BlogGang.com : : จันทราน็อคเทิร์น : ชีวิตต้องสู้เพราะกู้ไว้เยอะ

พอถึงเดือนเกิดนี่ ชีวิตผมสีสันวันเดอร์ฟูลมาก
การงาน การเงิน ครอบครัว ขาขึ้นพร้อมๆ กัน
เหมือนหมอลักษณ์ทำนาย

การเงินก่อนเลยครับ
ปีนี้วันลาเกินกระหน่ำ จากที่ป่วยไข้เลือดออกไปร่วม 10 วัน
ไม่รู้เบี้ยร่ายรายทางที่ป่วยบ้าง เที่ยวบ้างตลอดปี
โบนัสปลายปีถูกหักไปแบบยิ้ม ๆ ...... ผมหมายถึง ยิ้ ม ทั้ ง น้ำ ต า
แล้วยังมีหน้ามีใจป๋า เปิดบ้านปาร์ตี้ไป 3 วันรวด
เสบียง เหล้ายาปลาปิ้งพร้อม เหมือนมีบลัตเลอร์มาคอยจัด
คิดว่าผมหมดไปเท่าไหร่ 55555
พี่เพ็ญกลับมายังบอกเลยว่า ปาร์ตี้อีกซักแมชเถอะคะคุณปริ๊นซ์ เคลียร์ของ
เพราะถึงเหล้าจะหมดแต่มิกซ์เหลือเพียบ
ไหนจะข้าวเกรียบ ถั่วนานาชนิด

แต่ยังไม่ทันได้นัดปาร์ตี้เคลียร์บ้าน
เปิดปีใหม่มา ดวงการงานก็ขึ้นเหมือนยานอวกาศสเปซเอ็กซ์
เพราะโปรเจคใหญ่ที่ Kick off ไปเมื่อวันทำงานวันสุดท้ายของปีที่แล้ว
เริ่มรันตั้งแต่เปิดงานปี 2024
ผมลงหน้างานวันแรกตั้งแต่วันจันทร์ที่ 8 มกรา

อ้อ เดี๋ยว Time line ไม่เรียง
ผมขอกลับไปที่ดวงด้านครอบครัวก่อน

เนื่องจากวันที่ 5 หลานมีกีฬาสีที่โรงเรียน
และด้วยความสูงผอมขายาว ก็ได้ลงเป็นนักกีฬา
เย็นวันนั้นผมนี่ก็ต้องซ้อมวิ่งกับหลานตั้งแต่กลับไปบ้านอยู่หลายรอบ
วันรุ่งขึ้นก็ไปร่วมงานกีฬาสีโรงเรียนหลาย แทนพ่อเค้าที่ติดงานต่างจังหวัด
มีแม่หลาน(พี่สาว) ยาย(แม่ผม) และผม น้าปริ๊นซ์
แม่กับยาย เดินตามโบกมือให้หลานอยู่ด้านข้าง
ส่วนผมได้ทำเลดีนั่งอยู่ที่พื้นริมสนาม เรียกว่าริงไซด์สุด
ติดแค่แดดที่ส่องหน้าแบบไม่ปราณี
แต่คิดว่าพิธีคงไม่นานเพราะเค้าไม่ให้เด็กๆ โดนแดด และแดดกำลังลง

สุดท้ายผมขยับย้ายทำเลตามแดดมาดูหลานแข่งกีฬา
มุมผมนี่โคตร VIP ได้รูปหลานตามออเดอร์จากแม่และยาย
และหลานก็ไม่ทำให้ผิดหวังครับ วิ่งกระจายตามที่ซ้อมมา

แต่แข่งเป็นแบบทีมครับ เพื่อนดันเกร็งสนามไม่วิ่งเอาดื้อๆ
เลยทำให้เราไม่ได้เหรียญรางวัล
ผมผู้เป็นโค้ช เลยต้องอัดฉีดนักกีฬสด้วยน้ำส้ม 1 แก้ว ก่อนกลับบ้าน
แค่นั้นนักกีฬาพอใจมาก
แต่เก่งแล้วคนสวย นี่ขนาดอากาศเย็นแล้วไอดึกๆ

ครับ....หลานผมนี่ใกล้เคียงผมเลย
พอช่วงอากาศเย็นก็เริ่มไอ ไม่รวม PM2.5 ที่ทำเอาไอ น้ำมูกไหลบ่อยๆ
เมื่อช่วงกลางเดือนธันวา ที่ผมโดน PM2.5 แล้วป่วยจัด นอน รพ ไปเหมือนกัน
ตอนนั้นหลานป่วยก่อนก็เกือบได้นอน รพ
เพราะไอจัดๆ จนนอนไม่ได้ พอไปหาหมอ X-ray ปอด
ผมเห็นภาพ X-ray แล้วแอบเครียดในใจ เพราะดูออกว่าหลอดลมอักเสบ
ที่รู้เพราะเห็นผลของตัวเองบ่อยเวลาป่วย
แต่โชคดีที่ทุกคนสังเกตว่าเค้าไม่สบายแบบนี้บ่อย
เลยไปหาหมอกินยารักษาอาการต่อเนื่องตั้งแต่เนิ่นๆ
ทำให้หลานไม่เป็นอะไรมากไปกว่า ไอเก่ง

กลับมานี่การงาน....ผมเริ่มลงหน้างานตั้งแต่วันที่ 8
เพื่อเริ่มลงโปรเจคใหญ่มากอันนึงของ Q1
วันแรกก็ยังไม่ค่อยมีอะไรหนักหนา แต่เรื่องนี่เริ่มวันถัดไปนี่แหละครับ
เพราะไอ่ทีมช่างของเราเองที่เข้ามาพร้อมผมนี่หมกเม็ด ลูกเล่นเยอะ
แถมทำของชำรุดคามือที่หน้างาน ผมนี่ต้องยืนกุมกบาล
แล้วมันก็พยายามสับขาหลอกแม้แต่กับพวกเดียวกัน
ซึ่งผมอยากบอกมากว่า ไอ่ที่เมิงทำ กุก็ทำมาหมดแล้ว
ไม่เนียนไปเรียนมาใหม่
ก็ต้องเบรกงานเรียกมาทำความเข้าใจใหม่
แต่อาการผมนี่ยั๊วมาก แน่นอนว่าตอนเรียกมา ก็เรียกมาคุยแบบ...วิศวกร...
ปกติผมใจเย็นมาก แต่ที่โมโหนี่เพราะ เหนื่อยแล้วครับ
ผมยืนมาแล้ว 3 ชั่วโมง แล้วเพราะความชุย ผมต้องยืนอีก 2 ชั่วโมงกว่า
รวมวันนั้น เกือบ 6 ชั่วโมง ข้าวก็ไม่ได้กิน แต่มันได้กิน
ขณะที่มันกิน ผมกับทีมต้องประชุมแก้ปัญหาให้มัน....

วันที่สามกับไซต์เดิม
3-4 ชั่วโมงแรกหมดไปกับการเตรียมงานหน้าและเริ่มเฟส 2
ซึ่งชีวิตการงานก็โรยด้วยกลียกุหลาบ....แต่โรยหนามมาด้วย....
เพราะมันเล่นพวกผมอีกแล้ว
แต่คราวนี้เอาความบรรลัยมาฝากดอกเบ้อเร้อ
จนจากที่งานเราจะจบราวๆ 1 ทุ่ม ซึ่งนั้นก็หนักแล้วนะ
เพราะเราจัดกันมา 3 วันติดแล้ว
แต่คราวนี้มันเล่นซะผมต้องฉลองศรัทธาด้วยการบอกว่า
"Overnight ครับ"
ไม่ต้องกลับบ้านแม่งแล้วครับท่านทั้งหลาย
เพราะต้องรอช่วงลงหน้างาน แล้วเริ่มกันใหม่
กว่าจะเสร็จ กว่าจะเทส ก็พอดีเกือบเช้า

ผมกับทีมสลับกันดู สลับกันนอน นอนได้รีบนอน
พอตี 3 ครึ่ง ผมถอนกำลังกลับบ้านไปนอน เพราะเช้ามีงานต่อ
กลับบ้านมาตี 4 นิด ๆ ผมนอนก่อนอาบน้ำอีก เพราะต้องทำเวลา
โชคดีนัดแรกผมคือ 10.30 ประชุมออฟฟิศลูกค้าที่ กทม
นอนได้อีกหลายชั่วโมง แต่ผมก็ชัตดาวน์ไวครับ แป็บเดียวหลับเลย

ตื่นมา 9 โมง โคตรง่วงเลยครับ
อาบน้ำแต่งตัวชิลๆ .... เกือบ 9.30 กะจะออกจากบ้าน
แล้วไปนั่งกินอะไรซักหน่อยก่อนประชุม เผื่อยืดเยื้อ
แต่ไอ่จังหวะที่กำลังจะออกจากบ้าน
พี่สาวก็โทรมา เสียงรีบร้อง ถามว่าผมอยู่ไหน
"อยู่บ้าน กำลังจะออก มีไรไหมอ่ะ"
แต่ในใจคิดว่า รีบๆ พูดซักทีได้ไหม มันต้องมีอะไรแน่นอน
สรุปได้ความว่า ขอให้ผมช่วยไปรับหลานจากโรงเรียนด่วนๆ
เพราะคุณครูโทรมาบอกว่า หลานมีไข้ 38
พ่อกับแม่ไม่อยู่ มีนัดตรวจสุขภาพ ทั้ง 3 พี่สาวอยู่ที่ทำงาน
ผมอยู่ใกล้ที่สุด
ผมละรีบเลยครับ รีบขับรถไปรับหลานที่โรงเรียน
ปกติขับไป 25 นาที วันนั้น 16 นาที ผมจอดหน้าประตูโรงเรียนแล้ว

ผมเข้าไปรับหลานกลับมาบ้าน
ระหว่างทางก็โทรหาลูกค้ากับพัท ว่าจะถึงช้าหน่อย เริ่มคุยไปได้เลย
กลับถึงบ้านผมเรียกพี่เพ็ญมาช่วยกันจับหลานเช็ดตัว
ส่วนแม่กับพ่อกำลังรีบกลับมาบ้านเพื่อดูแลหลาน
เช็ดไปหลานก็ร้องไห้เสียงดัง
ไอ่ถังขยะบ้านผมก็เจ้ากรรม เป็นเซนเซอร์เปิดปิดอัตโนมัติเวลาเข้าใกล้
อยู่ๆ ก็ดันเปิด!!!! แบบที่ไม่มีใครไปใกล้มัน
หลานหยุดร้องแล้วหันไปมองถังขยะแล้วหัวเราะ
"Open and Shut, Open and Shut, Open and Shut"
คือ ร้องเป็นเพลง พร้อมทำมือขำ ๆ
แต่ผมกับพี่เพ็ญมองถังขยะแล้วหันมองหน้ากันอัตโนมัติ
รอแค่ใครจะเปิดก่อน...ก่อนที่ผมจะหันไปบิดผ้าต่อ

"แม่ซื้อนี่จะอยู่กับเราถึงกี่ขวบครับ?" ผมถามไปบิดผ้าไป
"9ขวบ 10 ขวบมั้งคะ" พี่เพ็ญทำแหยๆ
ผมยิ้ม ๆ พอใจที่เปิดเรื่องได้สำเร็จ
พร้อมกับพี่เพ็ญที่หันมาเช็ดตัวหลานต่อตามที่ผมบอก ก่อนจะพูดลอยๆ ว่า
"รักน่ะเนอะแม่ ไม่ได้รังแกหรือทำให้เจ็บนะ แค่อยากให้หายป่วยจ้า"
555555555
ที่เราอยู่ในจุดที่คุยกับแม่ซื้อรู้เรื่องตั้งเมื่อไหร่

พอ 10.30 พ่อกับแม่กลับมารับช่วงต่อ
ผมนี่รีบสับแหลกไปหาลูกค้าทันที
เวลานี้ไม่ได้คิดถึงใบสั่งใดๆ ปล่อยให้เป็นเรื่องของอนาคต

จากนั้นก็ประชุมกับลูกค้าช่วงบ่ายต่ออีก 2 ราย
จริงๆ วันนั้นลูกค้าขอดินเนอร์ต่อครับ
แต่ผมเหนื่อยๆ จากงานเมื่อคืนกับไนท์ที่ผมให้พักไปเลย 1 วัน
เลยขอตัวว่าไม่ไหว ขอกลับไปพักผ่อนดีกว่า

แต่กลับบ้านคืนนั้น 5 ทุ่มได้เรื่องเลยครับ 55555
ผมหอบซะได้มานั่งยิ้มพ่นยาอยู่ที่ห้องฉุกเฉิน
แต่เรียกว่า พ่นยาไปหลับไป เพราะง่วงจัดมาก
พยาบาลถึงกับต้องสะกิดว่าเป้นอะไรเงียบเชียว
ซึ่งตอบง่ายมาก... "ผมหลับหรอ"

แต่ผมก็หลับไปเลยจริงๆ พร้อมห่มผ้านอนรอดูอาการ
แต่สุดท้ายก็มีคนสะกิดเรียก
"ปริ๊นซ์ ปริ๊นซ์...."
ผมสะดุ้งลืมตามา เห็นแฟนที่เป็นคนพามา รพ.
"เราอยากนอนมากเลยพลอย"

"น้าปริ๊นซ์...."
และเสียงนี่แหละนี่เล่นเอาผมตื่นเลย
และสิ่งที่ผมเห็นคือ พี่สาวที่อุ้มหลานมายืนอยู่ พร้อมกับแม่ผม
"อ้าว!"
พี่สาวพยักหน้าให้ "ไข้ขึ้น 38.8 ไม่ลงเลย เลยต้องมา รพ."

จังหวะเหมาะมาก "น้าหลาน ณ โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง"

สรุปผมน่ะได้กลับบ้าน
แต่หลานต้องนอนโรงพยาบาล พร้อมกับเสียงวิงวอนคุณหมอที่ห้องฉุกเฉิน
"คุณหมอขา หนูจะกินน้ำเยอะๆ หนูจะกินยา หนูจะเช็ดตัว
คุณหมอขาาาาา หนูไม่นอนโรงพยาบาลได้ไหม"
หมอพยาบาลก็ขำ ๆ กันไป
แต่สุดท้ายก็ต้องนอน รพ ให้ยา ให้น้ำเกลืออยู่ดี

ส่วนผม....วันพรุ่งขึ้นก็สะโหลสะเหล่ไปทำงานต่อ
ทั้งง่วง ทั้งไม่สู้จะสบาย
พูดเยอะเหนื่อย เดินเยอะเหนื่อย ไอซะกินข้าวไม่ลง
แล้วผมต้องร่อนตามไปหาลูกค้าซะทั่ว
ลูกค้าบอก โอ้ ไอมาตีกอล์ฟ
ผมก็ต้อง โอเค งั้นไอไปเจอที่สนามกอล์ฟ!

กว่าจะแล้ว กว่าจะได้กินข้าวล่อไป บ่าย 2 ครึ่ง

VIP มาครับ ทั้งร้านมี 2 โต๊ะ

เหนื่อยมากครับ เหนื่อยทั้งทำงาน เหนื่อยทั้งป่วย
แถมดีได้อยู่ไม่กี่วัน เช้าวันนี้ผมทำหน้าจะอาการไม่เวิร์คอีกแล้ว
แล้วหมอบอกว่า นอกจากให้หลีกเลี่ยงอากาศเย็น สิ่งที่แพ้ ออกกำลังกายเหนื่อยๆ แล้ว
ให้หลีกเลี่ยงความเครียด และพักผ่อนให้มากๆ

ถามหน่อยครับ....ผมจะเอาอะไรที่ไหนมาพักก่อน.....