BlogGang.com : : จันทราน็อคเทิร์น : กาลครั้งหนึ่ง ถึงคน (เคย) พิเศษของใจ

lliliil Work it harder, Make it better, Do it faster, Make us Stronger liilill

สิงหาคม 2565

	1	2	3	4	5	6
7	8	9	10	11	12	13
14	15	16	17	18	19	20
21	22	23	24	25	26	27
28	29	30	31

16 สิงหาคม 2565

กาลครั้งหนึ่ง ถึงคน (เคย) พิเศษของใจ

กาลครั้งหนึ่ง ถึงคน (เคย) พิเศษของใจ

เคยมีรักครั้งไหนที่อยู่ในใจมาตลอดไหมครับ
ส่วนใหญ่น่าจะเป็นความรักครั้งแรก
อย่างที่เค้าบอกว่า "รักครั้งแรก มักลืมไม่ได้"

.....ของผมก็มีครับ....

ผมเคยมีแฟนมา....ไม่กี่คนเองนะครับ
อาจจะดูเหมือนผมน่าจะเคยมีแฟนมาแล้วหลายคน
แต่เอาจริงๆ คนที่ให้สถานะแฟนมีแค่ 4 คนครับ

คนแรกน่าจะ ม.3-4 ได้
ตอนนั้นมันเด็กอยู่เลย คิดว่า ไอ่ที่รู้สึกตอนนั้นคือรักแล้ว
แต่พอโตมา คิดย้อนกลับไป ตอนนั้นไม่ได้รักจริงๆ หรอกครับ
แค่คบ ๆ กันไปเอากระแสเฉยๆ
เพราะจริงๆ ผมชอบผู้หญิงคนนึงมาตั้งแต่ ม.1 เทอม 1
นั่นก็คือ ตั้งแต่ เข้าเรียนเลยครับ 55555
จากที่เฉยๆ แต่โดนเพื่อนเชียร์หนักว่า ชอบกันป่ะเนี้ย จะเป็นแฟนกันไหม
จนในเกมส์นั่น....ผมดันเอาใจลงไปเล่น ซะเอง

ผมเจอ "ดาว" นามสมมุติ (เล่าอีกทีอาจสมมุติไม่เหมือนเดิมนะ 5555)
ตอน Audition เปียโนที่โรงเรียน ว่าใครจะได้ขึ้นโชว์งานโรงเรียน
ทีแรกก็ต่างคนอื่นนั่งนั่นแหละครับ แต่ดรีมเพื่อนผมนี่แหละนี่เป็นคนแนะนำให้รู้จัก
คืออยู่ๆ มันก็ถามผมว่า คนนั้นน่ารักไหม
ผมก็บอกว่า เฉยๆ.... ขาวๆ จืด ๆ
ดรีมก็ยังเชียร์ว่า เค้าน่ารักนะ เราไปคุยให้เอาป่าว
แล้วอะไรไม่รู้ มันก็เรียกผมไปนั่งข้างๆ ดาวเฉยเลย ไอ่ผมก็ไปนั่งเป็นมารยาท
เลยได้คุยกัน แลกชื่อกันแค่นั้น ด้วยความที่ผมก็พูดไม่เก่ง ดาวก็พูดไม่เก่ง
แต่ดรีมนี่ก็ชวนดาวคุยต่อไป ผู้หญิงกับผู้หญิงก็คงคุยกันรู้เรื่อง
ผล Audition ออกมา ทั้งผมทั้งดาว ไม่ได้ครับ
ดาวติดสำรอง แต่ผมคือแห้วรับประทานกลับบ้านนอนได้เลย 55555

แล้วด้วยอะไรไม่รู้ เพื่อนในห้องผมก็เริ่มเชียร์ให้ผมจีบดาว
ไอ่ดรีมนี่ตัวดีเลย เชียร์หนักมาก ไม่รวมที่ชอบเรียกผมเวลาไปคุยกับดาวด้วยนะ
ไม่รู้ท่าไหน แต่ดาวกลับอยู่ในความสนใจของผมตลอดเวลา
เรียกว่า โดนบิ้ว จากที่แรกๆ บอกว่า เฮ้ยไม่ๆ....หลังๆ ก็พยายามหาเรื่องคุยด้วย
เชียร์ไปเชียร์กันมา อยู่ๆ มารู้ตัวอีกที ผมก็เอาใจลงสนามไปก่อนซะแล้ว
แล้วถึงจะมาแฟนเป็นตัวเป็นตน ออกตัวว่าคบกันตอน ม.3 เหมือนผมก็คบอยู่เทอมเดียว
รู้สึกครั้งนั้นรักโปรโมทมาก 5555 ไม่ได้ใกล้กับคำว่าชอบ คำว่าแฟนเลย

สุดท้ายผมก็มานั่งหัวปักหัวปำอยู่กับดาวคนเดิม
เรียกว่า รักมาราธอน 5 ปี เหมือนโดนเสหน่
รักกุหลงกุ กินข้าวไม่ได้ ร้องไห้หากุ เลยละครับ
คนทั้งระดับรู้หมดครับว่า ปริ้นซ์ห้อง 1 ชอบ ดาวห้อง 3
แม้แต่อาจารย์ยังรู้เลยครับ 55555 อาจารย์สาวสองยังบอกดาวเลยว่า
"หล่อนจะชอบหรือไม่ชอบมัน เพื่อนหล่อนรอเคลมกันนะ"
ส่วนจารย์ก็มาแอบเปิดกระเป๋าถือผม
แล้วเจอรูปดาวที่ผมเก็บไว้ พร้อมเขียนกลอนไว้ข้างหลัง 555555 (เขินจุง)
แล้วแซวว่า "โอ้ย ชะนีครึ่งระดับอยากเป็นนังดาวล่ะตรีภพ"
5555 อันนี้สนิทกันครับ ก็แซวกันขำ ๆ อาจารย์ท่านน่ารักมากๆ

แล้ววันนึงตอน ม.5 ดาวก็เลิกกับแฟนที่เป็นนักศึกษาปี 1 ซึ่งก็เคยเรียนที่เดียวกัน
ผมออกตัวล้อฟรี เสียบต่อไม่รอแล้วจ้าาาาาา
ซวยคือ แรกๆ เค้ายังเลิกกันไม่ขาด แต่ผมออกตัวแรงมาก
รุ่นพี่เลยเอาพวก ม.6 ชุมนุมฟุตบอลของมันมากระทืบนี่แหละ
แต่ผมก็เปิดวอร์เต็มขั้นเหมือนกัน เพื่อนแก๊งนักดนตรีเป็นตี้สายแท้งค์ครับ
สุดท้ายผมก็เป็นแฟนกับดาว
พูดแล้วก็ยังชุ่มช่ำหัวใจ.... 5 ปีที่รอคอย

ผมคบกับดาวอยู่ปีกว่าๆ
ตลอดเวลามันดีมากๆ ผมทำ Short note ให้เค้าอ่านทุกวิชา
วิธีไหนห้อง 1 Quize ก่อนผมจะมาติวให้ดาวทุกครั้ง
โพสที่ห้อง 1 ท่องกันจนทำข้อสอบได้เต็ม 100 กันเกือบยกห้อง ผมก็ให้ดาว
ด้วยความที่ผมเรียนดีกว่าซักหน่อย เช่น ผมติด top 10 top 15
แต่ดาวจะหลักร้อยกลางๆ ครับ

ผมค้นพบว่า ความรัก แม่งหว๊านหวาน
มองหน้ากันก็มีความสุข อยากจะไปไหนต่อไหนด้วยกันตลอดเวลา
รวมถึงอยากพาเค้าไปยืนอยู่ที่เป้าหมายของเราด้วยกัน
พ่อแม่ดาวเองก็บอกเสมอว่า ให้ผมพาดาวไปเรียนพิเศษด้วยนะ
มีอะไรช่วยบอกดาวด้วยนะ หนังสือไหนดี มีโคต้ามหาลัยอะไรบอกดาวนะ
ทุกอย่างดูดีไปหมด รู้สึกว่าความรักของตัวเองโตขึ้น และหัวใจตัวเองก็โตขึ้น
โตพอที่จะช่วยเหลือให้คนข้างๆ เราได้อยู่ในจุดที่ดีขึ้น

จนวันที่โควต้ารายการที่ผมหวังมาก แต่ Hard core มากมาถึง
ผมไม่ได้อธิบายอะไรดาว แต่หงุดหงิดง่าย เงียบ ขอมีเวลาส่วนตัว
ผมเริ่มไม่คุยโทรศัพท์ด้วยทุกวันเหมือนเดิม เราโมโหรำคาญเวลาเค้าโทรมา
เพราะผมอ่านหนังสือ และทำข้อสอบเยอะมาก ๆ และแทบจะตลอดเวลา
วันหยุดตลอด 1 เดือน ผมไม่เคยออกไปไหนกับดาวเลย ทำแต่ข้อสอบ

ดาวพบว่า...ปริ๊นซ์คนเดิมของเค้าหายไป
หายไปแบบไม่บอกไม่กล่าว ดาวเริ่มพูดว่าผมเปลี่ยนไป
ไอ่ผมก็ยิ่งหงุดหงิด ในใจคิดว่า "กุไม่ได้เปลี่ยนไป ก็แค่กลับไปเป็นคนเดิม"
และเริ่มคิดว่า....

เราไม่ต้องมีเค้าตรงนี้จะดีกว่าไหม

จนผมสอบโควต้าติด ผมก็ไม่ได้กลับมาเหมือนเดิมครับ
เพราะมาเรียนก็ไม่ค่อยมาเรียน ถ้ามาก็ไปนั่งเล่นกีต้าร์ ไปเตะบอลอยู่นอกห้อง
เสาร์อาทิตย์เที่ยวเล่นกับเพื่อน 13 เด็กนรกห้องคิง ที่สอบได้กันหมดแล้ว
ผมหายไปจากชีวิตดาวดื้อ ๆ แบบนั้นเลยครับ
ซึ่งดาวก็พยายามคุยกับผม พยายามจะสอบเข้าที่เดียวกับผมให้ได้
นั่นทำให้เค้าเลือกมหาลัยสูงกว่าคะแนนและสุดท้ายต้องเข้าเรียนเอกชน

บอกไม่ได้จริงๆ และให้นึกก็ยังนึกไม่ออก
ว่าผมกับดาวเลิกกันยังไง แต่มันเลิกแบบไม่ดีแน่ๆ สำหรับดาว
เพราะมันคือการทิ้งเค้าไว้กลางทาง คือการเลิกแบบไม่บอกลา
ตอนนั้นสาบานเลยว่า 5 ปีที่ผมรู้สึกรักเค้าชอบเค้ามา หายไปไหนไม่รู้ครับ
ตอนเค้าโทรมาถามหาสถานะ ว่าสรุปตอนนี้เราเลิกกันแล้วใช่ไหม หรือยังเป็นแฟนกัน
ตอนนั้นผมเพิ่งไปวันแรกพบที่มหาลัยกลับมา
และผมก็ตอบไปว่า... "ตามนั้นก็ได้"
นั่นคงเป็นการบอกเลิกอย่างเป็นทางการที่สุด แถมบอกเลิกทางโทรศัพท์ด้วย

คิดแต่ว่าจะหาแฟนใหม่ที่มหาลัยนี่แหละ
ยิ่งเป็นผู้นำเชียร์ คนก็เข้าหาเยอะขึ้น คนรู้จักเยอะมากขึ้น
ในหัวผมจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าดาวร้องไห้รึป่าววันที่บอกเลิกกัน
แต่ก็เหมือนบาปกรรม....เพราะขณะที่ผมอยากมีแฟนมากเท่าไหร่
ผมกลับรู้สึกได้ว่าคนที่เข้ามาไม่ได้ชอบเราจริงๆ มากแค่ไหน
ผมเจอคนหวังชื่อเสียง ผมเจอคนหวังซักคืน ผมเจอคนอยากสร้างกระแส
ยอมรับว่าผมคุยผู้หญิงพร้อมๆ กันทีละ 4-5 คนหมุนเวียนเรื่อยๆ
แต่ผมไม่เจอใครเลย จนเริ่มหมดศรัทธากับความรัก
จนไปลองคบผู้หญิงคนนึงโดยให้สถานะแฟนตอนปี 2
แต่ความสัมพันธ์ก็จบไปใน3-4 เดือน บาปแหละ ผมว่าคงเพราะบาป

จนผมให้สถานะแฟนกับผู้หญิงคนนึงอีกครั้งตอนจะจบปี 4
คนนั้นคือ พลอย ครับ แฟนปัจจุบันคนนี้นี่แหละ

แต่เอาจริงไหม..... ดาว กลับคือรักที่อยู่ในใจของผมตลอด
นึกขึ้นมาเมื่อไหร่เค้าก็ยังพิเศษเสมอ
เรายังมีเฟซบุ๊คกัน และผมก็ชอบเลื่อนดูว่าดาวเป็นยังไงบ้าง
ช่วงปี 4 เราพอได้พูดคุย จนผมต้องร้อนรนไปงานรับปริญญาเค้า
โดนที่เจ้าของงานไม่ได้เชิญ เอาแฟนตัวเองไปด้วย และไปเจอดาวกับแฟน

หลังจากนั้นผมก็ไม่เห็นฟีดของดาวอีก
สืบมาได้ว่า ดาวไม่เล่นเฟซแล้ว และไปเป็นแอร์อาหรับ
ผมรู้สึกยินดีกับดาวมาก ที่ได้เป็นในสิ่งที่เค้าฝันมาตลอด
จริงๆ ผมยินดีมากๆ เลยครับ

ผ่านไปหลายต่อหลายปีที่ไม่ได้ข่าวอะไรของดาวอีก
แต่ผมยังฝันถึงเค้า ยังมีความสุขเสมอเวลาที่พูดถึงชื่อเค้า
พูดถึงเรื่องราวที่มีเค้าอยู่ตรงนั้น ยังอบอุ่นหัวใจเสมอที่นึงถึงเวลา 5 ปีที่แอบชอบดาว

จนโควิดระบาดหนัก ฟ้าปิด...นางฟ้าทั้งหลายก็ต้องกลับมาเดินดิน
ผมได้ข่าวดาวจากเพื่อนห้อง 3 บอกว่าดาวกลับมาเล่นเฟซ และกลับมาไทย
ถามข่าวคราวแล้วคงหยุดบินไม่มีกำหนดและไม่มีรายได้
ผมก็ใจกล้าหน้าด้านแอดเฟซไปหาดาว ใจเต้นมากครับบอกตรงๆ 55555
และเค้าก็รับแอด นี่ก็แอบคิดในใจเข้าข้างตัวเองว่า เค้าคงเป็นเพื่อนกับผมได้แล้วแหละ
ดาวกลับมาทำขนมเค้กขาย ผมก็จัดชุดใหญ่ ใจป๋า สั่งเลยครับ
แล้วเค้าก็เอามาส่งให้ที่คอนโด
ตอนเจอเค้าอีกครั้ง ผมนี่สั่นทั้งตัวเลยนะ มือสั่น ใจสั่น จะพูดก็พูดไม่ออกปากสั่นไปหมด
จากคนเฟรนลี่ขี้เล่น คุยสาวไม่เคยมีเขิน ตอนนั้นไม่เป้นตัวเองเลยครับ
แต่แม่งรู้สึกดีมาก เป็นความรู้สึกสดใหม่ ที่ไม่ได้รู้สึกแบบนี้มาตั้งแต่ 15-16
เรียกว่าเจอครั้งแรก ตรีภพเสียอาการมาก จะลงไปกองกับตักเค้าให้ได้ 55555

ขายกระบองเพชร ผมผู้ซึ่งไม่อ่อนโยนกับพืชก็ซื้อครับ
พันธุ์อะไรต้นอะไรก็มาเรียนรู้เอา เค้าก็เอามาส่งให้กับมือ
เพื่อนๆ ก็รู้ครับว่าผมออกตัวแรงอีกแล้ว

ซึ่งผมก็พูดเสมอว่า.....
แม่งผ่านมาสิบกว่าปี
แต่ดาวพิเศษกับหัวใจผมเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลย
ข้อความนี้ผมไม่มีโอกาสบอก แต่ก็อยากบอกดาวมากจริงๆ

จนมีครั้งนึงผมดื่มจนเมากับเพื่อนสนิท
แล้วกอดคอเพื่อนคนนึงออกไปนั่งคุย พูดเรื่องดาว
พูดประโยคนั้นเลยครับ ว่า เวลาทำอะไรไม่ได้เลย ดาวพิเศษกับหัวใจมาก
เพื่อนก็บอกว่า พิเศษยังไงแต่คนที่อยู่กับเมิงก็คือพลอย และเมิงกำลังจะแต่งงาน

พอได้ยิน ผมก็นั่งเหม่อไปพักนึงแล้วก็เริ่มน้ำตาไหล จากนั่นก็ร้องไห้เป็นบ้าเป็นบอ
เพื่อนบอกว่า ผมถามซ้ำไปซ้ำมาว่า "เมิงว่าเค้าจะยังรักกุไหม"
"กุชอบเค้ามาก ชอบไม่เคยเปลี่ยนเลย"
จนไปจบที่ประโยคนึง....แต่เตือนก่อนนะครับว่า
อันนี้ผมก็ผู้ชายคนนึงอ่ะครับ และผมขอเล่าแบบบริสุทธิ์ใจนะ....
ประโยคนั้นคือ "กุอยากได้เค้า แล้วกุจะจบเลย"

พูดไปแล้วตัวดีก็เหมือนรวบตัวเลวในหัวผมมาตบหน้าฉาดใหญ่

ทำไมกุไม่เคยพูดออกมาเลยว่า "กุรักเค้า" กุพูดแต่ "กุชอบเค้า"
ถามใจตัวเองอีกที ก็ยังเป็นคำเดิม คือ "กุชอบเค้า"
ถามตัวเองอีกครั้ง "ใช่...กุอยากได้เค้า"
วันนั้นผมได้สติขึ้นมาว่า ใช่ครับ...ดาวพิเศษกับผมจริงๆ
แต่ผมไม่ได้รักเค้าอีกแล้ว หรืออาจจะไม่ได้รักตั้งแต่ต้น
แต่คือความหลงใหล รูปร่าง หน้าตา หรืออะไรบางอย่าง
ซึ่งเทียบกับสิ่งที่ผมคิดกับแฟนไม่ได้เลย ที่ผมคิดแค่ว่า อยากมีกันแบบนี้ตลอดไป

ไม่นานมานี่...ดาวติดโควิด
ผมไลน์ไปหาถามไถ่ทุกวัน แต่ใจผมไม่ได้เต้นแรงเหมือนก่อนแล้ว
ผมถามไถ่เป็นมิตรภาพเท่านั้น และรู้สึกว่า เค้าก็ไม่ได้อยากคุยกับผมเท่าไหร่
เพราะคงมีคนมากมายที่ห่วงใยเค้าแล้วเค้าเห็นค่ามากกว่าผม

พอผมติดโควิด....คนมากมายก็ทักเข้ามาถามไถ่ เป็นห่วง
ช่วยเหลือหา รพ ให้หลาน ช่วยหา รพ ที่มียาให้กับครอบครัวผม
ความสัมพันธ์ดีๆ ที่หายาดี ๆ มาให้ผม
คนที่ไม่ใช่เพื่อน แต่แฟนผมเรียกว่า "แฟนคลับ" 5555
หลายคนทักหาผมทุกวัน ส่งอาหารมาให้
ส่งของใช้มาให้สำหรับผมแฟน หรือขนมอร่อยๆ มาให้หลาน
ทักจนได้ออกจาก รพ ก็ลาไปเงียบๆ ติดตามงานเงียบ ๆเหมือนเดิม แบบไม่ได้หวังอะไร
แฟนผมยังเแซวเลยว่า แฟนคลับเทอก็คุณภาพเหมือนกันนะ 5555
ผมเห็นมิตรภาพดีๆ มากมาย....แต่ในนั้นไม่มีดาวเลย

ผมมานั่งยิ้มให้ความโง่ของตัวเองที่ปล่อยที่ว่างในหัวใจให้เค้าอยู่ฟรีตั้งนาน
ภาพแฟนที่โควิดก็ไม่กลัว กอดหลานร้องไห้กันทั้งคู่อยู่ข้าง ๆ ที่ รพ.
เรียกสติให้รู้ว่า คนที่มีค่าในขีวิตของเราคือใคร
วันนั้น ผมตัดสินใจจะลืมดาวไปจากหัวใจ
ไม่เหลืออะไรไว้อีกเลย กลายเป็นที่ว่างที่ผมควรจะเติมคนที่มีค่าลงไปได้อีกมาก

วันนี้ Move on 100% ครับ
ไม่รู้สึกอะไรอีกแล้ว Unfollow facebook เอาไว้ จะได้ไม่เห็นอะไรขึ้นมาอีก

แต่ก็ขอบคุณดาว ที่เคยเป็นคนพิเศษของใจ
ขอบคุณที่ให้บทเรียนนี้ จนผมเคลียร์หัวใจได้จริงๆ ซักที

ถึงดาวจะไม่ได้มีตัวตนในใจผมอีกแล้ว
แต่ไม่มีอะไรศูนย์เปล่าหรอกครับ
ผมก็ยังรักน้องๆ พวกนี้อยู่นะ....จากคนไม่รู้จักกระบองเพชร
ก็มารู้จักว่า เออ จริงๆ มันก็มีเสน่ห์น่าปลูกเหมือนกัน
ก็ให้เหลือไว้....แค่สิ่งสวยงามก็พอ

กาลครั้งหนึ่ง ถึงคน (เคย) พิเศษของใจ

---------------------------------
ทุกครั้งที่จ้องมอง ภาพสะท้อนของกระจกเงา
จะไม่เห็นคนเก่าที่เคยหลงงมงาย
บอกตัวเองให้ลืมเค้าไป
---------------------------------
อย่ากลับไปหาเค้าอีกเลย ถ้าเค้าไม่ต้องการ
สิ่งที่เค้าได้ทำมันเกินให้อภัย
อย่ากลับไปรักเค้าอีกเลย แม้เพียงซักครึ่งใจ
จดและจำเอาไว้ ขาดเค้าไปซักคนไม่ตาย
---------------------------------

เพลงนี้คงอินทั้ง ผมบอกตัวเอง
และเค้าสาปส่งผมที่เคยทำร้ายๆ ไว้เหมือนกัน
5555555555

Create Date : 16 สิงหาคม 2565

Last Update : 16 สิงหาคม 2565 12:46:58 น.

62 comments

Counter : 1247 Pageviews.

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณnonnoiGiwGiw, คุณRain_sk, คุณคนผ่านทางมาเจอ, คุณกะว่าก๋า, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณเริงฤดีนะ, คุณฟ้าใสวันใหม่, คุณมาช้ายังดีกว่าไม่มา, คุณhaiku, คุณสองแผ่นดิน, คุณLittleMissLuna, คุณThe Kop Civil, คุณหอมกร, คุณtoor36, คุณtanjira, คุณชีริว, คุณกิ่งฟ้า, คุณnewyorknurse, คุณkae+aoe, คุณNENE77, คุณภาวิดา คนบ้านป่า, คุณทนายอ้วน, คุณSweet_pills, คุณโอพีย์

555+ ขำน้องพลอย ยังเชียร์เรื่องแฟนคลับคุณภาพ
ดีแล้วที่เลิกได้ คนเค้ามูฟออนไปนานแล้ว เราก็ต้องปล่อยวางตัวเอง
แต่ยังไงก็เพลาๆ เรื่องแฟนคลับบ้างก็ดีนะคะ

โดย: nonnoiGiwGiw

วันที่: 16 สิงหาคม 2565 เวลา:13:13:27 น.

สวัสดีค่ะ..

แรกๆก็อ่านเรื่องดาว ทุกตัวอักษร..

พอตอนที่เลิกกับดาว..ก็เลิกอ่านด้วยคะ..

มาน้องพลอยก็ไม่ได้อ่าน..ไม่รู้เพราะอะไร..อิอิ

โดย: คนผ่านทางมาเจอ

วันที่: 16 สิงหาคม 2565 เวลา:13:45:28 น.

คุณปรินซ์น่ากลัวมากๆคนหนึ่งเลยฮ่า
ดีนะที่คุณดาวเธอไม่กลับมาไม่งั้น
อืมส์..

โดย: กระดิ่งลมเอะโดะ สีแดงยามค่ำคืน

วันที่: 16 สิงหาคม 2565 เวลา:13:57:33 น.

รักแรกมักจะประทับใจและเป็นที่จดจำเสมอนะครับ
คงคล้ายกับวันแรกที่เราขับรถยนต์เป็น เล่นกีตาร์ได้ ฯลฯ

สมัยเป็นเด็กและวัยรุ่น
พี่ก๋าชอบแอบมอง แอบรักสาวๆ
แต่ไม่เคยสมหวังสักคนหรอก 555
แต่กลายเป็นว่าเราจำชื่อ จำหน้าตาของหญิงสาวเหล่านั้นได้หมดเลย
ในชีวิตพี่ก๋าคงจะมีคนที่ประทับใจมากๆ
เหมือนที่น้องปริ๊นซ์ประทับใจน้องดาวอยู่สัก 5 คนได้
เพียงแต่ตอนนี้ถ้าให้นึกชื่อ นึกหน้าตา ก็อาจจะเลือนๆไปแล้ว
นอกจากหยิบภาพถ่ายในวัยเด็กขึ้นมาดู ก็จะนึกหน้าเธอออก

รักแรกมันมีเสน่ห์รุนแรงมากเลยนะครับ
ดีแล้วที่มันจบไปในความความรู้สึก
ถ้าสานสัมพันธ์ต่อ
พี่ก๋าคิดว่ามันคงสร้างปัญหายุ่งยากไม่น้อยเลย
และจะต้องมีคนเจ็บปวดมากกว่าหนึ่งคนแน่ๆ
เพราะโจทย์มันมีสามคน

รักแรกเลยเป็นแรกรัก
ที่จะสวยงาม หากเก็บไว้ในความทรงจำเท่านั้นเอง