|
|
เถียง ๒๕๒๘ ตอน ไปกินฝักบัว |
|
ชีวิตชาวนาช่วงหน้าฝนที่มีนอกจากการหาสัตว์น้ำมาทำกิน ทำขายและทำปลาร้าแล้ว ยังมีการไป "เอาหญ้า" มาให้วัวควาย ซึ่งพอหน้าฝนมาจริง ทำนาหมดแล้ว เอาไปเลี้ยงตามทุ่งนาไม่ได้ ก็ต้องกินเฟียงหรือไปหาเกี่ยวหญ้ามาให้กินกัน อันนั้นสำหรับควาย ส่วนคนเราหรือก็หากินพืชเหมือนกัน วันนี้จะพาไปหากินของอร่อยของพวกเราที่ได้กินปีละ 1 ครั้งเท่านั้น ปลูกไม่ได้ด้วย ต้องลุยน้ำ ลุยปลิง ลุยหนาม กันไปหากินเลยทีเดียว
ด้านตะวันออกของหมู่บ้านเราจะมีหนองน้ำขนาดใหญ่ เป็นหนองน้ำของหมู่บ้านข้างเคียงกัน และก็กินพื้นที่ด้วยกันบ้าง ชื่อ "หนองควาย" เป็นที่ลุ่มน้ำท่วมขัง หลายร้อยไร่ ถ้าหน้าแล้งจะไม่มีน้ำมากเห็นดินหรือเหลือแต่น้ำในสระที่เขาไปขุดเอาไว้ ส่วนหน้าฝนนี่น้ำท่วมหัวก็มีนะเพราะน้ำมันมาก ทุกที่ต้องมาไหลรวมกันที่นี่รวมทั้งน้ำจากที่นาของเราด้วย
ในบริเวณหนองควายอันกว้างใหญ่มีหลายส่วนที่เต็มไปด้วย "บัวหลวง" เรียกได้ว่ามันมีมากจนมองดูเป็นป่าบัวหลวงเลยละ ก้านมัน ใบมัน ดอกมัน ฟักมัน ขึ้นเต็มไปหมด มองไปนี้เขียวขจีเลยละ สวยงามมาก
"ฟักบัว" ในที่นี่คือเม็ดของ "บัวหลวง" หรือดอกบัวที่เราเอามาไหว้พระบูชาพระนั้นละครับ มิใช่ฟักบัวที่อาบน้ำ คือสมัยก่อนบ้านเรายังไม่มีฟักบัวอาบน้ำนะมีแต่ตุ่มอาบน้ำเอาขันอลูมิเนียมหรือพลาสติกตักอาบกัน หรืออาบน้ำบ่อ น้ำคลอง น้ำบาดาล น้ำหนอง ยอมรับไม่รู้จักฟักบัวอาบน้ำจริงๆ 555
การไปเอาฟักบัวนั้นมี 2 วิธี วิธีการแรกคือ การยืมเรือคนอื่นๆ การพายเรือไปนี่สบายหน่อยแต่ต้องเป็นคนพายเรือเป็นจึงไปรอด แบบงูๆปลาๆนี่ไม่ได้กินฟักบัวเพราะพอไปถึงดงบัวมันจะแน่นมากพายเรือไม่ไปเลยทีเดียว กว่าจะถ่อได้ก็ฟืดหรือติดดงบัว ต้องอาศัยฝีมือแล้วพายให้ไปที่ฟักบัวจึงจะได้กิน แบบนี้จะไม่กลัวหนามบัว ไม่เปียกน้ำ ไม่กลัวปลิง ไม่กลัวจรเข้ ไม่กลัวงู เพราะไม่ต้องลงจากเรือ เส้นทางตรง หรือพายตรงดิ่งๆเข้าไปที่หนองควายได้เลย ตามทางน้ำไหลที่ไหลเชี่ยวและน้ำมากด้วยนะ แต่ข้อเสียคือ พอไปในดงบัวแล้วไปได้ช้า ไม่ทันใจ ช่วงที่เราเริ่มพายเรือเราเรียกกันว่า "สะพาน" ซึ่งคือ สะพานปูนที่เขาทำข้ามคลองเอาไว้ อยู่ระหว่างบ้านเรากับบันศรีษะกระบือ เป็นคลองธรรมชาติที่มีน้ำเฉพาะหน้าฝนเท่านั้น น้ำไหลแรงมาก ด้านใต้ของสะพานจะมีน้ำมาก ไหลไปถึงหนองควายโน้นเลย มองไปจะเป็นร่องน้ำเป็นแนวๆไปหลายแนวแนวหลายทาง เพราะมันกว้างและน้ำมากชาวบ้านจะเอาจะเอาเรือมาใช้และผูกเอาไว้ริมสะพานนี้ละ ส่วนมากก็พวกหาปลา แถวน้ำลึกหรือหนองควายนั้นละ พอเราได้เรือก็พายล่องไปตามน้ำไหลหรือแนวน้ำนะ เพราะไม่มีตลิ่งเป็นนาข้าวแบบน้ำท่วม หรือทำนาข้าวลอยน้ำ เป็นพันธุ์ข้าวที่ยืดยาวตามความสูงของน้ำนะ เลยไม่ตาย ต้นจะยาวมาก เฟียงจะเยอะ แต่เวลาเกี่ยวนี้จะล้มหมดเพราะพอน้ำหมดก็ล้ม หรือหากน้ำยังอยู่ต้องพายเรือหรือเดินเกี่ยวข้าวกลางน้ำกันเลยทีเดียว อาจจะเรียกว่า "ขาวนาลอย" ก็ได้ ช่วงที่พายเรือไปนอกจากได้เห็นนาลอยแล้วก็ได้เห็นพืชน้ำที่กินได้ไม่ได้บ้างขากลับก็แวะเก็บเอาไปกินกับ "ป่น" เช่น ผักบุ้ง ผักเกษตร ผักแพงพวย หรือ ผลไม้น้ำ เช่น ผีผ่วน บักแซว ก็มีพอได้กิน
ส่วนอีกแบบหนึ่งที่พวกเราชอบกันคือเดินลุยน้ำไปเอาแต่ทางนี้จะต้องอ้อมไปที่น้ำไม่ลึกไม่เชี่ยวพอเดินไปได้ ลัดเลาะไปตามทางเกวียน คันแทนาไปเรื่อยๆ ลุยดะไปเลยว่างั้น แต่ต้องรู้ทางนะเดี๋ยวไปแล้วเจอทางตัน (เจอน้ำลึกไปต่อไม่ได้) ก็ต้องเสียเวลามากหน่อยในการไปเดินเอา เราไปทางแบบนี้เพราะมันได้เล่นน้ำด้วย ได้เดินลุยด้วย ไม่ต้องไปยืมเรือใครเขา แต่ก็เสียวๆนะ จรเข้ ปลิง ผี อะไรทำนองนั้น 555 ชุดของคนที่ไปเดินเอาฟักบัวต้องพร้อมๆอย่างไรหรือ ก็ต้องกางเกงขายาว มัดปลายให้เรียบร้อย เพื่อะไรหรือ ก็ไม่ให้ปลิงเขามากัดงัย ปลิงน้ำลึกนี้ "ปลิงควาย" ตัวเบอเรอเลยละ มี "ปลิงเข็ม" อีกตัวเท่า "ทาก" นี่ละ อันนี้มุดเข้าเสื้อผ้ามากัดเก่งมากๆ ต้องมัดปลาย มัดเอว มัดปลายเสื้อ แบบมิดชิดเลยละ เวลาเดินลุยน้ำตื้นๆหรือทางควายทางเกวียนระวังปลิงเข็ม แต่พอน้ำลึกนี่ระวังปลิงควาย แบบถิ่นใครถิ่นมันมั้ง 5555 ช่วงที่เดินผ่านตามทางตามไร่นานี้จะมีของให้กินมากกว่าไปทางเรือนะ พวกผลไม้น้ำต่างๆ บักแซว บักหัวลิง บักผิผ่วน พอเก็บกินได้ แต่พวกผักน้ำจะไม่ค่อยมีเพราะเป็นนาเขาส่วนใหญ่ ได้บรรยากาศแบบเดินผ่านทุ่งนา ป่าข้าว ว่าอย่างนั้นเถอ นอกจากปลิงแล้วก็ต้องระวังไปเหยียบหนาม หรือหญ้าบาดเอานะ เป็นแผลเชียว พอได้เลือดก็เรียกปลิงมา 555 ได้วิ่งกันละ
ฟักบัวจะอยู่แซมกับดงบัวทั้งหลาย กระจายๆกันอยู่บ้าน อยู่เป็นกลุ่มบ้าง แล้วแต่กอบัวว่ามีมากน้อยขนาดไหน หรือเราโชคดีขนาดไหนที่ไปเจอตอนที่ฟักบัวออกพอดี เพราะมีคนอื่นๆตั้งสองสามหมู่บ้านที่ใช้หนองควายด้วยกันในการทำมาหากิน ตอนที่จะเก็บฝักบัวนี้ก็ต้องเลือกฝักที่มีเม็ดไม่อ่อน ไม่แก่เกินไป หากอ่อนก็ไม่มีเม็ด หากแก่ก็ขมไม่หวาน ต้องพอดีๆ ดูง่ายๆตรงเม็ดมันยังเขียวและเต่งตึง ไม่ใช่ลีบๆแบบนี้อ่อนไปยังไม่ได้ขนาด เราไม่เอากินไม่ได้ เสียของหรือแบบเต่งแล้วสีน้ำนมหรือสีเหลืองแล้วแบบนี้แก่ไป แต่เราก็เอาแก่ไม่เป็นไร มายากมาเย็นก็เอาไปหมดที่แก่ๆ 555 บางครั้งมีหนูหรือนกกินเม็ดบัวก็มีนะมาแย่งเรากิน เห็นเป็นรอยกัดชัดเจนมันมาเจาะกิน
ตอนที่เราเดินลุยดงบัว "หนามบัว" นี้เป็นอันตรายที่สุดมันมาคอยขีด มาเกี่ยว มาขัด ขา แขน ตัว หน้าตา เป็นแผลเล็กๆเต็มไปหมด พอได้เลือดพวกปลิงนี้ก็มากันละ กระดึบๆมากันเห็นๆเลยละ 555 ยังไม่พอต้องระวังแมงมุมตามก้านและใบบัวด้วยนะ รวมทั้งพวกงูต่างๆ ก็ชุมเหมือนกัน อันนี้ต้องระวัง แม้จะไม่ถึงกับตายแต่มัน เสียว นะ รู้มัย
แต่ที่ตายได้ก็ บัวนี้ละ พวกก้านบัวต่างๆนอกจากมันมีหนามเล็กแล้ว พวกก้านตาย ก้านเก่ามันและก้านใหม่ มันจะเกี่ยวขา เกี่ยวกางเกง ทำให้จมน้ำ "ตาย" ได้เลยนะ เพราะน้ำลึก เห็นค่อยคอก็มี หากพลาดไปอาจตายเป็นผีได้ อีกอย่างที่ถึงตายคือ ตกร่อง ตกสระ ที่เขาขุดเอาไว้ แล้วโดนพืชพัน ขึ้นไม่ได้ก็ตายได้เหมือนกันนะ อันตรายเลยนะ ที่สำคัญเวลาไปแล้ว ต้องอยู่ใกล้กันไว้ ไปด้วยกันจะได้ช่วยกันได้ มองเห็นกันได้ มิใช่แอบบไปไกลจากเพื่อน เกิดเหตุมานี่ตายเลยละ
พวกเราก็ทั้ง เก็บ ทั้งกิน จนหน่ำใจแล้วก็เก็บหักเอาแต่ฟักมันนั้นละ ไม่ได้เอาก้านมันนนะ ไม่ได้เอาไปขายหรอก แค่กินก็ไม่พอแล้ว หักเอาแต่ฟักมัน ใส่ถุงใส่เรือ เอากลับไปกินที่บ้านกับคนอื่นๆต่อไป ซึ่งเป็นของหากินยากนะ 5 ดาวเลยก็ว่าได้ มันหาอยาก หาลำบาก ปีละครั้ง ไม่ได้มีการทำ "นาบัว" เหมือนทุกวันนี้ ที่หากินได้ง่ายกว่า อย่างไรก็ตามรสชาดมันคงไม่คล้ายกันเท่าไหร่นะ เราว่า บัวที่เกิดเองตามธรรมชาติ ฝักมันอร่อยกว่านะ ...
นี่ละฝักบัว ของกินพรีเมี่ยมสมัยเด็กๆๆ..บ้านเรา
| Create Date : 07 เมษายน 2563 |
| Last Update : 14 เมษายน 2563 17:05:52 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 670 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
 |
|
|
|
 | |
 |
ฝากข้อความหลังไมค์ |
 |
Rss Feed |
 | ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
- เป็น เป็นวิทยากร เป็นคนบรรยาย เป็นผู้บริหาร หน่วยงานของรัฐ
- ชอบ ชอบอ่านนวนิยายจีนกำลังภายใน ชอบป่า ชอบน้ำ
- ทำ ทำงานพัฒนา ทำงานท่องเที่ยว ทำสวนเกษตร
- ขาย ขายประกัน ขายของทะเลแห้ง ขายเกลือ ขายคอนโด
- เรียน จบ ป.เอก ม.โพธิศาสตร์ ป.โท นิด้า ป.ตรี ม.ราม
|
|
|
|
