พอถึงเดือนเกิดนี่ ชีวิตผมสีสันวันเดอร์ฟูลมาก การงาน การเงิน ครอบครัว ขาขึ้นพร้อมๆ กัน เหมือนหมอลักษณ์ทำนาย การเงินก่อนเลยครับ  ปีนี้วันลาเกินกระหน่ำ จากที่ป่วยไข้เลือดออกไปร่วม 10 วัน ไม่รู้เบี้ยร่ายรายทางที่ป่วยบ้าง เที่ยวบ้างตลอดปี โบนัสปลายปีถูกหักไปแบบยิ้ม ๆ ...... ผมหมายถึง  ยิ้ ม ทั้ ง น้ำ ต า  แล้วยังมีหน้ามีใจป๋า เปิดบ้านปาร์ตี้ไป 3 วันรวด เสบียง เหล้ายาปลาปิ้งพร้อม เหมือนมีบลัตเลอร์มาคอยจัด คิดว่าผมหมดไปเท่าไหร่ 55555 พี่เพ็ญกลับมายังบอกเลยว่า ปาร์ตี้อีกซักแมชเถอะคะคุณปริ๊นซ์ เคลียร์ของ เพราะถึงเหล้าจะหมดแต่มิกซ์เหลือเพียบ ไหนจะข้าวเกรียบ ถั่วนานาชนิด แต่ยังไม่ทันได้นัดปาร์ตี้เคลียร์บ้าน เปิดปีใหม่มา ดวงการงานก็ขึ้นเหมือนยานอวกาศสเปซเอ็กซ์ เพราะโปรเจคใหญ่ที่ Kick off ไปเมื่อวันทำงานวันสุดท้ายของปีที่แล้ว เริ่มรันตั้งแต่เปิดงานปี 2024 ผมลงหน้างานวันแรกตั้งแต่วันจันทร์ที่ 8 มกรา อ้อ เดี๋ยว Time line ไม่เรียง ผมขอกลับไปที่ดวงด้านครอบครัวก่อน เนื่องจากวันที่ 5 หลานมีกีฬาสีที่โรงเรียน  และด้วยความสูงผอมขายาว ก็ได้ลงเป็นนักกีฬา เย็นวันนั้นผมนี่ก็ต้องซ้อมวิ่งกับหลานตั้งแต่กลับไปบ้านอยู่หลายรอบ วันรุ่งขึ้นก็ไปร่วมงานกีฬาสีโรงเรียนหลาย แทนพ่อเค้าที่ติดงานต่างจังหวัด มีแม่หลาน(พี่สาว)  ยาย(แม่ผม) และผม น้าปริ๊นซ์ แม่กับยาย เดินตามโบกมือให้หลานอยู่ด้านข้าง ส่วนผมได้ทำเลดีนั่งอยู่ที่พื้นริมสนาม เรียกว่าริงไซด์สุด ติดแค่แดดที่ส่องหน้าแบบไม่ปราณี แต่คิดว่าพิธีคงไม่นานเพราะเค้าไม่ให้เด็กๆ โดนแดด และแดดกำลังลง สุดท้ายผมขยับย้ายทำเลตามแดดมาดูหลานแข่งกีฬา มุมผมนี่โคตร VIP  ได้รูปหลานตามออเดอร์จากแม่และยาย และหลานก็ไม่ทำให้ผิดหวังครับ วิ่งกระจายตามที่ซ้อมมา แต่แข่งเป็นแบบทีมครับ เพื่อนดันเกร็งสนามไม่วิ่งเอาดื้อๆ เลยทำให้เราไม่ได้เหรียญรางวัล ผมผู้เป็นโค้ช เลยต้องอัดฉีดนักกีฬสด้วยน้ำส้ม 1 แก้ว ก่อนกลับบ้าน แค่นั้นนักกีฬาพอใจมาก แต่เก่งแล้วคนสวย นี่ขนาดอากาศเย็นแล้วไอดึกๆ  ครับ....หลานผมนี่ใกล้เคียงผมเลย พอช่วงอากาศเย็นก็เริ่มไอ ไม่รวม PM2.5 ที่ทำเอาไอ น้ำมูกไหลบ่อยๆ เมื่อช่วงกลางเดือนธันวา ที่ผมโดน PM2.5 แล้วป่วยจัด นอน รพ ไปเหมือนกัน ตอนนั้นหลานป่วยก่อนก็เกือบได้นอน รพ  เพราะไอจัดๆ จนนอนไม่ได้ พอไปหาหมอ X-ray ปอด ผมเห็นภาพ X-ray แล้วแอบเครียดในใจ เพราะดูออกว่าหลอดลมอักเสบ ที่รู้เพราะเห็นผลของตัวเองบ่อยเวลาป่วย แต่โชคดีที่ทุกคนสังเกตว่าเค้าไม่สบายแบบนี้บ่อย เลยไปหาหมอกินยารักษาอาการต่อเนื่องตั้งแต่เนิ่นๆ  ทำให้หลานไม่เป็นอะไรมากไปกว่า ไอเก่ง กลับมานี่การงาน....ผมเริ่มลงหน้างานตั้งแต่วันที่ 8 เพื่อเริ่มลงโปรเจคใหญ่มากอันนึงของ Q1  วันแรกก็ยังไม่ค่อยมีอะไรหนักหนา แต่เรื่องนี่เริ่มวันถัดไปนี่แหละครับ เพราะไอ่ทีมช่างของเราเองที่เข้ามาพร้อมผมนี่หมกเม็ด ลูกเล่นเยอะ แถมทำของชำรุดคามือที่หน้างาน ผมนี่ต้องยืนกุมกบาล แล้วมันก็พยายามสับขาหลอกแม้แต่กับพวกเดียวกัน ซึ่งผมอยากบอกมากว่า ไอ่ที่เมิงทำ กุก็ทำมาหมดแล้ว  ไม่เนียนไปเรียนมาใหม่ ก็ต้องเบรกงานเรียกมาทำความเข้าใจใหม่ แต่อาการผมนี่ยั๊วมาก แน่นอนว่าตอนเรียกมา ก็เรียกมาคุยแบบ...วิศวกร... ปกติผมใจเย็นมาก แต่ที่โมโหนี่เพราะ เหนื่อยแล้วครับ ผมยืนมาแล้ว 3 ชั่วโมง แล้วเพราะความชุย ผมต้องยืนอีก 2 ชั่วโมงกว่า รวมวันนั้น เกือบ 6 ชั่วโมง ข้าวก็ไม่ได้กิน แต่มันได้กิน ขณะที่มันกิน ผมกับทีมต้องประชุมแก้ปัญหาให้มัน.... วันที่สามกับไซต์เดิม  3-4 ชั่วโมงแรกหมดไปกับการเตรียมงานหน้าและเริ่มเฟส 2 ซึ่งชีวิตการงานก็โรยด้วยกลียกุหลาบ....แต่โรยหนามมาด้วย.... เพราะมันเล่นพวกผมอีกแล้ว แต่คราวนี้เอาความบรรลัยมาฝากดอกเบ้อเร้อ จนจากที่งานเราจะจบราวๆ 1 ทุ่ม ซึ่งนั้นก็หนักแล้วนะ เพราะเราจัดกันมา 3 วันติดแล้ว แต่คราวนี้มันเล่นซะผมต้องฉลองศรัทธาด้วยการบอกว่า "Overnight ครับ" ไม่ต้องกลับบ้านแม่งแล้วครับท่านทั้งหลาย เพราะต้องรอช่วงลงหน้างาน แล้วเริ่มกันใหม่ กว่าจะเสร็จ กว่าจะเทส ก็พอดีเกือบเช้า  ผมกับทีมสลับกันดู สลับกันนอน นอนได้รีบนอน พอตี 3 ครึ่ง ผมถอนกำลังกลับบ้านไปนอน เพราะเช้ามีงานต่อ กลับบ้านมาตี 4 นิด ๆ ผมนอนก่อนอาบน้ำอีก เพราะต้องทำเวลา โชคดีนัดแรกผมคือ 10.30 ประชุมออฟฟิศลูกค้าที่ กทม  นอนได้อีกหลายชั่วโมง แต่ผมก็ชัตดาวน์ไวครับ แป็บเดียวหลับเลย ตื่นมา 9 โมง โคตรง่วงเลยครับ  อาบน้ำแต่งตัวชิลๆ .... เกือบ 9.30 กะจะออกจากบ้าน แล้วไปนั่งกินอะไรซักหน่อยก่อนประชุม เผื่อยืดเยื้อ แต่ไอ่จังหวะที่กำลังจะออกจากบ้าน พี่สาวก็โทรมา เสียงรีบร้อง ถามว่าผมอยู่ไหน "อยู่บ้าน กำลังจะออก มีไรไหมอ่ะ" แต่ในใจคิดว่า รีบๆ พูดซักทีได้ไหม มันต้องมีอะไรแน่นอน สรุปได้ความว่า ขอให้ผมช่วยไปรับหลานจากโรงเรียนด่วนๆ  เพราะคุณครูโทรมาบอกว่า หลานมีไข้ 38  พ่อกับแม่ไม่อยู่ มีนัดตรวจสุขภาพ  ทั้ง 3 พี่สาวอยู่ที่ทำงาน ผมอยู่ใกล้ที่สุด ผมละรีบเลยครับ รีบขับรถไปรับหลานที่โรงเรียน ปกติขับไป 25 นาที วันนั้น 16 นาที ผมจอดหน้าประตูโรงเรียนแล้ว ผมเข้าไปรับหลานกลับมาบ้าน ระหว่างทางก็โทรหาลูกค้ากับพัท ว่าจะถึงช้าหน่อย เริ่มคุยไปได้เลย กลับถึงบ้านผมเรียกพี่เพ็ญมาช่วยกันจับหลานเช็ดตัว ส่วนแม่กับพ่อกำลังรีบกลับมาบ้านเพื่อดูแลหลาน เช็ดไปหลานก็ร้องไห้เสียงดัง  ไอ่ถังขยะบ้านผมก็เจ้ากรรม เป็นเซนเซอร์เปิดปิดอัตโนมัติเวลาเข้าใกล้ อยู่ๆ ก็ดันเปิด!!!! แบบที่ไม่มีใครไปใกล้มัน หลานหยุดร้องแล้วหันไปมองถังขยะแล้วหัวเราะ "Open and Shut, Open and Shut, Open and Shut" คือ ร้องเป็นเพลง พร้อมทำมือขำ ๆ แต่ผมกับพี่เพ็ญมองถังขยะแล้วหันมองหน้ากันอัตโนมัติ รอแค่ใครจะเปิดก่อน...ก่อนที่ผมจะหันไปบิดผ้าต่อ "แม่ซื้อนี่จะอยู่กับเราถึงกี่ขวบครับ?"  ผมถามไปบิดผ้าไป "9ขวบ 10 ขวบมั้งคะ" พี่เพ็ญทำแหยๆ ผมยิ้ม ๆ พอใจที่เปิดเรื่องได้สำเร็จ พร้อมกับพี่เพ็ญที่หันมาเช็ดตัวหลานต่อตามที่ผมบอก ก่อนจะพูดลอยๆ ว่า "รักน่ะเนอะแม่ ไม่ได้รังแกหรือทำให้เจ็บนะ แค่อยากให้หายป่วยจ้า" 555555555 ที่เราอยู่ในจุดที่คุยกับแม่ซื้อรู้เรื่องตั้งเมื่อไหร่ พอ 10.30 พ่อกับแม่กลับมารับช่วงต่อ  ผมนี่รีบสับแหลกไปหาลูกค้าทันที เวลานี้ไม่ได้คิดถึงใบสั่งใดๆ ปล่อยให้เป็นเรื่องของอนาคต จากนั้นก็ประชุมกับลูกค้าช่วงบ่ายต่ออีก 2 ราย จริงๆ วันนั้นลูกค้าขอดินเนอร์ต่อครับ แต่ผมเหนื่อยๆ จากงานเมื่อคืนกับไนท์ที่ผมให้พักไปเลย 1 วัน เลยขอตัวว่าไม่ไหว ขอกลับไปพักผ่อนดีกว่า แต่กลับบ้านคืนนั้น 5 ทุ่มได้เรื่องเลยครับ 55555 ผมหอบซะได้มานั่งยิ้มพ่นยาอยู่ที่ห้องฉุกเฉิน แต่เรียกว่า พ่นยาไปหลับไป เพราะง่วงจัดมาก พยาบาลถึงกับต้องสะกิดว่าเป้นอะไรเงียบเชียว ซึ่งตอบง่ายมาก... "ผมหลับหรอ"  แต่ผมก็หลับไปเลยจริงๆ พร้อมห่มผ้านอนรอดูอาการ แต่สุดท้ายก็มีคนสะกิดเรียก "ปริ๊นซ์ ปริ๊นซ์...." ผมสะดุ้งลืมตามา เห็นแฟนที่เป็นคนพามา รพ. "เราอยากนอนมากเลยพลอย"   "น้าปริ๊นซ์...." และเสียงนี่แหละนี่เล่นเอาผมตื่นเลย และสิ่งที่ผมเห็นคือ พี่สาวที่อุ้มหลานมายืนอยู่ พร้อมกับแม่ผม "อ้าว!" พี่สาวพยักหน้าให้ "ไข้ขึ้น 38.8 ไม่ลงเลย เลยต้องมา รพ." จังหวะเหมาะมาก "น้าหลาน  ณ โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง" สรุปผมน่ะได้กลับบ้าน  แต่หลานต้องนอนโรงพยาบาล พร้อมกับเสียงวิงวอนคุณหมอที่ห้องฉุกเฉิน "คุณหมอขา หนูจะกินน้ำเยอะๆ หนูจะกินยา หนูจะเช็ดตัว คุณหมอขาาาาา หนูไม่นอนโรงพยาบาลได้ไหม" หมอพยาบาลก็ขำ ๆ กันไป แต่สุดท้ายก็ต้องนอน รพ ให้ยา ให้น้ำเกลืออยู่ดี ส่วนผม....วันพรุ่งขึ้นก็สะโหลสะเหล่ไปทำงานต่อ ทั้งง่วง ทั้งไม่สู้จะสบาย พูดเยอะเหนื่อย เดินเยอะเหนื่อย ไอซะกินข้าวไม่ลง แล้วผมต้องร่อนตามไปหาลูกค้าซะทั่ว ลูกค้าบอก โอ้ ไอมาตีกอล์ฟ  ผมก็ต้อง โอเค งั้นไอไปเจอที่สนามกอล์ฟ! กว่าจะแล้ว กว่าจะได้กินข้าวล่อไป บ่าย 2 ครึ่ง VIP มาครับ ทั้งร้านมี 2 โต๊ะ เหนื่อยมากครับ เหนื่อยทั้งทำงาน เหนื่อยทั้งป่วย แถมดีได้อยู่ไม่กี่วัน เช้าวันนี้ผมทำหน้าจะอาการไม่เวิร์คอีกแล้ว แล้วหมอบอกว่า นอกจากให้หลีกเลี่ยงอากาศเย็น สิ่งที่แพ้ ออกกำลังกายเหนื่อยๆ แล้ว ให้หลีกเลี่ยงความเครียด และพักผ่อนให้มากๆ  ถามหน่อยครับ....ผมจะเอาอะไรที่ไหนมาพักก่อน.....   Create Date : 15 มกราคม 2567 17 comments Last Update : 15 มกราคม 2567 17:25:34 น. Counter : 922 Pageviews. Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณกะว่าก๋า, คุณtoor36, คุณนายแว่นขยันเที่ยว, คุณสองแผ่นดิน, คุณhaiku, คุณหอมกร, คุณฟ้าใสวันใหม่, คุณmultiple, คุณnonnoiGiwGiw, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณSweet_pills, คุณRain_sk, คุณโฮมสเตย์ริมน้ำ, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณมาช้ายังดีกว่าไม่มา, คุณThe Kop Civil

เหนื่อยแทนครับ 555   โดย: ไวน์กับสายน้ำ 15 มกราคม 2567 18:45:11 น.

ถ้าเป็นสนามแข่งรถ น้องปริ๊นซ์น่าจะแข่ง F 1 อยู่ 555 แต่ก็เป็นช่วงวัยที่ยังแข็งแรงและลุยได้ เหนื่อยยังไงก็คงจะพอไหวนะครับ เด็กๆยังไงก็ต้องป่วยแน่นอน พี่ก๋านึกถึงตอนลุกยังเด็ก แข็งแรงยังไงไปโรงเรียนก็ป่วยครับ บางอารมณ์ยังนึกว่าไปโรงเรียนหรือไปรับเชื้อโรคเนี่ย 555 ปีนี้คนกรุงและคนภาคกลางเจอปัญหา PM2.5 ก่อนใคร ทางเหนือยังไงก็ต้องเจอครับ เผาแน่ๆ เผาตอนเดือนไหนเท่านั้นเอง นี่มาดามก็เล็งจะซื้อเครื่องฟอกอากาศเพิ่มแล้ว   โดย: กะว่าก๋า 15 มกราคม 2567 19:49:05 น.

ตั้งหัวข้อได้กระแทกใจมากค่ะ สู้กันต่อไปค่ะ   โดย: สวยสุดซอย 15 มกราคม 2567 20:27:48 น.

การเงินสำคัญน้อ บางทีเราอาจเห็นเป็นเงินเล็กน้อย (ที่โดนหัก) แต่ถ้าโดนหลายๆ ครั้ง หรือบ่อยๆ มันก็เยอะ ที่สำคัญมันเป็นเงินที่ไม่ควรจะเสีย ปีนี้ตั้งแต่ต้นปีเสียเงินไปเยอะ กับเรื่องไม่ควรจะเสีย แต่มันจำเป็นต้องเสีย เพราะถ้าไม่เสียมันจะมีผลกระทบในอนาคตครับ เลยยอมๆ ถือว่าฟาดเคราะห์ไป พูดถึงงเงินผมรออยู่ว่าเมื่อไหร่จะหมดเดือนนี้ซะที รายจ่ายมันเยอะ เดือนหน้าผมมีค่าประกันที่ต้องจ่าย ตรุษจีนที่กำลังจะมา บอกได้เลยว่าเงินเก็บเดือนหน้าไม่เหลือแน่นอนครับ ดีไม่ดีชักเนื้อด้วย แต่น่าจะมีเรื่องดีๆ เกิดขึ้น ถ้าผมคาดการณ์ไม่ผิดอะนะ แต่อาจได้มาไม่ใช่ในรูปแบบของตัวเงิน หรืออาจเป็นในรูปแบบของตัวเอง ก็ต้องลุ้นเอาอีกที เรื่องงานของผมมันจ่อตั้งแต่ปีที่แล้วทะลุมาปีนี้แล้วครับ สิ้นเดือนนี้น่าจะหมดช่วง อเวจีถามหา แล้วก็ชิลได้พักนึง ช่วงนั้นน่าจะเขียนบล็อกตุนไว้ก่อนได้เยอะ กีฬาสีเด็กๆ ก็ขำๆ ล่ะครับไม่ได้จริงจังอะไรมาก ไปดูความน่ารักของหลาน ไปเก็บภาพพวกเขาแบบนั้นมากกว่า เด็กยังเล็กยังไงก็ต้องระวังเรื่องสุขภาพให้มากๆ นะครับ หลานป่วยก็ต้องดูแลล่ะ พูดถึงการระเบิดอารมณ์ ผมพึ่งระเบิดอารมณ์กับแก๊งคอลเซ็นเตอร์เองครับ พอรู้ตัวว่าเป็นแก๊งคอลเซ็นเตอร์แน่ๆ ผมวางสายเลย ไม่งั้นคงเดือดกว่านี้ กว่าจะสงบได้ใช้เวลาเป็นชั่วโมง ปีนี้เอาจริงๆ ผมยังจัดระเบียบชีวิตได้ไม่เต็มที่เลยครับ ยังดูมั่วๆ อยู่เลย ผมอยากพักผ่อนให้ได้มากกว่านี้ แน่นอนว่าอยากออกกำลังกายมากกว่านี้ ต้องหาทางจัดตารางเวลาให้เสร็จโดยเร็วซะแล้ว ผมคิดอยู่เหใอนกันนะว่าในโลกยุคปัจจุบันนี้ที่เรากำลังหายใจอยู่นี้ เราทำงานหนักกันเกินไปไหม ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเราก็ต้องสู้กันต่อไปครับ จากบล็อก ผมยังไม่ได้ดูแบบ Live action เลยครับ ไม่มีเวลาดูน่ะ คนเก่งฟ้าประทาน สมัยก่อนมันมีหลายชื่อมากครับ คนเก่งฟ้าประทาน คนเก่งทะลุโลก ผีไม่ใช่ผี แต่ละชื่อล้วนบ่งบอกที่มาและอะไรหลายๆ อย่างของคนที่พูดชื่อออกมาได้เลย ไม่เชื่อไปถามคุณชีริว หรือทุเรียนกวนฯ ได้เลย   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 15 มกราคม 2567 20:58:16 น.

ขอให้คุณปริ๊นซ์และหลานสุขภาพแข็งแรงตลอดปีครับ ผมไม่ได้กู้อะไรเลยช่วงนี้ มีแต่ญาติๆมาขอยืมเงิน ยืมแบบไม่มีดอก หลายปีงวดก่อนก็ยังไม่ได้คืน ยืมใหม่อีก บางคนต้องพูดว่า ไม่ต้องขอยืมหรอก ขอเลย ก็ขอจริงๆ 55 หมอลักษณ์หมออะไรทำนาย ผมไม่ได้อ่านครับ   โดย: สองแผ่นดิน 15 มกราคม 2567 22:56:42 น.

อรุณสวัสดิ์ครับน้องปริ๊นซ์   โดย: กะว่าก๋า 16 มกราคม 2567 5:18:18 น.

อ่านที่เล่านี่ก็เหนื่อยแทนแล้วปริ้น ถามจริงๆ ชีวิตนี้เคยมีเวลาเป็นของตัวเองมั๊ย   โดย: หอมกร 16 มกราคม 2567 7:39:58 น.

"ถามหน่อยครับ....ผมจะเอาอะไรที่ไหนมาพักก่อน....." ถ้าใช้ชีวิตแบบนี้ lifestyle แบบนี้ ... ทุกอย่างก็จะวนลูปแบบนี้ค่ะ งานที่ทำดูไม่ตอบโจทย์กับสุขภาพที่เป็นอยู่เลยนะคะ ช่วงนี้ฝุ่นเยอะ คนเป็นภูมิแพ้น่าจะใช้ชีวิตยาก ถ้ายังไงลองดู "ระบบบ้านปลอดฝุ่น" ดูไหมคะ เผื่อช่วยได้ https://www.dustfreehouses.com/   โดย: ฟ้าใสวันใหม่ 16 มกราคม 2567 9:59:10 น.

สุขสันต์วันเกิดจร้าาาาา เดี๋ยวววว วันไหนนะ จำไม่ได้แล้ว 555+ อ่านจบแล้วนะ เดวมาเม้นอีกที   โดย: nonnoiGiwGiw 16 มกราคม 2567 17:22:35 น.

โอ้ ไข้เลือดออกนี่ อันตรายมาก โชคดีที่ยังรักษาได้ทันนะครับ เดี๋ยวนี้ เวลาอยู่บ้านนี่ อ.เต๊ะ ทำสงครามกับยุงเต็มรูปแบบเลยทีเดียวเชียวครับ ถ้าเห็น ยุงบิน เอ้อระเหย ลอยชายมานี่ จะรีบปิดประตูหน้าต่าง ฉีดยาตัดกำลังมันทันที ซักพักพอยุง สโหล่สเหล่ งัวเงีย แต่เราจะไม่ปล่อยให้มันตายเอง อ.เต๊ะ ขาโหดจะถือไม้ตียุง เข้ามาไล่บี้ ไล่เก็บทีละตัว เพราะ ว่างทั้งวัน เย้ย 555 ส่วนเรื่องโบนัส ที่โดนหักนี่ อย่าไปเสียดายครับ ถ้าร่างกายเราแข็งแรง ขยันๆเดี๋ยวก็หาสตางค์ได้อีกเยอะแยะนะครับ แล้วก็ ที่หลานไปแข่งวิ่งเป็นทีมนี่ แล้วเพื่อนๆหลาน ไม่ยอมวิ่ง ทำทีมแพ้นี่ ขอชื่อ เด็กทุกคนในทีม ให้ อ.เต๊ะ หน่อย เรื่องแบบนี้ปล่อยเอาไว้ไม่ได้ โตไปจะติดนิสัย เดี๋ยวอ.เต๊ะ เคลียร์ให้เอง อิอิ น้องปริ๊นซ์ ร้อง จ๊ากกก ไอ้บร้า นี่มันเด็กอนุบาล โว้ยย เอ็งนี่มันเก่งแต่กับ เด็ก หมา แล้วก็ คนชรานั่งwheel chair ซะจริงๆ 555 ส่วนปัญหาเรื่องงานนี่ เรื่องบางเรื่อง เราคิดว่าอธิบายไปแล้ว ช่างเค้าจะ เข้าใจ นี่ อย่าไปเขื่อมากนะครับ อย่างงาน อ.เต๊ะ นี่ พวก แปลน รูปด้าน รูปตัด เขียนเข้าไปเหอะ ช่างมันไม่ดูเล้ยยย บางทีถึงกับต้องเขียน shop drawing เขียน detail 1:1 เขียนรูป isoมั่ง บางทีต้องจับมือช่างทำก็มี(ช่างสาวๆ) เย้ย 555 แต่จริงๆนี่ ถ้าได้ทีมช่างเก่งๆ เราก็เหนื่อยน้อยหน่อยนะครับ อันนี้ แล้วแต่บุญวาสนา 555 ส่วนเรื่องอาการเจ็บป่วยนี่ ต้องพยายามทำการบ้าน เอ๊ย ออกกำลังให้สม่ำเสมอครับ แต่เรื่องเครียดนี่ ไม่รู้จะช่วยไง ของ อ.เต๊ะ ใช้วิธีเล่นกับหมากับแมว แต่ไม่เล่นกับเด็กๆ หนูๆน้องๆนะครับ มันเปลืองตัง เย้ย 555   โดย: multiple 16 มกราคม 2567 17:29:54 น.

ถามหน่อยครับ....ผมจะเอาอะไรที่ไหนมาพักก่อน..... การเข้ามาอ่านและเขียนบล็อก ได้พูดคุยกับเพื่อนๆก็น่าจะถือว่าเป็นการพักผ่อนอย่างนึงนะคะ ส่วนโจทย์ตะพาบนี่ ขอแอบอ่านดูก่อน สัก 2-3โจทย์ แล้วค่อยมาส่งการบ้านนะคะ   โดย: แค่คนธรรมดาไม่พิเศษ (สมาชิกหมายเลข 7915129 ) 16 มกราคม 2567 20:14:55 น.

ก่อนอื่นขอแสดงความยินดีด้วยนะครับ การงานดี การเงินดี รับวันเกิด นับว่าโชคหลายชั้น   โดย: Rain_sk 17 มกราคม 2567 2:11:59 น.

สวัสดี จ้ะ น้องปริ๊นซ์ ขอบใจจ้ะ ที่ไปเม้นท์บล็อก เที่ยวเลห์ ครูก็ว่า สุขภาพของเธอ แพ้หลายอย่าง ในที่สูง อากาศน้อย คนที่ว่าแข็งแรง ถ้าแพ้ขึ้นมาก็ อาการหนักเหมือนกัน เพื่อนครูที่ไปก็ป่วยไปสองคน ต้องหาหมอ โดนฉีดยาและให้อ๊อกซิเจนเพิ่มในเลือด นอนให้อ๊อกซิเจน 2 ช.ม. อีกเรื่อง คือ ส้วม ครูว่าแย่กว่าของจีนอีก นะ ห้าห้า ถ้าครูไม่ปวด จนทนไม่ไหว ครูไม่ยอมเข้า อิอิ เพื่อนที่บอกว่า ปริ๊นซ์อย่าไปเลย ก็น่าจะถูกต้องของเขาจ้ะเรื่องอาหารก็ลำบากกินไม่ค่อยได้เหมือนกัน ยิ่งเธอกินยากด้วย ลำบากแน่ อิอิ บล็อกนี้เล่าถึง ความเจ็บป่วยแต่ต้นปีเลย เฮ้อ ! หลานน่ะ โอเค ยังเล็ก ภูมิต้านทานมีน้อย ไปโรงเรียนก็ติดโรคได้ง่าย แต่ สำหรับเธอ ครูว่า สาเหตุใหญ่ มาจากการพักผ่อนไม่เต็มที่เป็น สาเหตุใหญ่นะ สาเหตุรองลงมา คือ ภูมิแพ้ ซึ่งเป็นโรคที่แก้ไขยาก แต่เป็นมากน้อย ก็ขึ้นอยู่กับความแข็งแรงของร่างกาย ครูว่า เธอ คงต้องหาวิธีที่จะรักษาความแข็งแรงของร่างกายก่อน ออกกำลังกาย กินอาหารที่เป็นประโยชน์เสริมให้ร่างกายแข็งแรง ลดเหล้า ของ มึนเมาทั้งหลาย พักผ่อนให้มาก คิดว่า น่าจะแก้ไขได้นะ เรื่องเงิน อย่าคิดเสียดาย โอที โบนัส ได้แล้ว ไม่คุ้มเสียนะ ครูก็แนะนำได้เท่านี้จ้ะ เรื่องสุขภาพ ต้องแก้ไขตัวเราเอง คนอื่นก็ ได้แนะนำแนวทางเท่านั้น คนปฏิบัติ คือ ตัวเรา จ้ะ โหวดหมวด บันทึก ฯ   โดย: อาจารย์สุวิมล 17 มกราคม 2567 20:02:03 น.

สวัสดีครับคุณปริ๊นซ์ แบบนี้คุณปริ๊นซ์ต้อง 1 วันมี 36 ชม. แล้วล่ะ ^^ ไม่ค่อยมีเวลาได้พักนิ่งๆ เลย ขอให้สุขภาพแข็งแรงทั้งน้าหลานนะครับ นี่เดาว่าบ้านคุณปริ๊นซ์ต้องมากมายด้วยนวัตกรรมต่างๆ ถังขยะมาแล้ว 1 หลานคุณปริ๊นซ์เคยเล่นเป็นแอเรียล ราพันเซล ไรงี้มั่งไหมครับ อิอิ   โดย: มาช้ายังดีกว่าไม่มา 17 มกราคม 2567 21:45:24 น.

วันนี้มีเวลาเลยได้เข้ามาอ่านครับ อ้าว..ไงว่าโชคดี...ที่ไหน..งานลูกน้องทำพัง ต้องมานั่งแก้ถึงเช้า แถมป่วยเข้าโรงบาลแข่งกับหลาน . . งั้นขอให้หายป่วยไวๆทั้งสอองคนนะครับ   โดย: Rain_sk 18 มกราคม 2567 8:10:27 น.

ใช่ครับเหล่าซือแปลว่าอาจารย์หรือครูนี่เอง ว้าว...คุณพ่อน้องปริ๊นซ์ชอบเซ็นด้วยเหรอครับ ในบ้านเราคนอ่านเซ็นไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ แต่มีหนังสือพิมพ์ออกมาเยอะพอสมควร พี่ก๋าก็ตามอ่านมาเรื่อยๆ ถ้าตามร้านหนังสือ ส่วนใหญ่จะขายนิทานเซ็นเยอะที่สุด เพราะน่าจะอ่านง่าย เป็นธรรมะแบบประยุกต์ที่ปรับใช้กับชีวิตประจำวันได้ง่ายครับ ดีแล้วล่ะครับ ได้พักบ้าง อากาศแย่นี่ทำให้เหนื่อยง่ายไม่สบายตัวเลย ช่วงที่เชียงใหม่ควันฝุ่นเยอะๆ ก็รู้สึกเลยครับว่าแสบหูแสบตา ใช้ชีวิตยากมากๆ ปีนี้เหมือนควันจะมาช้าหน่อย ไม่ค่อยมีใครเผา แต่ก็ไม่ประมาทครับ เพราะพอเข้าสู่ช่วงฤดูเผา พี่ๆลุงป้าน้าอาเขาก็เผากันจริงจังมากครับ 555   โดย: กะว่าก๋า 18 มกราคม 2567 11:01:10 น.

สวัสดีครับน้องปริ๊นซ์ ช่วงนี้ฝุ่น pm.เยอะจริง ๆ รักษาสุขภาพด้วยครับน้อง พี่นี่งดออกกำลังกายเลย เคยออกไปวิ่งแล้วระคายคอ ขี้มูกเต็มเลย พี่ว่าน้องปริ๊นซ์ทำงานหนักเลยนะ แล้วน้องปริ๊นซ์เป็นคนชอบช่วยเหลือคนอื่น ใครวานอะไรก็ช่วยหมด บางทีเป็นเราที่เหนื่อยแทนนะครับ   โดย: The Kop Civil 18 มกราคม 2567 11:03:05 น.