|
|
เถียง ยุค 2528 (นอนเถียงนาคนอื่นตกเบ็ด) |
|
เถียง ยุค 2528 (6)
สมัยเป็นเด็กมัธยมต้นพอวันหยุดส่วนมากจะเป็นวันเสาร์ จะรวมตัวกันผู้ใหญ่พากันไปใส่เบ็ดตามทุ่งนา โดยเป็นการเดินทางไปนอนค้างตาม “เถียงนา” ของคนอื่นสักหนึ่งคืนเพื่อใส่เบ็ดตอนกลางคืน เหตุที่ต้องใส่เบ็ดกลางคืนเพราะว่าปลาตัวใหญ่จะหากินกลางคืนส่วนปลาตัวเล็กๆจะหากินกลางวัน ทำให้ได้ปลาตัวใหญ่และไม่เปลืองเหยื่อคือ “ใส้เดือน” นั้นเอง ปลาตัวใหญ่ที่ว่าก็พวก ปลาช่อน ปลากด ปลาดุก เริ่มจากการเลือกนาเลือกสถานที่ที่เราจะไปใส่เบ็ดกัน ต้องดูว่าเป็นนาที่ไม่ค่อยมีคนไปใส่เบ็ด เจ้าของไม่หวง น้ำกำลังพอดี ไม่น้อยไม่หลากไม่ท่วม น้ำที่กำลังดีคือ น้ำไม่ท่วมคันนา ปลาจะได้โดนขังในแปลงนาเล็กๆ ต้นข้าวกำลังแตกกอ ไม่อ่อนหรือออกรวงแล้ว หรือบางคราจะมีการส่งแมวมองไปแอบฟังเสียงปลากระโดดก่อนหรือปลาสวบหรือปลาบ้อนก่อนว่ามีปลามากมายขนาดใด ที่สำคัญดูว่าที่นั้นมี “เถียงนา” พอให้หลบฝน หลบลม หลับนอน งีบหรือทำอาหารง่ายได้มัย ซึ่ง “เถียงนา” ที่ว่าจะไม่มีคนอยู่เจ้าของไม่อยู่เพราะว่า เมื่อดำนาเสร็จทุกคนก็จะไม่ค่อยนลงไปนาแล้วไม่ค่อยมีอะไรทำแล้ว นานมามานาที ได้ทุกอย่างลงตัวตอนบ่ายๆก็เตรียมใส้เดือนไปขุดเอาตามริมทุ่งริมตีนบ้านจะตัวเล็กตัวใหญ่เลือกเอาตามถนัดและชอบของตนเอง เตรียมเบ็ดคันตามปริมาณที่มีหรือปริมาณเหยื่อที่หาได้ เราเป็นเด็กก็สัก 100 คัน ก็มากแล้ว ส่วนคนใหญ่คนหนึ่งก็หลายร้อยคัน เตรียมชุดไฟซึ้งมีสองแบบบางคนใช้ตะเกียงแก้ส บางคนมีเงินหรือเป็นมืออาชีพก็มีหม้อแบต เสื้อผ้าสักสองสามชุด ข้าวเหนียว กับข้าวแห้ง ส่วนมากก็ปลากะป๋อง พอตอนบ่ายแก่ๆก็เดินทางลงกลางทุ่งไปที่นาที่หมายตาเอาไว้ เดินตามคันนาใหญ่ คันนาเล็กทางเกวียน คลองเล็กๆ แล้วแต่จังหวะ จนไปถึง “เถียงนา” ก็เก็บสัมภาระต่างๆแล้วแบ่งกันว่าใครจะใส่เบ็ดไปทางไหนอย่างไรใกล้ไกลจาก “เถียงนา” เพราะต้องไปคนเดียว พวกใจแข็งไม่กลัวผีก็ไปไกล ใส่เบ็ดลัดเลาะไปเรื่อยตามที่คิดว่าจะมีปลามากๆ และคิดว่ายังไม่มีครมาใส่เบ็ดมาก่อน ซึ่งดูง่ายๆก็ดูรอยเดินบนคันนานั้นแหละ หากมันรกๆแสดงว่ายังไม่มีใครมาเดินมาใส่แบบนี้ชอบเลย หรือคันนาใหญ่ก็ชอบเพราะปลามักมากมากองกันอยู่ จากนั้นก็แยกกันไปยายคันเบ็ดและเสียบเหยื่อเอาไว้เลย บางคนก็ยายเบ็ดก่อนแล้วใส่เหยื่อกลับมา บางคนก็ยายเบ็ดและเสียบเหยื่อพอจบก็ยามเบ็ดเอาปลาหรือตรวจเบ็ดเก็บปลาให้เสียบเหยื่อเอาไว้ใหม่ ซึ่งทั้งหมดพยายามทำให้เสร็จก่อนมืด แล้วมารวมตัวกันที่ เถียงนา มากินข้าวเย็นทำกับข้าวเย็นกินกันคุยกันหรืองีบเล็กน้อย ได้เวลาสักทุ่มสองทุ่มก็แยกกันไปยามเบ็ดอีกครั้งเก็บปลา เสียบเหยื่อ แล้วกลับมาอีก ครานี้คนเล็กๆเด็กมักจะนอนหลับเพราะเวลาก็เกือบสี่ห้าทุ่มแล้ว ส่วนคนใหญ่จะไปยามเบ็ดอีกครั้งเพื่อให้ได้ปลาเพิ่มและเสียบเหยื่อเอาไว้ให้ปลามากินรอบดึกๆ หรือรอบก่อนสว่าง หรือบางคนเก่งก็ยามทั้งคืนและงีบทั้งคืนร แบบนี้จะได้ปลาเยอะกว่าเพื่อน เพราะยามบ่อย เก็บปลาบ่อย เสียบเหยื่อบ่อย นั้นเอง พอสว่างแต่ละคนก็ไปยามและเก็บเบ็ดที่ใส่เอาไว้แล้วมารวมกันมาคุยกันเล็กน้อย เก็บของและกลับบ้าน เป็นเสร็จภารกิจของวันนั้นๆ นี่คือการใช้บริการ “เถียงนา” ของคนอื่นๆ ใช้อุปกรณ์ของคนอื่นๆที่เขาเก็บไว้ ซึ่งสมัยนั้นเอาไว้หวงหรือไม่ว่ากัน แต่ก็ดูแลรักษาให้เขาหน่อยก็พอ
| Create Date : 03 มีนาคม 2563 |
| Last Update : 31 มีนาคม 2563 14:39:36 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 491 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
 |
|
|
|
 | |
 |
ฝากข้อความหลังไมค์ |
 |
Rss Feed |
 | ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
- เป็น เป็นวิทยากร เป็นคนบรรยาย เป็นผู้บริหาร หน่วยงานของรัฐ
- ชอบ ชอบอ่านนวนิยายจีนกำลังภายใน ชอบป่า ชอบน้ำ
- ทำ ทำงานพัฒนา ทำงานท่องเที่ยว ทำสวนเกษตร
- ขาย ขายประกัน ขายของทะเลแห้ง ขายเกลือ ขายคอนโด
- เรียน จบ ป.เอก ม.โพธิศาสตร์ ป.โท นิด้า ป.ตรี ม.ราม
|
|
|
|
