Group Blog
All Blog
<<< "พิจารณาอยู่เนืองๆ" >>>













” พิจารณาอยู่เนืองๆ”

ถาม: กราบนมัสการครับ

 ถ้าหากเห็นโทษของความผูกพัน

 จะพิจารณาละวางหรือพิจารณาบ่อยๆอย่างไร

 ให้ละวางได้ครับ

พระอาจารย์: อ๋อ ก็ต้องคิดว่า

เราต้องมีความพลัดพรากจากกันเป็นธรรมดา

 ล่วงพ้นจากการพลัดพรากจากกันไปไม่ได้

 ทุกสิ่งทุกอย่างที่เรามีอยู่นี้ เราจะต้องจากเขาไป

 ไม่จากเป็นก็จากตาย เรามาตัวเปล่าๆ

 แล้วเราต้องไปตัวเปล่าๆ

ดูคนที่ไม่มีอะไรติดตัวไปได้ไหม

ไม่มีใครเอาอะไรไปได้ นอกจากบุญกับบาปเท่านั้น

 ที่เอาไปได้ แต่ถ้าเป็นวัตถุ เป็นสิ่งของเป็นบุคคลนี้

 เอาไปไม่ได้ ให้คิดอยู่เนืองๆ

พระพุทธเจ้าทรงสอนให้พิจารณาอยู่เนืองๆว่า

เกิดมาแล้วต้องแก่ต้องเจ็บต้องตาย

 ต้องพลัดพรากจากกันเป็นธรรมดา

ล่วงพ้นจากการพลัดพรากจากกันไปไม่ได้

ให้คิดอย่างนี้แล้วก็จะปล่อยวางได้.

พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต

.........................

สนทนาธรรมบนเขา

วันที่ ๑๘ มกราคม ๒๕๖๑







ขอบคุณที่มา fb. พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
ขอบคุณเจ้าของภาพค่ะ




Create Date : 19 มกราคม 2561
Last Update : 19 มกราคม 2561 10:51:05 น.
Counter : 443 Pageviews.

0 comments
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

tangkay
Location :
ชลบุรี  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 55 คน [?]



(•‿•✿) พออายุเลยเลขหกฉันยกเครื่อง
มอบทุกเรื่องที่เคยรู้คู่ความเห็น
มอบประสบการณ์ผ่านพบจบประเด็น
ไม่ยากเย็นเรื่องความรู้ตามดูกัน
ฉันคนเก่าเล่าความหลังยังจำได้
แต่ด้วยวัยที่เหลือน้อยค่อยสร้างสรร
ยอมรับเรื่องเนตโซเชียลเรียนไม่ทัน
อย่าโกรธฉันแค่สูงวัยแต่ใจจริง
ด้วยอายุมากมายอยากได้เพื่อน
หลากหลายเกลื่อนทุกวัยทั้งชายหญิง
คุยทุกเรื่องแลกเปลี่ยนรู้คู่ความจริง
หลากหลายสิ่งฉันไม่รู้ดูจากเธอ ....
สิบปีผ่านไป.......
อายุเข้าเลขเจ็ดไม่เผ็ดจี๊ด
เคยเปรี้ยวปรี๊ดก็ต้องถอยคอยเติมหวาน
ด้วยเคยเกริ่นบอกเล่ามาเนิ่นนาน
ก็ยังพาลหมดแรงล้าพากายตรม
ด้วยชีวิตผ่านมาพาเป็นสุข
ยังสนุกกับการให้ใจสุขสม
อยากบอกเล่ากล่าวอ้างบางอารมณ์
แม้คนชมจะร้องว้า....ไม่ว่ากัน
ปัจจุบันเขียนน้อยค่อยเหินห่าง
ระบบร่างเปลี่ยนแปลงเหมือนแกล้งฉัน
เราคนแก่ตามแก้ไม่ค่อยทัน
ยักแย่ยันค่อยศึกษาหาข้อมูล
แต่ด้วยคิดถึงแฟนคลับกระชับมิตร
จึงต้องคิดตามต่อไปไม่ให้สูญ
ส่งความรู้คู่ธรรมะทวีคูณ
เพื่อเพิ่มพูนให้รู้กันฉันสุขใจ