ถนนสายนี้...มีตะพาบโจทย์ที่ 193 "วางแผนวันหยุด" โจทย์โดยคุณ toor36 ขอบคุณของแต่งบล็อกจากอินเทอร์เน็ต เอนทรี่นี้อยู่ใน งานเขียนและบทประพันธ์ Richard Clayderman - Mariage D'Amour credit: YouTube&Uploader:Hülya Ünalmış Video Creations ถนนสายนี้...มีตะพาบโจทย์ที่ 193 "วางแผนวันหยุด" โจทย์โดยคุณ toor36 เราว่าคนเราทุกวันนี้ จันทร์ถึงศุกร์ก้มหน้าก้มตาทำงานตัวเป็นเกลียวยังได้เงินไม่ค่อยพอใช้ วันหยุดก็คงไม่ได้วางแผนเที่ยวทุกครั้งไป บางคนงานเลิกก็เที่ยวจนดึกดื่นกว่าจะกลับบ้านอยู่แล้ว ยากจะเหลือเงินออม เอาเป็นว่า เที่ยวบ้างพอให้ได้คลายเครียดก็แล้วกันนะคะ เที่ยวพอให้สัมพันธ์กับเงินในกระเป๋าก็พอแล้ว ลองคิดดูว่า คนทำงานน่าจะเที่ยวแบบไหน ก็มองไปตรงที่ คนทำงานมักไม่มีเวลาออกกำลัง การพักผ่อนหย่อนใจก็น่าจะมีการออกกำลังกายควบคู่ไปด้วย ส่วนจะเป็นอะไรอย่างไรก็คงต้องแล้วแต่ความชอบและวัยของคนคนนั้น สำหรับจขบ.นี่ ด้วยวัยคงจะวางแผนเที่ยวยากแล้ว จะไปไหนแปลกทางแปลกถิ่นก็ต้องดูทางลมว่าจะมีลูกคนไหนไปเป็นเพื่อนได้บ้าง เพราะถ้าไม่มีลูกคนไหนไปด้วยได้เลย พวกเขาก็ไม่ยอมให้เราไป หรือไม่ก็ลูกจัดมาเลยว่าจะให้ไปเที่ยวที่ไหนเมื่อไร เมื่อก่อนเราก็จูงกันตายายไปเที่ยวต่างจังหวัดบ้าง ทางเหนือไปมากที่สุดเพราะชอบอากาศเย็นๆและพืชพรรณดอกไม้ต่างๆทางนั้น แต่พอมีบ้านป่ามาได้ 20 กว่าปีแล้ว ชีวิตเราก็ผูกพันกับบ้านป่ามาตลอด ถึงวันหยุดก็เตรียมตัวไปที่นั่นเลย ไม่ต้องวางแผนอะไร แค่มีอาหารทั้งที่เป็นของสดและสำเร็จรูปไปให้พอจำนวนเวลาที่อยู่ที่นั่น แล้วไปทำอะไรที่นั่นเป็นวรรคเป็นเวรมายี่สิบกว่าปี ก็ไม่ได้จำหรอกค่ะ เพียงแต่ถึงเวลาก็ไป ไปถึงแล้วอยากทำอะไรก็ทำ ทำจนทุ่งหญ้าแต่เดิมที่เราได้ติดมากับที่ดิน กลายเป็นป่าสารพัดต้นไม้ใหญ่น้อยในทุกวันนี้ ก็ไม่ได้ทำกันแค่สองคนนี้นะคะ มีคนสวนและแรงงานรายวันมาบ้าง บางครั้งสำหรับบางคน การใช้วันหยุดที่ต้องวางแผนล่วงหน้าก็เพราะต้องมีงบประมาณและใช้ให้คุ้ม ทั้งค่าเดินทาง ที่พัก อาหาร ถ้ามีกลุ่มไปก็ต้องกำหนดเวลา เลือกวิธีเดินทาง จะต้องเป็นพาหนะชนิดไหน แต่การไปใช้วันหยุดที่บ้านป่าไม่มีการวางแผน มันกลายเป็นความเคยชินที่จะใช้วันว่างจากการงานที่กรุงเทพฯกลับไปที่นั่น ทุกเรื่องเป็นแผนที่กำหนดไว้ด้วยความเคยชินของทุกคนในครอบครัว ตื่นเช้าขึ้นมาในวันเดินทาง ทุกคนก็จัดการพาตัวเองมาขึ้นรถล้อหมุนออกจากบ้านกรุงเทพฯไปจอดที่บ้านป่า ทุกคนก็อยู่ที่นั่นตามอัธยาศัย มีกินมีอยู่ตามมีตามเกิด หมดวันหยุดก็ขึ้นรถล้อหมุนกลับมาจอดที่บ้านกรุงเทพฯ เป็นเช่นนี้ต่อไปๆๆๆๆและต่อไปอีกชั่วนาตาปีถ้าไม่เลิกหายใจเสียก่อน จึงไม่รู้จะเขียนเรื่องการวางแผนใช้วันหยุดอย่างไรได้ค่ะ แต่การใช้วันหยุดของเราก็มีการออกกำลังกายตามที่ควรจะเป็นแน่นอนอยู่แล้ว ส่วนตัวจขบ.แล้วก็ป้วนเปี้ยนอยู่แต่กับต้นหมากรากไม้ แวะเก็บภาพดอกไม้ไปบ้าง อันเป็นผลให้มีวัตถุดิบมาทำบล็อกต้นไม้ที่นี่ สมาชิกครอบครัวลงความเห็นว่า ไปที่นั่นแต่ละครั้ง แม่จะเดินอยู่ในสวนป่านั้นเป็นกิโลถึงหลายกิโลทีเดียว วันนี้งานเขียนตะพาบชิ้นที่เป็นอันดับสุดท้ายในปีนี้จึงเป็นไปแบบสบายๆนะคะ ขอให้เพื่อนๆและน้องๆได้วางแผนเที่ยวปีใหม่กันให้มีความสุขด้วยค่ะ ส่วนจขบ.จะขอลาตามลูกไปตามรอย "สิ้นแสงฉาน" สักหนึ่งอาทิตย์ และกลับมาส่งท้ายปีเก่ากันที่นี่เช่นเคยค่ะ ป.ล. ในช่วงที่จขบ.ไม่อยู่ประจำการที่นี่ จะยังคงส่งโหวตกำลังใจได้ตามปกติ แต่ไม่สามารถส่งคอมเม้นท์ทางมือถือได้ค่ะ กลับมาแล้วจะตามกลับไปทุกท่านนะคะ LITERATURE

Create Date : 14 ธันวาคม 2560
Last Update : 14 ธันวาคม 2560 17:17:03 น.		51 comments
Counter : 2189 Pageviews.
Share Tweet