Group Blog
All Blog
<<< "ทำในสิ่งที่เราเอาติดตัวไปได้หลังจากที่เราตายดีกว่า" >>>











"ทำในสิ่งที่เราเอาติดตัวไปได้

หลังจากที่เราตายดีกว่า"

ถาม : มรณานุสติ เป็นการฝึกให้

ไม่ให้ประมาทในชีวิต แต่ส่วนใหญ่ทุกคนจะรู้ว่า

ตนต้องตาย แต่พยายามเลี่ยงไม่คิดถึงมัน

มีวิธีดึงใจอย่างไรให้กลับมาคิดเรื่องนี้ให้ได้

โดยไม่รู้สึกกลัวหรือหดหู่ใจคะ

พระอาจารย์ : ก็ต้องฝึกทำใจให้สงบก่อน

 เพราะถ้าใจยังไม่สงบนี้

กิเลสตัณหาจะต่อต้านความตาย

 จะสร้างความรู้สึกหดหู่

จะสร้างความหวาดกลัวขึ้นมา

 แต่ถ้าเราทำใจให้สงบได้ หรือเป็นสมาธิได้

 ความรักความชังความกลัวความหลงจะสงบตัวลง

 แล้วพอเราพิจารณาความจริงคือความตาย

 เราก็จะไม่รู้สึกหดหู่ใจหรือเกิดความรู้สึกกลัวขึ้นมา

 แล้วพอเราไม่กลัวเราก็จะกล้าพิจารณาอยู่บ่อยๆ

 พอเราพิจารณาอยู่บ่อยๆ เราก็จะไม่ลืม

 พอไม่ลืมเราทำอะไรนี้ความตายจะมาคอยระงับ

 ถ้าเราโลภอยากได้อะไร ความตายก็จะมาเตือนเรา

 เอาไปทำไมเดี๋ยวก็ตายแล้ว

ตายไปแล้วเอาไปได้หรือเปล่า

ถ้าอยากจะทำอะไร

ก็ต้องทำในสิ่งที่เราตายแล้วเอาไปได้

ถ้าตายแล้วเอาไปไม่ได้ก็อย่าทำ

ถ้าสิ่งที่เอาไปได้เป็นทุกข์กับเราก็อย่าทำ

 สิ่งที่เราเอาไปได้ แต่เราไม่ควรจะเอาไปก็มี

 ก็คือบาปนี่เอง ถ้าเราทำบาปแล้ว

บาปก็จะติดตัวกับเราไปด้วย

 บุญก็จะติดตัวไปกับเราด้วย

บุญนี้มันเป็นประโยชน์กับเรา

บาปมันเป็นโทษกับเรา

 ยิ่งชำระใจให้สะอาดบริสุทธิ์ได้

ยิ่งเป็นประโยชน์กับเราใหญ่

 ฉะนั้นทำในสิ่งที่เราเอาติดตัวไปได้

หลังจากที่เราตายดีกว่า

 อย่ามาโลภกับสิ่งที่เราเอาไปไม่ได้

เสียเวลาไปเปล่าๆ ถ้าเรามีมรณานุสติ

 เราก็จะเลิกโลภกับลาภยศสรรเสริญ

กับความสุขทางตาหูจมูกลิ้นกาย

เราก็จะมาโลภกับการทำบุญทำทาน

 โลภกับการรักษาศีล โลภกับการภาวนา.

พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต

.............................

ธรรมะบนเขา

วันที่ ๑๗ มิถุนายน ๒๕๖๐







ขอบคุณที่มา fb. พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
ขอบคุณเจ้าของภาพค่ะ




Create Date : 19 มิถุนายน 2560
Last Update : 19 มิถุนายน 2560 9:24:11 น.
Counter : 718 Pageviews.

0 comments
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

tangkay
Location :
ชลบุรี  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 55 คน [?]



(•‿•✿) พออายุเลยเลขหกฉันยกเครื่อง
มอบทุกเรื่องที่เคยรู้คู่ความเห็น
มอบประสบการณ์ผ่านพบจบประเด็น
ไม่ยากเย็นเรื่องความรู้ตามดูกัน
ฉันคนเก่าเล่าความหลังยังจำได้
แต่ด้วยวัยที่เหลือน้อยค่อยสร้างสรร
ยอมรับเรื่องเนตโซเชียลเรียนไม่ทัน
อย่าโกรธฉันแค่สูงวัยแต่ใจจริง
ด้วยอายุมากมายอยากได้เพื่อน
หลากหลายเกลื่อนทุกวัยทั้งชายหญิง
คุยทุกเรื่องแลกเปลี่ยนรู้คู่ความจริง
หลากหลายสิ่งฉันไม่รู้ดูจากเธอ ....
สิบปีผ่านไป.......
อายุเข้าเลขเจ็ดไม่เผ็ดจี๊ด
เคยเปรี้ยวปรี๊ดก็ต้องถอยคอยเติมหวาน
ด้วยเคยเกริ่นบอกเล่ามาเนิ่นนาน
ก็ยังพาลหมดแรงล้าพากายตรม
ด้วยชีวิตผ่านมาพาเป็นสุข
ยังสนุกกับการให้ใจสุขสม
อยากบอกเล่ากล่าวอ้างบางอารมณ์
แม้คนชมจะร้องว้า....ไม่ว่ากัน
ปัจจุบันเขียนน้อยค่อยเหินห่าง
ระบบร่างเปลี่ยนแปลงเหมือนแกล้งฉัน
เราคนแก่ตามแก้ไม่ค่อยทัน
ยักแย่ยันค่อยศึกษาหาข้อมูล
แต่ด้วยคิดถึงแฟนคลับกระชับมิตร
จึงต้องคิดตามต่อไปไม่ให้สูญ
ส่งความรู้คู่ธรรมะทวีคูณ
เพื่อเพิ่มพูนให้รู้กันฉันสุขใจ