Group Blog
All Blog
<<< "ทุกข์เพราะความอยาก" >>>










"ทุกข์เพราะความอยาก"

หญิงคนที่หนึ่งถาม : ตอนนี้ทุกข์ใจเจ้าค่ะ

ลูกเก็บเสื้อผ้าไปอยู่กับผู้หญิง มีลูกคนเดียวค่ะ

 ขอพระอาจารย์แนะนำด้วยค่ะ

พระอาจารย์ : ก็ดีแล้ว

ก็ควรจะคิดว่าเขาตายจากเราไปก็หมดเรื่อง

เพราะไม่ช้าก็เร็วก็ต้องตายจากกัน

ทุกข์เพราะอนิจจังไง ไม่เห็นว่ามันเป็นอนิจจัง

 ไม่เห็นว่าลูกเราสักวันหนึ่ง

ต้องมีการพลัดพรากจากกันไป

 ไม่จากกันเป็นก็ต้องจากกันตายอยู่ดี

 ฉะนั้นจากกันเป็นยังคิดว่ายังดี

ยังมีโอกาสเจอกันใหม่ได้

ถ้าจากกันตายก็ไม่ได้เจอกันแล้ว

 มองอย่างนี้แล้วเราก็จะหายทุกข์

 เอ้า ถ้าเขาไปแล้วก็มีความสุขดี เราก็จะได้สบาย

 ไม่ต้องมาห่วง ไม่ต้องมากังวล ไม่ต้องมาเลี้ยงดู

 ไม่ต้องเสียเงิน เลี้ยงเดี๋ยวก็มาขอเงินอยู่เรื่อย

หญิงคนที่สองถาม : มีลูกชอบนอนทั้งวัน ไม่ทำอะไร

 ควรทำจิตแบบไหนเจ้าคะ ตอนนี้ทุกข์ใจกับลูกมากๆ ค่ะ

พระอาจารย์ : เห็นไหมแม่คนนั้นทุกข์

เพราะว่าลูกไม่อยู่ แม่คนนี้ทุกข์เพราะลูกอยู่ (หัวเราะ)

 มันทุกข์ทั้งนั้นแหละ ทุกข์เพราะความอยากไง

 ไอ้คนที่ไปก็ไม่อยากให้เขาไป ก็ทุกข์

ไอ้คนที่อยู่ก็ทุกข์ เพราะอยากให้เขาขยัน

 แต่เขาขี้เกียจ ก็ทุกข์อีก มันอยู่ที่เราน่ะ

มันอยู่ที่ความอยากของเรา อย่าไปอยากสิ

 เขาจะเป็นยังไงก็เรื่องของเขา

แล้วเราก็จะไม่ทุกข์ เขาจะขี้เกียจก็เรื่องของเขา

 เขาจะไปก็เรื่องของเขา

เราไปยุ่งกับเขาเองเข้าใจไหม

ทุกข์เพราะความอยากของเราเอง

 อยู่ก็ทุกข์เพราะอยากให้อยู่อีกแบบหนึ่ง

พอไม่อยู่ตามที่อยากให้อยู่ก็ทุกข์

ไอ้คนที่ไปก็ทุกข์เพราะอยากให้อยู่ต่อ ไปก็ทุกข์

 ปัญหาก็คือความอยากนั่นแหละ

 ไม่ได้อยู่ตรงไหนหรอก.

พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต

............................

สนทนาธรรมะบนเขา

วันที่ ๑ สิงหาคม ๒๕๖๐







ขอบคุณที่มา fb. พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
ขอบคุณเจ้าของภาพค่ะ




Create Date : 10 สิงหาคม 2560
Last Update : 10 สิงหาคม 2560 11:38:31 น.
Counter : 642 Pageviews.

0 comments
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

tangkay
Location :
ชลบุรี  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 55 คน [?]



(•‿•✿) พออายุเลยเลขหกฉันยกเครื่อง
มอบทุกเรื่องที่เคยรู้คู่ความเห็น
มอบประสบการณ์ผ่านพบจบประเด็น
ไม่ยากเย็นเรื่องความรู้ตามดูกัน
ฉันคนเก่าเล่าความหลังยังจำได้
แต่ด้วยวัยที่เหลือน้อยค่อยสร้างสรร
ยอมรับเรื่องเนตโซเชียลเรียนไม่ทัน
อย่าโกรธฉันแค่สูงวัยแต่ใจจริง
ด้วยอายุมากมายอยากได้เพื่อน
หลากหลายเกลื่อนทุกวัยทั้งชายหญิง
คุยทุกเรื่องแลกเปลี่ยนรู้คู่ความจริง
หลากหลายสิ่งฉันไม่รู้ดูจากเธอ ....
สิบปีผ่านไป.......
อายุเข้าเลขเจ็ดไม่เผ็ดจี๊ด
เคยเปรี้ยวปรี๊ดก็ต้องถอยคอยเติมหวาน
ด้วยเคยเกริ่นบอกเล่ามาเนิ่นนาน
ก็ยังพาลหมดแรงล้าพากายตรม
ด้วยชีวิตผ่านมาพาเป็นสุข
ยังสนุกกับการให้ใจสุขสม
อยากบอกเล่ากล่าวอ้างบางอารมณ์
แม้คนชมจะร้องว้า....ไม่ว่ากัน
ปัจจุบันเขียนน้อยค่อยเหินห่าง
ระบบร่างเปลี่ยนแปลงเหมือนแกล้งฉัน
เราคนแก่ตามแก้ไม่ค่อยทัน
ยักแย่ยันค่อยศึกษาหาข้อมูล
แต่ด้วยคิดถึงแฟนคลับกระชับมิตร
จึงต้องคิดตามต่อไปไม่ให้สูญ
ส่งความรู้คู่ธรรมะทวีคูณ
เพื่อเพิ่มพูนให้รู้กันฉันสุขใจ