Group Blog
All Blog
<<< "ยอมเครียดไปจนกระทั่งชนะมัน" >>>










"ยอมเครียดไปจนกระทั่งชนะมัน"

ถาม : การทำสมาธิกดกิเลส

เป็นผลให้เป็นคนเก็บกดหรือเปล่าครับ

เพราะเท่าที่สังเกตตนเอง

เมื่อสงบแบบช้างกระดิกหูงูแลบลิ้นมันจะเบาสบาย

 แต่ถ้าทำความสงบไม่ได้ มันจะรู้สึกเก็บกดครับ

 จะทำอย่างไรต่อดีครับ

พระอาจารย์ : ก็ต้องทำให้มันสงบให้ได้

ช่วงที่ทำมันต่อสู้กันไง ระหว่างกิเลสกับสตินี่

 สติก็พยายามจะทำให้จิตสงบ

 กิเลสมันก็พยายามที่จะดึงจิตให้ไปคิด

มันก็เลยเกิดการต่อสู้กัน

 มันก็รู้สึกเก็บกดรู้สึกเครียด

แต่ถ้าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งยอมแพ้ก็หายเครียด

ถ้าเรายอมแพ้กิเลสไปดื่มกาแฟปั๊บก็หายเครียด

 แต่ถ้าเราชนะกิเลสใจสงบ

มันก็หายเครียดเหมือนกัน ได้ความสุขต่างกัน

ความสุขที่เกิดจากการชนะกิเลสนี้

มันจะทำให้เราต่อไปไม่เครียด

 ต่อไปเรานั่งสมาธิมันจะไม่เครียด

 เพราะกิเลสมันจะสู้เราไม่ได้

แต่ถ้าเราแพ้มันนี่คราวหน้า

เรามานั่งใหม่ก็เครียดอีก

 ฉะนั้นเราเอาชนะมันดีกว่า

ยอมเครียดไปจนกระทั่งชนะมัน

 พอชนะมันหนเดียวแล้วต่อไป

เราจะชนะมันไปเรื่อยๆ แต่ถ้าเรายอมแพ้มัน

เราก็ต้องแพ้มันไปเรื่อยๆ

พอนั่งไปพอรู้สึกเก็บกดก็หยุด เลิกดีกว่า

ไปดูไลน์ดีกว่า ไปดื่มกาแฟดีกว่า มันก็แพ้มัน

เดี๋ยวพอกลับมานั่งใหม่ก็เจอปัญหาเดิม

 ก็ยอมแพ้มันอีก ถ้าจะเอาชนะมัน

ก็ต้องเอาลุยให้มันตายกันไปข้างหนึ่งเลย

 ยอมตาย ถ้ามันไม่ตายเราก็ตาย

ถ้าอย่างนี้แล้วเราต้องชนะมัน แต่ถ้าเรากลัว

 กลัวทุกข์ กลัวความเก็บกด

ที่เกิดจากการนั่งสมาธิทนไม่ไหว

 เราก็จะไม่มีวันที่จะชนะมันได้.

พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต

..................................

สนทนาธรรมพบนเขา

วันที่ ๗ กรกฎาคม ๒๕๖๐








ขอบคุณที่มา fb. พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
ขอบคุณเจ้าของภาพค่ะ




Create Date : 08 กรกฎาคม 2560
Last Update : 8 กรกฎาคม 2560 5:25:48 น.
Counter : 551 Pageviews.

0 comments
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

tangkay
Location :
ชลบุรี  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 55 คน [?]



(•‿•✿) พออายุเลยเลขหกฉันยกเครื่อง
มอบทุกเรื่องที่เคยรู้คู่ความเห็น
มอบประสบการณ์ผ่านพบจบประเด็น
ไม่ยากเย็นเรื่องความรู้ตามดูกัน
ฉันคนเก่าเล่าความหลังยังจำได้
แต่ด้วยวัยที่เหลือน้อยค่อยสร้างสรร
ยอมรับเรื่องเนตโซเชียลเรียนไม่ทัน
อย่าโกรธฉันแค่สูงวัยแต่ใจจริง
ด้วยอายุมากมายอยากได้เพื่อน
หลากหลายเกลื่อนทุกวัยทั้งชายหญิง
คุยทุกเรื่องแลกเปลี่ยนรู้คู่ความจริง
หลากหลายสิ่งฉันไม่รู้ดูจากเธอ ....
สิบปีผ่านไป.......
อายุเข้าเลขเจ็ดไม่เผ็ดจี๊ด
เคยเปรี้ยวปรี๊ดก็ต้องถอยคอยเติมหวาน
ด้วยเคยเกริ่นบอกเล่ามาเนิ่นนาน
ก็ยังพาลหมดแรงล้าพากายตรม
ด้วยชีวิตผ่านมาพาเป็นสุข
ยังสนุกกับการให้ใจสุขสม
อยากบอกเล่ากล่าวอ้างบางอารมณ์
แม้คนชมจะร้องว้า....ไม่ว่ากัน
ปัจจุบันเขียนน้อยค่อยเหินห่าง
ระบบร่างเปลี่ยนแปลงเหมือนแกล้งฉัน
เราคนแก่ตามแก้ไม่ค่อยทัน
ยักแย่ยันค่อยศึกษาหาข้อมูล
แต่ด้วยคิดถึงแฟนคลับกระชับมิตร
จึงต้องคิดตามต่อไปไม่ให้สูญ
ส่งความรู้คู่ธรรมะทวีคูณ
เพื่อเพิ่มพูนให้รู้กันฉันสุขใจ