|
|
ฟื้นฟูวัดเก่า..เราทำได้นะ (1) |
|
หากจำกันได้เคยเล่าเรื่องการบวชมาหลายๆตอน ซึ่งเป็นเรื่องราวของการเดินธุดงค์ตามป่าเขาลำเนาไพร จนติดเป็นนิสัยมาทุกวันนี้ทำให้เป็นคนชอบป่าเขาเป็นจิตใจ จนนำมาสู่การเรียนสิ่งแวดล้อมและการทำงานเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อมมาโดยตลอด
พอมีโอกาสมาอยู่ที่จังหวัดพะเยาซึ่งเคยบอกแล้วเมื่อตอนที่แล้วว่าเมืองพะยาว มีชุมชนโบราณกระจายๆรอบกว๊านพะเยามาแต่โบราณกาลแล้ว บางชุมชนบางแห่งอยู่ตามเชิงเขา และบนภูเขารอบๆเมือง ตามม่อนดอยต่างๆ มีชุมชน มีวัด มีเจดีย์กระจายไปทั่วๆ บริเวณตำบลที่อยู่คือตำบลบ้านใหม่ อยู่เชิงเทือกเขาหลวงเป็นภูเขาฝั่งตะวันตกของเมืองพะยาวโบราณ ก็ไม่พ้นเช่นกัน มีวัดเก่าวัดโบราณหลายๆแห่ง วันนี้เลยจะมาเล่าเรื่องรายของวัดแห่งหนึ่งที่ผู้เขียนมีโอกาสเหี่ยวข้องโดยตรงและทำการฟื้นฟูมาเป็นวัดที่ทำบุญทุกๆปี
"ก้อดป่าครั่ง" เป็นหย่อมป่าติดกับเทือกเขาดอยหลวง มีต้นไม้ใหญ่ กับไผ่ไร่อยู่เป็นจำนวนมาก มีถนนดินแบบทางรถในป่าเพื่อไปป่า ไปนา ไปสวนของชาวบ้าน ทิศตะวันออกและทิศใต้เป็นส่วนกับเป็นนาส่วนของสองทิศเป็นป่าเขาหลวง ภายในป่านี้จะมีโบราณสถานเก่าๆอยู่ เป็นเจดีย์ องค์ใหญ่พอประมาณ มีอิฐ มีครก มีฐานพระพุทธรูปเล็กๆ กระจายอยู่ทั่วๆไป แน่นอนว่ามีพวกหาของเก่ามาแอบขุดค้นกัน ทั้งแบบใช้มือ ใช้จอบ ใช้เครื่องมือหาโลหะ ไม่รู้ว่าได้อะไรกันไปบ้าง มากหรือน้อยขนาดไหน เห็นแต่สภาพเหลือปัจจุบันนี้ ตรงฐานเจดีย์เป็นเนินดิน มีต้นไม้ใหญ่เล็กขึ้นมากมาย แต่ไม่รกมาก หากขุดค้นเนินดินออกมาคงเห็นเป็นทรงเจดีย์มากขึ้น รวมทั้งอาจจะเห็น แนวกำแพงก็เป็นได้ แม้จะพยามเดินดูหลายๆครั้ง นอกจากเนินเจดีย์นี้ก็ไม่พบอย่างอื่นๆ อาจจะเป็นเพียงการสร้างเจดีย์เอาไว้บูชา ตามป่าเขา เชิงเขา ของคนสมัยก่อน ซึ่งห่างจากวัดโบราณที่อยู่ในอ่างเก็บน้ำไม่กี่กิโลเมตร และเลยไปในป่าก็มีเจดีย์แบบนี้อีกหลายแห่ง รวมทั้งบนยอดเขาด้วย ก็มีเช่นกัน
ตามคำเล่าลือของคนหากินกับป่าตั้งแต่สมัยนานมาแล้ว บริเวณดังกว่าเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิหรือลึกลับ ไม่ค่อยมีคนเข้าไปทำมาหากิน หากเข้าไปก็ต้อง "ขอ" ก่อน ขอใครก็ขอเจ้าที่เจ้าทางนั้นละ จึงจะเข้าไปได้ มีเรื่องราวหลากหลายที่เล่าสู่กันฟังแบบลึกลับ เหนือจินตนาการ ซึ่งแต่ละคนแต่ละเจ้าก็จะมีแตกต่างกัน เช่น ทุกวันพระจะได้ยินเสียงคนไปที่ก้อดป่าครั่ง เสียงพูดคุย เสียงสวดมนต์ไหว้พระ จะได้ยินเป็นประจำ นี่ละตัวอย่างของเรื่องราวลึกลับของ ก้อดป่าครั่ง
ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาน้าชายได้พาไปชมก้อดป่าครั่ง และป่าแห่งอื่นๆของบริเวณเชิงเขาหลวง ได้เห็นเจดีย์เก่า เศษอิฐโบราณ ซากพระพุทธรูป ครกหิน พร้อมกับบรรยากาศอันรื่นรมย์ของก้อดป่าครั่งแห่งนี้ และฟังเรื่องราวอันน่าพิศวงต่างๆ คุยกันไปคุยกันมาเราน่าจะฟื้นฟูก้อดป่าครั่งให้เป็นวัดอีกครั้งหนึ่ง เพื่อที่คนมาทไทำร่ทำสวนแถวนี้มีสิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจ ได้สักการะบูชา พร้อมกับเป็นการอนุรักษ์ ป่าไม้บริเวณนี้เอาไว้ด้วย คนจะได้ไม่มาตัดหรือล่าสัตว์แถวๆนี้ เราก็เลยบอกเจ้าที่เจ้าทางด้วยวาจาว่า พวกเราจะฟื้นฟูให้เป็นวัดเหมือนเดิมนะ ขออนุญาตด้วย แต่จะทำได้มากน้อยขนาดไหนก็ไม่รู้เหมือนกัน จะพยายามเต็มที่ เพื่อให้สำเร็จ
เมื่อตกลงกันได้แล้วก็ต้องมาหารือวางแผนกันกับคนที่เกี่ยวข้องหลายคน โดยเฉพาะกับภรรยา แม่ยาย พ่อตา ว่าจะฟื้นฟูให้เป้ฯวัดเหมือนเดิมแต่ละคนเห็นด้วยมัย อย่างไร พอกล่าวเปิดเท่านั้นละ คนกังวลเพรียบ กลัวว่าจะทำให้เจ้าที่เจ้าทางเขาโกรธ ไม่ชอบ จะทำให้เกิดสิ่งไม่ดีขึ้นมา ทุกคนเป็นห่วงหมด เพราะกิตติศัพท์และเรื่องราวต่างๆที่พวกเขาได้รู้ได้ยินได้ฟังมาโดยตลอดเกี่ยวกับที่นั้น ทำให้กลัวและไม่มั่นใจ
ผู้เขียนก็กลัว แต่เป็นลูกศิษย์วัดป่า บวชวัดป่า ครูบาอาจารย์ก็พรุ่สอนโดยตลอด กฎแห่งกรรม ทำดีย่อมได้ดี การฟื้นฟูวัดเก่าให้กลับมาเป็นวัดอีกครั้ง ทำสิ่งที่ดี ย่อมไม่มีปัญหาใด เพราะเราไม่ได้ทำอะไรที่เสียหาย แต่ทำในการดีทั้งนั้น ไม่ได้ลบหลู่ ไม่ได้ทำในสิ่งที่ไม่ดี นี่ละความเชื่อมั่นของผู้เชียน ถามว่ากลัวมัย กลัว เหมือนกัน เพราะเดิมก็เป็นคนกลัีวผีอยู่แล้วและเชื่อในสิ่งหรือเรื่องราวลึกลับต่างๆอยู่แล้ว แต่ก็มั่นใจว่าเราทำสิ่งดีๆ ไม่มีเหตุที่จะมาทำร้ายหรือเกิดเหตุการณ์ที่ไม่ดีได้
นั้นละเป็นที่มาของการฟื้นฟู ก้อดป่าครั่ง แห่งดอยหลวงที่พะเยา ติดตามตอนต่อไปว่าทำอย่างไรบ้าง
| Create Date : 28 ธันวาคม 2563 |
| Last Update : 14 มกราคม 2564 14:05:39 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 334 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
 |
|
|
|
 | |
 |
ฝากข้อความหลังไมค์ |
 |
Rss Feed |
 | ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
- เป็น เป็นวิทยากร เป็นคนบรรยาย เป็นผู้บริหาร หน่วยงานของรัฐ
- ชอบ ชอบอ่านนวนิยายจีนกำลังภายใน ชอบป่า ชอบน้ำ
- ทำ ทำงานพัฒนา ทำงานท่องเที่ยว ทำสวนเกษตร
- ขาย ขายประกัน ขายของทะเลแห้ง ขายเกลือ ขายคอนโด
- เรียน จบ ป.เอก ม.โพธิศาสตร์ ป.โท นิด้า ป.ตรี ม.ราม
|
|
|
|
