ต้องมีสมาธิ ต้องมีใจที่สงบ
ถาม : ถ้าเราไม่กลัวตายจริงๆ
ก็ควรคิดว่าชีวิตจากนี้ขอใช้เพื่อเข้าทาง
ถึงความสงบของใจ โดยออกจากทางโลก
คือลาออกจากงานและหาที่อยู่
ที่เหมาะสมกับวิถีนักบวชเพื่อปฏิบัติให้เต็มที่
โดยไม่ต้องกังวลว่า
จะมีเงินใช้ไว้ตอนแก่เจ็บป่วยหรือไม่
ขอแค่มีที่อยู่และได้ปฎิบัติก็พอ
อนาคตคิดว่าตายตายเป็นตาย
คิดอย่างนี้ถูกต้องไหมคะ
พระอาจารย์ : ใช่ คนที่ละสักกายทิฐิได้นี้
จะต้องมีสมาธิก่อนไง ก่อนจะมีปัญญาได้
ก็ต้องมีสมาธิก่อน มีความสุขในตัวเอง
ถ้ามีสมาธิแล้วไม่กลัวอดตายหรอก
ไม่กลัวอดอยากขาดแคลนหรอก
ไม่กลัวที่จะต้องไปทำตัวเป็นแจ๋ว
เป็นคนรับใช้ใคร
เพื่อที่จะหาอาหารมาเลี้ยงปาก
เป็นพระแล้วเป็นเหมือนขอทานใช่ไหม
ก็ต้องไปอาศัยการขอทานทุกเช้า
เนี่ยอาหารเขาใส่มาให้
แต่ถ้ามีความสุขก็ไม่เดือดร้อน
ถ้ามีความสุขใจ มีก็กิน ไม่มีก็อดกินไป
เดี๋ยวมันก็ตาย ตายก็ตายไป
แต่ความสุขในใจมันไม่ได้ตายไปกับร่างกาย
ความสุขความอิ่มใจก็ยังอยู่ เต็มที่
คนที่จะทำอย่างนี้ได้
ต้องมีสมาธิต้องมีใจที่สงบก่อน
ถ้าไม่มีที่สงบนี้ปัญญานี้มันไม่สามารถ
ที่จะทำให้ใจทำตามที่ปัญญาบอกได้.
พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
.............................
สนทนาธรรมบนเขา
วันที่ ๓๐ มกราคม ๒๕๖๑
ขอบคุณที่มา fb. พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
ขอบคุณเจ้าของภาพค่ะ
ผู้ติดตามบล็อก : 55 คน [