|
|
ดอนปู่ตา ๒๕๒๘ ตอน ผีปู่ตา |
|
ตอนก่อนได้เล่าให้ฟังแล้วว่า "ผีปู่ตา" คือ ผีที่เราเคารพศรัทธา เราเชื่อว่าเป็น "ผี" ดีที่จะคอยดูแลรักษาพวกเรา หมู่บ้านพวกเรา จาก "ผี" ไม่ดี เลยสร้างศาลาเอาให้ให้อยู่ใน "ดอนปู่ตา"โดยมี "คนจ้ำ" เป็นคนทำพิธีติดต่อสื่อสารกับผีปู่ตา แล้วมีคนเคยเห็นมัย ได้ยินมัย มีแต่เขาเล่าให้ฟังมานะ เรื่องราวเป็นอย่างไรบ้างเดี๋ยวจะทอยๆเล่าให้ฟังก็แล้วกัน
ตรงที่เราทำศาลาไว้จะเป็นต้นยางนาใหญ่มากสิบกว่าคนโอบ ต้นไม้นี้จะไมมีใครกล้ามาทำอะไร ไม่กล้ามาเจาะทำขี้ยาง ไม่หาสัตว์ มาตีผึ้ง มาแผ่วถาง มีความกลัวว่างั้นเถอะ เพราะเราเชื่อว่ามีความศักดิ์สิทธิ์มาก เป็นที่อยู่ของผีปู่ตาของเรา มีแต่พวกสัตว์ต่างๆมาอยู่นะ มีผึ้ง กระรอก กระแต กิ้งก่า นก หนู อาศัยอยู่แถวๆนั้น รอบๆก็จะรกมาก ไม่ค่อยมีใครมาแถวนี้
ในแต่ละปีจะมีอยู่วันหนึ่งที่พวกเรากำหนดให้เป็น "วันเลี้ยงผีปู่ตา" ช่วงหน้าแล้งก่อนการทำนานะ โดยทุกคนจะเอาไก่ต้มไปบ้านละตัว เอาสุรา และเครื่องประกอบอื่นๆไปไหว้ที่ศาลากลางดอนปู่ตา โดยมีคนจ้ำทำพิธี ทุกครอบครัวก็จะเอาอของไหว้ๆต่างๆไปทำพิธีพร้อมกัน ไฮไลท์อย่างหนึ่งคือ คำจ้ำจะเอาไก่ต้มมาหนึ่งมาดูที่ "เหนี่ยง" หรือ "คางไก่" ว่ามันยาวขนาดไหน หากมันยาวมากๆก็แสดงว่าปีนั้น การทำไร่ทำนาทำสวนจะได้ผลผลิตดี เป็นการเสี่ยงทายอย่างหนึ่งนะ เมื่อแล้วพิธีทุกอย่างแล้วก็จะเอาไก่กับเครื่องไหว้มาแบ่งกันกินตรงนั้นเลย คนจ้ำอยากกินอะไรก็เลือกเอาไว้ก่อน ที่เหลือพวกเราก็แบ่งกินกันตรงนั้นละ ข้อดีของการทำพิธีนี้เพราะว่าตลอดปีพวกเราชาวหมู่บ้านจะได้มาเจอกัน มาพบปะกัน หารือกัน สร้างความสามัคคีกัน อาจจะเป็นหนึ่งในกุศโลบายของคนรุ่นก่อนก็ได้นะ
สมัยนั้น มีข่าวคราวว่ามี "ผีปอบ" "ผีกระสือ" ออกอาละวาดแถวๆหมู่บ้านใกล้เคียง พวกเราก็กลัวกัน ทำทุกทางในการป้องกันคนในครอบครัว เช่น เอาผ้าซิ่นมาแถวหน้าบ้าน เขียนหนังสือบอกว่าบ้านนี้ไม่มีผู้ชาย (ผีเขาจะเอาแต่ผู้ชายไป) เป็นต้น มีคนหมู่บ้านข้างๆตายกันหลายคนนะ บางคนก็บอกว่า "ไหลตาย" (เอคำนี้ไม่ได้ยินมานานมากแล้วนะ คำว่า ไหลตาย มันคืออะไรหรือ ก็แบบนอนไปแล้วไม่ตื่นมา คือ นอนตายไปเลย ไม่มีใครรู้ใครเห็น ใครได้ยิน ใครช่วย หมอเขาคงบอกว่าหัวใจล้มเหลวมั้ง สมัยนั้นมันฮิตมากๆนะโรคไหลตายนี้ ลามไปยันคนไทยที่อยู่ต่างประเทศเหมือนกัน บอกไหลตาย) แต่ที่หมู่บ้านเราไม่มีคนที่เป็นแบบนี้นะ สุดท้ายได้ยินข่าวมาจากหมู่บ้านข้างๆว่า ผีเข้าที่หมู่บ้านเราไม่ได้เพราะผีปู่ตาไม่ให้เข้ามาทำร้ายชาวบ้านในหมู่บ้านเรา เข้าไปอย่างไรก็ไม่ได้ว่าอย่างนั้น พวกเราเลยรอดมาจนถึงทุกวันนี้ ฟังแบบนี้ คงคิดสภาพออกว่า ผีปู่ตาที่บ้านเราคงคล้ายกับเจ้าที่เจ้าทางประจำหมู่บ้านนะ คอยดูว่าใครไปใครมา มาดีมาร้ายอย่างไร ทำนองนั้นละ
มีคนเล่าให้ฟังว่า บางวันเดินเข้าไปในดอนปู่ตา จะเห็นคนแก่ๆแต่งชุดขาวเดินอยู่แถวๆนั้นด้วย แต่พอมองให้ชัดๆอีกทีก็ไม่เห็นแล้ว ไม่รู้ว่าใคร ถามคนแถวๆนั้นก็ไม่มีใครเห็นเหมือนตัวเองหรือไม่มีใครเข้าไปในเวลานั้น การเห็นลักษณะแบบนี้จะเห็นกันหลายคนนะ การพบเห็นแบบนี้เราว่าเป็นเรื่องปกตินะ ที่บ้านไหนๆก็คงคล้ายๆกันนี่ละ ที่มีของศักดิ์สิทธิ์อยู่ก็จะเป็นแบบนี้ละ
เรื่องราวของ ผีปู่ตา คงจะเหมือนกับบ้านอื่นๆที่มีการทำ ดอนปู่ตาเอาไว้ เพียงแต่จะเรียกว่าอะไรเท่านั้นเอง คงเป็นความเชื่อดั้งเดิมอย่างหนึ่งที่มาความยาวนาน แม้จะมีศาสนาแล้วก็ยังเชื่อถือกันมาแบบนั้นอยู่
ผีปู่ตา ของบ้านเราก็ยังคงได้รับการสืบทอดกันมาจนถึงปัจจุบันนี้ เพียงแต่ศาลาหลังเดิมก็ได้รับการปรับปรุงให้ดีขึ้น ดอนปู่ตาก็ได้รับการพัฒนาขึ้น ส่วนพวกเราลูกหลาน ที่ออกจากหมู่บ้านก็ไม่ค่อยได้เข้าไปหรือกลับไปร่วมงามหรือบ้านเกิดตนเองเท่าไหร่ ตามการแต่งงานและการทำงานต่างๆ ส่วนเราเองก็นานแล้วละที่ไม่ได้เข้าไปดอนปู่ตา หลังสุดคงจะประมาณปี 2547 ตอนที่ไปทำงานที่บ้านตนเองผ่านโครงการของหน่วยงานสนับสนุนเช่น สกว.
คงรอโอกาสหน้าไปบ้านแล้วจะถ่ายภาพดอนปู่ตาปัจจุบันมาอัพให้เห็นภาพกันนะ ดอนปู่ตา บ้านเรา
| Create Date : 05 เมษายน 2563 |
| Last Update : 7 เมษายน 2563 9:56:29 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 431 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
 |
|
|
|
 | |
 |
ฝากข้อความหลังไมค์ |
 |
Rss Feed |
 | ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
- เป็น เป็นวิทยากร เป็นคนบรรยาย เป็นผู้บริหาร หน่วยงานของรัฐ
- ชอบ ชอบอ่านนวนิยายจีนกำลังภายใน ชอบป่า ชอบน้ำ
- ทำ ทำงานพัฒนา ทำงานท่องเที่ยว ทำสวนเกษตร
- ขาย ขายประกัน ขายของทะเลแห้ง ขายเกลือ ขายคอนโด
- เรียน จบ ป.เอก ม.โพธิศาสตร์ ป.โท นิด้า ป.ตรี ม.ราม
|
|
|
|
