Group Blog
All Blog
<<< “ต้องหยุดกิเลสตัณหา” >>>











“ต้องหยุดกิเลสตัณหา”

ถาม : หากเจริญพุทธานุสติระลึกถึง

พระมหากรุณาธิคุณของพระพุทธเจ้าอยู่ทุกลมหายใจ

 จิตเป็นพุทธะ อย่างนี้เพียงพอต่อการหลุดพ้น

เป็นอริยบุคคลเข้าถึงพระนิพพานได้ไหมครับ

พระอาจารย์ : อ๋อไม่ได้หรอก

การระลึกถึงนี้เพียงเป็นอุบาย

เพื่อให้เราหยุดความคิดปรุงแต่ง

เพื่อทำให้จิตเราสงบเป็นสมาธิเท่านั้นเอง

สมาธินี้ยังไม่สามารถกำจัดกิเลสตัณหา

ที่เป็นตัวทำให้จิตเราไปถึงนิพพานไม่ได้

 ถ้าเราอยากจะไปถึงนิพพาน

เราต้องใช้ปัญญากำจัดกิเลสตัณหา

ที่ได้รับการกดเอาไว้จากกำลังของสมาธิ

เวลามีสมาธิกำลังของกิเลสตัณหาจะไม่รุนแรงพอ

ที่จะทำให้เราหยุดมันได้ ถ้าไม่มีสมาธินี้

เราจะไม่มีกำลังที่จะหยุดกิเลสตัณหาได้

 เราต้องมีสมาธิแล้วต้องมีปัญญา

เพื่อคอยเตือนใจสอนใจให้เห็นว่า

การทำตามกิเลสตัณหาเป็นการสร้างความทุกข์

ไม่ใช่เป็นการสร้างความสุข

 เป็นการสร้างภพชาติเป็นการสร้างการเกิดแก่เจ็บตาย

 ถ้าต้องการดับความทุกข์ดับการเกิดแก่เจ็บตาย

 ก็ต้องหยุดกิเลสตัณหาให้ได้

ถ้ามีสมาธิก็จะมีกำลัง พอปัญญาบอกให้หยุด

ก็จะหยุดได้ ไม่ทำตามได้.

พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต

............................

ธรรมะบนเขา

วันที่ ๑๑ พฤศจิกายน ๒๕๖๐







ขอบคุณที่มา fb. พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
ขอบคุณเจ้าของภาพค่ะ




Create Date : 15 พฤศจิกายน 2560
Last Update : 15 พฤศจิกายน 2560 10:27:42 น.
Counter : 541 Pageviews.

0 comments
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

tangkay
Location :
ชลบุรี  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 55 คน [?]



(•‿•✿) พออายุเลยเลขหกฉันยกเครื่อง
มอบทุกเรื่องที่เคยรู้คู่ความเห็น
มอบประสบการณ์ผ่านพบจบประเด็น
ไม่ยากเย็นเรื่องความรู้ตามดูกัน
ฉันคนเก่าเล่าความหลังยังจำได้
แต่ด้วยวัยที่เหลือน้อยค่อยสร้างสรร
ยอมรับเรื่องเนตโซเชียลเรียนไม่ทัน
อย่าโกรธฉันแค่สูงวัยแต่ใจจริง
ด้วยอายุมากมายอยากได้เพื่อน
หลากหลายเกลื่อนทุกวัยทั้งชายหญิง
คุยทุกเรื่องแลกเปลี่ยนรู้คู่ความจริง
หลากหลายสิ่งฉันไม่รู้ดูจากเธอ ....
สิบปีผ่านไป.......
อายุเข้าเลขเจ็ดไม่เผ็ดจี๊ด
เคยเปรี้ยวปรี๊ดก็ต้องถอยคอยเติมหวาน
ด้วยเคยเกริ่นบอกเล่ามาเนิ่นนาน
ก็ยังพาลหมดแรงล้าพากายตรม
ด้วยชีวิตผ่านมาพาเป็นสุข
ยังสนุกกับการให้ใจสุขสม
อยากบอกเล่ากล่าวอ้างบางอารมณ์
แม้คนชมจะร้องว้า....ไม่ว่ากัน
ปัจจุบันเขียนน้อยค่อยเหินห่าง
ระบบร่างเปลี่ยนแปลงเหมือนแกล้งฉัน
เราคนแก่ตามแก้ไม่ค่อยทัน
ยักแย่ยันค่อยศึกษาหาข้อมูล
แต่ด้วยคิดถึงแฟนคลับกระชับมิตร
จึงต้องคิดตามต่อไปไม่ให้สูญ
ส่งความรู้คู่ธรรมะทวีคูณ
เพื่อเพิ่มพูนให้รู้กันฉันสุขใจ