ถ้าตอบแบบธรรมะนิดๆ
พี่ก๋าเรียกการพบเจอกันระหว่างน้องปริ๊นซ์กับคุณวิล
ว่าเป็น "บุญสัมพันธ์" คือ เจอกันแล้วถูกชะตา
คนเราจะนั่งคุย จะร้องไห้กันได้
ต้องมีความไว้เนื้อเชื่อใจกันพอสมควรเลยนะครับ

สุดท้ายแม้คุณวิลจะจากไปแล้ว
แต่น้องปริ๊นซ์ก็ได้ทำตามสัญญาด้วย

เชื่อเหลือเกินว่าคุณวิลคงมองลงมาแล้วยินดีไปแกับความสำเร็จของน้องปริ๊นซ์อย่างแน่อน

อ่านลงมาเรื่อย ๆ...

ทำงานก็หลายปี ยังไม่ต้องติดต่องานลูกค้าโดยตรงเท่าใด คง
เป็นเพราะกิจการมันไม่ใช่ 555

ทีแรกคิดว่าคุณปริ๊นซ์เจอดีซะแล้ว ... เอ้ยไม่ดีซิ

ไม่นึกว่าจะหักมุมตอนจบ กลายเป็นเรื่องเศร้า
มะเร็ง เป็นผู้ร้ายตลอดกาล

ช่วงหลังนี้ได้ยินข่าวคนโน้นคนนี้เสียชีวิตเพราะโรคมะเร็งเยอะมาก
เป็นโรคที่น่ากลัวกว่าโควิดอีกนะว่ามั้ย

พรุ่งนี้มาส่งกำลังใจนะคะ

สวัสดีครับน้องปริ๊นซ์
พี่ว่าน้องปริ๊นซ์ต้องเก่ง และเป็นคนที่มีความสามารถมากเลยนะครับ ถึงเป็นผู้ถูกเลือก โดยเพื่อนต่างวัยอย่างคุณวิล เหมือนเป็นที่ปรึกษา รวมทั้งเพื่อนร่วมดื่ม น่าจะสนิทและไว้ใจมาก ๆ ด้วย
ตอนจบเศร้านิดหน่อย แต่มิตรภาพงดงามนะครับ

เดี๋ยวแวะมาอีกทีนะครับ
ผมไม่ไหวแล้ว

สวัสดียามดึกค่ะน้องปริ๊นซ์ ขอบคุณที่ไปให้กำลังใจแกงคั่วสับปะรดนะคะ ที่พี่กิ่งใช้ลูกชิ้นหมูแทนหอยแมงภู่เพราะพี่กิ่งไปหาซื้อหอยแมงภู่ไม่ได้เลยค่ะ ยุคโควิดหาซื้อของยากจริงๆค่ะ ก็ใช้ลูกชิ้นหมูแทนแต่ก็อร่อยนะคะเพราะเป็นลูกชิ้นเอ็นหมูค่ะ

ตามมาอ่านงานตะพาบน้องปริ๊นซ์ออกเดินแล้ว พี่กิ่งยังนึกไม่ออกเลยค่ะว่าจะเล่าเรื่องอะไร

เรื่องราวของน้องปริ๊นซ์ พี่กิ่งอ่านเพลินเลยค่ะ เคยนึกเหมือนกันค่ะว่า ชื่อ น้องปริ๊นซ์ มาจากคำแปลว่าเจ้าชาย เหมือนที่คุณวิลว่าไว้จริงๆน้องปริ๊นซ์ต้องดูดีหล่อเหมือนเจ้าชายจริงๆค่ะ

แถมทำงานเก่งจนคุณวิลไว้ใจและชอบที่จะนัดเสวนากับน้องปริ๊นซ์บ่อยๆนะคะ

เรื่องราวพี่กิ่งกำลังอ่านเพลินๆมาหักมุมตอนคุณวิลเสียวีวิตนี่น่าตกใจนะคะอยู่ๆก็ได้รับข่าวเศร้าแบบนี้ขอให้คุณวิลไปสู่ภพภูมิทีดีนะคะ

โหวต Literature Blog นะคะ

หลับฝันดีค่ะ

ชีวิตจริงบางครั้งก็คล้ายนิยายนะปริ้น

สวัสดียามเช้าครับน้องปริ๊นซ์

กลายเป็นเรื่องเศร้าเลยอ่า


โจทย์ตะพาบโจทย์นี้พี่มีเรื่องจะเล่าตั้งมากมาย แต่ไม่รู้จะเริ่มเรื่องยังไง เขียนลบๆๆ เป็นสิบๆรอบ ... สรุปแว่ไม่เขยนละ เดี๋ยวจะไปเขียนรีวิว ซีรี่ย์ The Gilded Age ละ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ

thanks ครับน้องปริ๊นซ์ พี่ทำใจไว้แล้วละครับ แต่บางครั้งก็มีแอบคิดถึงเล็ก ๆ นะ

พี่ก๋ากับพี่ชายไม่ค่อยสนิทกันครับ
แต่ผู้ชายด้วยกัน
มองตารู้ใจ ไม่ต้องพูดอะไรเยอะ
พี่ก๋ามีโลกส่วนตัวสูงมาก
ขนาดน้องสาวสองคน
ยังบอกว่าในวัยเด็กพี่ก๋าเหมือนไม่มีตัวตนอยู่ในบ้านเลย 555
อยู่แต่ในห้อง
แต่ตอนนี้มีอะไรทุกคนก็จะมาปรึกษา
พี่ก๋าเปลี่ยนตัวเองเยอะเหมือนกันครับ

พี่ก๋าชอบแนวคิดของคนญี่ปุ่นนะ
ที่บอกว่า
การเจอกันของเราอาจจะเป็นครั้งสุดท้ายก็ได้
ฉะนั้นคำทักทายและคำจากลา
ควรทำอย่างจริงใจที่สุด
เพราะเราไม่รู้จริงๆว่าจะได้เจอกันอีกหรือเปล่า

So sad..
เศร้าแต่ซึ้งส์นะคะ เรื่องคุณวิล
มาเร็วเครมเร็ว..
วันนี้มาหาหมอเข้าเสื่อม
และlow batt.
เย็นๆค่ำๆ..คงจะได้นึกเรื่องราว
และส่งการบ้านค่ะ..Little Prince.

สวัสดี จ้ะ น้องปริ๊นซ์

อ่าน ตะพาบ เรื่องที่อยากเล่า ของเธอแล้ว รู้สึกว่า วิล เป็น
ชาวเยอรมันที่น่ารัก มีมนุษยสัมพันธ์ ให้กำลังใจแก่คนอื่นได้ดี เธอ
กับวิล คงมีวาสนาต่อกัน ที่เรียกว่า ศีลเสมอกัน จึงได้มาพบกันและ
กลายเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน เกื้อหนุนต่อกันและให้ข้อคิดดี ๆ ของวิลที่
มีให้กับเธอ ก็เป็นธรรมดา เมื่อเขาต้องอำลาจากโลกนี้ไปโดยที่เธอ
เองก็ไม่คาดคิดว่า เขาจะจากไปอย่างไม่มีวันกลับเร็วขนาดนี้
ถือว่า ปริ๊นซ์โชคดี ที่มีกัลยาณมิตรต่างวัยเป็นเพื่อน ประกอบกับเธอเป็นคนมีฝีมือในเรื่องงาน เรื่องมนุษยสัมพันธ์ งานเธอถึงได้
ก้าวหน้ารวดเร็ว ครูก็ขอชื่นชมจ้ะ

โหวดหมวด ตะพาบ

ขอบใจจ้ะ ที่ไปอ่าน เม้นท์และให้กำลังใจที่บล็อก ตะพาบครู
ครูก็ว่า ครูตัดสินใจเลือกรับราชการเป็นครูแทนการค้าขาย ได้
ถูกต้องแล้ว จ้ะ ชีวิตคนเราสำคัญที่สุดอยู่ที่การเลือกเอง จ้ะ เลือก
ถูกชีวิตก็ไม่ทุกข์ จ้ะ แต่ทุกอย่างก็ขึ้นอยู่กับการกระทำของตัวเอง
ทั้งสิ้น นะจ๊ะ
เรื่องเงินเดือนครูมักจะน้อยนิด แต่ปัจจุบันเขาก็ปรับดีขึ้นกว่า
สมัยครูมากตามกาลเวลาและค่าครองชีพที่เปลี่ยนไป ข้อสำคัญ
ต้องรู้จักการบริหารเงินของเราที่ได้รับ อย่าได้ใช้เงินโดยตามความ
อยากของใจเรา ถ้าเรารู้จักพอใจในสิ่งที่เรามี ไม่เห่อไปตามค่านิยม
ของสังคม ไม่ฟุ่มเฟือย ครูว่า อาชีพนี้เงินเดือนจะน้อยกว่างานบริษัท
แต่ก็มีสวัสดิการอย่างอื่นพอช่วยได้และที่สำคัญ ชีวิตหลังเกษียณจะ
ไม่ลำบาก จ้ะ

ส่งการบ้านงานเขียนตะพาบ 301
ปั่นเสร็จ สดสด ร้อนร้อน
เกรงว่าจะข้ามวัน..แล้วพาลขี้เกียจไปเลย

สวัสดีครับคุณปริ้นซ์

อ่านจบ ประทับใจกับเรื่องของคุณวิลและคุณปริ๊นซ์มากเลยครับ

เนาะ บางทีเราก็อ่านใจฝ่ายตรงข้ามไม่ถูก100%ว่าเค้าคิดหยั่งไงจนกว่าจะได้พูดจากันตรงๆ

ซึ้งใจกับที่ว่า จงทำเพื่อตัวเอง เพื่อความสำเร็จของตัวเอง ซาบซึ้งมากๆ ครับ

แล้วตกลงbased on true story กับเรื่องจริง ไม่เหมือนกันเหรอครับ เอาปากกามาวง

การได้รู้จักคนดีๆ ในชีวิตถือเป็นเรื่องที่ดีมาก ยิ่งเป็นลูกค้าด้วยยิ่งเป็นเรื่องที่ดีครับ

ผมชอบคำพูดที่เขาบอกนะ "ยูจำได้ไหมว่า คำแรกที่ฉันพูดกับยู ตอนมานั่งที่โต๊ะฉันพูดว่าอะไร" มันแน่นอนล่ะใครมันจะไปจำได้

คำพูดที่ว่า "พบผู้รู้ใจ ดื่มพันจอกยังน้อย พูดคุยไม่ถูกคอครึ่งจอกก็มากไป" มันเป็นเรื่องจริงครับ คุณ VP ก็ขี้แกล้งชอบอำนะ แต่ใครอยู่สถานการณ์แบบนั้นแล้วเจออำจะรู้สึกเสียวๆ ก็ไม่แปลกอะไร

หลายๆ คนรู้ตัวอีกทีก็ไปเสียแล้ว ในช่วงวิกฤตโควิดคนรู้จักรอบๆ ตัวผม หายไปเป็นสิบเลยครับ นี่เราอยู่ในซีซั่นไหนแล้วผมก็ไม่ทราบ ในยุคนี้คงต้องลุ้นสองอย่างคือ ติดโควิดตาย หรือหิวตาย

จากบล็อก
ข้อสงสัยทั้งหลายน่าจะคลี่คลายแล้วจากในลิงค์นี้
https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=crazylazykoodchi&month=01-2010&date=25&group=6&gblog=1


ช่วงหลัง ไม่ค่อยมีคนร่วมตั้งโจทย์เท่าไหร่ครับ ให้ผมตั้งโจทย์น่ะไม่มีปัญหาหรอก พี่ก๋าก็เช่นกัน ผมมีโจทย์สต็อกของตัวเองรวมกับพี่ก๋าเกิน 30 โจทย์ครับ สามารถรันโครงการได้อย่างไม่สะดุดแม้จะไม่มีคนร่วมตั้งโจทย์ได้เป็นปี แต่มันจะเบื่อครับ ยอมรับว่าตอนที่ได้ตั้งโจทย์ครั้งแรก มันสนุกยิ่งเพื่อนๆ ที่ร่วมเขียน เขียนในมุมมองที่เราคาดไม่ถึงยิ่งรู้สึกสนุก ทว่ามันไม่มีความหลากหลาย จำที่เราคุยหลังไมค์ตอนส่งโจทย์ให้ผมได้มั้ยครับ ผมเคยบอกว่า "โจทย์สดใหม่มาก" มันรู้สึกแบบนั้นจริงๆ ยิ่งคนที่ร่วมตั้งมาจากหลากหลายสาขาอาชีพ โจทย์ยิ่งหลากหลาย คนที่ร่วมเขียนก็จะรู้สึกว่ามันหลากหลาย ความสนุกมันอยู่ตรงนี้ล่ะครับ ผมเลยอยากให้เพื่อนๆ ที่เขียนกันประจำร่วมกันตั้งโจทย์บ้าง ผมดันโจทย์ให้คนที่พึ่งเคยร่วมตั้งโจทย์ครั้งแรกให้ทุกคนครับ

ของคุณปริ๊นซ์เหลืออยู่ 5 โจทย์ ผมล็อคโจทย์ของคุณปริ๊นซ์โจทย์หนึ่งไว้ที่วันที่ 13 ก.ค. แบบให้ตายยังไงก็ไม่เปลี่ยนไว้แล้ว เพราะวันที่นั้นมันเข้ากับโจทย์พอดีด้วย

จริงๆ ผมอยากจะหลบฉากในการตั้งโจทย์เหมือนกัน ผมยอมที่จะเอาโควต้าตัวเองให้คนอื่นก่อนได้เลย (รวมไปถึงเจรจากับพี่ก๋าในการหลีกทางให้โจทย์คนอื่น) หากเรามีโจทย์จากเพื่อนๆ ที่ร่วมเขียนมารอเป็นจำนวนมาก


สุดท้ายก็อย่างที่ผมบอกแหละครับ ถ้ายังแกล้งอ่านกันแบบนี้ ่ไม่นานพวกไม่ใช่บล็อกเกอร์ในตำนานของแต่ละสายก็คงหายไปหมด คนนอกจะมองคอมมูนิตี้นี้เป็นคอมมูนิตี้เฮ็งซวยขนานแท้ก็ไม่ใช่เรื่องแปลก

ผมไม่อยากเอาเรื่องยอดวิวมาเป็นประเด็นนะครับ คนที่ได้สายสะพายแต่ละคนยอดวิวก็ใช่ว่าจะเยอะ ของผมก็ใช่ว่าจะเยอะ แต่ก็มีที่ยอดวิวสูงทั้งที่ไม่เคยเอาไปแชร์ที่ไหน นอกจากในกลุ่มบล็อกแก๊งด้วยกันเอง (อย่าไปนับเอนทรี 128k ล่ะ) ผมชอบที่คุณชีริววาง performance ว่าในปีนั้นๆ ไว้นะ ว่าจะต้องมีเอนทรี่ที่มียอดวิว 2,000 วิว มากกว่า 3 เอนทรี่ แต่ละคนก็วางเป้าหมายต่างกัน กำหนดกันเอง ทำให้ได้ตามเป้าด้วยตัวเองดีกว่าไปคำนึงถึงแต่รางวัล

บางเรื่องเราคุยหลังไมค์ได้ครับ ความดาร์กมันมีเยอะแบบมีข้อมูลหลักฐานด้วย เอาเป็นว่าถ้าผมเอาเรื่องดังกล่าวมาอัปเป็นบล็อกแฉ แม้จะไม่ระบุตัวตน ถึงขั้นเหวอกันได้เลย

อรุณสวัสดิ์ครับน้องปริ๊นซ์

สวัสดีค่ะน้องปริ๊น
อ่านมาเพลินๆ ดีใจกับน้องมาเรื่อยๆ เพราะได้เจอคนดีดี
และก็ตกใจกับการสูญเสีย ถ้าพูดกันแบบติดปากก็คงประโยคนี่ค่ะ คนดีมักจากเราไปก่อนเสมอ

ดีใจนะคะที่น้องได้พบคนดีดี และยินดีกับความสำเร็จของน้องปริ๊นค่ะ
คุณวิลคงมองด้วยความยินดีอยู่บนฟ้าล่ะค่ะ

มีความสุขกับวันหยุดนะคะ

ชอบวิธีที่คุณปริ๊นซ์เอาไว้รับมือพวกเม้นท์บล็อกแบบไม่อ่าน 555
เราควรรณรงค์ทำแบบนี้กันเยอะๆ นะครับ

เข้ามาฟังเรื่องจริง จขบ. ครับ ภาพนี้เป็นเหตุการณ์จริง ไม่ใช่ตัวแสดงแทน
ทำงานที่ต้องเจอลูกค้าเขี้ยวๆ นี่กดดันอย่างแรง ดีนะเจ้าของใจดี
ไม่รู้ฝรั่งจะงงกับธรรมเนียมการตั้งชือ่เล่นแบบไม่เกี่ยวกับชื่อจริงของไทยมั้ยนะครับ
ประเทศไหนเขามีชื่อเล่นกันมั่ง แถม nickname มีความหมายแบบ Prince นี้เขาคงต้องนึกหาที่มาที่ไป
"อ๋อ ตอนเกิดมีรถมาบีบแตรดังปิ๊นๆ คับ~" อะไรแบบนี้ก็อธิบายไป

คุณวิลแก inspire คนเก่งแบบนี้ คงลีดพวกเสือสิงห์กระทิงแรดในองค์กรได้แบบเด็ดขาด
ห้อง Penhouse คอนโดหรูนี่ผมไม่ได้เข้าไปเหยียบแน่ๆ ยิ่งกว่าเข้าทำเนียบอีก (อันนั้นเอาผลงานโง่ๆ ไปเสนอสักอันก็ได้แล้ว)

และขอแสดงความเสียใจจากการจากไปของคุณวิลด้วยนะครับ
คนรู้จักมาจากไปแบบนี้ก็ใจหาย โควิดทำให้เราตัดขาดจากโลกภายนอกไปนานจริงๆ
บางทีความต้องการสานต่อความตั้งใจที่คนที่เรารักมุ่งหวังก็ทำให้เราก้าวไปข้างหน้าเรื่อยๆ

อ้าว Eveton ยิง Chelsea ไปแล้ว
1-0 นาทีที่ 47
ย้ายช่องมาจากAIS playที่ ท่าเรือ ชนะ หนองบัวพิชญะ 3-0

วันนี้นอนทั้งวัน
เพิ่งตื่นตอน คนใกล้ตัวปลุกมากินข้าวเย็น


เพราะเช้าตื่นมาปวดกระบอกตาและตาแดงมาก
ตื่นมาหยอดน้ำตาเทียม ทานยาแก้ปวด
นอนๆๆ

ส่ายๆนี่หายยแดง หายปวดแล้ว
แต่ก็นอนต่อหลังมื้อกลางวัน

สงสัยจะนอนยาวรับวันแรงงาน
555
เป้นเรื่องที่อยากเล่า ซ้อนในตะพาบ ของLittle Prince ค่ะ

ไปละ .ซะงั้น!!
Take care ..

สวัสดีค่ะน้องปริ๊นซ์ พี่กิ่งโหวตแล้วทำไมโหวตไม่ขึ้นปรากฏว่าวันก่อนพี่กิ่งมาโหวตให้บล็อกก่อนหน้านี้ไปแล้ว คงต้องรอมาโหวตใหม่พรุ่งนี้นะคะ

หลับฝันดีค่ะ

สวัสดีครับคุณปริ๊นซ์

ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะครับ

เรื่องเล่ายาวมากจ้าน้อง
พอพอกับ Blog ยังเขียนเล่าไม่จบ
คริคริ
เรื่องเล่าไม่เท่าไหร่
แต่ภาพเยอะ

ขอบคุณสำหรับกำลังให้บล็อก - Food For Fun : Hot Wok Return #70 - ผัดพริกขิงสามชั้นใส่ถั่วฝักยาว ด้วยนะครับ

สวัสดีค่ะน้องปริ๊นซ์ พี่กิ่งสงสัยเบลอๆนะคะ 555 เมื่อวานมาคิดว่าทำไมโหวตไม่ขึ้น แต่วันนี้มาโหวตใหม่ เอาปรากฏว่าเราโหตไปแล้วก็เลยไปหาดูช่ื่อพี่กิ่งเอ้ามีชื่อโหวตแล้ว 555

สรุปว่าโหวตสำเร็จนะคะ