เป็นหนุ่มที่อายุน้อย แต่ประสบการณ์เยอะจริงๆ ปริ้น
วันนี้แวะมาลงชื่ออ่านก่อนนะ

เรื่องที่ปริ้นบอกที่บล็อก มันเป็นซีรีย์
หรือภาพยนตร์ชุด ไม่ใช่หนังแบบที่แนะนำนะ 555

มิตรภาพไม่เกี่ยวกับอายุ ... เป็นความสวยงามของมิตรภาพนะคะ
ก็อย่างที่บอกว่า "ศีลเสมอกัน" ต่างหากที่ทำให้คบกันได้

พูดถึงแมวเดินไต่กำแพงรั้วบ้าน ทำให้นึกถึงแมวแถวบ้าน (เก่า)
ไม่รู้เดินอิท่าไหน โดนเหล็กแหลมรั้วเสียบคารั้วเลย หวาดเสียวมาก
แต่แมวไม่เป็นอะไรนะคะ สุดยอดแมวจริง ๆ

อ่านเพลิเลยครับผม😂😂

เพื่อนสนิท เพื่อนดี ต่างวัย วัยเดียวกัน ต้องถนอมน้ำใจไมตรีซึ่งกันและกันไว้

มันก็พูดยากล่ะครับ ถ้าพูดตามสมัยนิยมก็ต้องบอกว่า เคมีเข้ากันก็ไปกันได้ เคมีไม่ลงตัวก็มีแต่เละ เข้ากันได้ถือเป็นเรื่องดีครับ

คือ เหมือนฝรั่งอ๊ะ
เพื่อนนี่ไม่ดูอายุ
แค่ มันจูนตรงกัน
แชร์กัน..มันมีเส้นบางๆขวางอยู่
ระหว่างมิตรภาพ
อยู่ที่ใจเรา..


สมัยพี่อ้อย้ายกลับจากทำงาน ตจว.
สอบได้ที่ 1 แต่คนได้ที่ 2 ถูกเรียกบรรจุก่อน
เขาบอกเพื่อความเหมาะสม คือเธอเป็นทอม
ตามนายไป ตจว.สะดวก
(ตูงงมาก..)คือมาทำงานเลขาฯค่ะ
เข้าใจอยู่ว่า..นายต้องเลือกเลขาฯเอง
บ่นนอกเรื่อง..
3-4 เดือน ต่อมาก็ได้ย้ายเข้ามา
พี่อ้อเข้ามาทำงานมีนายเป็นผู้ชาย 5 คน

(แต่เรามีทีมเลขาที่เป็นธุรการ/ การเงิน/และ พขร 2 คน และ จนท.พิมพ์ดีด)
ที่ช่วยงาน 2 เลขา/นาย 10 คน อีกที

(ถึงจะไม่ใช่ทอม)พี่อ้อดูจะเป็นคนชัดเจน
ตั้งใจทำงาน และฝาดมาก
หัวหยิกฟู ถุงน่องดำ หน้านิ่ง
(เหมือน art blogปัจจุบัน)

แต่ไม่เคยดุทีมงาน ไม่เคย
ใช้มันใครไม่ทำก็ทำเอง (ยกเว้นพิมพ์งาน
ภาษาไทย)

ผ่านไป 1 ปี ก็ลื่นไหล..ทีมเราเข้ากันได้ดี
ไม่มีเบี้ยว..

วันวาเลนไทน์ ไปกินข้าว 3 คน
กับเลขาฯที่ เป็นทอม แก่กว่า 5 ปี
และน้องธุรการผู้ชายอ่อนกว่า 5 ปี (ตอนนี้ เป็น อจ.มหาลัยเอกชน)

ทานๆอยู่ น้องธุรการ พูดกลางปล้องว่า..

"พี่อ้อ..นี่ผมรักมาก"
แล้วเขาก็เงียบไป (แบบอยากบอกได้บอกแล้ว)

พี่อ้อ อึ้ง ไปไม่เป็นเลย
เพื่อนเลขาฯทอม ก็อึ้งเหมือนกัน
เพราะโดนตัดหน้าเต็มๆ

จากนั้นก็อึ้งๆกันไป 3-4 วัน

แล้วก็ทำงานกันได้ต่อไปเหมือนเดิม

(ถึงว่าน้องคนนี้เกเร แต่ไม่เคยเกเรกับพี่อ้อ)

ถึงแม้จะ แยกย้ายกันไป
เธอมีลูกชายโต..ก็ยังดูแลพี่อ้ออยู่
หากต้องการความช่วยเหลือ

สวัสดีครับน้องปริ๊นซ์
มิตรภาพที่แสนงดงามและอบอุ่น ต้องรักษาไว้ให้ยาวนานที่สุดนะ
ที่ทำงานของพี่ก็สนิทกันมาก ๆ เหมือนกัน แต่ระบบราชการเค้าเป็นระบบอาวุโส รุ่นพี่รุ่นน้อง เรื่องปีนเกลียวนี่ยากมาก ๆ
เจ้านายของพี่ก็เป็นรุ่นพี่ การคุยกันก็เหมือนสนิทกันมาก ๆ คุยเล่นได้
เนื้อหอมตั้งแต่ ม.ปลายเลยนะครับ

อ่านดูแล้ว ถือว่าโชคดีนะครับที่รุ่นพี่ให้ความเอ็นดู เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่

ในที่ทำงานมีมิตร ก็ดีกว่ามีศัตรู

ของ อ.เต๊ะ ก็เคยทำงานกับรุ่นพี่ ต่างสถาบันเหมือนกัน
งานเค้าบางทีเค้าทำไม่ทัน เอามาให้เราทำ เราก็ไม่ค่อยกล้าไปแก้ไข เปลี่ยนแปลงอะไร เพราะ เดี๋ยวจะมีศึกสถาบันเข้ามาเกี่ยวข้องอีก555

แต่รุ่นพี่ ของ อ.เต๊ะ นี่เป็นสาวสวยนะครับ วิธีการทำงานร่วมกัน ก็ต้องระมัดระวังเป็นพิเศษ555

ปล. เรื่องที่คุณน้องปริ๊นซ์ สงสัยนี่ คือ อ.เต๊ะ สมัยหนุ่มๆนี่หน้าหวาน เลยมีเพื่อนเป็นเกย์แยะครับ แต่ก็แคล้วคลาดปลอดภัย รอดมาได้หมด จะมีพลาดพลั้งก็แต่ เพื่อนสาวๆบ้างไม่มาก แค่นั้นเองครับ ถ้าไม่บอกเดี๋ยว คุณน้องปริ๊นซ์ จะนอนไม่หลับ555
ขอให้หายป่วยเร็วๆนะครับ

มิตรในงาน มีหลายระดับ 555 บางทีสนิทมึงมาพาโวย
ด่ากันก็มี.. แต่ก็ไม่ได้โกรธกันจริงจัง

บางทีเราก็เป็นห่วงเขานิด ๆ บางทีเขาก็ห่วงเราก็มีเหมือนกัน

ตอนทำงานนะตื่่นเต้ลมาเพราะจินตนาการว่าจะมีรุ่นพี่แผนกเดียวกันมาจีบ สรุปแว่ทำงานทุกที่เป็นตัวตั้งต้นฝ่ายกฎหมายทุกที่เรย

รับเด็กใหม่ๆเข้ามามันเรียกว่าพี่บ้าง ป้าบ้างแล้วแต่อารมณ์และความสนิท ไม่มีที่ไหนเลยที่เข้าไปแล้วจะเป็นน้องใหม่แผนก ฮ่าๆๆๆๆ

สวัสดีครับคุณปริ๊นซ์

มาแอบอ่านไดอารี่ด้วยคนครับ ^^

เรื่องของหัวใจ ก็อยู่ที่คนสองคนแหละเนาะ
ได้เจอคนที่ทำงานร่วมกันแล้วถูกคอ ถูกใจ
เกิดเป็นเรื่องราวดีดีและก่อตัวเป็นมิตรภาพที่ยาวนานครับ

อายุที่ต่าง
จะไม่ต่างเท่าไหร่
ถ้าความคิดทันกัน

พี่ก๋ามีประสบการณ์เรื่องนี้ตลอด
เพราะเรียนเร็วมาก
เพื่อนร่วมชั้นก็อายุเยอะกว่าเยอะ

ตอนกลับมาทำงานที่ร้านก็เด็กมาก
ลูกน้องอายุมากกว่าทุกคน

ยากมั้ยก็ยาก
ต้องปรับตัวทั้งสองฝ่าย

เหมือนน้องปริ๊นซ์มีแฟนอายุมากกว่า
พี่ก๋าว่าก็ต้องปรับตัวกันเยอะเลย

ส่วนถ้าเป็นเรื่องงาน
ถ้าความคิดทันกัน
อายุไม่น่าจะมีผลอะไรมากครับ




ปล. ตายไปแต่คนยังจำ
แต่ถ้ายังหายใจอยู่ แต่ถูกลืม
อันนี้เศร้าสุดๆเลยนะครับ

แหม่ๆใช้คำสวยงาม มิตรภาพไม่เกี่ยวกับอายุ

ก็จริงนะคะ แต่พอนานไปๆ วุฒิภาวะที่ต่างกันมาก มันก็ไปไม่รอดค่ะ เคยเห็นมาหลายคู่แล้วค่ะ

สวัสดียามเช้าครับน้องปริ๊นซ์

วันก่อนแวะมาเจิมโหวตแล้วไม่มีเวลาอ่าน
ก็ยาวซะขนาดเน้

พี่ฟันธงเลย มิตรภาพไม่เกี่ยวกับอายุ
เพราะถ้าเกี่ยว พี่ก็คงหาเพื่อนแถวนี้ไม่ได้สักคน
ก็พี่ปาเข้าไปแปดสิบกว่าแล้วจ้า
น้องปริ๊นซ์จะเรียก ยาย ก็ไม่เอานะ

ขอบคุณที่ไปเจิมโหวตให้พี่เช่นกัน

ไม่ค่อยว่างก็ไม่ต้องตามกลับทุกทีหรอกนะคะ

จากที่บล็อก

ภิรมย์ คาเฟ่ ไม่ถูกโฉลกกะพี่ครับ ฮ่าๆๆๆๆ อย่างแรกเลยพนักงานที่มาต้อนรับได้แต่เชิญแขกเข้าร้านแต่ไม่ได้ดูว่ามีที่นั่งหรือเปล่า พอไปบอกไมมีที่นั่งก็บอกลูกค้าต้องหาเอง

สอง อาหารแพงเกินไป คนที่ไปนั่งก็เลยสั่งแต่น้ำมากิน แต่อย่างว่า "คนรวยเค้าจะเล่นขายของ" คงไม่ได้คำนึงถึงตรงนี้ อิอิอิ


ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่บล็อก - ชนบท เขาใหญ่ด้วยนะครับ

โหวตก่อนเดี๋ยวแวะมาใหม่ค่ะคุณปริ๊นซ์

สวัสดีค่ะคุณปริ๊นซ์

การได้พบมิตรดีๆที่แชร์สุขทุกข์ได้ พร้อมช่วยเหลือและให้กำลังใจกัน
ในช่วงชีวิตหนึ่งหากไม่ใช่คนในครอบครัวแล้วจะหาได้สักกี่คนนะคะ
เมื่อพบแล้วและรักษามิตรภาพได้ยืนยาวแบบนี้เหมือนได้ของขวัญของชีวิตเลยค่ะ