สองสามเดือนมานี้ โจทย์ตะพาบไม่ว่าเป็นฝีมือใครออกก็ทำให้หญิงชราเกิดสงครามแห่งความหวาดกลัวว่าจะหาหนทางกระจายโจทย์ให้ได้สักสองสามย่อหน้าได้หรือไม่หวาตู หนนี้หนักมาก จนเช้าวันนี้ที่ 18 แล้ว ยังคิดไม่ออก แต่ก็ออกเดินทางมากับครอบครัวเพื่อกลับบ้านป่าตามปกติ


ตอนออกจากบ้าน พบว่าเพื่อนบ้านเอารถเครนมายกรถของเธอไป ถามว่าทำไมต้องยกไป เธอบอกว่า "สต๊าร์ตไม่ติดค่ะ คุณน้า" คุณแม่เธอแก่กว่าจขบ.นิดนึงแต่วายชนม์ไปนานแล้ว เหลือแต่อิชั้นรั้งตำแหน่งงอมประจำซอย... กลับเข้าเรื่องใหม่ เธอเล่าว่า เมื่อสต๊าร์ตไม่ติด เธอก็เรียกช่างมา ช่างมาเปิดดูเครื่อง จิ้มโน่นนี่แล้วก็บอกว่า ต้องเอารถมายกไปอู่ ให้คอมพิวเตอร์หาสาเหตุ เราทุกคนฟังแล้วสามัคคีกันร้อง โหๆๆๆๆๆ โดยไม่ต้องนัดหมาย

แล้วเราก็ออกเดินทางต่อโดยพี่ปูเป็นคนขับรถ พ่อนั่งข้าง แม่นั่งหลังกับไอ้นุ้ง พ่อลูกก็คุยสัพเพเหระกันไป แม่ก็นั่งคิดเรื่องรถเสียแล้วต้องเอารถเครนมายกไปให้คอมฯไดแอ็ก คือมันหมายความว่า รถทุกวันนี้ เสียแล้วช่างไม่สามารถลงมือแก้ไขได้เลย ต้องให้คอมฯดูให้ก่อน ตายห้าตายหกละสิทีนี้ ต่อไปอิรถเก่าๆอีกสองสามคันใครจะซ่อมให้ อิคอมฯสมัยใหม่มันจะตรวจรถรุ่นพระเจ้าเหาได้หรือเปล่า


วิตกจริตบ้าๆบอๆนี่มาได้แค่ถึงวังน้อย พี่ปูจะแซงรถพ่วง แล้วกลับชลอรถ ค่อยๆแอบเข้าจอดข้างทาง พ่อถามว่าจะทำอะไร เธอบอกว่ารถมีปัญหา ทีแรกสปีดลดลง แล้วมันก็ขึ้นข้อความว่าจะเปลี่ยนระบบอะไรไม่รู้ อิชั้นก็ฟังไม่รู้เรื่องหรอก พี่ปูก็ติดต่ออู่รถยี่ห้อดังที่สระบุรีเพราะเป็นรถบริษัทประจำตำแหน่งของเธอ มีอะไรก็ต้องดูแลให้แน่ใจทันที

ทางอู่ฟังอาการที่พี่ปูบอกแล้วก็ตอบว่าคงไม่เป็นไร แต่เพื่อความแน่ใจก็แวะไปให้เขาดูก็ได้ พี่ปูก็ไป อิแม่เริ่มคิดต่อ โหยยยยย ความกลัวนี่มันวิ่งเร็วแท้นิ นี่ถ้าเป็นรถเก่าๆก็แวะอู่ข้างทางนี่แหละ ตอนนี้คงยังหาคนซ่อมได้ แล้วนี่ไปอู่จะต้องไปคอยอีกนานเท่าไรล่ะหวา ของท้ายรถอัดแน่นเพราะอาทิตย์หน้าพี่ปูจะมีแขกเต็มโหลพอดี โหล 12 คนนะคะ ไม่ใช่โหลเลี้ยงปลากัด ยังแถมมีไอ้นุ้งนอนอยู่ในตะกร้าข้างๆอีก

แต่ยังงัยก็ต้องไปละ พ่อบอกว่า เราจะไปไกล เอาให้แน่ใจ แม่ยังมีกำลังใจให้ทุกคนว่า มีแกงมัสมั่นและข้าวอย่างละหนึ่งหม้ออยู่ท้ายรถ เป็นเสบียงมื้อกลางวันได้


พอไปถึง เจ้าหน้าที่และช่างออกมารับรถ เชิญให้เรานั่งในที่รับรอง เรางง ถามว่าไม่ดูรถก่อนหรือ เขาบอกว่า เอาเข้าไปให้คอมฯดูเลย เราถามว่านานไหม เขาว่า จากที่ฟังอาการ ไม่น่าจะนาน

เขาก็เอารถไป เราก็หอบหิ้วกันขึ้นไปนั่งเอ้เตจิบกาแฟมื้อสาย ไปคลายทุกข์ในห้องน้ำสุดหรู กลับมายังไม่ทันสั่งกาแฟอีกถ้วย ช่างก็หิ้ว เอ๊ยยย ขับรถกลับมาจอด คืนกุญแจให้เราไปต่อได้ พี่ปูถามว่ารถเป็นอะไร เขาบอกว่า เครื่องมันสื่อสารกันไม่รู้เรื่องนิดหน่อย โห... อีกที แม่เจ้าาาา!!! อิชั้นบอกตัวเองว่า เครื่องมันคุยกันไม่รู้เรื่องหรือมันขัดคอกันเองนิ แล้วถ้ามันขัดคอกันหนักกว่านี้ จะเกิดอะไรขึ้นบ้าง แงแง

สงครามแห่งความกลัวของอิชั้นเริ่มจะรุนแรงขึ้นนะบัดนั้น แต่ก็ได้รับคำอธิบายว่าถ้ารุนแรงแม้เพียงกำลังจะเกิด เครื่องจะหยุดทำงานหรืออะไรประมาณนี้ละค่ะ อิชั้นสุดจะเข้าใจเรื่องพวกนี้

ทั้งหลายทั้งปวงนี้ใช้เวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงและค่าบริการฟรี


จบดีกว่านะคะ เรื่องนี้จริงหรือเท็จก็ไม่รับผิดชอบละค่ะ เขียนตามโจทย์ในวินาทีสุดท้าย ก็ใส่สีตีไข่ไปเรื่อยๆ พอไม่ให้ตกการบ้านโจทย์นี้และจะได้ขอโหวตงานเขียนอ่ะจิ๊ สักวันต้องโดนเรียก "แม่ถนัดแถ"

LITERATURE