Group Blog
All Blog
<<< "อคติ ๔ ประการ" >>>












“อคติ ๔ ประการ”

ถาม : เวลามีสิ่งมากระทบทำอย่างไร

ให้จิตตั้งมั่นไม่หวั่นไหว

พระอาจารย์ : ก็ปล่อยมันสิ ให้มันมาสิ

 อย่าไปอยากให้มันไม่มาหรืออยากให้มันมา

 พออยากให้มันมาใจมันก็เอนไปแล้ว

พอไม่อยากให้มันมามันก็เอนไปอีกข้างหนึ่ง

 มันไปรักไปชังแล้ว

ฉะนั้นทำใจให้อยู่ตรงกลาง ไม่รู้เฉยๆ

วิธีที่จะทำให้ใจรู้เฉยๆ อยู่ตรงกลาง

 ก็ต้องฝึกสติฝึกสมาธิให้มากๆ

ถ้าไม่มีสติสมาธิมันจะเอนไปเอนมา

ตามความอคติ ๔ ประการ รัก ชัง กลัว หลง

 พอเห็นอะไรมันจะเกิดความรักชังกลัวหลงขึ้นมา

 แล้วมันก็จะอยู่เฉยๆ ไม่ได้

 แต่ถ้ามันมีสมาธิมีสติมันจะควบคุมใจ

ให้อยู่ตรงกลางระหว่างรักชังกลัวหลงได้ ให้รู้เฉยๆ

 ฉะนั้นเราต้องมาฝึกสติฝึกสมาธิแล้วใจเราจะตั้งมั่น

 เวลาอะไรมากระทบมันก็จะไม่หวั่นไหว

 ถ้ามันไหวก็แสดงว่าสติเราไม่พอ

 หรือว่าถึงแม้สติพอบางทีก็ยังหวั่นไหวอยู่

ก็ต้องใช้ปัญญามาช่วย ต้องใช้ปัญญาสอนใจ

ว่ามันเป็นอนัตตา ของที่มากระทบกับเรานี้

เราไปห้ามมันไม่ได้ เหมือนดินฟ้าอากาศนี้

 เราไปถูกมันกระทบอยู่เรื่อยๆ ใช่ไหม

 เราก็อยู่กับมันได้ ฝนตกแดดออกเราก็อยู่กับมันไป

 เพราะเรารู้ว่าเราไปทำอะไรไม่ได้

 แต่คนนี่เรากลับทำใจไม่ได้

 พอใครมาทำอะไรไม่ถูกใจหน่อยใจเป็นบ้าขึ้นมาแล้ว

 เพราะไม่มองเขาว่าเป็นเหมือนดินฟ้าอากาศ

 พอเห็นว่าเขาเป็นดินฟ้าอากาศ ไปห้ามเขาไม่ได้

 เขาจะมาพูดมาทำอะไร เราไปห้ามเขาไม่ได้

 เราก็มองว่าเป็นเหมือนดินฟ้าอากาศ

 เราก็หัดอยู่กับมันไป เราก็จะไม่เป็นบ้า

 เราก็จะเฉยๆ ได้.

พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต

..........................................

สนทนาธรรมบนเขา

วันที่ ๔ มกราคม ๒๕๖๑







ขอบคุณที่มา fb, พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
ขอบคุณเจ้าของภาพค่ะ




Create Date : 04 กุมภาพันธ์ 2561
Last Update : 4 กุมภาพันธ์ 2561 5:17:11 น.
Counter : 380 Pageviews.

0 comments
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

tangkay
Location :
ชลบุรี  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 55 คน [?]



(•‿•✿) พออายุเลยเลขหกฉันยกเครื่อง
มอบทุกเรื่องที่เคยรู้คู่ความเห็น
มอบประสบการณ์ผ่านพบจบประเด็น
ไม่ยากเย็นเรื่องความรู้ตามดูกัน
ฉันคนเก่าเล่าความหลังยังจำได้
แต่ด้วยวัยที่เหลือน้อยค่อยสร้างสรร
ยอมรับเรื่องเนตโซเชียลเรียนไม่ทัน
อย่าโกรธฉันแค่สูงวัยแต่ใจจริง
ด้วยอายุมากมายอยากได้เพื่อน
หลากหลายเกลื่อนทุกวัยทั้งชายหญิง
คุยทุกเรื่องแลกเปลี่ยนรู้คู่ความจริง
หลากหลายสิ่งฉันไม่รู้ดูจากเธอ ....
สิบปีผ่านไป.......
อายุเข้าเลขเจ็ดไม่เผ็ดจี๊ด
เคยเปรี้ยวปรี๊ดก็ต้องถอยคอยเติมหวาน
ด้วยเคยเกริ่นบอกเล่ามาเนิ่นนาน
ก็ยังพาลหมดแรงล้าพากายตรม
ด้วยชีวิตผ่านมาพาเป็นสุข
ยังสนุกกับการให้ใจสุขสม
อยากบอกเล่ากล่าวอ้างบางอารมณ์
แม้คนชมจะร้องว้า....ไม่ว่ากัน
ปัจจุบันเขียนน้อยค่อยเหินห่าง
ระบบร่างเปลี่ยนแปลงเหมือนแกล้งฉัน
เราคนแก่ตามแก้ไม่ค่อยทัน
ยักแย่ยันค่อยศึกษาหาข้อมูล
แต่ด้วยคิดถึงแฟนคลับกระชับมิตร
จึงต้องคิดตามต่อไปไม่ให้สูญ
ส่งความรู้คู่ธรรมะทวีคูณ
เพื่อเพิ่มพูนให้รู้กันฉันสุขใจ