โลกของ Bloggang V ความเปลี่ยนแปลง
เคยทานก๋วยเตี๋ยวกันมั้ย? ร้านขายก๋วยเตี๋ยวหลายร้านป้ายหน้าร้่านเก่ามาก แต่ทางร้านก็ไม่ยอมเปลี่ยน ลองถามเจ้าของร้านว่าทำไมไม่เปลี่ยนป้ายใหม่ เขาตอบว่า "กลัวคนจำไม่ได้" Blog ก็ไม่ต่างกัน ผมคิดจะเปลี่ยนป้ายชื่อ Blog หลายครั้ง แต่เกรงว่าเพื่อนบล็อกเก่าๆ ที่เลิกเขียนแล้วกลับมาเขียนใหม่จะจำไม่ได้ จึงไม่ได้ทำการเปลี่ยน แต่เมื่อเวลาผ่านไปทุกอย่างย่อมมีการเปลี่ยนแปลง เปลี่ยนบ้างก็ดีเหมือนกัน
เมื่อย้อนกลับไปดู Blog เก่าที่เคยเขียนในรอบปีที่ผ่านมา ทำให้ได้คิดในหลายเรื่อง หลายครั้งแรงเกิน ปีนี้จะพยายามเขียนให้เบาลง แต่เรื่องแรงๆ ก็ต้องมีเพื่อเตือนสติคนในสังคม เมื่อปีที่แล้วผมได้รางวัล Best Klaibann Blog อันดับที่ 3 หลังจากที่ได้มาก็มีเพื่อนเข้ามาร่วมยินดี และเข้ามาชมมากขึ้น จำได้ว่าปรับตัวไม่ทันเลยทีเดียว
ขอขอบคุณทุกคะแนนโหวตที่มอบให้ ไม่ว่าจะเป็นการโหวตแล้วแจ้งให้ทราบ หรือโหวตโดยไม่บอกกล่าว (โหวตเงียบ) จนได้รางวัล Best Cartoon Blog อันดับที่ 1 นับเป็นกำลังใจสำหรับคนการ์ตูนเป็นอย่างดี ส่วนหนึ่งผมยกความดีนี้ ให้โครงการ "ถนนสายนี้มีตะพาบ" ที่กำหนดหัวข้อต่างๆ ขึ้นมาแล้วให้เพื่อนสมาชิกร่วมกันเขียน ทำให้มีเรื่องเขียนเพิ่มขึ้นเยอะขึ้น
ขอออกตัวก่อนว่า รางวัลนี้ไม่ได้เป็นเครื่องยืนยันว่าผมเก่งกาจ หรือรู้เรื่องการ์ตูนมากกว่าคนอื่น หลายครั้งก็ต้องเข้าไปหาข้อมูล หรือถามผู้รู้ท่านอื่น ถือซะว่าผมเป็นผู้ที่รักและชื่นชอบการ์ตูนคนหนึ่งก็แล้วกันครับ
 "ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาร่วมแสดงความยินดี"
เมื่อเวลาผ่านไปงานเขียนที่เราเขียนก็ย่อมเปลี่ยนไปตามอายุ และประสบการณ์ที่มากขึ้น สิ่งที่เราต้องพยายามรักษาไว้ ไม่ใช่ตำแหน่งหรือสายสะพาย แต่คือ "สิ่งที่เราอยากจะเขียน อยากจะแสดงในสายตาของเรา" หรือก็คือ ต้องไม่สูญเสียความเป็นตัวตนของเรา ถ้าเมื่อไหร่ที่สูญเสียมันไป มันก็เหมือนการเขียนเพื่อเอาใจคนอื่นก็เท่านั้น แต่นั่นคงไม่สำคัญเท่าความรู้สึกหยิ่งผยอง ถือว่าตนเองเป็นพวกขาใหญ่ ไม่ว่าจะมีสายสะพายหรือไม่ เมื่อใดที่เกิดความรู้สึกนั้นขึ้นมาทุกอย่างก็จะสิ้นสุด "วาจาเมื่อมันออกจากปากมันย้อนกลับมาไม่ได้ฉันใด ข้อความที่พิมพ์ในอินเทอร์เน็ตแล้วกดโพสก็ลบไม่ได้ฉันนั้น" ตรงนี้ต้องระวังให้มากๆ
สิ่งที่ยังคงเหมือนเมื่อปีที่แล้วก็คือ ผลงานของผู้ได้รับรางวัลท่านอื่น สมกับรางวัลที่ได้รับ หลายคนเน้นเรื่องใดเรื่องหนึ่งเฉพาะ ในขณะที่ความสนใจในเรื่องที่ผมเขียนค่อนข้างกระจาย ในปีนี้เรื่องที่น่าจะเขียนเยอะขึ้นคงจะเป็นของสะสม แต่ก็ไม่แน่เหมือนกันของอย่างนี้ต้องดูกันยาวๆ เหมือนการแข่งขันฟุตบอล ยังไม่จบฤดูกาลอย่าได้คาดเดาผล เหมือนโดนยิงประตูช่วงทดเวลาบาดเจ็บนี่แหละ
 "-v[86Im6d8omujg-hk,kij;,clf'8;k,pbofu"
หลายคนชอบพูดว่า Blog ของตนเองไม่มีสาระ ไม่มี Blog ที่ไร้สาระหากว่าตั้งใจเขียน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็ตามหากตั้งใจเขียน ผมว่าเรื่องราวเหล่านั้นต้องมีประโยชน์แน่นอน มันขึ้นอยู่กับมุมมองของผู้อ่านมากกว่า ว่าจะสามารถเก็บเกี่ยวมันไปจาก Blog ที่ได้เข้ามาอ่านมากน้อยแค่ไหน ดังนั้นขอให้ตั้งใจเขียนเถอะ แล้วผลแห่งความตั้งใจจะตอบสนองท่านเอง
สิ่งสุดท้ายที่ขอฝากไว้ "กลิตเตอร์" ผมเขียนแจ้งไว้เมื่อประมาณเดือนกันยายน 2554 โดยเป็นการขอความร่วมมือ เนื่องจากมันหนัก Blog แสบตา และมีความเสี่ยงที่ลิงค์ดังกล่าวหากเผลอกดเข้าไปจะมีไวรัส แปะรูปไม่เคยห้าม แต่กลิตเตอร์ขอเถอะ กรุณาอย่าติดครับ อ่านมาถึงตรงนี้ขอแจ้งให้ทราบว่า กับดักระเบิดได้ถูกวางไว้เรียบร้อยแล้ว เมื่อสักครู่นี้เอง เรามาดูกันว่าจะมีคนเหยียบกี่คน
"ทุกความสำเร็จเกิดจากการทำงานหนัก คู่แข่งที่สำคัญที่สุดคือตัวของเราเอง พรสวรรค์ไม่มีความหมายถ้าไม่ซ้อมให้เต็มที่ ทุ่มเททุกอย่างเมื่อมีโอกาสต้องทำให้ได้ ฝึกให้หนักเพื่อจุดหมายเดียว เป็นที่หนึ่ง ซ้อม ต่อให้ชนะมากี่ครั้ง ก็ต้องซ้อมให้หนัก"
ผมชอบคำกล่าวนี้จริงๆ (จ่ายค่าโฆษณามาด้วย)
 "เห็นทีคงต้องใช้วิธีนี้เท่านั้นสินะ"
Create Date : 13 มกราคม 2555 |
|
100 comments |
Last Update : 2 สิงหาคม 2560 16:25:17 น. |
Counter : 3722 Pageviews. |
|
 |
|
สายสะพาย .. เป็นรางวัลที่มอบให้
เพื่อนๆ เห็นผลงานและก็เข้ากับบล็อกที่
ได้รางวัลนะค่ะ .. และก็ได้มาแล้วก็เป็น
กำลังใจให้ทำบล็อกต่อไปค่ะ ..