|
|
ข้าวดอยของพี่น้อง "ลีซู" แห่งสุโขทัย |
|
 |
|
|
|
 | |
 |
ฝากข้อความหลังไมค์ |
 |
Rss Feed |
 | ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
- เป็น เป็นวิทยากร เป็นคนบรรยาย เป็นผู้บริหาร หน่วยงานของรัฐ
- ชอบ ชอบอ่านนวนิยายจีนกำลังภายใน ชอบป่า ชอบน้ำ
- ทำ ทำงานพัฒนา ทำงานท่องเที่ยว ทำสวนเกษตร
- ขาย ขายประกัน ขายของทะเลแห้ง ขายเกลือ ขายคอนโด
- เรียน จบ ป.เอก ม.โพธิศาสตร์ ป.โท นิด้า ป.ตรี ม.ราม
|
|
|
|
ปีนี้เป็นปีแรกที่ได้กินข้าวดอย หรือ ข้าวไร่ ของจังหวัดสุโขทัย เป็นข้าวดอยของพี่น้องเผ่า "ลีซู" บ้านสุเม่น ตำบลแม่สิน อำเภอศรีสัชนาลัย จังหวัดสุโขทัย หลายคนคงสงสัยว่ามีด้วยหรือข้าวไร่ของสุโขทัย แน่นอนมีเพราะสุโขทัยมีพี่น้องชาวเขารวม 4 เผ่า คือ ม้ง ปกาเกอะญอ ลีซู เมี่ยน ทั้งหมดอยู่ในอำเภอศรีสัชนาลัย เช่น บ้านแม่สาน บ้านแม่สานสามัคคี บ้านห้วยหยวก บ้านสุเม่น บ้านแม่ท่าแพ เป็นต้น ซึ่งอพยพมาจากภาคเหนือของไทยเมื่อนานมาแล้ว
รู้จักข้าวไร่จริงๆครั้งแรกก็ต้องนับไปตั้งแต่ปี 2534 โน้นเมื่อครั้งที่บวชเป็นสามเณรและเดินธุดงธ์ไปที่ถ้ำเมืองนะ ตำบลเมืองนะ อำเภอเชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่ (หมู่บ้านสุดท้ายติดชายแดนประเทศเมียนม่าร์ เคยเล่าให้ฟังละ) ถิ่นนั้นเป็นชาวเขาและชาวไทยใหญ่ ซึ่งทำการปลูกข้าวไร่และข้าวธรรมดากัน ทำให้ได้ฉันข้าวธรรมดาและข้าวไร่ ซึ่งมีลักษณะเม็ดป้อมๆสั้นๆ มันๆ เหนียวๆ อร่อยไปอีกแบบ (อาจจะเพราะไม่เคยได้กินมาก่อนด้วย)
เมื่อสอบถามญาติโยมว่าเป็นข้าวอะไรหรือ จึงได้คำตอบว่าเรียกว่าข้าวไร่ ปลูกตามเชิงเขา บนดอย อาศัยน้ำฝน ใช้ไม้กระทุ้งปลุกตามไหล่เขาต่างๆ เพราะที่ราบมีน้อยก็เลยต้องเอาข้าวไร่มาปลูกแทนตามเชิงเขา เป็นข้าวที่ชาวเขาต่างๆที่อยู่ตามดอยปลูกกันมากมายตามสภาพที่ตั้ง นั้นละความยากในการทำข้าวไร่ ไม่ได้สะดวกสบายเลย ทั้งตอนปลูก ตอนดูปล ตอนเกี่ยว ตอนเก็บ นับว่าสาหัสทีเดียวนะ ได้กินทีถือว่าสุดยอดละ และนั้นละคือที่ได้รู้จักและได้กินข้าวไร่ ตั้งแต่นั้นมาเวลาเดินทางผ่านภูเขาต่างๆมักจะสอดส่ายสายตามองดูข้าวไร่ที่ปลูกเป็นผืนเล็กๆกระจายๆออกไป แถวเมืองน่าน เมืองเลย เมืองเชียงราย บ้าง 
มาใกล้ชิดข้าวไร่แบบจริงจังอีกครั้งก็ล่วงเข้าปี 2550 ล่ะ ตอนนี่มาทำงานอยู่ดอยตุงที่เชียงราย ชาวเขาก็จะปลูกข้าวไร่เอาไว้กินกันบ้างแม้ไม่มาก แต่ก็มีให้เห็นบ่อย เลยได้โอกาสเห็นและได้กินอีกหลายๆครั้งเวลาลงพื้นที่ชมุชนหรือไปสำรวจพื้นที่ต่างๆ ชาวบ้านและทีมงานก็จะพากินข้าวไร่นี่ละ ครั้งนี้ดูมันหนึบๆดี เขาบอกว่ามันมีวิธรีหุงวิธีนึ่งแบบเทคนิคเฉพาะของเขา เพราะว่าเขากินแบบใช้ตระเกียบเลยต้องทำให้ข้าวมันเหนียวๆหน่อยจึงจะคีบได้สะดวกงัยละ ก็ได้อีกเทคนิคหนึ่งในการทำข้าวดอย หรือข้าวเจ้า ให้มันเหนียวมีวิธีการทำอีกแบบ เพิ่มขึ้นตอนอีกนานหน่อย 
จนมาปี ช่วงปี 2560 นี่เองที่ได้มีโอกาสขึ้นเขาลงห้วยตามศรีสัชาลัย ระหว่างทางไปบ้านแม่สาน เห็นข้าวไร่ปลูกเป็นย่อมๆ สองข้างทาง สอบถามชาวบ้านและเจ้าหน้าที่ก็บอกว่าชาวเขาที่อยู่แถวนี้เป็นคนปลูกเอาไว้กินกันมีหลายแห่งหลายบ้านนะ ยังปลูกข้าวไร่กินกันอยู่ และยังมีประเพณีกินข้าวใหม่กันด้วยนะ จัดกันทุกปีแต่ละหมู่บ้านแต่ละเผ่า ซึ่งก็เป็นปีแรกเช่นกันที่รู้ว่าจังหวัดสุโขทัยก็มีชาวเขาด้วย จึงเป็นที่มาของการวางแนวทางในการพัฒนาการท่องเที่ยวกับกลุ่มชาติพันธ์นี้ เพราะว่าหากพัฒนาสำเร็จจะกลายเป็นอีกหนึ่งแหล่งท่องเที่ยวที่สำคัญของจังหวัดได้เลย ซึ่งต้องขอบคุณท่านนายอำเภอพยุงศักดิ์ สุวรรณโณ แแห่งอำเภอศรีสัชนาลัย ที่เป็นคนชี้เป้าและพาทำงานร่วมกันมาโดยตลอด เริ่มจากบ้านแม่ท่าแพ บ้านแม่สานนั้นละ
มาปีนี้ 2563 ทีมงาน อบต.แม่สิน แจ้งข่าวมาว่าพี่น้องชาวลีซู แห่งบ้านสุเม่น ตำบลแม่สิน อำเภอศรีสัชนาลัย ทำพิธีเกี่ยวข้าวไร่กัน และ ทำพิธีกินข้าวใหม่กัน เลยได้โอกาสไปจัดกิจกรรมร่วมกันขึ้นมากับพี่น้องลีซูสุเม่น (ดูภาพสวยๆเอาแล้วกัน) ในครั้งนั้นเลยได้ ข้าวไร่ใหม่ๆ ปี 2563 นี่เองมาสามสี่กิโล นับเป็นอีกครั้งที่จะได้กินข้าวไร่ 
กินตอนร้อนจะดี พอเย็นแล้วแข็ง
เมื่อก่อน อ.ปาย คนไทยใหญ่.อยู่เยอะเลยกินข้าวสวย ไม่ได้
กินข้าวเหนียวแบบคนเหนือ
แต่ตอนนั้นไม่แน่ใจว่า เป็นข้าวที่ชาวเขาเขาปลูกหรือข้าว
ของทหารญี่ปุ่น นำมานะครับ