อ่านไปจนครบ
แผนกนี้ซิ่งทุกคนเลยครับ 555

น่ากลัวนะครับ
พี่ก๋าเลิกขับรถมานานแล้ว
แต่เวลานั่งรถ
จะรู้สึกเร็วมาก
ว่าใครขับรถยังไง

ถ้าซิ่งมาก ปาดซ้ายปาดขวา
จะไม่ค่อยอยากนั่งด้วยครับ 555

คนขับรถที่ร้านพี่ก๋า
ใจเย็นมาก จอดชลอให้รถในซอยออกมาทุกครั้ง
แต่พอพี่แกเมา ก็เละครับ
ชนหลายรอบมาก 555

โกรธกันเป็นอาทิตย์นี่
อึดอัดนะครับ
พี่ก๋างอนกันวันเดียวก็เบื่อแล้วครับ
ต้องรีบง้อ 555

ตอนแต่งงานเคยมีข้อตกลงกันด้วยซ้ำ
ว่าห้ามงอนแบบไม่พูดกันเกินหนึ่งคืน
อยู่มา 10 กว่าปีงอนกันน้อยมาก
แล้วก็พูดคุยกันได้ทุกครั้งครับ

พี่ก็เป็นคนขับรถเรื่อยๆ ขับมอไซค์ก็จะเกรียนๆนิดๆ
แต่เป็นบางอารมณ์ ส่วนใหญ่ก็จะขับเรื่อยๆ
เวลาเจอมอไซค์ขับเร็วๆ จะเกร็งมาก กลัวมันล้มแล้วกระเด็นมาชนเรา
เราก็จะปล่อยให้เขาไปก่อน เมิงไม่กัวตายแต่กรูกลัว 555+

ส่วนขับรถยนต์ ถ้าคุยกับคนข้างๆ อยู่จะขับช้ามาก
แต่ถ้าขับคนเดียวจะเร็วตอนไม่มีรถ
เวลากลับบ้าน ตจว. ก็มีขับเลื้อยบ้างบางโอกาส
แต่ไปๆ มาๆ เลื้อยไปเลื้อยมาก็เหมือนไม่ได้เร็วขึ้น
อย่างตอนที่กลับไปงานศพล่าสุด
กลายเป็นว่า เลนขวาสุดคือ ขับรถอืดสุด ซอมบี้สุด
อยากเร็วต้องไปอยู่เลนซ้าย แต่เลนซ้ายมันถนนไม่ดี
เพราะงั้นก็จะสลับเลนไปๆมาๆ

ปล. พี่เค้าใช้คำว่าโผงผางนี่ถือว่าเห็นแก่หน้าแกรแล้วนะ
55555+

สวัสดีค่ะน้องปริ๊นซ์ พี่กิ่งเป็นคนขี้กลัวค่ะแต่ไม่รู้ว่าขับรถมาได้ยังไงตั้ง 10 กว่าปี 555
แต่พี่กิ่งจะขับรถประมาณ 80-100 ไม่เคยเกินนี้เลยค่ะแต่พี่จะขับเลนส์ซ้ายตลอดนอกจากตามหลังสิบล้อพี่กิ่งกลัวต้องรียแซงขวานำหน้าสิบล้อให้ได้ก่อนสิบล้อนี่ไม่เอากลัวที่สุดเคยโเนสิบล้อแกล้งขับปัดไปปัดมาจนพี่กิ่งต้องชะลอแล้วออกทางแยกหนีไปเลยสงสัยสิบล้อจะเมายาค่ะ

อ่านเรื่องราวของน้องแล้วเห็นด้วยจริงๆบางคนเรียบร้อยพอขับรถแล้วกบายเป็นคนละคนเลยค่ะ

สวัสดี จ้ะ น้อง ปริ๊นซ์

เพิ่งกลับจากไปกินข้าวกับเพื่อนที่ไปเที่ยวอเมริกาใต้ด้วยกัน ไป
อุดหนุนร้าน VP ร้านอาหารลูกศิษย์ จ้ะ ได้ลด % จ้ะ อิอิ

มาอ่านบล็อกนี้ของเธอแล้ว อ่านไปลุ้นไป บุคลิกกับพฤติกรรม
ในเวลาขับรถก็ต่างกันเยอะเนาะ แต่ละคนที่เธอบรรยายมา ซิ่งกันเป็น
ส่วนใหญ่ เวลานั่งรถกับเพื่อน ๆ เธอแต่ละคน คนนั่ง คงต้องตั้งสติ
และสวดมนต์ นโมตัสสะ ไปเป็นร้อย ๆ จบมั้ง ห้าห้า ครูว่า การขับ
รถเช่นนี้ ไม่ดีหรอกจ้ะ เตือนกันบ้างก็ดี เขาแซงนิดแซงหน่อย ก็
ปล่อยเขาไปเถอะ ไม่ต้องไปไล่บี้เขาเอาคืน คนสมัยนี้ ยิ่งใจร้อน
มากอยู่ด้วย เหมือนข่าวที่ปรากฏในโทรทัศน์เป็นประจำ ไม่ได้เกิด
ประโยชน์อะไร แถมทำให้คนอื่นเดือดร้อนไปด้วย จ้ะ

โหวดหมวด บันทึกประสบการณ์ชีวิต

ขอบใจมากที่ห่วงใยสุขภาพครู จ้ะ อากาศเปลี่ยนแปลงก็มีผล
ต่อครูเหมือนกันนะ เช้า ๆ มักจะมีน้ำมูกไหลเหมือนกัน แต่พอ
สาย ๆ ก็ปรกติ จ้ะ ว่าแต่เธอก็ต้องรักษาสุขภาพตนเองให้มาก ๆ
เพราะเธอเป็นภูมิแพ้ พักผ่อนเยอะ ๆ งดดื่มเหล้าได้ก็ดี นะจ๊ะ งาน
ช่วงนี้ก็หนักด้วย ต้องถนอมสุขภาพตัวเองให้ดี เรื่องบ้าน ก็ปล่อย ๆ
เสียบ้าง ค่อยเป็นค่อยไป ก็ได้ ไม่ต้องเก็บมาคิดมาก เนาะ

ขอบคุณที่แวะไปเยือนบล็อกนะคะ
ณ มนขับรถไม่เป็นค่ะ ไม่รู้เหมือนกันว่าถ้าขับเป็นจะมีนิสัยหลงพวงมาลัยยังไงบ้าง

สวัสดีมีสุขค่ะ

แต่ละคนก็แต่ละสไตล์นะคะ
ดูจากภายนอกก็ไม่รู้ จนกว่าจะได้นั่งไปคันเดียวกัน
เคยนั่งรถที่คนขับ กระทืบเบรคตลอดมั๊ยคะ
หรือแซงซ้อนคันเกือบทุกครั้ง เพราะไม่ดูหลัง
ไม่ใช่คนที่บ้านนะคะ กับคนอื่น
คนที่บ้าน ขับแล้วเจอซองกฐินซองผ้าป่าส่งมาถึงบ้านตลอดๆค่ะ
แต่นั่งคู่ด้วยแล้ว ชัวร์ว่าปลอดภัยแน่ แต่เสียตังก์ให้หลวงบ่อย

โอ้หลากหลาย บางทีนิสัยก็ดูจากหน้าตา บุคลิกคนขับไม่ได้เลยนะครับนี่

เรื่องการขับรถนี่ อ.เต๊ะ ว่าขึ้นอยู่กับนิสัยคน และ ขึ้นกับรถด้วยนะครับ
ถ้าซื้อรถสปอร์ตมา จะมาขับแบบ เต่างอย มันก็ไม่ใช่นะครับ555

แต่บางทีดูที่รถอย่างเดียวก้ไม่ได้ เพื่อน อ.เต๊ะ คนนึง ขับโฟล์คเต่า
สีหวาน หน้านิ่งๆหัวเราะเบาๆ แต่เบาะหลังมีไม้เบสบอล แบบว่า พร้อมบวกตลอด
แถมเวลามาบ้าน อ.เต๊ะ ชอบมาขอดูปืน แบบว่า อยากจะขอถอดประกอบ แยกชิ้นกันเลยเชียว เห็นแบบนี้เดาว่าในรถมัน น่าจะมีกระบอกเล็กๆ ซุกอยู่ แน่นอน
ขับๆอยู่ เห็นโฟล์คเต่าน่ารักๆ แล้วใครมาวอแวด้วย นี่ถือว่าซวยจริงๆเลยเชียว555

ส่วนอ.เต๊ะนี่ นิสัยตอนขับรถ ขึ้นอยู่กับว่าใครนั่งไปด้วย
ถ้าพ่อแม่พี่น้องไป ก็ขับแสนจะสุภาพ แทบจะหมอบกราบหน้าพวงมาลัย555

แต่ถ้า ขับคนเดียว ก้แล้วแต่ความรีบ บางทีเจอรถนิสัยไม่ดี
ก็ด่าคันนู้นคันนี้มั่ง กล้วย อ้อยมาหมด555

แต่ในรถมันปิดกระจกไงไม่กล้าเปิด กลัวมันได้ยิน เลยเหมือนด่าตัวเองซะงั้น555

แล้วบางสถานการณ์ ไปกับสาวๆนี่จะขับช้ามาก เพราะมือไม่ว่าง อิอิ
คือต้อง ช่วยน้องเค้าถือถุงขนมมั่ง เช็ดปากกันมั่ง ขบติ่งหูมั่ง เย้ย ไม่น่าใช่แล้ว555

แล้วช่วงโควิดระบาดหนักๆ wfh กันนี่ ถนนโล่งชอบมาก
แต่เดี๋ยวนี้ คนออกเที่ยวกัน ไม่กลัวโควิด เบื่อรถติดมาก เลยไม่ไปไหน
เจ้าถุงเงิน ถุงทองของ อ.เต๊ะ จอดสงบนิ่ง หยากไย่เกาะ เต็มเลยเชียวครับ 555

หมี่กรอบหาทานยากจริงๆครับ


พี่ชอบหมี่กรอบรสชาติบ้านๆ ที่หากินได้ตอนงานบุญใหญ่ๆตามบ้านนอกครับ หมี่กรอบแบบชาววังไม่ค่อยถูกปาก หรือว่า "หัวไม่ถึง" ก็ไม่รู้ อิอิอิ

พี่มาจากครอบครัวคนมอญ ที่ทำหมี่กรอบเป็นกันแทบทุกคน เพราะคนมอญปากเกร็ดจะทำหมี่กรอบเวลามีงานบุญใหญ่ๆแทบทุกบ้าน


เคยไปทานร้านอาหารมอญแถวๆปทุม เป็นร้านริมน้ำร้านนึง สั่งหมี่กรอบมาทาน ... รสชาติและหน้าตาเหมือนหมี่กรอบที่แกะออกมาจากกล่องเลยครับ ฮ่าๆๆๆๆ

ดูอย่างดาราหน้าหวาน
แสนสุภาพเรียบร้อย
แอฟ ทักษอร ซิคะ
หวานๆนิ่มๆแต่รถ พอร์ช ซิ่ง

รู้หร้าไม่รู้ใจ
อย่าเชื่อในสิ่งที่เห็น

อ่านไปอ่านมา ทำไมรู้สึกเหมือนบล็อกขายคนที่ทำงานปริ้นนะ

พี่ก๋าอยู่เชียงใหม่เป็นส่วนใหญ่
เวลาลงกรุงเทพแล้วนั่งรถ
รู้สึกเหมือนอยู่ในเกมแข่งรถครับ 555

ไม่ชินเลยนะ
เวลามีรถคันหลังมาขับจี้ๆๆๆ
แล้วก็ปาดแซง

หรือเวลารอยูเทิร์นก็ต้องใจกล้าๆ
หักออกไปครึ่งนึง ไม่งั้นรถทางตรงก็ไม่ยอมจอดให้ซะที
ยอมรับว่านั่งยังลุ้นเลยครับ 5555

สวัสดีครับ

อ๊าาา ตามบล็อกคุณปริ๊นซ์ไม่ทัน ^^ เผลอแป๊บเดียวบล็อกวันก่อนซิ่งไปแล้วววว

ประโยคที่ว่า " คนเราเมื่ออยู่หลังพวงมาลัย
บุคลิกของเราจะไม่เหมือนเดิม"
ตุ๊กตาหน้ารถจะได้รับสัมผัสนั้นก่อนเสมอครับ ^^ เช่นคนขับด่าคันหน้าที่มาปาดไรงี้ อิอิ

นอกรถเป็นพระ(เอก) พอขับรถเป็นมาร(ตัวร้าย)
ถ้าคุณขับ 80-90 ได้(ถนนปกติ)สม่ำเสมอ ไม่ขับเลนขวาสุด
เมื่อนั้น จิตใจคุณจะเป็นผู้ให้ทางเสมอ

บ้านเราคนขับรถที่เป็นมาร ถ้ามีปืนอันตรายมากครับ ถ้ามีเรื่องขึ้นมา จะกลายเป็นแบบลุงวิศวะ

ผมดูหนังญี่ปุ่นเรื่องหนึ่งชอบมากครับ คนตาบอดที่มีสุนัขจูงเดินนำหน้า
สุนัขตัวนี้เดินอยู่ขอบเส้นถนน(ในเลนซ้ายสุด) รถเลนซ้ายไม่แซงสักคันเลยครับ เส้นกึ่งเลนกลางเป็นเส้นทึบสีขาว

อรุณสวัสดิ์ครับน้องปริ๊นซ์

เพื่อนร่วมงานคุณปริ๊นซ์ น่าดูจริงเลยเหยียบ 200 อ๋อย..
555 เจี๋ยว

ดู ๆ แล้วแต่ละคน มีสติที่มั่นคง แน่นอนมั่นใจ ไม่น่ากลัวเท่าใด
ผมเคยนั่ง เพื่อนคนหนึ่งขับดี ๆ นึกจะเบรคก็เบรคเฉยเลย เอ้า
เลี้ยวซ้า่ยได้ครึ่งเดียวเปลี่ยนใจเลี้ยวกลับอีกข้าง

มิน่ารถมีแต่รอยบุบด้านหลังเยอะมาก ๆ นั่งด้วย 2 ครั้งไม่เอาแล้ว

แต่ถ้าได้นั่งรถขาว ๆ ข้างบนบ้างก็ดี 555

"รู้สึกไหมว่าคนเราเมื่ออยู่หลังพวงมาลัย
บุคลิกของเราจะไม่เหมือนเดิม"

มันคือตัวตนที่แท้จริงหรือเปล่า หรือเป็นพวกสองบุคลิก
บางคนด่าเป็นไฟเลย ใครปาดหน้าไปได้

สวัสดีครับน้องปริ๊นซ์
มาแปะโหวตไว้เมื่อคืน วันนี้มาเม็นต์ละ 555
อ่านหมดทุกคนหลากหลายบุคลิกมากเลยครับ
เห็นด้วยเลยครับ พี่เคยนั่งกับเพื่อนบางคนเรียบร้อยมาก แต่ขับรถนี่ซิ่งมาก แต่บางคนดูแบด แต่ขับรถเรียบร้อย 555
ครั้งนึง เคยนั่งไปกับเพื่อนผูู้หญิง ดูเรียบร้อยแต่ขับรถนี่ยังกับ The Fast เลย
ส่วนพี่สายปั่น ปั่นช้าเร็วตามกำลังตัวเอง 555

สวัสดี จ้ะ น้องปริ๊นซ์

ขอบใจจ้ะ ที่แวะไปเม้นท์และให้กำลังใจที่บล็อกครู จ้ะ
ใช่จ้ะ ความรู้สึกของคนเป็นครู เมื่อได้เห็นความเจริญก้าวหน้า
และประสบความสำเร็จในชีวิตของลูกศิษย์ มันปลื้มใจ ที่ได้เห็นเมล็ด
พันธุ์ที่เราหว่านเอาไว้ เจริญงอกงาม นั่นเอง จ้ะ

หอยจ๊อร้านเขาอร่อย จ้ะ เนื้อปูก็เยอะพอควร มีโอกาสก็แวะ
ไปอุดหนุนร้านลูกศิษย์ครูได้ นะจ๊ะ

ดีแล้ว ที่ไม่ดื่มเหล้ายาปลาปิ้ง แฟนบอกไว้ เสียงเข้ม
เพราะเขารักและเป็นห่วงนะจ๊ะ อิอิ เชื่อฟังไม่เสียหาย จ้ะ ห้าห้า
ครูจะเดินทางไปเที่ยวเชียงรายวันที่ 28 นี้ กลับมาอีกที
ก็วันที่ 1 จ้ะ ขึ้นบล็อกใหม่ อย่าลืมมาชวนครูไปอ่าน นะจ๊ะ

สันดานคนออกตอนขับรถจริงๆ ครับ

ผมเป็นพวกยอมๆแ-่ง มันคงจะรีบไปเกิดใหม่เลยปาดเรา มันอยากจะแซงก็ปล่อยมันให้มันแซง หลีกทางให้มันด้วย ดังนั้นใครมาท้าแข่งผมอย่าได้หวังเลย

แวะมาเยี่ยมค่ะ
อ่านไม่ได้มาก สายตาไม่อำนวย

เรียกว่าพอจับพวงมาลัยก็แสดงสันดานดิบออกมากันเต็มที่เลย เหมือนตอนเมาใช่ป่ะคับ?
เหยียบ 150 ก้เหวอแล้วครับ 200 นี่คงปลิวติดเบาะหลังแบบไม่ทันได้เสียว
ถนนเมืองไทยปลอดภัยกว่าเยอะเลยเนอะ ไปไหนรถก็ติด เหยียบยังไงก็ไม่ถึง 200 ครับ
เมื่อวานว่าจะไปลำตะคลอง เจอติดยาว กูเกิ้ลลคำนวณให้กว่าจะไปแล้วกลับถึงบ้านคงทุ่มกว่าๆ ผมนี้หันรถกลับเลยจ้า
คนที่ทำงานดูแล้วไนท์ bad boy จะเป็นเด็กดีกว่าเพื่อน
แล้วปริ๊นซ์นี่ตีนผีมั้ยคับ? เผื่อฝากท่านรัฐมนตรีนั่งรถไปด้วยสัก 2-3 คน
อ่านดูแล้วก็ตีนผีพอตัว แต่ผมวางใจเอาท่านรัฐมนตรีขึ้นรถย้งไปละกันครับ

ใช่เลยค่ะ 555 สังเกตุจากคนรอบข้าง

สวัสดีครับคุณปริ๊นซ์

ขอบคุณสำหรับกำลังใจครับ

จำได้ว่าตอนเด็ก มีครั้งนึง ดูรายการผี แล้วก็กลัวแบบต้องให้พี่มายืนเฝ้าหน้าห้องน้ำ 55 โดนด่าตามระเบียบ ^^
เอ๊อะ แล้วก็ไม่หยุดดูอีก แต่เดี๋ยวนี้แทบไม่ได้ดูแล้วครับ

ชัตเตอร์นี่ซื้อวีซีดีมาดูที่บ้านด้วย ปิดไฟมืดแบบซีนโรงหนังด้วยนะ 55 แต่ก็กลัวมาก

ผมก็ว่าเส้นทางในพีระมิดต้องมีทางลับแน่ๆ ครับ คนคิดค้นและวางแผนยุคนั้นเก่งจริงๆ นะครับ

พอเขียนถึงตุ๊กตาหน้ารถ เพลงลุลามักแว้วมา..