แปลกตรงไหน......ก็ไม่ได้แปลกหรอกครับ แค่ไม่ได้เตรียมใจ ฮือออออ

หมายเหตุ : รูปปลากรอบไม่เกี่ยวกับเหตุการณ์นะครับ เนื่องจากในเหตุการณ์จริง ไม่รู้จะเอามือไหนหยิบมือถือมาถ่ายเลยครับ
$-$-$-$-$-$-$-$-$-$-$-$-$-$-$ 
จริงๆ ผมจะไม่ค่อยได้ใช้รถประจำทางเท่าไหร่ครับ ยิ่งพูดถึงในช่วงทำงานนี่ บอกเลยว่า ไม่ได้ใช้เลย เพราะการเดินทางของผมจะใช้รถส่วนตัวตลอด เนื่องจากงานที่ทำต้องวิ่งไปนั่นทีนี่ที คงไม่สะดวกเท่าไหร่ที่จะใช้รถประจำทางแล้วติดรถคนอื่นไปตั้งแต่อนุบาล ประถม คุณพ่อจะเป็นคนขับรถไปรับไม่ส่งตลอด พอเข้ามัธยม ก็นั่งรถบัสรับส่งของโรงเรียน เพราะโรงเรียนลึกมาก แค่ตกรถนักเรียนทีนี่ต้องนั่งแท็กซี่นะครับ แล้ว 90-100 บาทกับเด็กมัธยมนี่โคตรเยอะเลย แต่ไม่ต้องห่วงครับ เพราะเพื่อนตกรถมักมีมาเสมอ ยืนเฉยๆ เลยหน้าเซเว่นเลย เดี๋ยวก็มีเพื่อนหารค่าแท็กซี่เอง
"ไปโรงเรียนป่ะน้อง" ผมถามเด็ก ม.ต้นกางเกงดำที่ยืนงงๆ อยู่ใกล้ๆ "ไปครับ พี่ไปไหม" ไอ่เด็กนั่นถาม "อ้าวดี ไปด้วยกันได้นะ นี่ 7:10 รอซัก 7โมงครึ่งก่อน" ไม่ทันขาดคำ ผมก็โบกมือเรียกผู้หญิง ม.ปลายมาให้ยืนด้วยกัน ถ้าโชคดี เราอาจจะทันรถสายเก็บตกซัก 7:10-7:15 นี่แหละครับ แต่ส่วนใหญ่ อาการนี้ไม่ทันครับ..... พอได้จำนวนที่พอเหมาะ ก็นั่งแท็กซี่ไปด้วยกัน ถ้า 4 คน ก็คนละ 25 บาท พอได้อยู่ครับ
มหาลัย แรก ๆ ผมก็นั่งรถเมลล์ไปครับ แต่พอต้องซ้อมกิจกรรมดึก ก็เอารถพ่อบ้าง พอเส็ดกิจกรรมก็กลับมานั่งรถเมลล์เหมือนเดิม กว่าจะได้ใช้รถก็ปี 3-4 ครับ
พอมาทำงาน เท่าที่จำได้ก็ไม่ได้ใช้รถประจำทางเลยครับ อ่ะแท็กซี่ใช้บ้างครับ เช่น ไปหรือกลับ สนามบิน แต่ถ้าเป็นรถเมล์นี่ไม่ได้ขึ้นเลยครับ ถ้ารถเข้าศูนย์ก็มีเพื่อนที่ทำงานมารับ เพราะทุกคนมีรถกันหมดครับ บอกไว้เดี๋ยวก็มีคนผ่านมารับ $-$-$-$-$-$-$-$-$-$-$-$-$-$-$ ส่วนวันนี้.....ผมแวะเช้าไปประชุมงานกับลูกค้าเพื่อส่งมอบโปรเจคให้ทีมงานอีกทีมและพี่โฟล์คหัวหน้าใหม่ ผมก็เข้าไปส่งต่องาน พร้อมของานที่เป็นคนของตัวเองเพิ่มจากลูกค้า เพื่อไม่ให้เขิน เพราะย้งที่จะดำเนินโปรเจคต่อ ค่อนข้างเกรงใจผม เลยขอตัวกลับก่อน โดยตั้งใจว่าจะกลับออฟฟิศ พอเดินมาที่ลานจอดรถ พี่ รปภ ก็วิ่งมาตะโกนเรียก "คุณครับๆ ยางล้อหลังดูอ่อนนะครับ" พร้อมเดินมาชี้
อ้า.....แก้มย้วยเลยครับ ยางหลังขวาผมขอบคุณพี่ รปภ แล้วขับรถออกมา คิดว่าต้องหาร้านยางด่วนๆ ก่อนที่มันจะแบนหมดจนขับไม่ได้ ขับมาได้หน่อยก็เจอ ร้านยางสีเหลือง นี่ก็รีบเข้าไปแบบไม่ได้คิด ร้านบอกว่า 2 ชั่วโมงต้องมีนะ คิวเยอะ ผมก็อ้าวเชี้ยยยยย กุจะมาทำอะไรตรงนี้ 2 ชั่วโมง
คิดอะไรไม่ออก ก็บอกพัทครับ โทรหาพัทก่อนเลย "พัทๆ ยางรถยางรั่ววะ" "อ้าว แล้วทำไงพี่ หาร้านปะก่อนเลย นี่อยู่ไหน" พอบอกพิกัดพัทไป พร้อมกับที่พัทบอกว่าจะมารับ "ไม่ต้องๆ ไม่ต้องมาหรอก มาส่งพี่ตอนเอารถแล้วกัน เดี๋ยวพี่ไปออฟฟิศเอง" "แล้วพี่จะมายังไง" เออวะ พัทมันถามถูก...... เพราะจุดนั้นแท็กซี่น้อยมากครับ แทบไม่เห็นเลย มีแต่รถเมล์นี่แหละ แถมเป็นรถร้อนด้วยโทรหาพัดอีกรอบ 55555 "พี่จะไปออฟฟิศยังไงนะ มีรถเมล์สายXX" "อ่ะๆ พี่ขึ้นสาย YY มาได้ มีตังป่ะน่ะ"
คำถามนั้นแหละ ถูกต้องมากๆ ครับ เพราะ....ผมไม่มีตัง!!!!!ไม่รู้ว่าค่ารถเมล์ร้อนมันราคาเท่าไหร่ เก็งว่าไม่น่าเกิน 15 บาท ตอนนี้มีเหรียญอยู่ 9 บาท เปิดประเป๋าอีกที....เจอแบงค์ 1000 ขึ้นรถเมล์ด้วยแบงค์พันไม่ได้สินะ ผมเลยต้องเข้าเซเว่น ซื้อน้ำซักขวดเพื่อแตกแบงค์ ก่อนจะขนข้าวของมายืนรอรถเมล์
$-$-$-$-$-$-$-$-$-$-$-$-$-$-$ 
พอรถเมล์มา ก็วิ่งต๊อกๆๆ ตามขึ้นรถไป รถไม่ได้แน่น แต่ไม่มีที่นั่งครับ ต้องยืน...ยืนก็ยืน ไม่เป็นไร แต่พอนึกถึงคำว่าโควิดขึ้นมา ราวตรงไหนก็ไม่น่าจับ ฮือออออ แถมมือ....จะเอามือที่ไหนจับ!!!!!!คือผม....คือผมใส่รองเท้าหนัง เชิร์ตขาว ผมก็เซตมา ถือแมคบุ๊ค 1 เครื่อง สมุด 1 เล่ม แฟ้มงาน 1 เล่ม น้ำดื่ม 1 ขวด พร้อมกะ..กะ....กล้วยหอม 1 ลูก เต็มมือไปหมดครับ

ซึ่งผมต้องกอบทุกอย่างมากอดไว้ แล้วเอาขาหนีบแมคบุ๊ค ดูจากท่าทางน่าจะน่าสงสารและอ่อนประสบการณ์มาก พี่กระเป๋าก็เดินมาเก็บเงิน ผมก็ก้มหน้าไปที่กระเป๋าเสื้อ"รบกวนทีครับ พี่ล้วงได้เลย"หมายถึงให้พี่เค้าหยิบแบงค์ 20 ที่กระเป๋าเสื้อผมได้เลย พี่กระเป๋าดูจากตาแล้วน่าจะหัวเราะอยู่ก่อนจะ เดินมาจับกล้วย!!!!!!จับกล้วยที่ผมกอดอยู่น่ะครับ พอดีมันจะตก แล้วบอกว่า "วางของข้างรถได้นะคับ" คือพี่เค้าเป็นผู้หญิงนะ ผมยาวมัดผมเลย แต่น่าจะอารมณ์พูดกับผู้ชายเลยพูด "ครับ" ด้วยแทน ว่าแล้วพี่เค้าก็เดินไปชี้เป้าให้ผมวางของข้างๆ กระติกน้ำของพี่เค้า ผมรีบขอบคุณๆ แล้วหยิบตังให้พี่เค้า ได้เหรียญกลับมาจำนวนนึงที่ผมไม่ได้นับว่าเท่าไหร่ เพราะกลอบใส่กระเป๋ากางเกงเลย กะว่าไม่น่าต้องให้ใครล้วงแล้ว ไม่งั้นกล้วยคงจะไม่ปลอดภัย....
ทำให้ตอนนี้ผมไปยืนอยู่หน้ารถเฝ้าแมคบุ๊ค พี่คนขับที่หันมามิงๆ ยิ้มแล้วหลายรอบ เพราะผมยืนไป รบกับผมตัวเองไป หันไปหันมา "ระวังหัวชนพัดลมละหนุ่ม" "อ๋อครับๆ ขอบคุณครับ" "ปกติไม่ได้นั่งรถเมล์" อันนี้น่าจะประโยคคำถามนั่นแหละ ส่วนผมก็ตอบ พร้อมพยักหัว "อ้อใช่ครับ" "แต่งตัวดูยังไงก็ไม่น่านั่งรถเมล์ รถไปไหนละหนุ่ม" "ยางรั่วครับ แต่ต้องกลับออฟฟิศก่อน" "ดีนะที่ยังขึ้นรถเมล์เป็น เป็นบางคนเค้าขึ้นแท็กซี่แล้ว" ในใจผมคือ....มันมีไหมละแท็กซี่ ไม่งั้นผมขึ้นแล้วไป ยืนรอที่ป้ายรถจนรังแร้เปียก ยังไม่เห็นแท็กซี่ซักคัน
$-$-$-$-$-$-$-$-$-$-$-$-$-$-$ 
ลม....ลมนี่ตีผมทั้งจากหน้าต่าง และจากพัดลมบนหัว จนไม่รู้จะเสยไปทางไหนดี ให้ไม่เข้าตา ยิ่งยืนอยู่หน้ารถ แล้วหัวก็จะชนพัดลม ผมก็ต้องยืนก้มๆ อยู่แบบนั้น แล้วพออยู่หน้ารถ.....ก็รู้สึกว่า เชี้ย...ทุกสายตาแม่งมองตูดกุ....พร้อมกับคิดในใจ เชี้ยเอ้ย....ทำไมกุไม่ให้พัดมารับ
คิดปั๊บ...พัทโทรมาปุ๊บ ผมรับโทรศัพท์ "ว่า" "ถึงไหนแล้วพี่ เจอรถเมลล์ยัง" "อยู่บนรถ" "นั่งชิลๆ ลมเย็นๆ นะพี่""นั่งเชี้ยไร กุ! ยืน!" ผมพูดเน้นเสียงเพื่อแสดงอารมณ์ว่า เมิงงงไม่ควรโทรตอนนี้ "อ้าวหรอๆ โอเคๆ ถึงแล้วบอก เดี๋ยวลงไปหา" "เคๆ" แล้วผมก็วางเลยครับ เงยหน้ามาได้ เจอป้าคนที่นั่งด้านซ้ายของผมนั่งอมยิ้ม "ระวังหัวลูก" ป้ายิ้มแล้วมองไปทางอื่น ขอบคุณทุกความเป็นมิตรนะฮะ แต่กุนี่ระแวงไปหมดเลยไหนหัวก็จะเข้าพัดลม ไหนจะล้ม ไหนโควิด....ในที่สุดผมก็กลับมาจนถึงออฟฟิศพร้อมกับกอดสมุด ขวดน้ำ และกล้วยเอาไว้ท่าเดิม อีกมือก็ถือแมคบุ๊ค....ทำไมผมไม่มีกระเป๋าโน้ตบุ๊ค ปกติผมขับรถไง ก็หยิบแล้วถือเดินไปได้เลย
ผมไม่ได้โทรบอกพัทหรอกครับ เพราะไม่รู้จะเอามือที่ไหนไปหยิบมือถือมาโทร ท่าไหนเสถียรก็ถือท่านั้นมายาว ๆ จนมาถึงโต๊ะทำงาน พอผ่านโต๊ะพัท ก็เอาแมคฯ เคาะโต๊ะพัทเบาๆ ให้รู้ว่า "กุมาถึงละ"พัทนี่ขำเลยครับ เพราะหัวผมยุ่งมาก เสื้อก็ยับ

แน่นอน เลิกงานผมจะต้องกลับไปเอารถ แต่ไม่ต้องห่วงครับ พัทไปส่งผมนี่ร้าน
ประสบการณ์การนั่งรถเมล์อีกครั้งในรอบหลายๆ ปี มันก็ดีนะ ทุลักทุเลก็จริง แต่อย่างน้อยก็ถึงเรียบร้อยปลอดภัยขอบคุณทุกคนนะครับ ที่มีน้ำใจให้คนงงๆ แบบผม 555555 นี่แหละประสบการณ์นั่งรถเมล์ครั้งแรกในรอบ 7-8ปี ได้ครับ จริงๆ ถ้าไม่ติดว่าถือของเยอะมันก็ชิลดีนะ ไม่ต้องสนใจทาง เอาแค่ไม่เลยป้ายก็พอแล้ว
ปล. ประสบการณ์นี้ไม่นับการขึ้นรถไฟฟ้านะครับ อันนั้นขึ้นประจำอยู่แล้ว ถ้ามีรถไฟฟ้าผมจะรถไฟฟ้าก่อนเลย ง่ายสุด
Create Date : 27 มกราคม 2566 |
Last Update : 27 มกราคม 2566 23:36:00 น. |
|
34 comments
|
Counter : 992 Pageviews. |
 |
|
|
ผู้โหวตบล็อกนี้... |
คุณThe Kop Civil, คุณไวน์กับสายน้ำ, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณปัญญา Dh, คุณNENE77, คุณtuk-tuk@korat, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณtoor36, คุณกิ่งฟ้า, คุณnonnoiGiwGiw, คุณสองแผ่นดิน, คุณหอมกร, คุณทุเรียนกวน ป่วนรัก, คุณฟ้าใสวันใหม่, คุณSweet_pills, คุณกะว่าก๋า, คุณkae+aoe, คุณมาช้ายังดีกว่าไม่มา, คุณคนผ่านทางมาเจอ |
โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 28 มกราคม 2566 เวลา:7:08:39 น. |
|
|
|
โดย: ปัญญา Dh วันที่: 28 มกราคม 2566 เวลา:9:58:07 น. |
|
|
|
โดย: NENE77 วันที่: 28 มกราคม 2566 เวลา:11:22:16 น. |
|
|
|
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 28 มกราคม 2566 เวลา:19:59:07 น. |
|
|
|
โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 28 มกราคม 2566 เวลา:23:16:02 น. |
|
|
|
โดย: หอมกร วันที่: 29 มกราคม 2566 เวลา:12:22:00 น. |
|
|
|
โดย: haiku วันที่: 29 มกราคม 2566 เวลา:15:02:23 น. |
|
|
|
โดย: Sweet_pills วันที่: 30 มกราคม 2566 เวลา:1:05:39 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 30 มกราคม 2566 เวลา:5:17:38 น. |
|
|
|
โดย: kae+aoe วันที่: 30 มกราคม 2566 เวลา:10:14:14 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 30 มกราคม 2566 เวลา:15:14:15 น. |
|
|
|
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 30 มกราคม 2566 เวลา:22:21:03 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 31 มกราคม 2566 เวลา:5:24:59 น. |
|
|
|
โดย: Sweet_pills วันที่: 31 มกราคม 2566 เวลา:7:58:47 น. |
|
|
|
โดย: tanjira วันที่: 31 มกราคม 2566 เวลา:14:19:59 น. |
|
|
|
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 31 มกราคม 2566 เวลา:16:08:45 น. |
|
|
|
โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 31 มกราคม 2566 เวลา:21:36:05 น. |
|
|
|
โดย: nonnoiGiwGiw วันที่: 1 กุมภาพันธ์ 2566 เวลา:12:10:30 น. |
|
|
|
|
|
 |
|
มาเจิมตอนดึก ๆ อ้าวไหงโดนจับกล้วยซะแล้ว 555 ขึ้นรถเมล์ถ้าไม่ใช่ ปอ.นี่ จักแร้เปียกหมด
สมัยก่อนตอนพี่เข้ากรุงเทพฯ ใหม่ นั่งรถเมล์เป็นประจำเลย มีหนังสือแผนที่กรุงเทพฯ เล่มนึง มีสายรถเมล์ด้วย พกติดตัวตลอด เป็นอะไรที่สนุกมาก ๆ แต่ก่อนรถเมล์ต้องรีบขึ้น รีบลง ไม่งั้นไม่ทันเค้านะ
ปัจจุบันพี่นั่งรถไฟฟ้าอย่างเดียวละ
ขึ