“ปฏิจจสมุปบาท”

ถาม : ถ้าจะขอความเมตตาจากท่านพระอาจารย์

ได้โปรดช่วยแสดงธรรมเกี่ยวกับปฏิจจสมุปบาท

ให้ผมมีโอกาสได้ฟังเป็นบุญสักครั้ง

จะเป็นพระคุณอย่างยิ่งที่สุดเลยครับ

พระอาจารย์ : ก็เคยแสดงอยู่เรื่อยๆ

 ปฏิจจสมุปบาท คือการแสดงการเดินทาง

ของความอยากเราเนี่ยแหละ ของกิเลสเรา

 เริ่มด้วยอวิชชา อวิชชาก็คือความหลง

ความไม่รู้ว่าความสุขอยู่ที่ไหน

ไปหลงไปคิดว่าความสุขอยู่ที่ข้างนอกใจ

ก็เลยต้องไปหาตาหูจมูกลิ้นกาย

ก่อนจะไปหาตาหูจมูกลิ้นกายก็ต้องคิด

 พอคิดแล้วก็จะส่งวิญญาณไปเกาะที่ตาหูจมูกลิ้นกาย

พอวิญญาณไปเกาะที่ตาหูจมูกลิ้นกาย

ก็จะได้สัมผัสกับรูปเสียงกลิ่นรสโผฏฐัพพะ

 พอได้สัมผัสกับรูปเสียงกลิ่นรสก็เกิดเวทนา

ความรู้สึกความสุขความทุกข์

ความไม่สุขไม่ทุกข์ขึ้นมา

 พอเกิดความเวทนา เกิดความรู้สึกก็เกิดตัณหา

ความอยากขึ้นมา ถ้าเจอความสุข

ก็อยากจะให้สุขนานๆ

 ถ้าเจอความทุกข์ก็อยากจะให้มันหายไปเร็วๆ

 มันก็เลยทำให้เกิดอุปาทานยึดติด

กับสิ่งที่เราได้สัมผัสรับรู้

เลยทำให้เราต้องไปมี ภว ไปเกิดใหม่

เวลาสิ่งที่เราสัมผัสรับรู้หมดไป เราก็ไปหาใหม่

ไปหารูปเสียงกลิ่นรสใหม่

พอรูปเสียงกลิ่นรสอันนี้หมดก็ไปหาใหม่

 เช่นไปเที่ยวกลับมา ภาพรูปเสียงกลิ่นรสที่เราได้รับ

จากการไปเที่ยวแล้วมันก็หมดไป

 เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ไปใหม่ ไปอยู่เรื่อยๆ

 พอไม่มีร่างกายก็ไปมีร่างกายอันใหม่

 ไปเกิดใหม่ อันนี้เรียกว่าปฏิจจสมุปบาท

 เริ่มต้นที่อวิชชาความหลงความไม่รู้

ว่าความสุขที่แท้จริงอยู่ในใจ

 ถ้ารู้ว่าความสุขอยู่ในใจก็หยุด

 หยุดความคิดปรุงแต่งส่งใจไปหารูปเสียงกลิ่นรส

 ใจอยู่ในความสงบก็จบ ไม่มีความอยากตามมา.

พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต

...............................

ธรรมะบนเขา

วันที่ ๑๐ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๐









ขอบคุณที่มา fb. พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
ขอบคุณเจ้าของภาพค่ะ