ใช่แล้ว หนี้สินคือแรงบันดาลใจไม่สิ้นสุด 555
สุดทางฝันก็ต้องหาทางไปต่อนะคะ อายุยังน้อย หนทางยังอีกยาวไกล
คิดจะพัก คิดถึง ... หนี้สิน อิอิ

พี่ก็โดนแม่หลอกกลับมาก่อนเหมือนกัน

พี่ได้จดหมายตอบรับเรียนเอกแบบมีทุนให้จากมหาลัยที่นู่นแล้ว แต่ว่างอยู่เกือบปี แมาเลยบอกว่ากลับมาหาแม่ก่อน แม่คิดถึง


พอดีว่างๆไม่มีอะไรทำเลยสมัครงานในเวบ แล้วเกิดจะได้ สัมภาณษ์ออนไลน์เหมือนกัน แล้วบอกเค้าว่าอยู่ออส กำลังจะกลับเมืองไทย เค้าเลยตกลงรับ


ก็กะว่าจะลองทำงานเล่นๆซัก 6 เดือน แล้วค่อยลาออก


วันที่ไปสัมภาษณ์รอบสุดท้ายที่บอสัดนะ ผจก ฝ่ายกฎหมายและสัญญาเท่ห์มากกกกกกก เรียนเมืองนอกมาตั้งแต่เด็ก จบตรีจูฬาฯ ไปเรียนต่อเมกา สำเนียงผู้ดีๆ NY เรย


ตอนเค้าสัมภาษณ์ตลกมาก เค้าใส่แหวนเพชรเท่ห์ๆ เม็ดเป้งมาก มัวแต่สนใจเพชรไม่ได้สนใจที่เค้าพูด พอเค้าพูดจบพี่ก็ตกใจ ขอคำถามใหม่ ....


มารู้ทีหลังเค้ามาบอกว่า "ผมเสียเซลฟ์เลย นึกว่าพูดภาษาอังกฤษผิด คุณเลยฟังไม่รู้เรื่อง คุณเพิ่งกลับมาจากเมืองนอกด้วย ... พี่เลยบอกไปว่าแสงเพชรที่นิ้วมันเข้าตา .... ฮ่าๆๆๆ


ทำไปทำมาพี่เลยไม่ได้ไปเรียนเอกเลยอ่า จาก 6 เดือน เลื่อนมหาลัยไปอีกปีนึง แล้วลืมไปเลย มหาลัยส่งจดมหายมาบอกว่าใบตอบรับหมดอายุแล้วน๊า อยากเรียนเอกต้องสมัครใหม่แล้วนะ เลยไม่เรียนละ


ตอนพี่สมัครงานก็ได้ 22 K เอง.... เดี๋ยวนี้เค้าได้กัน 36 - 45 แล้วอ่า

ทำงานที่เดิมมา 9 ปี
สุดยอดนะครับ
ถ้าเป้นเจ้านายน่าจะรู้สึกอยู่บ้างว่า
นี่คือบุคลากรที่ดีของบริษัทเลย
คืออยู่นาน เข้าใจระบบงาน เข้าใจธรรมชาติของบริษัท

คำถามเดียวกัน
พี่ก๋าต้องถามตัวเองว่า

"ตอนจะอายุขึ้นเลข 5 รู้สึกยังไงอ่ะ" 555

ตอนอายุ 29 พี่ก๋ายังเพิ่งแต่งงานใหม่ๆ
กำลังทำงานหนักเลย

น้องปริ๊นซ์เก่งภาษาอังกฤษ
เป็นคุณสมบัติที่ดีมากๆเลยครับ
พี่ก๋ายังเสียดายมาจนถึงทุกวันนี้
ที่ไม่ตั้งใจเรียนวิชาภาษาต่างประเทศ
ทำให้พลาดโอกาสดีดีไปหลายอย่างเลย

สวัสดี จ้ะ น้องปริ๊นซ์

อ่านประวัติการทำงานของเธอเพลินเลย จ้ะ จบแล้วได้งานทำ
เร็วนะ จบ ป.ตรี ก็เร็วนะ ที่ว่าเช่นนี้ เพราะเทียบจากอายุการทำงาน
9 ปี แสดงว่า จบประมาณ 20 ปี ได้งานทำเลย เพราะตอนนี้ ยังไม่ขึ้นเลข 3 แสดงว่า เรียนเก่ง นะ อิอิ
แต่น่าจะเก่งภาษาอังกฤษ มากกว่า ภาษาไทย ห้าห้า

โหวดหมวด บันทึกประสบการณ์ชีวิต

อ่านดู จึงรู้ว่าแวดวงงาน นี่มันกว้างมากสำหรับผม 555

ส่วนผมค่อนข้างวลูกทุ่งมากกว่า... อ่านแล้วคงต้องต่อสู้กับ
งาน คนน่าดู..

แต่เอะ ไงไม่ถ่ายแบบอีกครับ น่าสนใจนะงานออกแล้วเดินไป
ก็มีคนรู้จัก

ตอน 29 เพิ่งทำงานได้ 4 ปีเอง คิดแต่เรื่องเที่ยวในวันหยุด เพราะต้องทำงานพิเศษเลิกโน่น สองทุ่ม
แต่ยุคสมัยเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิงแล้วเนาะ

โชคดีที่มาดามคิดคล้ายๆพี่ก๋า
เราอยากมีงานเล็กๆ เชิญแขก 100 คนพอ
เพื่อนนี่แทบไม่เชิญ เชิญแต่แขกผู้ใหญ่ของสองฝ่าย
สามทุ่มนั่งนับซองแล้วครับ 555

โควิดทำให้ชีวิตลูกพี่ก๋านี่
มีแต่บ้าน ห้อง กับจอคอม
ไม่ได้เที่ยวไหนเลย
งานก็หยุดไปโดยปริยาย

พี่ก๋าโตมาแบบไม่ตั้งใจเรียนภาษาครับ
บาปกรรมตามทันเลย 555
ยังดีที่ลูกชายชอบภาษาเหมือนแม่
ตอนนี้เลยฟัง พูด อ่านภาษาอังกฤษคล่องมาก
เห็นความสำคัญของภาษาต่างประเทศตอนพี่ก๋าทำงานนี่ล่ะ
แล้วงานที่ทำดันต้องใช้ภาษาต่างชาติเป็นหลักด้วย 555

ขอโหวตก่อนค่ะน้องปริ๊นซ์ พรุ่งนี้พี่ต๋ามาใหม่ค่ะ

สวัสดีครับคุณปริ๊นซ์

ขอบคุณที่ไปเม้าท์ที่บล็อกครับ
พอคุณปริ๊นซ์บอกว่าเรื่องมันคุ้นๆ ผมก็เอะใจเองด้วว่า เฮ้ย หรือเราเคยรีวิวไปแล้วนะ ค้นๆ ไม่ๆ ยังไม่เคยลง อิอิ (ชักลืมๆ)
ชื่อมิสึนะ ที่ทักมาก็เพิ่งไปเสิร์ชเจอเป็นผักน้ำ ด้วยแฮะ ^^ แล้วก็มังกรน้อยในมู่หลานด้วย เพราะถ้านึกถึง มู่หลาน ผมกลับนึกถึงเพลง Reflection เป็นอย่างแรกเลย อ้าว ไหงงั้นล่ะ 555

ช่วงที่ผ่านมาวุ่นกับงานบ้างเลยอาศัยหยอดกำลังใจให้เพื่อนๆ บล็อกแทนเม้นท์ไว้ก่อน พอหาช่วงลงบล็อกได้เลยมีเวลาได้อ่านเนื้อหาบล็อกเพื่อนๆ ครับ

อ่านบล็อกแล้ว ผมประทับใจออฟฟิสคุณปริ๊นซ์จังอ่ะ ตั้งแต่เรื่องคำแนะนำต่างๆ ผมเดาว่าคุณปริ๊นซ์เป็นคนที่รักการเคลื่อนไหวมากกว่าอยู่นิ่งกับที่ใช้ไหมครับ ได้ทำงานที่นี่ก็ดูเข้าทางดีเลย
และชื่นชมแนวคิดของคุณปริ๊นซ์ที่มีความเป็นตัวของตัวเองด้วยครับ

ผมนึกย้อนไปตอนตัวเองจบใหม่ๆ ก็แอบเสียดายว่าไม่ได้ไปท่องเที่ยวหรือพักยาวๆ ก่อนสมัครงาน เพราะตอนนั้นก็คิดแต่ว่าจบแล้วก็อยากได้งานไวๆ อยู่บ้านนานเดี๋ยวโดนเม้ง อิอิ

เวลาเราไปเจอคนที่ดูดี ก็อดทึ่งไม่ได้เนาะ บางคนทำเราหมองไปเลย 555

สวัสดียามเช้าครับน้องปริ๊นซ์

อายุย่าง 30 ปี
เป็นหนุ่มใหญ่ มีหน้าที่การงานที่มั่นคง
มีคนข้างเคียง ที่จะลงหลักปักฐาน
สร้างเรือนหอ และม่อนาคตร่วมกัน

Happy ending เลย หากเป็นหนังไทย/หนังเทศ


แต่ฝรั่งเขาบอกว่า..ชีวิตเริ่มต้นที่ 40

ตรงนั้นคงเป็นการดูแลครอบครัวของตัวเอง
น้องปริ๊นซ์ ..โชคดีที่ได้อยู่ในบริษัทที่ Friendly
เป็น Happy working place..
และคงจะเจริญเติบโต เป็นMD ต่อไป

หรือขยับขยายไป Big firm/company ระดับInt.
รักษาหุ่น+ร่างกายให้แข็งแรงเข้าไว้

Take care ค่ะ Little Prince



สมัยเรียนจบ ป.ตรี ตอนอายุ 19 ปี
พี่อ้อก็ลั่ลล้า ดูหนัง ฟังเพลง ดู Concert
cheer กีฬา ชิลๆ 1 ปี ..ก่อนเริ่มทำงาน เมื่ออายุครบบวช
ที่ หน่วยงานพัฒนาสังคม จังหวีดต่างๆและส่วนกลาง
ตลอด 40 ปี ของอายุ ราชการ

เหมือน Born To Be..

เมื่อวานโหวตหมดเร็วมากครับ วันนี้เลยเอาโหวตมาส่งก่อน เย็นๆมืดๆจะเข้ามาคุยด้วยคราบ

ถ้าอยู่มาได้เก้าปี ก็ถือว่าเป็นเซพโซนได้แล้วแหละ
อายุย่างเข้า 30 ได้ขนาดนี้พี่ว่าประสบความสำเร็จมากคนนึงเลยนะ
เก่งมาก.. เหลือบ้านเสร็จแต่เมีย มีลูก มันก็ครบพร้อมสรรพแล้วล่ะ

เรื่องหนี้สินมีตั้งแต่อายุเท่านี้อ่ะดีแล้ว พออายุเข้าเลข 4 หนี้หมด
จะได้สบายๆ .. ถ้ามีหนี้ช้าจะเครียดอย่างพี่ จิงๆ ไม่ควรมีหนี้แล้ว
ก็ยังมีอยู่ แต่มันก็เป็นตัวขับเคลื่อนที่ดีจริงๆ นั่นแหละ เหอะๆ

ว่าแต่แถวนั้นคือใกล้ผัดไททิพย์สมัยหรอ..

จากที่บล็อก


ตอนที่สัมภาษณ์พี่บอกว่า "ขอคำถามอีกครั้งค่ะ ... เอ๊ย ครับ (แน่นอนว่าพูดภาษาอังกฤษ)


คือ ผจก. เค้าแอบเสีย self นิดนึงเพราะเราจบนอกมานานแล้ว คิดว่าสำเนียงเค้าเพี้ยนไปหรืออะไร ทำให้พี่ไม่เข้าใจที่เค้าพูด


พอหลังๆมาทำงานด้วยกัน สนิทกัน ก็เลยบอกเค้าไปว่า "วันสัมภาษณ์แสงเพชรมันเข้าตาวาบบบบบ เลยไม่ได้ฟังว่าถามอะไร" เค้าเลยเล่าว่าเค้าแอบเสียเซลฟ์นึกว่าเค้าพูดแล้วพี่ฟังเค้าไม่รู้เรื่อง เพราะเค้ากลับมาจากเมกานานแล้ว .... ฮ่าๆๆๆๆ


อย่างที่บอกคือไม่ได้ตั้งใจจะมาทำงาน เลยแกล้งเรียกเงินเดือนสูงๆ เรียกชื่อตำแหน่งหรู ไปสัมภาษณ์ก็พกความมั่นเวอร์ไปทุกครั้ง ฟาดๆทุกครั้ง บอสัดก็ใจป้ำนะ เรียกตำแหน่งเวอร์เกิน เรียกเงินเดือนสูงก็สู้


สัมภาษณ์ครั้งแรกที่เมืองไทยกับรีครูทก็ไปโวยเค้าว่าข้อสอบที่ให้ทำให้กับงานกฎหมายไม่ได้ ต้องแก้แบบนี้ๆๆๆๆ ฮ่าๆๆๆ ก็กะจะไม่เอาอ่า ....



ได้เงินเดือนตอนนั้นพอๆกับจบนอกแล้วไปทำ Lawfirm เลย แต่เข้างาน 8 โมง เลิก 5 โมงเย็น พวก lawfirm ทำงานกัน 24 ชั่วโมง ก็เลยเลิกที่นี่



เนี่ยเค้าถึงบอกว่าพรหมลิขิต ต่อให้ทำเลวยังไงถ้าจะได้มันต้องได้มาใช้กรรม ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

พี่ก๋าเชิญเพื่อน 5 คนเองครับ
เพื่อนที่เหลือมารู้ทีหลังก็เคืองอยู่นะ
เพราะพี่ก๋าเป็นประธานรุ่นด้วยไง
แต่ก็คิดไว้ตั้งแต่แรกแล้ว
ว่าไม่ชอบงานใหญ่ ไม่อยากได้แขกเยอะ
ก็มาจบที่ 100 คน 10 โต๊ะจีน
งานก็กระชับมาก โรงแรมนี่ชอบเลยครับ
3 ทุ่มจบงาน กลับบ้าน
งานแต่งเพื่อนพี่ก๋าเที่ยงคืนแขกยังเมากันอยู่ในงานเลย

หมิงนี่ชอบภาษาอังกฤษมากครับ
ดูคลิปก็ดูเป็นภาษาอังกฤษ
อาจารย์สอน ถ้าสอนสนุก
มีผลกับเด็กมกาเลยครับ

เห็นใครๆพูดถึงอายุขึ้นเลข 3 เลข 5
แล้วรู้สึกยังงี้ยังงั้น แต่พี่จำไม่ได้แล้วว่า
ตอนนั้นรู้สึกยังงั้นยังงี้หรือเปล่า
เพราะตอนนี้เลยเลข 8 มาแล้วน่ะซี้

อ่านเรื่องของน้องปริ๊นซ์แล้ว
ได้อะไรๆมาหลายอย่างเลยค่ะ
ขอบคุณที่แวะไปที่บ้านนะคะ
ไว้จะอัพกล้วยไม้ให้ชมอีกค่ะ

ขอขอบพระคุณสำหรับกำลังใจให้บล็อก - เขื่อนแม่กลอง กาญจนบุรี ด้วยนะครับ

พอเลขสามจะรู้สึกว่าเวลามันไหลเร็วมาก ถึงตอนนี้ผมกลับคิดว่าจะอะไรก็ไม่สำคัญ ขอแค่มีเวลาพักบ้าง แล้วได้เงินก็พอ

สวัสดีค่ะน้องปริ๊นซ์ขอบคุณมากนะคะที่ไปให้กำลังใจบล็อกน้ำตกแม่แก้ค่ะ

ตามมาอ่านประวัติของน้องปริ๊นซ์แล้วอยากจะบอกว่าน้องปริ๊นซ์โชคดีมากๆนะคะที่ได้ทำงานตอนอายุน้อยๆน่าจะประมาณ 21 เองนะคะตอนนี้เริ่มจะเข้าเลข 3 ยังวัยละอ่อนอยู่เลยค่ะ อิอิ แถมโชคดีได้เจ้านายดีเข้าใจลูกน้องอีกด้วย มีเจ้านายแบบนี้ทำต่อไปให้สบายใจเลยค่ะอย่าคิดไปเริ่มใหม่อีกเลยเพราะตอนนี้ไหนจะสร้างบ้านแถมมีหนี้ด้วยรอให้บ้านเสร็จหมดหนี้แล้วค่อยคิดก็ยังไม่สายนะคะ เรื่องภาษานี่พี่กิ่งขอชมจริงๆค่ะว่าน้องปริ๊นซ์ใช้ภาษาเก่งมากๆทำงาน 2 สัปดาห์ห้ามพูดภาษาไทย เยี่ยมๆเลยค่ะต้องเป็นเด็กเรียนหน้าห้องแน่ๆสมัยเรียนถึงได้เก่งขนาดนี้ อิอิ

ขอให้น้องปริ๊นซ์โชคดีในชีวิตการงานและครอบครัวนะคะอย่าหยุดฝันหมดภาระเมื่อไหร่ขอให้ฝันเป็นจริงนะคะ พี่กิ่งเป็นกำลังใจให้ค่ะ

โหวตงานเขียน ให้ค่ะ

จากบล็อก ขอให้คุณแม่หายจากอาการป่วยไวๆนะคะหลานน้อยฉีดวัคซีนละยังคะขอให้น้องหายไวๆด้วยค่ะ
แถวบ้านพี่กิ่งติดกันเยอะมากค่ะพี่กิ่งก็ระวังมากไม่ค่อยออกไปไหนเลยค่ะและขอให้น้องปริ๊นซ์ปลอดภัยจากโควิดนะคะ

เป็นห่วงทั้งคุณแม่และหลานน้อยด้วยค่ะ

แปปแปป 9 ปีแล้วซวง
อั๊ยย่ะ

อรุณสวัสดิ์ครับน้องปริ๊นซ์

สวัสดีค่ะน้องปริ๊นซ์

ชะตาชีวิตของเราหลายครั้งเราก็ไปตามน้ำแบบงงๆเหมือนกันนะคะ
น้องปริ๊นซ์กลับมาเจอบริษัทฯที่ยังไม่ใช่ก่อน
จนได้ทำงานในบริษัทฯนี้เข้าปีที่ 9 น่าจะถือว่าใช่แล้วสำหรับตอนนี้
เป็นที่ทำงานที่เราพอใจ เจ้านายดี เพื่อนร่วมงานที่เป็นเพื่อนกันจริงๆ
เรียกว่าบรรยากาศเป็นมิตร น่ามีความสุขกับทุกวันที่ต้องตื่นไปทำงาน
ถือว่าโชคดีมากๆสำหรับคนทำงานนะคะ

พี่ที่เห็นในวันแรกของการทำงานมีเหลืออยู่แค่คนเดียว
งั้นน้องปริ๊นซ์ถือว่าเป็นรุ่นพี่สำหรับคนที่เข้ามาใหม่ๆได้เลย

โกรธยังไงไม่ให้ดูโกรธ 55 ถูกใจค่ะ มีสอนวิธีให้ดูดีหลายข้อเลย

วิศวะซ่อมได้ทุกอย่างแม้แต่ชักโครก ซ่อมได้แต่หากต้องล้างนี่ขอบายใช่มั๊ยคะ

ปริ้นยังหนุ่มอยู่เลย
อย่างปริ้นต้องไปเป็นนักเขียนจ้า

พี่ก็อยากจะรอดนะ.. พี่จะไม่ประมาท จะเชื่อฟังอย่างดี
ถ้ามีอะไรอัพเดทจะรีบแจ้งนะจ๊ะ..

ป็นผมคงกินไปซัก 2-3-4 ช้อน ---- เดี๋ยววว ถ้ากินนี่
จากเผาไขมันหน้าท้องอยู่เพลินๆ STOP
กลับมาแดรกน้ำตาลเลยนะจ๊ะ 555+

สวัสดีค่า คุณภพ เอ๊ย คุณปรินซ์ 55
วันนี้เล่าเรื่องน่าสนใจมากเลยค่ะ ไม่เคยรู้มาก่อนว่าอาชีพวิศวะก็มีงานหน้าที่หลายแบบ คุณปรินซ์เลือกที่ถูกใจและอยู่ได้ยาวดีจะตายไป ดีกว่าเป็นสจ๊วต นักบิน ถ้าตอนนั้นสมัครได้ทำงาน ตอนนี้เหนื่อยนะคะ พี่ชาย ญาติกันเป็นสจ๊วตการบินไทยสายการบินระหว่างประเทศ ทำมาเป็นสิบๆ ปี ตอนนี้ตกงานแล้วค่ะ ตกยาวๆ เลย คอนโดก็ต้องขาย กลับไปอยู่บ้าง พออายุเยอะขึ้นจะไปสมัครทำงานโรงแรมที่ได้ใช้ภาษาก็โรงแรมเจ๊งกันอีก โควิดทำพังเยอะเชียว

นุ่นเขียนเรื่องนึงพระเอกเป็นวิศวะรู้สึกว่าไม่ค่อยเข้าใจรายละเอียดลึกๆ เท่าไหร่ มาอ่านที่คุณปรินซ์เล่าเส้นทางการเป็นดาว เอ๊ย เป็นคุณภพ เอ๊ยไม่ใช่ๆๆ แซว เป็นที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ ได้ความรู้เพิ่มขึ้นเลยค่ะ

ตกลง sale กับ jd เหมือนกันมั้ยคะ งือออ ถามเพราะอ่านแล้วงงหน่อยว่าต่างกันยังไง รู้ละ เรื่องหน้าให้นางเอกภาคสองรุ่นลูกคุณภพวาร์ปมาปัจจุบันเจอนางเอกต่างสายงานแบบแก่นๆ แต่เป็นหญิงแกร่งประมาณสาววิศวะก็น่าจะดีเนาะ คิดไว้ก่อนจดๆ นุ่นได้ปกแล้วด้วยนะ คิดว่าน่าจะเอาปกที่จ้างวาดนี่แหละ นึกภาพรวมนิยายแล้วได้ๆๆ

เรื่องสายงานที่เรียนกันชีวิตจริงนี่ก็จริงนะคะ คุณปรินซ์ยังได้ทำในสาขาที่เรียนแถมได้เดินทาง ได้รีแลกซ์ไม่ต้องจำเจอยู่กับโต๊ะทำงานดีจะตาย หนี้เท่าไหร่เดี๋ยวก็ปลดหมดค่ะ เนี่ยนึกหน้าคุณแฟนไว้ บ้านก็ต้องสร้าง ครอบครัวก็ต้องมี 555

นุ่นก็เรียนมาทางแต่มาทำงานอีกทาง เขียนนิยายก็ไปอีกทาง สรุปว่าทำอะไรเยอะแยะก็ไม่รู้จนแม่บ่น แต่เค้าก็บอกว่าทำแล้วมีความสุขทำไปเถ๊อะ แต่ถ้าทำแล้วเหนื่อยไม่ได้ตังนี่ต้องคิดใหม่ค่ะ 55

เรื่องวัคซีนถ้ามีอาการข้างเคียงน่าจะหาหมอนะคะ หรือลองไปเอกซเรย์ปอดแบบไดรฟ์ทูก็ดีนะคะ เห็น thg มีลงว่า รพ.ในเครือมีตรวจ 1000 นึงหรือไงนี่แหละ แต่นุ่นไม่แน่ใจว่ามันจะดีมั้ย วันเสาร์จะไปฉีดน้องโมเข็ม 4 แล้วเหมือนกัน คราวนี้จะดักพาราตั้งแต่มื้อเที่ยงเลย ดูซิจะชนะมันหรือมันชนะเรา 55

ขอบคุณคุณปรินซ์มากๆ ค่า มาช้าหน่อยค่ะ บางบล็อกก็อ่านไม่ทัน งือออ

ขอบคุณคุณปรินซ์มากๆ เลยค่า

สวัสดีครับคุณปริ๊นซ์

แสดงว่าเพลง Reflestion เป็นที่รู้จักมากจริงๆ นะ


มีแซวองค์กรด้วย 555 คับที่อยู่ได้แต่คับใจอยู่ยาก เมื่อมีเพื่อนร่วมงานโอเค เราก็โอเคกับปัจจุบันไปด้วยเนาะ ผมเองก็เคยรู้สึกตอนยังทำงานออฟฟิส โห แต่เจ้านายใส่ใจมากเลยครับ ดูแลบุคลิกภาพลูกทีมด้วย

ช่วงที่ผมทำงานประจำใหม่ๆ ก็จะชอบเวลาได้ออกไปธุระเรื่องงานข้างนอกบ้างแบบไม่มีเจ้านายไปด้วย แต่จะเบื่อถ้าต้องกลับเข้าออฟฟิสอีก อยากเสร็จงานแล้วเตร็ดเตร่บ้าง 55

หวัดดีค่ะคุณปริ๊นซ์ 30 แล้ว เป็นการเริ่มต้นชีวิตช่วงใหม่
อีกช่วงนะคะ ขอให้คุณปริ๊นซ์เจอแต่เรื่องดี ๆ นะคะ ดีใจกับ
เรื่องงานด้วยนะคะ ทำมา 9 ปี แสดงว่ามั่นคงแล้ว ดีจังเลยค่ะ
ใช่ว่าทุกคนจะได้เจอบริษัทที่ใช่ เจองานที่ชอบ

เห็นที่คุณปริ๊นซ์ว่าเพื่อน ๆ ผันตัวไปสายงานอื่น ก็เข้าใจเลยค่ะ
ว่าแต่ละคนก็มีความชอบและจังหวะชีวิตที่แตกต่างกัน
หรืออยากลองอะไรใหม่ ๆ ดูบ้าง โดยเฉพาะเรื่องเงินนี่เรื่อง
ใหญ่จริงค่ะ ค่าตอบแทนไม่คุ้มความรู้ความสามารถหรือ
สภาพแวดล้อมขององค์กรไม่โอเค ไม่น่ามีใครอยากทน
จริง ๆ ด้วยอะเนาะ

เรื่องสำเนียง US แล้วจะมาให้เปลี่ยนเป็น UK แหม ขอหมั่นไส้
คุณคนนั้นซักนิด ฉันสปีก US แล้วมันทำไม 555555 เหมือน
โดนว่าไปด้วยเลย เราชอบสำเนียง US มากกว่า UK ค่ะ
ฟังง่าย ดูคล่องกว่า เราว่าสำเนียง UK มันผู้ดีและเก๊ก ๆ
เครียด ๆ ไปหน่อย แต่ก็ทางการดีเวลาที่ต้องติดต่อกับผู้ใหญ่หรือเวลางานพวกราชการอะไรงี้ ส่วนตัวเราสำเนียง US ค่ะ
กำลังฝึกสำเนียง UK เอาไว้เผื่อใช้เหมือนกันค่ะ
ยากนิดหน่อย อาศัยฟังเอาเยอะ ๆ