วันนี้อาจเป็นวันหยุดของใครหลายคน แต่ผมทำงานนะครับ 5555 ใครที่ยังนั่งทำงาน .... เราคือเพื่อนกัน
เพื่อนในแผนกก็เหมือนกันครับ 5 คนออกไซต์ ไม่ได้นั่งดูว่าพระโคจะกินอะไรเหมือนๆ กับผม ซึ่งแม้ว่าจะเป็นวันหยุด แต่ผมก็ต้องเริ่มต้นการทำงานด้วยการเดินหายาพารา... ปวดหัวมากครับ ปวดหัวแต่เช้า จริงๆ รู้สึกมีอาการมา 2 วันแล้วครับ เริ่มจากเมื่อวาน....ผมปวดหัวนิดหน่อย แต่หงุดหงิดมาก คุยงานกับน้องนี่หงุดหงิดทุก detail ครับ โชคดีที่รู้ตัวว่าตัวเองหงุดหงิด และไม่ควรหงุดหงิดกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง เลยพยายามมาคิดครับว่า "เราเป็นอะไรวะ" เครียดรึป่าว... ก่อนหน้านี้ก็ไม่รู้สึกเครียด เพิ่งมารู้สึกเหมือนเครียดเอาวันนี้
ตั้งแต่วันจันทร์มา ผมเริ่มกลับมากิน Low crab อย่างจริงจังอีกครั้ง หลังจากช่วงหลานป่วยผมกินมั่วมาก หิวก็กินไม่หิวก็ไม่กิน เน้นดูแลหลาน และวุ่นวายกับแม่และพี่สาวค่อนข้างมากเพราะป่วยเหมือนกัน พอหลานหาย ชาวบ้านหาย ตัวเองก็ดันติดหวัดป่วยซะอีก พอป่วยติดไวรัส ผมก็โดน effect จัดๆ นอกจากอาการหวัดแล้ว ก็ดันมีอาการเจ็บป่วยที่หายไปนานนนน กลับมาอีกจากไวรัส ทำให้ต้องกินยาตามเวลา พอกินยาก็ต้องกินข้าวด้วย แบบข้าวเลยครับ....เพราะเหมือนพอป่วย กิน Low Carb แล้วไม่ไหว เพลีย ไม่มีแรง ป่วยนาน งานก็เริ่มต้องผลุบๆโผล่ๆ ทำไปหยุดไป เลยต้องกลับมา take carb and sugar ครับ ให้สดชื่น


ทีนี้ผมก็จะเพลียๆ เหนื่อยๆ ไปทุกวัน เลยต้องใช้ตัวช่วยคือกาแฟ ในตอนเช้าของทุกวัน จากที่ดื่มคือ1/6 ของแก้ว ก็เพิ่มเป็น 1/5 และ 1/4 จนซักอาทิตย์ที่แล้ว ดื่ม 1/2 ของแก้ว แถมมีชาในตอนบ่ายด้วย ผ่านไป2-3 อาทิตย์ น้ำหนักขึ้นครับ 55555 ขึ้นมา 1kg ไม่เยอะหรอครับ แต่ที่ได้มาคือความรู้สึกไม่เฟิร์ม ทีนี้ละงานหยาบแล้วครับ แต่โทษใครไม่ได้นอกจากตัวเอง เพราะช่วง 2 อาทิตย์ที่ผ่านมา ผมเอ็นจอยทุเรียนมากครับ 55555

อย่างถาดนี้ผมกินคนเดียวนะ แบ่งเป็น 2 มื้อ
เพราะด้วยงานทั้ง 2 อย่าง ผมไม่ควรอ้วนขึ้น หรือไม่เฟิร์มไม่ได้เลย เลยหยุดดื่มกาแฟครับ และ IF ร่วมกับการออกกำลังกาย
พอไม่ดื่มกาแฟได้ 2 วัน ผมหงุดหงิดครับ..... และวันนี้วันที่ 3 ผมปวดหัวมาก อดทนอ่านเมลล์คุยงานสำคัญ ปิดงาน July กับคุณ VP เส็ด ผมก็เปิดลิ้นชักโต๊ะหาพารา ปรากฎว่า พาราที่เคยซื้อไว้ กินหมดไปตั้งแต่ช่วยเป็นหวัด ควานไปเจอพาราที่ได้จากงานศพ ซึ่งเปิดกินไปนิดหน่อยแล้ว ปรากฎว่า....หมดอายุไปตั้งแต่ Nov 2022 ........ ทีนี้เลยต้องเดินหาพาราทั้งชั้นเลยครับ สุดท้ายได้มา 2 เม็ด ปกติผมจะกินทีละ 2 เม็ด แต่คราวนี้เอาเม็ดเดียวก่อน ไม่หายค่อยว่ากัน

ทั้งหลายทั้งปวง คิดว่า..... "ผมติดคาเฟอีน" จากที่คิดว่าตัวเองดื่มกาแฟเพราะชอบรสชาติ แต่ตอนนี้ไม่น่าใช้แล้ว น่าจะติดแบบไม่รู้ตัวครับ หลังจากดื่มติดกันทุกวันมาซักระยะ แย่แล้วครับ....ต้องค่อยๆ เลิก ค่อยเป็นค่อยไปแล้ว
และเมื่อต้นเดือนที่ผ่านมา มีจัดซื้อมาใหม่เป็นผู้ชาย บอกว่าอายุเท่าผม 30-31 ชื่อทัน หรือ ทัด อะไรซักอย่างนี่แหละครับ หัวหน้าเค้าพามาแนะนำที่ห้อง ผมก็ยิ้มๆ ให้เฉยๆ ไม่มีอะไร แต่ 2 อาทิตย์ที่ผ่านมา ผมว่าเค้าล้นๆ วะ - -'' ประกอบกับทั้งชั้นไม่ค่อยมีผู้ชาย จัดซื้อมีอยู่ 3 คนรวมคนใหม่ แล้วก็แผนกผมที่เป็นผู้ชาย 10 กว่าคน ทัต...เพิ่งรู้ว่าชื่อทัต ก็ชอบเดินมายืนคุยกับที่แผนก ที่ผมบอกว่าล้นก็คือ ทัตสามารถเดินมาคุยกับที่แผนกผมครั้งแรก ด้วยการบอกว่า "มีบุหรี่ดูดป่ะ" ซึ่งแผนกผมกับคนนอกจะมีฟอร์มกันนิดนึงครับ ไม่ค่อยบอกใครว่าคนไหนสูบหรือดื่ม พอทุกคนแค่ยิ้มๆ ทัตก็ถามซ้ำ "จริงดิ ไม่มีใครดูดเลยหรอ อย่างแปลก" ไนท์เลยหันไปยื่นซองบุหรี่ให้ แล้วหันกลับมานั่งทำงานต่อ วันดีคืนดีก็มายืนหาของกินอยู่ที่แผนก แล้วแผนกผมพูดอังกฤษกันเป็นปกติ ทั้งพูดโทรศัพท์ บางครั้งก็พูดกันเอง อย่างที่บอกครับ ว่าเรื่องที่ไม่อยากให้คนอื่นฟังรู้เรื่องก็จะพูดอังกฤษ แต่พูดแบบครึ่งๆ กลางๆ คนจับทางไม่ได้ว่าพูดถึงอะไรครับ ไอ่ทัตนี่ก็มายืนฟัง แต่ไม่ฟังป่าว "พูดถึงใครหรอ แผนกนั้นป่ะ เค้าเป็นยังไงอ่ะ" .....ล้นไหมละครับอาการนี้.... ซึ่งแผนกผมก็คุยด้วยเฮฮานะ แต่เรื่องในแผนกก็ไม่พูดด้วย
ทัตจะชอบมาคุยเล่นกับพี่ ผจก ครับ สายเฮฮาปนถ่อย ส่วนผม ที่ทำงานผมจะเงียบๆ แต่ถ้าพูดก็พูดครับ เฮฮาปกติแบบผม วันจันทร์ที่ผ่านมาผมไปลืมมือถือไว้ที่ขอบโถฉี่ในห้องน้ำที่ชั้นครับ ไอ่ผมก็เดินหาซะทั่ว คิดว่าไม่หายอยู่ในออฟฟิศน่ะแหละ แต่หาไม่เจอ กำลังจะเดินไปบอกพี่ประชาสัมพันธ์ว่าถ้ามีใครเอามือถือมาส่งคือของผมนะ เดินไป สวนกับทัตพอดี ซึ่งทัตก็อึกๆ อักๆ ว่าจะเรียกผมดีไม่ดี ผมเห็นท่าทางแปลกๆ เลยหยุดหันไปมอง "มะ มือถือคุณปริ๊นซ์รึป่าว...ค..." ทัตยังไม่ทันพูดจบ ผมก็สวนเลยครับ "เฮ้ย!!! ใครครับ เจอในห้องน้ำหรอ" "อ่ะใช่ครับๆ จอมันล๊อคเลยไม่แน่ใจ...แต่คิดว่าของคุณปริ๊นซ์" ไอ่ผมนี่ดีใจ ร่าเริงสุด ผิดหูผิดตา น่าจะผิดจากที่ทัตเคยเห็นผม 5555 ส่วนทัตนี่ก็คุยกับผมไปก็ดูเกร็งๆ ไป "คุณรู้ได้ไงว่า มือถือผมอ่ะ" "ขอโทษครับ แต่ผมเห็นพัทไลน์เข้ามาพอดี เลยคิดว่าของแผนกนี้ครับ" ผมขอบคุณทัตแล้วแยกย้าย ไม่ได้คุยอะไรอีก
แต่วันนั้นเหมือน Break even อะไรซักอย่างของทัต จากที่ไม่กล้ามาคุยกับผมก็เข้ามาพูดด้วย "ช่วงนี้เมลล์ส่งไม่ค่อยได้เลยครับ ไม่รู้เป็นอะไร" "IT บอกSever มีปัญหาครับ" "เนี้ยผมส่งเมลล์มาให้พี่ บ. หลายวันแล้ว แต่เหมือนพี่เค้าบอกว่าไม่ได้ ผมก็งง" "อ้อครับ" บอกแล้วว่าผมเป็นคนเงียบๆ กับคนไม่สนิท 555555 ทัตเลยเดินกลับโต๊ะไป พอตกบ่ายก็เดินกลับมาที่ห้องทำงานผมอีก "มะม่วงจากสวนพี่แหม่มครับ" "อ้อ...ขอบคุณครับ" "เอาไว้เยอะๆ เลยครับ" "3 ชิ้นผมครับ ขอบคุณครับ"
เย็น...ก่อนเลิกงาน ทัตเดินมาอีกรอบ แล้วมายืนยิ้มอยู่หน้าโต๊ะอยู่ที่กำลังหงุดหงิด "ครับ?" ผมเงยหน้าขึ้นมาถาม "5 โมงแล้ว หิวยังครับคุณปริ๊นซ์" "นิดหน่อยครับ" "ซัพพลายเออร์เอาชิฟฟอนมาให้ครับ ผมเอามาแบ่งครับ คุณปริ๊นซ์เอาหน้าอะไรครับ มีผลไม้รวมกับฝอยทอง" "ฝอยทองก็ได้ครับ" "อ่ะ...เอ่อ ผมดึงฝอยทองกินไปนิดนึงแล้ว ผลไม้รวมแล้วกันนะครับ"
อ่ะไอ่เฮีย......!!! อะไรของเมิงเนี้ย!!!!!

"อ่ะ อะไรก็ได้ วางไว้เลย" ผมเสยผมไปหัวเราะไป งงมันครับ อะไรของมัน "กินเลยไหมครับเดี๋ยวผมแกะไว้ให้" "ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมกินในรถ" "แกะให้ได้นะ ผมไม่ใส่ไซยาไนด์หรอกครับ" ตรงนี้ผมไม่ได้ตอยอะไร แค่ยิ้มอ่อน จนทัตวางขนมไว้ที่โต๊ะแล้วก้มหัวให้ทีนึงก่อนเปิดประตูออกไป
พอประตูปิดผมหันไปหาพี่ บ. เลยครับ "ไอ่นี่มันล้นไหมเนี้ย พี่ว่ามันแปลก ๆ ป่ะ" "มันเกิน เกินไปเยอะเลย แต่มันไม่มีอะไรนะ คงแค่อยากคุยกับปริ้นซ์น่ะ" "แม่งแปลกๆ"
พอผมกำลังเดินขึ้นไปลานจอดฝั่งบริหาร ทัตก็ยืนดูดบุหรี่อยู่กับเอก (เอกจัดซื้อที่ผมเคยเล่า) อยู่ที่ทางออกชั้นพนักงาน อยู่ๆ ทัตก็ตะโกนเรียกผมเสียงดัง "คุณปริ๊นซ์ครับ ซักตัวไหมครับ" ผมโบกมือให้ เป็นเชิงว่า "ไม่เอา" แล้วเดินไปที่บันได แต่อยู่ๆ ทัตก็มาแตะแขนผมเบาๆ จากด้านหลัง "ครับ?" "ผมมีสมุนไพรอยู่หลังรถ คุณเอาไหมครับ" "ไม่อ่ะครับ ผมแพ้" "เฮ้ย จริงดิ โอเคๆ ผมจะระวัง ขอโทษครับๆ"
ผมยิ้มนะ แต่ตาผมอาจจะไม่ได้ยิ้ม และผมใส่แมสสีดำอยู่ แต่ทัตไม่ได้ใส่แมส สังเกตว่าเค้ามองหน้าผมแล้วหน้าเจื่อนๆ แล้วก้มๆ วิ่งกลับไปที่ smocking zone ส่วนผมก็สะพายกระเป๋าเดินขึ้นบันไดต่อ แต่มองลงไปเห็นทัตคุยกับเอก แล้วเอกก็เงยขึ้นมาทางผม มันต้องนินทาผมอยู่แน่ๆ แต่เอกรู้ครับว่าผมก็สายฮา

ทัตเป็นผู้ชายผิวคล้ำ ผมดำหยักศก ตัวสูงเลยไหล่ผมมานิดหน่อย รูปร่างท้วม ภาษาอังกฤษดีสื่อสารได้เลยครับ ทำงานเร็ว นิสัยเกินๆ ล้นๆ อย่างที่ผมเล่า เที่ยงๆ ชอบเปิดเพลงจากมือถือ แล้วเต้นแปลกๆ เรียกเรียงหัวเราะให้พี่ๆ จัดซื้อ
กับผมเค้าไม่เปิดแนวล้นจัด ๆ เหมือนที่ทำกับเพื่อนในแผนกนะครับ แต่มาคุยสุภาพๆ เสียงสุภาพ แต่เนื้อหาดูเพี้ยน ๆเกินๆ ก็แปลกดีครับคนแถวนี้....
Create Date : 17 พฤษภาคม 2566 |
Last Update : 17 พฤษภาคม 2566 16:58:57 น. |
|
17 comments
|
Counter : 401 Pageviews. |
 |
|
|
ผู้โหวตบล็อกนี้... |
คุณอุ้มสี, คุณnonnoiGiwGiw, คุณทนายอ้วน, คุณกะว่าก๋า, คุณสองแผ่นดิน, คุณนายแว่นขยันเที่ยว, คุณhaiku, คุณThe Kop Civil, คุณSweet_pills, คุณหอมกร, คุณkae+aoe, คุณเริงฤดีนะ, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณtoor36, คุณกิ่งฟ้า |
โดย: อุ้มสี วันที่: 17 พฤษภาคม 2566 เวลา:17:40:34 น. |
|
|
|
โดย: ทนายอ้วน วันที่: 17 พฤษภาคม 2566 เวลา:21:26:52 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 17 พฤษภาคม 2566 เวลา:22:20:37 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 18 พฤษภาคม 2566 เวลา:5:34:11 น. |
|
|
|
โดย: หอมกร วันที่: 18 พฤษภาคม 2566 เวลา:7:49:27 น. |
|
|
|
โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 18 พฤษภาคม 2566 เวลา:8:38:28 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 18 พฤษภาคม 2566 เวลา:14:00:21 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 18 พฤษภาคม 2566 เวลา:16:17:00 น. |
|
|
|
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 19 พฤษภาคม 2566 เวลา:0:02:50 น. |
|
|
|
โดย: Sweet_pills วันที่: 19 พฤษภาคม 2566 เวลา:0:34:53 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 19 พฤษภาคม 2566 เวลา:5:31:13 น. |
|
|
|
โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 19 พฤษภาคม 2566 เวลา:8:01:17 น. |
|
|
|
|
|
 |
|
คนแถวนี้
โหวต