ชีวิตก็เท่านั้น ใคร่อยากมีอยากได้ แสวงหา สุดท้ายคือความว่างเปล่า

ดอกไม้และสรรพสิ่งมีอายุขัย มีเบ่งบานก็มีโรยรา ไม่ได้สำคัญว่าจะต้องอยู่นิรันดร์ แต่สำคัญว่าได้ทำหน้าที่ของตนสมบูรณ์หรือไม่

^__^

ธรรมดาโลกเนอะพี่หนูหล่อ
แต่ทำใจยากอ่ะ

ถ้าเห็นจริงก็ไม่ยากหรอก กูก้าน้องเรา

ทำไมหน้านี้มันหดหู่ขนาดนี้
พี่หนูหล่อเจ้า
...........
คนเราก็มีแค่นี้แหละพี่...สิ่งมีชีวิตชนิดนึง
ที่เผอิญมีสมองกับนิ้วโป้ง
ที่ดูจะใช้การได้ดีกว่าสิ่งมีชีวิตอื่น
(อันนี้"คนเรา" คิดอ้างเอาเอง)
แต่แท้จริงก็ไม่ได้ต่างอะไรกว่าเค้ามากนัก
มีเกิดดับสูญเหมือนกัน
แต่ตัวเราจะมีความสุขมากน้อยเท่าไร
ขึ้นอยู่กับตัวเราเองว่าจะมองสิ่งรอบกาย
ให้เปลี่ยนเป็นสิ่งสวยงามสร้างสุขให้ใจ
ได้มากน้อยขนาดไหน.....
เขียนไปเขียนมาชักงง...
พี่หนูหล่อสู้ๆ....สู้ตายจีบัน

โห คุณปลาเดินได้... พี่ต้องร้องเพลงชาติ
ด้วยมั้ยเนี่ยครับ

ขอบคุณนะครับ ที่มาร่วมวงสัจธรรมนี้
กับพี่

ขอบคุณ endless man ด้วยครับ กำลังนึก
อยู่เหมือนกันว่า ชีวิตนี้ยังขาดอะไรบ้างที่
ยังไม่ได้ทำให้สมบูรณ์... ยังไม่มีแฟนเนี่ย
ถือว่ายังไม่สมบูรณ์หรือเปล่าครับ คุณหลวง
... ถ้ามันจะยากแล้วอ่ะน้า

ฮั่นแน่....เริ่มขี้เกียจอะดิ อิอิ....อ่ะล้อเล่ง

ขอบคุณที่ไปถามหาที่บ้านร้าง ๆ ของผมครับ

ช่วงก่อนหน้านี้น้อง ๆ เค้าใกล้ปิดเทอมกัน ทำรายงานกันเยอะ ผมเลยงานเข้าเลยไม่ค่อยมีเวลาเข้าเวบ

พอหลังจากปิดเทอม ปรากฏว่างานเข้าจริงแต่ไม่เข้าเป้า เลยเซ็งเป็ด ประกอบกับเวบของ 1000ทิป พ่อเจ้าประคุณช่างโหลดช้าเหลือเกิน ก็เลยขี้เกียจเข้าเวบ

มันเป็นซะอย่างงั้น....

ลูกกะตาผมดูเหมือนจะแย่ลงกว่าเดิมหน่อยนึง แต่คราวที่แล้วเจออาจารย์หมอที่รามา ท่านบอกว่ายังคงเหมือนเดิม หมายถึงยังคงแย่เหมือนเดิม แต่ไม่ได้แย่ลงกว่าเดิม ซึ่งนั่นสำหรับผมแล้วถือว่าเป็นข่าวดี

เดือนเมษาก็ขึ้นกรุงเทพอีกล่ะครับ คราวนี้ดีหน่อยได้ตั๋วแอร์เอเซีย ไป-กลับ พันสี่นิด ๆ พอ ๆ กับรถทัวร์

คุณหนูหล่อขึ้นเขียงแล้วอย่าลืมกลับมาเล่าให้อ่านบ้างนะครับ ขอให้โชคดี กลับมาอวัยวะยังอยู่ครบทุกประการ

แหมๆ คุณ Dearance ต้องไปลากแขน
ลากแข้งถึงได้ตัวมานะครับ ลูกกะตายังดี
อยู่ก็ดีแล้ว แสดงว่าแม่ของลูก กับยาย
ของตาก็ยังโอเค ชิมิ

เรื่องขึ้นเขียงเนี่ย เล่าเลยก็ได้ครับ ไปมา
แปดหนแล้วเท่านั้นเอง เอิ๊กๆๆ แต่ไงๆกลับมา
ก็ต้องขาดอะไรไปบ้างละครับ

ขึ้นมาเดือนเมษาเหรอ มันร้อนเกินกว่าจะ
กันเป่ยอ่ะดิ ว่าแต่ว่า เลิกวุ้นซะน่าจะดีกับ
อวัยวะเพื่อการมองเห็นนะครับ... ไม่อยาก
เสี่ยงเรียกลูกตา กลัวบาปนั้นคืนสนอง

แปลกจริง จขบ.ซึมเศร้าด้วยเหตุใดล่ะ
ไม่ใช่หรอกครับ ดีใจที่ได้เห็นสัจธรรม
ในทุกสรรพสิ่งทั้งที่ตั้งใจและไม่ตั้งใจมอง
นับเป็นโชคที่ได้เห็นนะครับ

ขอบคุณสำหรับกำลังใจ

พยาบาลน้องปูส่งมา จะนำพาชีวีให้รอดพ้นดีมั้ยเนี้ยพี่หนูหล่อ
ดูจิ

555 ชายหนุ่มปาดน้ำลาย ปาดเลือดกำเดาออกได้แล้วววว

สู้ๆ

มาต่อ..
ยังค่ะพี่หนูหล่อ ในภาพแค่ดอกโรยรา
ยังไม่ิสิ้นอายุขัย เดี๋ยวดอกใหม่ก็ผลิบ้าน
ดอกที่เตรียมร่วงโรยสู่พื้นนั้น
ก็ได้ทำคุณประโยชน์มากมายเอนกอนันต์
ทั้งเหล่าแมลง และผู้คนที่ชื่นชม
เมื่อโรยล่วง่พื้นดิน ก็เป็นปุ๋ยให้คุณประโยชน์

ยังค่ะ ยัง อย่าท้อแท้น้า

แวะมาส่งกำลังใจให้เบ่งบานเหมือนดอกไม้
บางชนิดที่ตอนนี้ก็กำลังบานแข่งขันกันประหนึ่ง
จะเป็นแช้มป์โลกน่ะคะพี่หนูหล่อ

แว้กกก บล็อกนี้ถ้าจะเหี่ยวเหมือน
ดอกปีบโรยจริงๆ



คุณวันครับ พยาบาลคนนี่ใช้งานบ่อย
ไปหน่อยแล้วครับ ดูไม่เซะซี่เหมือนเดิม



คุณพู่ครับ อย่าบอกนะว่าหมามุ่ยบานผิดฤดูกาล
อิอิ เป็นดอกไม้แสนสวยที่พิษร้ายเหลือ



คุณคนเล็กฯ จะคาดหรือจะคั้นก็มาวันๆแล้วกัน
อย่าให้รอนาน



ไม่สบายหนนี้ดีมากเลยครับ เพื่อนเก่าคืน
สู่เหย้าพร้อมเรื่องราวควรรู้มากมาย

มาตามหาข่าวขึ้นเขียงค่ะ
ว่าผ่าตัดอวัยวะส่วนไหน
หัวใจอ่อนแอหรือเปล่า

กร๊ากก
ไปดีกว่า
รักษาสุขภาพค่ะ
ูู^^

นึกว่าเข้ามาผิดบ้าน
เพิ่งจะกลับถึงบ้านสักครู่วันนี้ออกไปทำงานที่ข้างนอกมาครับ
เหนื่อยและร้อนมากๆ เดี๋ยวอีกสักครู่คงจะไปพักแล้วเหมือนกัน

พักผ่อนมากๆตามที่หมอแนะนำนะครับหนูหล่อ

จขบ. หายป่วยยังค่ะ...(ทางใจ) หรือเปล่าน๊า...แรงใจแยะแบบนี้กลับมาสู้ๆๆๆ นะค่ะ อย่าให้ล่วงโรยเช่นดอกปีบเลย...

กวาดลานวัดกับหมื่นตาก็เห็นสัจจะธรรมเหมือนดอกปี๊บร่วงโรยเลยนะค่ะ

คุงตาทวดเปนอารายค๊าบบบบบบบบบบบบบ

ตรัสรู้ใต้ต้นปีบหรอก๊าบบบบบบบบบบบ

มาตามไปอ่านต่อเรื่องราวความรัก Som and Rod Love Story

มาชวน มาชวน ไปด้วยกัน

สวัสดีครับพี่หนูหล่อ


ผมเป็นคนชอบถ่ายรูปดอกไม้ที่กำลังโรยร่วงหล่นเป็นที่สุด
เพราะในขณะที่คนอื่นมองไม่เห็นความงามแล้ว
ผมยังมองเห็น

ชีวิต
อาจไม่ไ่ด้งดงามที่สุดเมื่อมันเบ่งบาน
แต่เป็นความงดงามขณะห้วงยามแห่งการเดินทาง
จากต้นสู่ดิน

น้องแอม... ใช่แล้ว หัวใจอ่อนแอ

kamonorchids... ขอบคุณสำหรับกำลังใจครับ

wayoflife... ใช่แล้วครับ โอกาสเห็นความจริงแท้
มีอยู่ตลอดเวลาถ้าเรามีสตินะครับ

มะเหม่ง... ถ้าเป็นเช่นนั้นจริง ก็เป็นการเรียนรู้ที่
ตาทวดว่าโรแมนติคมากเลยน้า

somphoenix... แล้วจะตามไปอ่านครับ

ตาติ๊ก... รู้สึกดีมากเลยที่มีคนมาชวนขึ้นรถโรงเรียน
เหมือนชีวิตกำลังจะเริ่มต้น เอิ๊กๆๆ

คุณก๋า... ใช่แล้ว กำลังรู้สึกอย่างคุณก๋าว่านั่นแหละ
บางครั้งคิดว่ากำลังผจญกรรมอยู่ แต่เอาเข้าจริง
ชีวิตก็มีทั้งบุญและกรรมน่ะนะ เมื่อทุกข์เพราะไม่รู้
จนถึงที่สุดจึงหมดกรรม บุญก็ชักนำให้เราได้รู้ พ้น
ทุกข์เสียได้

แต่หมิงหมิงของลุงเอ๊ย... ป๊ะก๋าเค้าทำอะไรกะหลาน
นะเนี่ย ใกล้จะเป็นหลวงจีนน้อยแล้ว... น่าฟัดจริงๆ
ขอบอก

บล็อกหน้านี้รู้สึกว่าจะเครียดเกินไปซะแล้ว
นะครับ เย็นนี้ถ้าจะต้องเปลี่ยนหน้าให้สดชื่น
เสียหน่อย

ผมชอบพูดไว้ตั้งแต่ก่อนหมิงหมิงจะเกิด
ว่าอยากให้ลูกบรรลุธรรมสักตอนเจ็ดขวบ
เค้าจะได้ใช้ชีวิตที่เหลืออย่างมีสติและมีความสุขครับพี่

เขียนได้ดีจังคะ มีความสุขกับมื้อเที่ยงนะคะ

คุณก๋า... อยากมีลูกเป็นอภิชาติบุตรก็ตั้งความ
หวังไว้แล้วชักนำกันไป ย่อมบรรลุสมประสงค์...
พี่ว่ากล่อมเกลากันไปแต่วัยนี้ ก็จะใฝ่ดีไปสู่
ความสงบได้เอง... ขอให้สมความตั้งใจ จะได้
มาอนุโมทนาบุญด้วย แบ่งไปสัก 10% เอิ๊กๆๆ...
พูดแบบนี้ที่อื่นเคยจะโดนไล่เตะมาหนนึงแล้ว
ยังไม่เข็ดเลยนะ หนูหล่อ

คุณ sawkitty ... แต่เพื่อนๆพากันหงอยเหงา
ไปหมด