Group Blog
All Blog
<<< "เราเป็นนายร่างกายเป็นบ่าว" >>>










"เราเป็นนายร่างกายเป็นบ่าว"

ถาม : ขอกำลังใจเวลาใจจะขาดด้วยครับ

เพราะพุทโธก็ฟุ้งไปหมด เวลาป่วยหนักใจจะขาด

จะปล่อยใจเช่นไรครับ

พระอาจารย์ : ก็ต้องปลงว่าร่างกายไม่ใช่ตัวเราของเรา

 ช่างมัน มันเป็นเพียงตุ๊กตาตัวหนึ่ง

ที่พ่อแม่มอบให้เรามาเท่านั้นเอง

เป็นของขวัญจากพ่อแม่

ตุ๊กตามันก็ต้องเสียต้องพังไป

เมื่อถึงเวลามันจะเสียมันจะพังก็ปล่อยมันพังไป

ถ้าเราพุทโธไม่ได้ก็ต้องใช้ปัญญา

มองร่างกายว่ามันไม่ใช่ตัวเรา

 เราเป็นเพียงผู้ครอบครองร่างกาย

 เราเป็นนายร่างกายเป็นบ่าว

ร่างกายเป็นตุ๊กตาที่เราเอามาเล่น

เอามาใช้สั่งให้มันทำอะไรต่างๆ

 เราไม่ได้เป็นร่างกาย ถ้าร่างกายจะเป็นอะไร

ก็ปล่อยมันเป็นไป เราไม่ได้เป็นไปกับมัน

 มันเป็นเหมือนตุ๊กตา เราเป็นคนเล่นตุ๊กตา

 ถ้าตุ๊กตาเสียก็ปล่อยมันเสียไป โยนทิ้งไป

 ยกให้สัปเหร่อไป ส่งไปวัด ส่งไปเผา

 แล้วเราก็ไปหาตุ๊กตาตัวใหม่ ไปเกิดใหม่.



พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต

.................................

ธรรมะบนเขา

วันที่ ๒๙ กรกฎาคม ๒๕๖๐







ขอบคุณที่มา fb. พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
ขอบคุณเจ้าของภาพค่ะ




Create Date : 02 สิงหาคม 2560
Last Update : 2 สิงหาคม 2560 5:27:30 น.
Counter : 714 Pageviews.

1 comments
  
สวัสดีตอนเช้าค่ะ
แวะมาอ่านข้อคิดดีๆ ค่ะ
ขอบคุณทำนำมาให้อ่านนะคะ

โดย: ann_shinchang วันที่: 2 สิงหาคม 2560 เวลา:7:57:02 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

tangkay
Location :
ชลบุรี  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 55 คน [?]



(•‿•✿) พออายุเลยเลขหกฉันยกเครื่อง
มอบทุกเรื่องที่เคยรู้คู่ความเห็น
มอบประสบการณ์ผ่านพบจบประเด็น
ไม่ยากเย็นเรื่องความรู้ตามดูกัน
ฉันคนเก่าเล่าความหลังยังจำได้
แต่ด้วยวัยที่เหลือน้อยค่อยสร้างสรร
ยอมรับเรื่องเนตโซเชียลเรียนไม่ทัน
อย่าโกรธฉันแค่สูงวัยแต่ใจจริง
ด้วยอายุมากมายอยากได้เพื่อน
หลากหลายเกลื่อนทุกวัยทั้งชายหญิง
คุยทุกเรื่องแลกเปลี่ยนรู้คู่ความจริง
หลากหลายสิ่งฉันไม่รู้ดูจากเธอ ....
สิบปีผ่านไป.......
อายุเข้าเลขเจ็ดไม่เผ็ดจี๊ด
เคยเปรี้ยวปรี๊ดก็ต้องถอยคอยเติมหวาน
ด้วยเคยเกริ่นบอกเล่ามาเนิ่นนาน
ก็ยังพาลหมดแรงล้าพากายตรม
ด้วยชีวิตผ่านมาพาเป็นสุข
ยังสนุกกับการให้ใจสุขสม
อยากบอกเล่ากล่าวอ้างบางอารมณ์
แม้คนชมจะร้องว้า....ไม่ว่ากัน
ปัจจุบันเขียนน้อยค่อยเหินห่าง
ระบบร่างเปลี่ยนแปลงเหมือนแกล้งฉัน
เราคนแก่ตามแก้ไม่ค่อยทัน
ยักแย่ยันค่อยศึกษาหาข้อมูล
แต่ด้วยคิดถึงแฟนคลับกระชับมิตร
จึงต้องคิดตามต่อไปไม่ให้สูญ
ส่งความรู้คู่ธรรมะทวีคูณ
เพื่อเพิ่มพูนให้รู้กันฉันสุขใจ