|
|
ไปเก็บหินกัน.....เป็นภารกิจที่พวกเราทำกันเป็นประจำในตอนทำไร่ รวมทั้งในช่วงอื่นๆที่เดินผ่านก้อนหินวันนี้เลยจะพาทุกคนไปทำอะไรหนักๆกันบ้างนั้นคือ ไปเก็บ “ก้อนหิน” หินที่ว่าคือหินจริงๆ หินหนักๆ หินแท้ๆ ก้อหินที่โรงโม่หินซื้อเอามาบดเป็นหินนั้นละ จะพาย้อนไปดูว่าการทำไร่สมัยนั้นมันเป็นยังงัย
ตอนที่คุณตาไปซื้อไร่ใหม่ๆนั้น จนถึงตอนที่เราโตจนสามารถช่วยทำไร่ได้ สภาพของไร่จะไม่มีป่าไม้แล้วเพราะไปซื้อไร่ต่อจากขายได้เป็นคนแรกที่ถางป่าจับจองที่ จำได้ว่าเหลือต้นไม้ใหญ่ที่ตายเป็นตอตะโกสูงเพียง 2-3 ต้นเท่านั้นล่ะ ที่เหลือเป็นพื้นไร่อย่างเดียว ก้อนหินตามไร่ หากเป็นกองดีๆเรียบๆเราก็เอามาฝนมีดฝนพร้าฝนเหล็กเสียบข้าวโพด บางครั้งเอามา ทำที่อาบน้ำ ที่ถูตัว ห้องปูพื้นอาบน้ำ หรือดช็ดเท้า ต่างๆนานา หรือเอาไปถมถนนตามไร่ ตามทาง สภาพที่เป็นนี้ ทุ่งกองหิน ไม่ได้มีแต่ในไร่เรานะ มีอยู่ทั่วๆ นั้นละ เต็มไปหมดทุกเจ้า
ในไร่ของเราที่เหลือมากมาย คือ “ก้อนหิน” หากมองไปในไร่จะเห็นก้อนหินเรี่ยราดไปหมด เวลาไถนี่ละฝานไถโดนก้อนหินเด้งดึ่งๆเสียงแกวกๆๆ หรือฝานปลิ้วหรือก้อนหินปลิ้วเป็นระยะ ทำให้เป็นอุปสรรคในการไถมาก รวมทั้งตอนที่ขุดหลุมปลูกข้าวโพดนี่ต้องหลบต้องเว้นก้อนหินเล่านี้เป็นระยะทำให้เสียพื้นที่ในการปลูกไปเลย
วิธีการแก้ไขก็คือ พวกเราต้องเก็บก้อนหินเหล่านั้นเป็นกองๆ กลุ่มๆ เล็กบ้างใหญ่บ้าง กระจายเต็มท้องไร่ไปหมด มองไปคล้ายๆกับเจดีย์ของพุกามแห่งพม่า กลายเป็นทุ่งเจดีย์หินไปเลย หรือกองตามตอไม้ที่ตายแล้วหรือโคนต้นไม้ต่างๆ แล้วแต่ว่าอะไรมันใกล้ เพราะก้อนหินไม่หนักมันใหญ่มันเล็กมีทุกขนาด หากขนาดเล็กก็ขนไปกองได้ไกลๆแต่หากจนาดใหญ่ๆก็เอาก้อนอื่นๆมากองตัวมันแทน
การเก็บหินเหล่านี้ทำได้ทุกเวลา เดินผ่าน เห็นก็เก็บ เดินตามรถไถก็เก็บ ปลูกข้าวโพดก็เก็บ เอาเป็นว่าหากเดินผ่านเมื่อไหร่แล้วพบเจอเข้าก็เก็บหินและโยนกองๆทั้งกองเก่ากองใหม่ จนหินหมดจากไร่โน้นล่ะดี มีน้อยครั้งที่เราจะออกเก็บหินเป็นการเฉพาะ ทั้งนี้ก็เนื่องมาจากเราต้องทำงานในไร่ตลอดเวลา เดี๋ยวก็เจอหิน พบเมื่อไหร่ก็เก็บเมื่อนั้น ใช้เวลาหลายสิบปีมากจึงสามารถเก็บและกองหินเอาไว้ จนเหลือแต่ดินไร่อย่างเดียวกับหินที่กองสุมๆเอาไว้นั้นละ
บนกองหินต่างๆนี้เป็นที่เกิดและอาศัยของสัตว์ประจำไร่สารพัด นก หนู งู เต่า ตะขาย แมงวงอด กิ่งก่า ฯลฯ กลายมาเป็นแหล่งอาหารการกินอย่างหนึ่งของขาวไร่อย่างเราๆ ที่สามารถออกหา ออกล่าได้ทั้งกลางวันและกลางคืน รวมทั้งเป็นที่หลบแดด หลบฝนได้ หรือเอนหลังนอนได้เป็นพักๆ
กองหินเหล่านี้สมัยนั้นไม่มีทางเอาไปทิ้งที่อื่นๆก็กองๆเอาไว้ ไม่มีรถขน ไม่มีราคา ไม่มีคนซื้อ เลยกลายเป็นของไม่มีคุณค่า ราคาอะไรเลย มีแต่คนรังเกียจ ไร่บางแห่งมีหินมาก มองไปนี้ขรุขระเต็มไร่เลย พื้นดินมีน้อย กองหินนี้เต็มไร่ทีเดียว เราไร่ว่า ไร่หิน แบบนี้ซื้อขายกันไม่แพงเท่าไหร่ ต่างจากไร่ดินอย่างเดียว อย่างไรก็ตามทุกอย่างไม่เสมอไป ทุกอย่างไม่เที่ยง มาจนยุคหลังๆนี้ได้ข่าวว่ามีโรงโม่ออกไปรับซื้อก้อนหินตามไร่ต่างๆมาบด ตั้งแต่นั้นมากองหินตามท้องไร่ทุกแห่งหายไปไม่เหลือร่องรอยเลยทีเดียว ไม่มีสักกองให้ดูต่างๆหน้า 555 เรียกว่าสูญพันธุ์เลยทีเดียว หากเดินไปตามไร่ในตอนนี้คงนึกภาพเหล่านั้นไม่ออกแล้ว ล่ะ...ว่าครั้งหนึ่งมันเคยมีก้อนหินกระจายเต็มไปหมด ต้องใช้แรงในการเก็บหลายสิบปีเลยทีเดียว....
| Create Date : 17 มีนาคม 2563 |
| Last Update : 31 มีนาคม 2563 14:36:58 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 513 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
 |
|
|
|
 | |
 |
ฝากข้อความหลังไมค์ |
 |
Rss Feed |
 | ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
- เป็น เป็นวิทยากร เป็นคนบรรยาย เป็นผู้บริหาร หน่วยงานของรัฐ
- ชอบ ชอบอ่านนวนิยายจีนกำลังภายใน ชอบป่า ชอบน้ำ
- ทำ ทำงานพัฒนา ทำงานท่องเที่ยว ทำสวนเกษตร
- ขาย ขายประกัน ขายของทะเลแห้ง ขายเกลือ ขายคอนโด
- เรียน จบ ป.เอก ม.โพธิศาสตร์ ป.โท นิด้า ป.ตรี ม.ราม
|
|
|
|
