|
|
เถียง ยุค 2528 (น้ำกินน้ำใช้) |
|
เถียง ยุค 2528 (น้ำกินน้ำใช้)
มาถึงช่วงนี้คงได้เห็นภาพของ “เถียง” ต่างๆ ของผู้เขียนเคยอยู่อาศัยมาในสมัยเด็กๆ ต่อไปจะเล่าเรื่องราวการใช้ชีวิตที่เกี่ยวเนื่องกับเถียงให้ติดตามกันต่อไป จะได้เข้าใจวิถีชีวิตแบบบ้านๆแบบไร่ๆแบบนาๆของคนสมัยก่อน
ขอเริ่มจากชีวิตแบบชาวไร่ก้อแล้วกัน น้ำกินและน้ำใช้เราใช้น้ำบ่อ ไม่ได้กินน้ำขวดน้ำถังหรือน้ำฝน เพราะไม่มีขาย ไม่มีมาจำหน่าย ส่วนน้ำฝนเนื่องจากหลังคาเถียงเป็นหญ้าคาจึงเหมาะในการเอามาใช้เอามากิน
เถียงของเราไม่มีโอ่งเก็บน้ำไม่มีบ่อน้ำ เลยต้องไปอาศัยบ่อน้ำกินน้ำใช้ของคนอื่นๆ ซึ่งบ่อที่เป็นที่นิยมว่าสะอาดและอร่อยจะอยู่ห่างออกไปราวกิโลเมตรครึ่ง แรกๆก็ไกลแต่พอเดินเป็นประจำก็สบายๆ
เมื่อเลิกงานไร่ช่วงเย็นแล้วพวกเราต้องไปขนน้ำเอามาไว้ใช้ยามค่ำ กลางคืน และพรุ่งนี้ อุปกรณ์ขนน้ำก็เป็นแกลลอนน้ำมันเครื่อง 5 ลิตรที่ล้างสะอาดแล้ว (คิดว่าน่ะ) เราจะขนแกลลอนไปมากพอสำหรับเอาไปใส่น้ำเพียงพอ ซึ่งส่วนมากจะอยู่ที 4-6 แกลลอน ทั่งกินและใช้ ก็พอดีไปกัน 2-3 คนๆละ 2 แกลลอนหิ้วไปหิ้วมา ใช้การเดินเพราะตอนนั้นไม่มีรถยนต์ ไม่มีรถจักรยานยนต์หรือจักรยาน การเดินเป็นทางที่สะดวกและดีที่สุด ทางไม่ดีเป็นดินเหนียว ดินแดง ทางเป็นหลุมเป็นร่อง ยิ่งหน้าฝนนี้เดินแทบไม่ได้ รองเท้านี้ยังใส่ไม่ได้เลย ดินเหนียวสีแดงๆติดหนาเตอะ ช่วงที่เดินไปกลับต้องให้ทันก่อนมืดไม่อย่างนั้นลำบากตอนขากลับละ
บ่อน้ำขุดอยู่ในหุบหรือร่องเนินเขาจึงมีน้ำมาออกบ่อได้ มีน้ำซึมน้ำซับอยู่รอบๆ ใครอยากไปใช้ก็ไปได้เจ้าของเขาไม่หวง พอไปถึงก็ใช้คุกน้ำตักน้ำมากรอกแกลลอนให้เต็มตามที่ต้องการและยกได้คนตัวใหญ่ก็เต็ม คนตัวเล็กก็ไม่เต็มพอหิ้วได้ บ่อนี้จะมีเชือกไนล่อนเส้นใหญ่ พร้อมมัดปมเอาไว้มัดคุน้ำแล้วตักขึ้นมาสาวขึ้นมาเพราะน้ำตื้นไม่ลึก สมัยนั้นเราไม่ได้นึกว่ามันสะอาดหรือสกปรกแบบไหนขอแค่ ไม่อาบน้ำใกล้บ่อกันไม่ให้มันกระเด็นหรือไหลลงไปในบ่อ ไม่มีขยะรอบๆ มีขอบบ่อชัดเจน เป็นอันใช้ได้ แต่หากมองลงไปในบ่อลึกๆจะเห็นปลามั้ง ปูบ้าง ขีดบ้าง ก็ไม่ว่ากัน ยังกินยังอาบกันปกติ ยกเว้นมีหนูตกไปตาย ตุกแก จิ้งจก ตกไป พวกนี้จะตาย ก่อนตายต้องรีบเอาขึ้นมา หากเน่าเหม็นจะยุ่งมากมาย กลิ่นมันรุนแรงมากต้องล้างบ่อกันเลยทีเดียว
เมื่อได้น้ำแล้วก็พากันหิ้วแกลลอนหนักๆนั้นละกลับเถียง พวกเราจะใช้วิธีหิ้วซ้ายขวาเอาไม่ได้หาบหรือใช้รถเข็นเพราะทางมันลำบาก อีกทั้งเราเป็นผู้ชายส่วนมากเลยไม่ถนัดหาบเท่าไหร่ เดินมาหน่อยก็ต้องหยุดเพราะมันหนัก มันเจ็บมือ เดินไปหยุดไป กว่าจะถึงเถียงก็นานทีเดียว มาถึงเถียงก็วางแถวๆครัวไฟจะได้สะดวกในการใช้ ที่สำคัญเอาน้ำนั้นละมาล้วงเท้าด้วย เพราะเปื้อนดินเหนียวแดงหมด ค่อยใส่เกิบ ต่อไป
ช่วงหลัง เถียงเราจ้างคนมาขุดบ่อน้ำเองลึก 10 กว่าเมตรเลยละ จึงได้มีน้ำกินน้ำใช้ของตนเองส่วนตัว ไม่ต้องเดินไปหิ้วมาจากบ่อน้ำคนอื่นๆ หากจากเถียงสัก 30 เมตรนี่ละ นี่ละน้ำกินนำใช้ของเราสมัยก่อนตามไร่ก็จะหากินหาใช้กันแบบนี้ วันหลังจะเล่าถึงบ่อน้ำให้ฟังต่อไป
| Create Date : 05 มีนาคม 2563 |
| Last Update : 31 มีนาคม 2563 14:40:31 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 494 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
 |
|
|
|
 | |
 |
ฝากข้อความหลังไมค์ |
 |
Rss Feed |
 | ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
- เป็น เป็นวิทยากร เป็นคนบรรยาย เป็นผู้บริหาร หน่วยงานของรัฐ
- ชอบ ชอบอ่านนวนิยายจีนกำลังภายใน ชอบป่า ชอบน้ำ
- ทำ ทำงานพัฒนา ทำงานท่องเที่ยว ทำสวนเกษตร
- ขาย ขายประกัน ขายของทะเลแห้ง ขายเกลือ ขายคอนโด
- เรียน จบ ป.เอก ม.โพธิศาสตร์ ป.โท นิด้า ป.ตรี ม.ราม
|
|
|
|
