้สนใจต่างๆและพี่เลี้ยงจะเข้าไปทำส่วนไหน
| Create Date : 12 มกราคม 2564 |
| Last Update : 12 มกราคม 2564 10:50:47 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 323 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
 |
|
|
|
 | |
 |
ฝากข้อความหลังไมค์ |
 |
Rss Feed |
 | ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
- เป็น เป็นวิทยากร เป็นคนบรรยาย เป็นผู้บริหาร หน่วยงานของรัฐ
- ชอบ ชอบอ่านนวนิยายจีนกำลังภายใน ชอบป่า ชอบน้ำ
- ทำ ทำงานพัฒนา ทำงานท่องเที่ยว ทำสวนเกษตร
- ขาย ขายประกัน ขายของทะเลแห้ง ขายเกลือ ขายคอนโด
- เรียน จบ ป.เอก ม.โพธิศาสตร์ ป.โท นิด้า ป.ตรี ม.ราม
|
|
|
|
