นอกจากเราจบมหาวิทยาลัยเดียวกัน เรายังเรียนโรงเรียนมัธยมเครือเดียวกันอีกอ่ะ .... โรงเรียนพี่เป็นแฟรนช์ไชส์แรก สาขานนทบุรีครับ

ปริ้นก็ดูผิดหูผิดตา อ่อนแอแพ้นู่นแพ้นี้ 55
ดีนะที่กุ้งไม่รู้ตัวตนปริ้นในปัจจุบัน

ขอบคุณครับคุณปริ๊นซ์... เล่มออเดอร์ เข้าเล่มด้วยไสกาว (เรียงสำเนา(ไม่ปรุ) กับต้นฉบับขาว+สำเนา(ครัว)
มีรอยปรุ.. ทำให้แน่นป้ายกาวติดกัน... หนาปึก.. เมื่อใช้แล้วสำเนาจะติดกับ สันเล่มแข็งหนา..
...
เข้าเครื่องย่อยเอกสารไม่ได้เลย.. เผาลูกเดียว(โบราณมาก) มีอีกวิธีคือ เทใส่หลุมเทกรดลงให้ย่อยสลาย แบบ
ที่เขาใช้เศษกระดาษไปย่อยสลายทำเป็นแผ่น ทำเป็น
กระดาษลูกฟูก
..
ปัจจุบันไม่ต้องทำแบบนั้นแล้ว เพราะใช้มือจิ้มที่จอหน้า
โต๊ะลูกค้า คำสั่งวิ่งไปที่ครัว อีกส่วนเข้าคอมแคชเชียร์
รอคิดเงิน ก่อนลูกค้าออกครับ

วิธีที่ผม ให้ร้านทำทันสมัยมากเมื่อ ยี่สิบกว่าปีก่อน 555

ตอนนี้กลับกัน คุณปริ๊นซ์แพ้อะไรเยอะ..


เรื่องเพื่อน ๆ สมัยเรียนด้วยกัน จำกันไม่ค่อยได้ถ้านาน ๆ เข้า
เคยไปร่วมงาน ต้องแก้โดยทีมงานทำป้ายชื่อแขวนคอแจกว่า

รูญ(ตั๋น) ในวงเล็บชื่อพ่อมัน 55 สิทธิ์ ณรงค์ป๊อก ไมตรี
เล็กรองงามจักรวาล เล็กสมศรี 555

คนเราต้องมีพัฒนาการนะคะ
อย่างหนึ่งกุ้ง เป็นต้น..
เค้าประสบความสำเร็จในระดับหนึ่งแหละ
ถึงได้กล้าเข้ามาทัก Sombody อย่าง Little Prince..

พี่อ้อก็เหมือนกุ้ง..
ไม่ค่อยมีคนมาทัก..
เพราะเป็น Nobody..เหมือนกันนน..

มีแต่ในbloggang นี่แหละ
คนจะเดินมาทักว่า..เป็นบล็อกเกอร์ใช่ไหมคะ
อุ๊ย!! เป็นปลื้ม
เวอร์ๆๆๆ

อย่างหนุ่มกุ้ง เป็นต้น..*

สวัสดีค่ะน้องปริ๊นซ์ ขอบคุณมกนะคะที่ไปทักทายให้กำลังใจพร้อมชมนางแบบว่าสวยกว่าดอกไม้ค่ะ อิอิ พี่กิ่งมีลูกสาวคนเดียวแคเต้าต้องไปทำงานไกลบ้าน อยู่คอนโดที่กรุงเทพฯเหมือนกัน จะได้กลับบ้านก็ปีละครั้งสองครั้ง ทำให้ต้องเป็นห่วงลูกมาก

พี่กิ่งมาอ่านเรื่องราวเพลินเลยค่ะ ดีจังที่มีเพื่อนเก่าเข้ามาทักทายนะคะ แสดงว่าน้องกุ้งก็เป็นคนมีอัธยาศัยไมตรีดีคนหนึ่งทีเดียว เรื่องเพื่อนเก่า ยอมรับว่าบางทีจำไม่ได้จริงๆถ้าเราไม่สนืทไม่เคยทักทายกันเพียงแต่รู้ว่าเรียนอยู่ที่เดียวกันบางทีก็นึกไม่ออกจริงๆนะคะ

แต่ที่เค้าจำน้องปริ๊นซ์ได้เพราะ น้องปรินส์ต้องเป็นดาวเด่นสมัยเรียนแน่ๆ คนถือพานถ้าไม่หล่อไม่สวยรูปร่างไม่ดีไม่มีสิทธิ์ได้ถือพานนะคะ
และถ้าไม่หล่อ ไม่สมาท ไม่มีสิทธิ์ได้ถือป้าย ถือธงในงานกีฬาแน่นอนค่ะ 555

วันนี้หมดโควต้าพรุ่งนี้มาใหม่นะคะ

หลับฝันดีค่ะ

เจอเพื่อนเก่ามันเป็นอะไรที่สุดยอดที่สุดแล้วครับ ไม่ว่าทำไงอะไรส่วนมากก็จะให้กำลังใจกันว่าดีๆ ทั้งที่จริงๆ แล้วมันอาจไม่ดีเท่าไหร่นักก็ตาม (แต่ก็มีบ้างพวกเรื้อนๆ ที่แขวะ -*-)

เวลาเจอใครถามแบบนี้
น่ากลัวเหมือนกันนะครับ
ยิ่งจำคนไม่เก่งแบบพี่ก๋า
นึกไม่ออกจริงๆนะว่ารู้จักกันรึเปล่า 555

ภาพจำของกุ้งนี่
คือ เป็นลมบ่อย โหย...

10 ปีผ่านไป
กลายเป็นคนละคนเลย
เจ๋งครับ




ปล.พี่ก๋ากับมาดามเลี้ยงลูกตามใจมากครับ
แต่ข้อดีคือมีอะไรลูกก็เล่าให้ฟัง
แล้วความจำเค้าดีมาก
เรื่องตอนเด็กๆ บางทีลูกจำแม่นกว่าพ่อแม่อีกครับ 555

เมื่อก่อนเป็น "กุ้งฝอย" เดี๋ยวนี้เป็น "กุ้งใหญ่" อิอิ
เวลาเปลี่ยน คนก็เปลี่ยน เปลี่ยนในทางที่ดีขึ้นก็ดีแล้วค่ะ

พูดถึงกุ้ง มาถึงปลาคาร์ฟ ... ไม่ได้เสิร์ชหาอะไรหรอกค่ะ
ปกติก็เข้าไปดู ๆ อ่านโน่นนี่ไปเรื่อยเปื่อย
บังเอิญเจอพอดีก็เลยเอามาฝากเท่านั้นเอง

สวัสดีครับน้องปริ๊นซ์
พี่ว่าน้องปริ๊นซ์เขียนไดอารี่แล้วอ่านสนุกมากเลยนะครับ มันมีมิติ อ่านวันนี้แล้วทำให้พี่นึกถึงเพื่อนสมัยมัธยม ชีวิตตอนมัธยมมากเลยครับ ของพี่นี่เด็กเรียนบ้าเรียนมาก ห้องคิง ตอนพักเที่ยงเล่นบาส กีฬาสีก็เล่นบาส แต่เหมือนจะบ้าเรียนเกิน จนไม่ได้ทำอะไรที่เราอยากทำแบบบ้า ๆ บ้าง ของพี่ก็มีคนรู้จักบ้างเพราะว่าเรียนโรงเรียนเก่าถึง 6 ปีนะ 555 แต่ไม่น่าจะ popular เท่าน้องปริ๊นซ์นะ
ของพี่ยังมีนัดเจอเพื่อน ๆ กันเกือบทุกเดือนนะ

อ่านแล้วนึกภาพของการเปลี่ยนแปลงในตัวคุณกุ้ง
เขาคงไปตกในที่มีปุ๋ยดี ดินดี จึงพลิกฟิ้นและงอกงามจนเป็นคนละคน
ผมคิดถึงเพื่อนบางคนที่เ่นมากตอนวัยเรียน แต่ไม่เด่นในวัยทำงาน

สำหรับชมพู-ฟ้า ผมใกล้ชิดมากครับ เพราะเป็นผู้ปกครองของเด็กที่นี่คนหนึ่ง(พ.ศ. 2546-2551)

เขียนไดอารี่ได้เก่งครับ(ผมไม่ถนัดพิมพ์คีย์บอร์ด จิ้มดีด 55)
เพื่อนห้องอื่นๆผมจำแทบไม่ได้เลยครับ ตอนงานศิษย์เก่า เพื่อนบางคนจำเราได้ แต่เราจำไม่ได้จริงๆ
เรื่องเพื่อนแต่ละคน เปลี่ยนไปผิดหูผิดตา ยุคนี้ หน่วยงานต่างๆมีอบรมพัฒนาบุคลิกภาพมากมาย

สวัสดีค่ะคุณปรินซ์
อ่านจบแล้วเข้าใจคุณกุ้งเลยนะ เพราะว่าตอนเด็กๆ นี่ก็ไม่ทำกิจกรรมอะไรเหมือนกัน เรียนกับกิจกรรมเดียวที่ชอบคือศิลปะค่ะแล้วตอนนั้นก็จะรู้สึกว่าตัวเองแบบloser เพราะเป็นคนกิจกรรมไม่เด่นโลกส่วนตัวสูงด้วยค่ะ เพืื่อนไม่คบ แงงง ไม่ใช่ก็มีเพื่อนที่สนิทอยู่แต่ไม่มาก
ก็จะมีเพื่อนที่แบบเหมือนคุณปรินซ์คือเรียนดี กิจกรรมเด่น เป็นที่จดจำ เป็นsomebody คุณกุ้งก็คงคิดแบบนั้น อาจจะมีคุณปรินซ์เป็ฯไอดอลก็ได้นะ เค้าเลยพูดบ่อยๆ ว่าคุณปรินซ์คงจำเค้าไม่ได้ แต่ตอนนี้จำได้แล้วเนอะ ถึงทีแรกจะเออออไปสักหน่อย 55
แล้วพอมามหาลัย เรียนจบทำงาน ก็อาจจะเจอทางของตัวเอง ได้ทำในสิ่งที่อยากทำ แล้วก็เรียนรู้ที่จะอยู่ร่วมกับคนอื่น มันก็จะเพิ่มความมั่นใจขึ้นมาได้ 10 ปีที่ผ่านมา คุณเค้าต้องเจอสิ่งดีๆ แน่ค่ะ เนอะ
นี่ว่าแล้วก็ไปส่องเฟสครูที่โรงเรียนเก่า ก็จะเจอเพื่อนเก่าๆ ที่เค้าแอดครูอยู่แล้ว เออจริง เวลาเปลี่ยนอะไรๆ ก็เปลี่ยน คนที่เราไม่คิดว่าเค้าต้องเป็นแบบนี้เค้าก็เปลี่ยนไปในทางที่ดี ดีใจกะเค้าเลย งือออ

เป็นคอกาแฟค่ะ ต้องกินทุกวันไม่งั้นเหมือนไม่มีแรง 55 ชอบมากจากเมื่อก่อนก็กินกาแฟไทย ไปๆมาๆ กาแฟสด ตอนนี้ชอบกาแฟดริปของ tasogare กาแฟจีนสัญชาติญี่ปุ่นค่ะ 55 สรรหามากจริงๆ
แฟนคุณปรินซ์ชอบแกงฮังเลเหรอ อร่อยมากเลย ฮังเลใส่หมูสามชั้นกับถั่วเยอะๆ แจ่มมาก ไปเชียงใหม่ต้องข้าวซอยด้วยนะคะ ขนมจีนน้ำเงี้ยว นุ่นไปทีไรไม่พลาด แล้วก็ที่ชอบส่วนตัวไปแล้วต้องไปหากินให้ได้ก็หมูทอดแบบเป็นแผ่นใหญ่ๆ ติดซี่โครงนิดๆ ไม่เห็นที่ไหนมีนะ ชอบมากเลย แหนมหมกก็อร่อยค่ะ แซ่บ 55

ต้นฉบับเสร็จแล้วค่ะ ค่อยสบายหน่อย ตอนนี้จะทำหนังสือเสียงต่อ มีต้นฉบับแล้วก็ต่อยอดไปอีก อิอิ
คุณภพพระเอกสายซัพจริงๆ ค่ะ แน่ะ เหมือนคุณตรีภพด้วยเหรอคะ ต้องให้คนโดนซัพยืนยันแล้วค่ะ55

ขอบคุณคุณปรินซ์มากๆ ค่ะ เปิดไว้ตั้งแต่ค่ำแต่ไล่อ่านไม่ทัน แงงง มาดึกค่ะ

สวัสดียามเช้าครับน้องปริี๊นซ์

แวะมาเยี่ยมและส่งกำลังใจครับ

ชมพู ฟ้า ทายว่า สวนกุหลาบ แหงๆนะครับ

เรื่องเพื่อนสมัยมัธยมนี่ อ.เต๊ะ จำได้บางคนแค่นั้นเอง ครับ
แถมคนดีๆ จำไม่ค่อยได้ จำได้แต่ประเภทแสบๆ

เช่น เพื่อนสาวที่ขึ้นไปยองยอง ฉี่ใส่โต๊ะครู แล้วลืม กกน ไว้
หรือเพื่อนกลัดมันที่แอบไปสไลด์หนอน แล้วครูจับได้ 555
กับมีที่ประทับใจ ก็เพื่อนบางคนที่แอบมาหอมแก้มเราทีเผลอ แค่นั้นเองครับ

ส่วนเรื่องบุคลิกภาพนี่ ฝึกกันได้ เหมือนสมัยเรียนมหาลัยนี่
อ.เต๊ะ ขี้อาย ชอบ ชอบรุ่นพี่ ก็ไม่กล้าไปจีบเค้า
แต่ ถ้าเป็นนิว อ.เต๊ะ นี่ ป๋าชัช ก็ป๋าชัช เถอะ555

ปล. จากบล็อก เรื่องโกงค่าต่างๆนี่
ความดันหมดสิทธิ์ เพราะมันปริ๊นท์เลขออกมาเลย
แต่บางที่ ไปเจอพยาบาลจู้จี้มาก วัดเท่าไหร่ก็ไม่ผ่านซะที
อ.เต๊ะ ใช้เอาความดันของคนอื่นไปให้เลย เลยส้วย สวย555
แต่ น้ำหนักนี่ พยาบาลให้ชั่งเอง เราอยากหนักเท่าไรก็บอกไปเลยครับ อ.เต๊ะบอก -2-3 กิโลประจำ เย้ย 555

แล้วก็น้องปริ๊นซ์ป่วยเหรอครับ หอบหืดนี่ ทรมาณมาก
ยาที่ใช้คุมอาการ ต้องพ่นอย่างสม่ำเสมอ
ถ้าฉุกเฉิน ไปเอกชนดีแล้วครับ ถ้าไป รพ.ของรัฐนี่ ฉุกเฉินล้นมาก
ต้องรอคิว ยังกะมาตรวจปกติเลยละครับ

ส่วนเรื่อง เก็าท์ รัก อ.เต๊ะมากนี่ 555
ยังรอลุ้นผลเลือดอยู่ครรับ ถ้าโชคดีอาจไม่เป็น เก๊าท์ เป็นโรคอื่นแทน เย้ย 555

ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมเยียนกันนะครับ

สวัสดีคะคุณปริ๊นซ์..

ดีจัง...ตอนที่นัดพบปะกับเพื่อนไสมัยป.4

เมื่อ4-5 ปีที่แล้ว 10 คน จำได้แค่ 2 คนเองคะ

อย่างที่น้องปริ๊นซ์คุยไว้นะครับ เด็กห้องหนึ่งมีแต่คนรู้จัก แต่เราดันไม่ค่อยรู้จักใคร มัวแต่บ้าเรียน 555 มีทั้งคนรักคนเกลียดนะเด็กห้องคิง ของพี่ยังแอบเสียดายอยู่เลยนี่ตอนนั้นจะไปเข้าค่ายเก็บตัวนักกีฬาบาสฯ ของโรงเรียน แต่ทางบ้านไม่ให้ไป ให้เอาดีด้านเรียนดีกว่า
ตอนสมัยทำงานใหม่ ๆ เพื่อน ๆ อยู่กรุงเทพฯ กันเยอะมีนัดเจอกันทุกเดือนเลยครับ แต่ตอนนี้แยกย้ายกลับสุราษฏร์ฯ กันเกือบหมดแล้ว เพื่อน ๆ ไปนัดเจอกันที่สุราษฏร์ฯ แทน พี่ห่างหายไปนานละครับ

สวัสดียามเย็นค่ะน้องปริ๊นซ์ ขอบคุณที่ไปทักทายให้กำลังใจนะคะ

โห..ถือป้าย ถือธง เป็นดรัมเมเยอร์ถือไม้คฑา ทำไมจะไม่หล่อเนี่่ยนับว่าอาจารย์ตาดีมากๆๆค่ะ 5555

มีความสุขยามเย็นค่ะ

เพลง เวอร์ชั่น อ.เต๊ะ ติดหูนี่ สงสัยจะแง่ ขี้หูไหลนะครับ555
แล้วก็ จากบล็อก อยากอ่านวีรกรรม นิว อ.เต๊ะ เหรอครับ 555

อยากเล่าอยู่เหมือนกัน แต่ กลัวกระทบกระเทือนความสัมพันธ์ระหว่างชาติ เอ๊ย ความสัมพันธ์
ระหว่าง เพื่อนบล็อกก็แยะ และเพื่อนร่วมงานก็ไม่ใช่น้อย
กลัวจะต้องขอโทษเป็นเงินสดด้วย
ช่วงนี้ยิ่งไม่ค่อยมีอยู่ด้วยนะครับ 555

ขอบคุณที่แวะไปคุย ขำๆกันนะครับ

จากที่บล็อก

ดีที่พี่เสี่ยงตายเข้าไปเรียนนิติฯ ไม่กล้าเรียนคณะสีเลือดหมูขลิบทอง คริๆๆๆๆ


ขอบคุณกำลังใจให้บล็อก - สภาคารราชประยูร ด้วยนะครับ

สวัสดีครับคุณปริ๊นซ์

อ่านแล้วรู้สึกดีไปด้วยครับ
ดีใจนะที่มีเพื่อนสมัยเรียนเข้ามาทักแบบตั้งอกตั้งใจแบบนี้ ส่วนตัวผมเองช่วงนึงที่ได้เจอเพื่อนสมัยม.ต้น แล้วทำให้เรารู้ว่า มีทั้งคนที่ เราอยากจะสร้างมิตรต่อ แต่เค้าไม่หืออือก็มี แต่บางคนก็กระชับมิตรกับเราจนทุกวันนี้

ที่บอกว่าไม่กล้ายิ้มมากเพราะจำไม่ได้ ผมก็เป็นครับ อิอิ จำหน้าคนไม่แม่น ต้องเออออกันพักนึง

แล้วที่เค้าบอกสมัยนั้นอยากรู้จักยังไม่กล้าทักเลย
เลยเดาแทนเค้าว่า คุณปริ๊นซ์ดูเป็นคนป๊อปๆ เพื่อนเยอะ เป็นที่รู้จัก (อ่านคาแรกเตอร์ที่เล่ามาแล้ว อืมม เอาเรื่องนะคนนี้ 555) พอคนเงียบๆ คนนึงอยากทักทายก็จะกังวลว่าตนจะเข้าไปอยู่ในแสงไฟ(หรือเปล่านะ)

ยินดีที่กุ้งเปลี่ยนไป แต่กุ้งดูแรงกว่าคุณปริ๊นซ์แล้วนะครับ ^^

ขอบคุณสำหรับกำลังใจครับ
จากบล็อก คุณปริ๊นซ์เข้าใจถูกแล้วครับ เป็นต้นทางเดียวกัน
แต่การ์ตูนเรื่องนี้ขยายและแตกยอดต่อ

พี่ก๋านั่งฟังลูกพูดเรื่องราวต่างๆให้ฟัง
ยอมรับเลยว่าตัวเองเริ่มแก่และตามโลกไม่ทันแล้ว 555
อย่างเรื่องบิตคอยน์พี่ก๋าไม่รู้เรื่องเลยนะ
แต่ลูกบอกว่าจะลองเล่นดู 5555

ทุกอย่างเป็นไปตามยุคตามสมัยจริงๆครับ

ใช่เลยครับ ผมมีหลักฐานการอินของผู้ปกครอง
ข่วงนี้ แม่ของเด็กชายที่จบ ม.6 มานานหลายปีแล้ว
ยังคงใส่เสื้อกีฬาชมพู-ฟ้า ที่เก่าเกิน 13 ปี ไปออกกำลังกายที่สวนสาธารณะอยู่เลย

อรุณสวัสดิ์ครับน้องปริ๊นซ์

ดีจังนะคะ ได้เจอเพื่อน

มี้เองก็เคยมีเพื่อนมาทักแล้ว ยิ้มๆ 5555 กลัวเค้ารู้ว่าจำมะได้เหมือนกัน

ปล. ซีจะเป่าขลุ่ยได้รึเปล่าไม่รู้ค่ะ 5555

ส่งกับข้าวมาเป็นกำลังใจ
ชีวิตต้ิงดำเนินต่อไป
Fight to.0.



ส่งการบ้าน Food For Fun# 65 เมนูกลับใจ
"สามชั้นต้มเผือก"

สวัสดีมีสุขค่ะ

เขาคงอยากรู้จักและเป็นเพื่อนตอนเรียน
วันนั้นเป็น Nobody
วันนี้คงเป็น Somebodyของใครบ้างละค่ะ
แสดงว่าคุณปริ๊นท์ฮ็อตมากสำหรับเพื่อน

ตอนเรียนมัธยมต้นถึงปลาย เพื่อนต่างเปลี่ยนห้องกันตลอด
พบเจอหลากหลายเกือบครบ เพราะรร.เรามีแค่7-8ห้องเอง
เลยจำหน้าเพื่อนได้แยะ และมีเรื่องราวโชกโชนพอให้เพื่อนจำได้บ้าง
ขอบคุณกำลังใจที่ห้ทริป ภูลังกา
ชอบเที่ยวเองแบบนี้อิสระดีมากค่ะ
ตอนยังหนุ่มยังสาวก็แบกเต๊นท์เองได้สบายๆ
พอแก่ตัวลงไม่ไหวแล้ว ต้องจอดแล้วกางเต๊นท์เลยสะดวกสบายสุด ค่ะ
สนุกค่ะ

วันนี้นั่งดูคลิปที่นายกไปพูดที่การประชุมสิ่งแวดล้อมล่าสุด
พูดเป็นภาษาไทยยาว 4 นาทีกว่าๆ
ที่มีคนท้วงติงว่าไปก็อปปี้ของโอบาม่านั่นล่ะครับ

พี่ก๋าก็พูดภาษาอังกฤษไม่ได้นะ
แต่คนเป็นผู้นำ ควรจะต้องพูดให้ได้
และพูดให้ดีด้วย
เพราะมันเป็นหน้าเป็นตาของประเทศด้วยครับ



โลกยุคนี้เป็นโลกยุคออนไลน์กันหมดแล้วมั้งครับ
ไปซื้อของเดี๋ยวนี้ ต้องโอนเงินบ้าง ใช้แอพบ้าง
พี่ก๋านี่งงมาก 555

สวัสดียามเช้าครับน้องปริ๊นซ์

ชอบคำว่า.. "เด็กๆของพี่" ฟังดูดีย์ พี่ควรสะสมไว้เป็นกองทัพใช่มะ
เวลาเบื่อคนนึง จะได้ไปคุยกับอีกคนนึง วนไปแล้ววนมา คิกๆๆๆ
เพลินๆ เน้อออออ..

เรื่องหนี้สองแสน สองแสนกว่าเหอะ ฮ่วยยย..
คิดแล้วอยากสู่ขิต

อ่านด้านบน.. แล้วนึกถึงตัวเอง

พี่ยังเป็นบุคคนที่ทุกคนจดจำได้อยู่
หนึ่งคืออ้วน สองคือ บ้ากิจกรรม สมัยมัธยมพี่เป็นเจ้าแม่จัดบอร์ด
บอร์ดทุกตึกเรียนจะต้องมีฝีมือพี่อยุ่เพราะจะโดนครูลากไปทำ
และพี่ก็บ้ากิจกรรม เค้ามีเต้นพี่ก็ได้เต้น เค้ามีประกวดร้องเพลง
พี่ก็ประกวดด้วย ทั้งๆ ที่ภาษาอังกฤษก็อ่อนด้อยก็ยังไปประกวด
เป็นตัวแทนประกวดวาดภาพตอนประถมมอต้นตลอด
มอปลายย้ายมาประกวดโครงงานวิทยาศาตร์ไปแข่งถึงระดับเขตแนะ
เด็กดีมากนะ โดดเรียนไปดูหนังแค่ครั้งเดียวเอง

แมวสามตัวไม่เหมือนกันเลยเหอะ แกรยังไม่เหนดีๆ ดูแต่รูปเลยแยกมะออก

จากบล็อก
พอมาอ่านที่เค้ารีวิว และวิเคราะห์หนัง พี่ถึงจะเข้าใจนะ รายละเอียดเยอะมากจริง ๆ

พี่ก๋าก็เชื่อแบบที่น้องปริ๊นซ์เชื่อครับ

หลายครั้งที่เจ็บปวด
แล้วผ่านมันไปได้
พี่ก๋ารู้สึกว่าตัวเองโตขึ้น

มีมุมมองใหม่กับตัวเอง
รู้ว่าจะรับมือกับปัญหาใหม่ๆยังไง

ตรงนี้อาจจะเรียกชื่อว่า "ประสบการณ์" ก็ได้
คนเราเติบโตและเรียนรู้จากความเจ็บปวด
มากกว่าจากความสุขแน่ๆครับ

ช่วงนี้เจ๊กบปวดเหมือนกันค่ะ
(อ้าว!! ทิ้งระเบิด แล้วแจว)

สวัสดีค่า คุณปรินซ์
เมื่อวานจะมาตอบแต่เข้าเน็ตหมุนติ้วค่ะ ยอมแพ้ 55
จริงค่ะ แต่ละคนก็มีแนวของตัวเองเนาะ นี่ก็ไม่รู้ว่าชอบอะไรจนเรียนๆ มาก็ยังไม่ชอบ แต่มาชอบเขียนนิยายเพราะชอบอ่านฟิคนี่แหละค่ะ
ตอนนี้ก็รู้สึกว่าดีละนะ ที่ค้นพบที่ตัวเองชอบ
แฟนคุณปรินซ์ชอบอาหารเหนือนี่แบบแจ่มเลยค่ะ มีแต่ของอร่อยนะ
น้ำเงี้ยวยิ่งอร่อย แต่บางคนกินก็จะบอกว่าคาวเพราะใส่เลือดด้วย นี่ชอบเลือดไก่ค่ะ เลือดหมูใส่แล้วแข็งไม่ค่อยอร่อย ส่วนขนมจีนซาวน้ำเพิ่งคุยกับแม่ไปเองว่าแม่อยากกิน นุ่นได้กินก่อนแน่ 555
ขอบคุณคุณปรินซ์มากค่า

สวัสดียามเช้าครับน้องปริ๊นซ์

กาแฟใส่โซดาใส่เกลือ 55555+

สวัสดี จ้ะ น้องปริ๊นซ์

น่ารักจัง เม้นท์มาอย่างยาวเลย แสดงว่าตั้งใจอ่าน คนเขียนก็มีกำลังใจเนาะ อิอิ
แม่กำปอง ครูก็ไปครั้งแรกที่ไปมาจ้ะ ลูกศิษย์เขาเคยไปมา
แล้ว เขาชอบเลยไปอีกรอบ บรรยากาศเป็นธรรมชาติมาก ๆ โดย
เฉพาะที่พักที่ครูไปพักจ้ะ ส่วนปาท่องโก๋ ครูว่า อร่อยนะ แสดงว่าไม่
ถูกปากเพื่อนของปริ๊นซ์ที่เคยกิน น้องก๋า ที่อยู่เชียงใหม่ เขาก็บอก
ว่าเขาชอบปาท่องโก๋ร้านนี้มากอร่อยมาก ครูกินแล้วก็ว่า รสชาติดีนะ
จ้ะ ครูเป็นคนค่อนข้างโชคดี มีลูกศิษย์หลายรุ่น จ้ะ ที่ให้
ความช่วยเหลือยามที่ครูมีปัญหา ก็คงเป็นกรรมดีของครูด้วย เพราะ
ตอนสอน ครูก็ให้ความรู้แก่พวกเขาเต็มกำลัง ก่อนสอบเข้ามหา
วิทยาลัย ก็ติวข้อสอบให้โดยไม่คิดค่าสอนอะไรเลย จนพวกเขาเบื่อ
ที่บังคับให้มาเรียนหลังเลิกเรียน พอสอบได้และโตเป็นผู้ใหญ่
พวกเขาก็รู้ว่าที่เคี่ยวเข็ญบังคับนั้นเป็นเพราะเราหวังดี นั่นเอง

แม่กำปอง ปริ๊นซ์ มีโอกาสก็รีบไปนะจ๊ะ ตอนนี้ยังมีบรรยากาศ
เป็นชาวบ้าน ๆ อยู่อีกหน่อยคนไปเยอะ สภาพธรรมชาติ อากาศที่
บริสุทธิ์ ก็จะลดลงไปเรื่อย ๆ เพราะคนไปกันเยอะแยะ จ้ะ

การไปเที่ยวแล้วไม่สบายนี่ หมดสนุกจริง ๆ เลยจ้ะ เธอต้อง
พยายามรักษาตัวเองให้แข็งแรง ภูมิแพ้จะได้ไม่ถามหา พักผ่อนให้
เพียงพอ เที่ยวสถานบันเทิงให้น้อยลง นะจ๊ะ

สำหรับบล็อกเล่าเรื่องราวของ คุณกุ้ง อ่านการเล่าเรื่องของเธอ
แล้ว พยายามลุ้นว่า เธอจะจำกุ้งได้ไหม ทั้ง ๆ ที่กุ้งก็พยายาม
ทบทวนความหลังให้เธอฟัง อิอิ ก็เป็นธรรมดาของคนเรานั่นแหละนะ
ห้อง 1 เด็กวิทย์ มักจะรู้จักกันในห้อง นอกห้อง ซึ่งยิ่งเป็นเด็กศิลป์
ยิ่งไม่ค่อยรู้จัก นอกจากไปจีบเด็กห้องศิลป์ ยิ่งคุณกุ้งบอกว่า เขา
ไม่กล้าไปทักเธอ ก็แสดงว่าเธอคงดังมาก ประกอบกับเขาตอนนั้น
ก็อ่อนแอ คุณหนู โดนความร้อน ยืนนานหน่อย ก็ต้องถูกหาม
ไปห้องพยายาม เธอก็คงจำได้แต่ภาพนั้น ๆ เท่านั้น แหละ อิอิ
เชื่อว่า ตอนเด็ก เขาคงปลื้มเธอมากนะ เพราะเธอเป็นเด็ก
กิจกรรมอยู่แล้วนี่นา จึงจำง่ายกว่าที่เธอจะจำเขา นั่นแหละ

ดีใจกับเธอที่ได้เพื่อนสมัยเรียนเพิ่มขึ้นอีกคน จะได้คุยกัน
สนุกสนาน เขาเปลี่ยนแปลงไปจากเดิมมาก น่าดีใจที่เขาพัฒนา
ตัวเองจนกลายเป็นคนแข็งแรง กล้าพูด กล้าคุย สนุกสนาน และ
ยังไม่ลืมเธอ มาทักเธอด้วยความดีใจ แสดงว่า เขาต้องประทับใจ
ในตัวเธอในสมัยเรียนมาก เป็นความทรงจำที่ดีงาม จ้ะ

ช่วงนี้อากาศเริ่มเย็นแล้ว เนาะ รักษาสุขภาพด้วย นะจ๊ะ
ปลายเดือนนี้ ครูมีอีกทริปที่เชียงราย จ้ะ จะได้มีเรื่องมาเล่าต่อไป

โหวดหมวด บันทึก ฯ

ลืมตอบคำถามเธอ จ้ะ

กะปลกกะเปลี้ย เขียนอย่างนี้ จ้ะ

วันหยุดแล้ว Little prince คงได้พักผ่อนๆ
รักษาตัวค่ะ

 

พาหนุ่มๆนักเทนนิสมาเยี่ยมคนป่วย
Take care..Get well very soon.

จะเข้าหน้าหนาวแล้วระวังสุขภาพโดยเฉพาะเรื่องระบบทางเดินหายใจนะครับ อากาศก็แห้ง ฝุ่นก็เยอะครับ พี่แพ้อากาศติดๆกันหลายวันอีกแล้ว เกรงใจน้องไซนัสครับ มาบ่อยเกิ๊น อิอิอิ


ขอบคุณสำหรับกำลังใจให้บล็อก 3 F - แกงส้มปลากระบอกใส่ดอกขจร ด้วยครับ

สวัสดียามบ่ายครับ

"ยิมโนเด็กเม็ดซัก 1 นิ้วก็กลับบ้านเก่า แบนราบไปกับหิน T_T"

R.I.P. ยิมโนของตุณปริ๊นซ์ด้วยนะคะ
ต้นเล็กขนาดนั้นเลี้ยงยากค่ะ ไม่เห็นหน้าตาบอกไม่ได้ว่าแบบไหน
ถ้าเป็นยิมโนพื้น ๆ ก็จะอึดกว่าพวกด่างค่ะ

ของแพงเอาใจยากนะคะ

สวัสดียามเช้าครับน้องปริ๊นซ์

สวัสดีครับ
หายากนะครับที่โลกกลม
วนได้เจอเพื่อนสมัยเรียน

โอ๊ะ...

เขียนดีมากจริงๆ ด้วย
ให้มงสายซัพก็แล้วกัน 555+
จริงๆ ไม่ได้จะไปวาดหวังให้ใครมาทำอย่างที่ใจเราต้องการทุกอย่าง
เพียงอยากจะขีดเส้น ความสัมพันธ์ให้ชัดเจนเท่านั้นแหละนะ

ขอบคุณที่ไปส่งกำลังใจเน่อ