ตอนที่ผมพิมพ์ดราฟบล๊อกนี้คือเช้าของวันศุกร์ครับ แก้เหงาระหว่างรอไปเรื่อย ๆ พร้อมกับอ่านเมลล์งานเป็นระยะๆ เพราะอะไรน่ะหรอ....พี่โฟร์คหัวหน้าที่เพิ่มมาเมื่อปลายปีที่แล้ว ก็ตามงานเรื่อยๆ ผมก็ทำงานให้ตามปกติ แค่พี่เค้าไม่เห็นหน้าผมที่ทำงาน
ใช่ครับ...วันนี้ผมลางาน เพราะเป็นเรื่องต่อเนื่องตั้งแต่เมื่อวานเช้า..... จะพูดว่าเช้าก็....ก็เช้า เพราะภาพที่ผมจำได้คือ..... พี่สาวต้องเอาผมไปส่งโรงพยาบาลตั้งแต่ ตี 4 ครึ่ง แต่ผมเนี้ย อยู่ๆ ก็มีอาการหอบ นั่งหลับๆ ตื่นๆ อยู่ตั้งแต่ ตี 3 กว่า ป่วยก็ป่วย ง่วงก็ง่วง บอกตรงๆ ว่าบางช่วงความง่วงก็ชนะ 55555
ไปถึงก็ได้นั่งพ่นยาอย่างไว หมอเห็นสภาพ ก็หันไปบอกพยาบาล จับเนื้อหาได้ว่า ให้ฉีดอะดรีนาลีน พูดเสร็จก็มานั่งคุยกับผมว่าชื่ออะไร ไม่เป็นไรนะ ทำใจให้สบาย มีอาการตั้งแต่เมื่อไหร่ ใช้ยาอะไรไปบ้าง ก่อนหน้านี้ทำอะไรมา แล้วอธิบายว่าเดี๋ยวถ้าได้รับยาฉีดแล้วจะรู้สึกอย่างไร แต่จะดีขึ้นเร็วนะ ผมพยักหน้าว่าโอเค ปากพูด "ครับ" แต่ไม่มีเสียง พูดแบบไม่อายเลยว่า จังหวะนั้นผมนี่นั่งน้ำตาร่วงเป็นหยดๆ แบบไม่รู้ตัว พยาบาลมาฉีดยาให้ เปลี่ยนยาพ่นให้ แถมเช็ดน้ำตาให้ด้วย 5555
....โคตรอายเลย แต่ตอนนั้นคุมน้ำตาไม่ได้....
แต่ขอบคุณพี่สาว คุณหมอและ คุณพยาบาลครับ 3 คนนี้คอยอยู่ใกล้ๆ ตลอด ช่วงที่ไม่อยากให้ใครทิ้งเราไปไหนเลย กับพี่สาวนี่ ปกติพี่จะจับมือจับแขนจับผมตลอดนะ แต่ถ้าจังหวะไลน์คุยกับแม่ ผมนี่จะจะจับเสื้อเค้า 5555
หลังจากได้ยาพ่นยาฉีดไปซักพัก ผมก็รู้สึกหนาวจนสั่น และสั่นแบบคุมตัวเองไม่ได้ นอกจากนั้นก็ บวกกับใจสั่น เหงื่อออก มือเย็น พี่ปามตกใจมาก แต่หมอรีบบอกว่า เป็นผมข้างเคียงจากยา ก็ได้ผ้ามาห่อตัวกับพยาบาลเอาไฟมาส่องที่ด้านหลังให้อุ่น แล้วผมโดนฉีดยานี่ 2 รอบ....
ไม่รู้เลยว่าเวลาผ่านไปเท่าไหร่ ก็เริ่มรู้สึกโอเคขึ้นครับ คือไม่ได้สบายแต่เป็นความรู้สึกทนได้ คุณหมอเข้ามาคุย ซึ่งรอบนี้เริ่มคุยได้ ถึงจะถามคำตอบคำ แต่ก็ตอบทุกคำถาม เหนื่อยมาก เพลียมาก เพลียจนลืมตาไม่ขึ้น ผมหันเอาหัวพิงกับโต๊ะวางของข้างๆ แล้วภาพตัดไปเลยครับ....หลับ... คุณหมอกับพี่สาวเลยเรียกให้ไปนอนดีๆ ซึ่งตอนนั้นมันนอนราบลงไปไม่ได้ครับ จริง ๆ ลุกเดินไปก็เหนื่อยแล้ว
ผมหลับๆ ตื่นๆ สะดุ้งเป็นพักๆ ทั้งเพราะเหนื่อย และเพราะไอสาหัสมาก รู้สึกว่าคุณหมอมาดูเป็นระยะ ๆ จับตัวบ้าง เอาที่ฟังมาฟังการหายใจบ้าง
จนตื่นจริงๆ ราวๆ 6 โมงครึ่ง จากที่พี่สาวมาแตะตัวเรียก"ห้องเรียบร้อยแล้วนะ ไปนอนพักต่อข้างบน""อะไรหรอ" ผมงงมาก บวกกับเพิ่งตื่น"ห้องพักเรียบร้อยแล้ว ปริ้นก็ลงของที่จะให้เอามาจากบ้านมาให้พี่ในไลน์แล้วกัน""เดี๋ยวๆ อะไร....ปริ้นไม่นอนโรงบาลนะ""มันได้ไหมละน่ะ""ไม่ๆ ปริ้นมีงาน ไม่ได้" จังหวะนี้พี่สาวเลยหันไปยิ้มกับคุณหมอ และคุณหมอก็เดินมาทันที"คนไข้ครับ" สียงหมอสดใส ยิ้มแย้ม ดูเชิญชวน พร้อมกับอธิบายต่างๆ นานา สรุปได้ว่า ผมต้องนอนโรงพยาบาลแน่ๆ 2 คืน "วันนี้ไม่ได้ครับ ผมมีงาน""สภาพนี้คนไข้จะทำงานยังไง จะอันตรายเอานะ""ผมมาพ่นยาแล้วกันครับ""อ่ะถ้าจะไปก็ไป แต่ได้กลับมาแน่นอน มาให้ทันแล้วกัน"หมอดูโกรธครับ ให้ผมเซ้นต์ปฎิเสธการรักษา ผมกลับไปบ้าน นอนต่อไปถึงเกือบ 10 โมง แล้วไปทำงานตอน 11 โมง
ไปถึงก็เข้าประชุมแรกตอน บ่ายโมง เน้นนั่งเงียบๆ พูดอะไรน้อยมาก แค่กระซิบบอกพัทเบาๆ เรื่องที่พรีเซ้น ไม่ทันจบประชุมแรก ก็ต้องเริ่มงานประชุมที่ 2 ผมต้องแยกตัวไปเข้าประชุมกับเจมส์และไนท์ เน้นไม่พูดอะไรเหมือนกัน แต่รู้สึกไม่ค่อยโอเคครับ ทั้งเหนื่อย ทั้งไอ จนอยู่ๆ เริ่มเก็บทรงไม่อยู่ ผมนี่ลุกออกจากห้องแบบไม่ลาใคร แล้วไปนั่งอยู่กับพี่ธุรการ ที่แทบต้องยื่นยาดมให้พี่เค้า เพราะเค้าตกใจมาก แต่ต้องขอบคุณที่เค้าโทรหาพี่ ผจก ให้ พี่ผจกมาเจอก็พาไปส่งโรงบาลเดิมเมื่อเช้า
รอบนี้ผมไม่สู้ครับ....อะไรก็ได้หมด หอบมาก เหนื่อยมาก ไม่ไหวก็ยังคงน้ำตาตลอเหมือนเดิม ยาเดิมก็ถูกฉีด สั่นเหมือนเดิมครับ แต่ทำได้แค่ทน พักใหญ่จนผมอาการดีขึ้น พอรู้เรื่องพิจารณาอะไรได้ เจ้าหน้าที่ก็เอาเอกสารยืนยันเข้าพักรักษาตัวในโรงพยาบาลมาให้เซ็นต์ ผมเซ็นต์แล้วไลน์ไปบอกพี่สาวว่าอยากได้อะไรบ้าง บอกพี่เพ็ญให้หาของให้พี่ปามด้วย บอกแม่ว่า “เกมส์”
แม่มานอนเฝ้า แต่ก็ต้องมาหลังจากหลานหลับแล้ว ผมแย่งยายจากเค้าไม่ได้ครับ 555
พิมถึงตรงนี้ก็เย็นของวันศุกร์.... ผมยังคงนั่งๆ นอนๆ อยู่ที่โรงพยาบาล อาจจะพิมสั้นๆ งงๆ หรือพิมอะไรแปลกๆ บ้าง หัวผมเบลอๆ ทั้งจากยาและเหนื่อยๆ แถมมือซ้ายเจ็บจากที่ให้ยา
วันนี้ของผมก็นั่งทำงานเป็นพักๆ เพราะพี่โฟร์ค หัวหน้า ที่ไม่ใช่พี่ผจก ไลน์มาของานเป็นระยะ ๆ ผมกขี้เกียจพูด ก็ทำให้ไป แต่ก็ไปไลน์บ่นกับพี่ผจก จนพี่ผจก ยั้ว ตามไปเคลียร์กับพี่โฟร์คว่า มันต้องด่วนแค่ไหนถึงตามงานคนลาป่วยหรือคนที่อยู่ โรงบาล ไม่รู้หรือไง นั่นแหละครับ ขานั้นถึงหยุดไป
ยังไม่ได้เริ่มอ่านบล๊อกเลยครับ เพราะพิมเม้นไม่ไหว อย่างที่บอกครับว่ามือเจ็บ บล๊อกนี้ผมพิมทั้งวัน แบบไม่ประติดประต่อ แถมผมเบลอมาก ยังสับสนๆ เบลอๆ อาจจะเม้นไม่สนุกเหมือนปกติครับ
แต่รวมๆ ไม่ต้องห่วงครับ ผมโอเคครับ
Create Date : 30 มิถุนายน 2566 |
Last Update : 30 มิถุนายน 2566 17:28:41 น. |
|
36 comments
|
Counter : 824 Pageviews. |
|
|
|
ผู้โหวตบล็อกนี้... |
คุณnonnoiGiwGiw, คุณเริงฤดีนะ, คุณทนายอ้วน, คุณRain_sk, คุณนายแว่นขยันเที่ยว, คุณhaiku, คุณสองแผ่นดิน, คุณกะว่าก๋า, คุณหอมกร, คุณอุ้มสี, คุณtoor36, คุณSweet_pills, คุณtanjira, คุณดอยสะเก็ด, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณThe Kop Civil, คุณโฮมสเตย์ริมน้ำ, คุณฟ้าใสวันใหม่, คุณnewyorknurse, คุณkae+aoe, คุณไวน์กับสายน้ำ |
โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 30 มิถุนายน 2566 เวลา:18:44:23 น. |
|
|
|
โดย: ทนายอ้วน วันที่: 30 มิถุนายน 2566 เวลา:18:50:42 น. |
|
|
|
โดย: หนอน (nonnoiGiwGiw ) วันที่: 30 มิถุนายน 2566 เวลา:18:54:24 น. |
|
|
|
โดย: Rain_sk วันที่: 30 มิถุนายน 2566 เวลา:20:08:56 น. |
|
|
|
โดย: สองแผ่นดิน วันที่: 30 มิถุนายน 2566 เวลา:23:09:35 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 1 กรกฎาคม 2566 เวลา:5:58:01 น. |
|
|
|
โดย: หอมกร วันที่: 1 กรกฎาคม 2566 เวลา:7:49:07 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 1 กรกฎาคม 2566 เวลา:14:30:44 น. |
|
|
|
โดย: อุ้มสี วันที่: 1 กรกฎาคม 2566 เวลา:19:56:32 น. |
|
|
|
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 1 กรกฎาคม 2566 เวลา:22:49:20 น. |
|
|
|
โดย: Sweet_pills วันที่: 2 กรกฎาคม 2566 เวลา:0:17:23 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 2 กรกฎาคม 2566 เวลา:6:32:17 น. |
|
|
|
โดย: tanjira วันที่: 2 กรกฎาคม 2566 เวลา:7:48:24 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 3 กรกฎาคม 2566 เวลา:5:39:15 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 3 กรกฎาคม 2566 เวลา:19:49:47 น. |
|
|
|
โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 3 กรกฎาคม 2566 เวลา:20:29:15 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 3 กรกฎาคม 2566 เวลา:23:05:23 น. |
|
|
|
โดย: Sweet_pills วันที่: 3 กรกฎาคม 2566 เวลา:23:56:42 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 4 กรกฎาคม 2566 เวลา:5:52:52 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 4 กรกฎาคม 2566 เวลา:12:02:59 น. |
|
|
|
โดย: ทนายอ้วน วันที่: 4 กรกฎาคม 2566 เวลา:12:14:54 น. |
|
|
|
|
|
|
|
โพสบล๊อกไว้ให้เฝ้าบ้านเส็ด ผมจะกินข้าว แล้วนอนดูหนังซัก 2 เรื่อง......