คุณยายบอกว่าพี่แฟรี่เหม็น ... พี่แฟรี่ถึงกะมองบนเลยเหรอลู๊กกกกกก โถๆๆๆๆๆ ... รอพี่ปรินซ์อาบน้ำให้เนอะๆๆๆ คริๆๆๆ


สนามเด็กเล่นที่โรงเรียนของหลานใหญ่โต มีของเล่นเยอะเลย ... พี่จำได้ว่าเด็กๆไม่ชอบออกไปเล่นสนามเด็กเล่น ... ฝุ่นเยอะ สกปรก ฮ่าๆๆๆ เลยกลายเป็นคนติดห้อง ติดบ้าน คริๆๆๆๆ

สวัสดียามบ่ายค่ะ น้องปริ๊นซ์

สงสารพี่แฟเลย อดไปส่งน้องงง ตาเศร้านะน่ะ
ผปค.ที่ไปส่งลูกหลานที่เพิ่งเริ่มไปรร.ต้อง
ใจแข็งมากค่ะ
เพราะถ้าเราไปยืนเฝ้าแล้วเห็นเขาร้องไห้ เป็นเราเองนี่หละที่ทนไม่ได้
คุณครูถึงบอกว่าส่งเสร็จแล้วให้กลับได้เลยค่ะ

เอ็นดูววววคุณน้านะคะ โดนหลานงอนแล้วยังไม่รู้ตัวว่าเรื่องอะไร 5555

เหมือนกันเลยค่ะ ถ้าเช้ากินหนักเที่ยงพี่จะตื้อๆ ไม่หิว
เช้าพี่เลยต้องกินอะไรเบาๆค่ะ ไม่กินก็ไม่ได้ อยู่ไม่ถึงเที่ยงใจสั่นค่ะ

เอ...จริงๆบ้านเราจะมีเจ้าที่คอยดูแลนะคะ
เค้าจะไม่ปล่อยให้สัมภเวสี หรือ ผีทั่วไปเข้าบ้าน
แถมยังมาทำร้ายคนในบ้านอีก อันนี้พี่ว่าแปลกๆ
ดีนะคะหลานไม่เป็นอะไรมาก
แต่จริงๆพี่ก็เคยรู้สึกนะ เหมือนกับมีสิ่งแปลกๆในบ้านที่ไม่ใช่เจ้าที่
พอดีพี่เป็นคนมีเซ้นส์ทางด้านนี้นิดหน่อยค่ะ
ขอให้ทุกอย่างผ่านพ้นไปด้วยดีนะคะ

สวัสดีครับน้องปริ๊นซ์
พี่ออกไปวิ่งก่อนนะ เดี๋ยวดึก ๆ ค่อยมาเม็นต์ครับ

เป็นเหมือนธรรมเนียมที่เราต้องเจอ ก็น่าคิดเหมือนกันว่าประเทศเราทำไมโรงเรียนเด็กถึงไม่อยากไปอนุบาลยังพอเข้าใจได้ แต่ถ้าประถม มัธยมแล้ว ต้องมองให้ลึกลงไปในมิติของสังคมแล้ว

ป่อยก็ต้องพัก หวัดทำได้แค่พักให้มากๆ ยังไงก็อย่าลืมไปเลือกตั้งนะ 14 พ.ค. นี้แล้ว

ผมยังไม่เม้นต์เนื้อหานะครับ แต่พอดีเห็นแล้วรีบล๊อกอินมาบอกก่อน

คุณปรินซ์บอกว่าจะไม่ใช้รูปที่เห็นแล้วรู้ว่าหลานเรียนที่ไหน
จริง ๆ ถ้าใครเคยไปที่นี่ก็รู้แหละว่าโรงเรียนอะไร
แต่พอดีในบล๊อกนี้มีรูปที่เห็นชื่อโรงเรียนอยู่น่ะครับ (ไม่ชี้เป้าให้นะ ^^")
ไม่รู้คุณปรินซ์กับพี่สาวซีเรียสเรื่องนี้มากแค่ไหน
พิจารณาเอาเองนะครับว่าจะปล่อยไว้หรือเอาออก

โหดมาก ฝันติดกันเป็นอาทิตย์
ชวนที่บ้านไปถวายสังฆทานทำบุญให้เค้า
แผ่เมตตาแล้วขอน้ำมนต์พระท่านมาอาบหน่อยก็ดีนะคะ
อย่างน้อยก็จะได้สบายใจ ถ้าร่างกายจิตใจเครียด
ก็พักยาวๆสโลวไลฟ์ไปก่อนก็ได้นะคะ ดีขึ้นแล้วค่อย
กลัยมาเต็มที่กับชีวิตใหม่ ช่วงนี้พี่ก็เครียดงานเหมือนกัน
แต่ก็ปกติแหละใครๆก็เป็นกัน ส่วนแม่พี่เครียดหวยแดกค่ะวันนี้

ส่งกำลังใจนะคะ..
อย่าปล่อยบล็อกร้างหายไปนานนะ
พี่คิดถึง..

สวัสดี จ้ะ น้องปริ๊นซ์

หมู่นี้ เธอไม่สบายบ่อยมาก ตามเหตุการณ์ที่เธอเล่า ก็เห็นด้วย
แหละว่า จะหายป่วยช้ากว่่าคนอื่นที่ติดหวัดพร้อมกัน เพราะสภาพ
ร่ายกายแต่ละคนไม่เหมือนกัน ไม่เท่ากัน นั่นเอง
เห็นหน้า น้องแฟร์รี่แล้ว น่าสงสาร โดยหาว่า ตัวเหม็นไม่ให้ขึ้น
รถไปส่งน้อง ตาละห้อยเชียว หมาพันธุ์นี้ ฉลาด รู้เรื่องดี นะ
อาการของเด็กอนุบาลไปโรงเรียนวันแรก ๆ ก็มีอาการเหมือน ๆ
กันเนาะ อยากรู้เหมือนกัน ในสมัยเราเป็นเด็ก มีอาการแบบนี้ไหม
หนอ จำไม่ได้เสียแล้วซิ
พักผ่อนให้มาก ๆ นะ ไม่งั้นก็ไม่หายเสียที นานไปจะกลาย
เป็นเรื้อรัง แล้วก็ตามด้วยดื้อยา ขอให้ร่างกายกลับมาแข็งแรงตาม
ปรกติโดยเร็ว นะ
โหวดหมวด บันทึกประสบการณ์ชีวิต

พี่แฟรี่เหม็น ... หมากับแมวต่างกันตรงนี้แหละค่ะ
แมวที่บ้านไม่อาบน้ำก็ไม่เหม็นนะ อุ้มได้กอดได้ 555

เด็ก ๆ ไปโรงเรียนกันแล้ว
เสื้อผ้าหน้าผม กระเป๋า รองเท้า สีสันสดใสน่าสนุก
อารมณ์เหมือนไปเที่ยว เด็ก ๆ น่าจะชอบนะคะ

น้าปริ๊นซ์ยังไม่หายดี เซฟตัวเองก่อนดีมั้ย
เป็นหวัดติดกันไปมาไม่สนุกนะคะ

สงสารพี่เฟนะคะ

สุขภาพเป็นสิ่งสำคัญจริงๆครับ
แถมมาเป็นพร้อมกันทั้งน้าทั้งหลาน
เหนื่อยเลยนะครับน้องปริ๊นซ์

เรื่องร้องไห้
มาดามเครียดมากครับ
เพราะหมิงร้องอยู่ 2 ปีเต็มๆเลย
ร้องทุกเช่้า จนมาดามไม่อยากไปส่งลูกเลย 555
จนครูบอกว่านี่เป็นสถิติใหม่ของ รร.เลย
แต่พอร้องเสร็จก็วิ่งเล่นกับเพื่อนอย่างสนุกสนานทุกวัน 555

เรื่องวิญญาณเด็กก็แล้วแต่ความเชื่อ
สมัยเด็กพี่ก๋าป่วยบ่อย
แม่จะชอบนำสายสิญจน์มาผูกข้อมือให้
ผูกให้จนโตเลยนะครับ
ก็ช่วยเรื่องความรู้สึกได้ อุ่นใจ
โตมาอีกนิดก็แขวนพระด้วย
เพิ่งมาถอดเก็บขึ้นหิ้งตอนทำงานนี่ล่ะครับ

มารอบดึก ตกลงพี่ไม่ได้วิ่ง ไปตีแบดแทน 555
พี่ว่าน้องปริ๊นซ์เลี้ยงหลาน เหมือนได้ซ้อมไปในตัวเลยนะ เจ้าแฟรี่หน้าตาน่าแกล้งมาก ๆ 555 ตอนนี้ของพี่น้ำหนักขึ้นมาเหมือนกัน เหมือนว่าพี่จะวิ่งช้ากว่าเดิมด้วยเพราะหนักน้ำหนักตัว ตั้งใจว่าจะลดลงให้ได้อีกสักครั้ง เดอะโกสต์ยิ่งฟังยิ่งหลอนปะ รักษาสุขภาพด้วยครับน้อง

เบาได้เบา เห็นด้วยกับพี่หัวหน้าค่ะน้องปริ๊นซ์
ขอลงชื่อก่อนนะคะ เดี๋ยวพี่ต๋ามาใหม่ค่ะ

555 ฝึกเลี้ยงไว้ก่อนดีครับ.. ต่อไปจะได้เลี้ยงลูกด้วยตนเอง
เรื่องผี ๆ หรือสยอง ๆ พวกนี้ผมไม่ค่อยฟัง

เพราะทำให้จิตมันหลอนไปนาน.. จนกระทั่งค้นพบวิธีไม่กลัว
(ไม่ค่อย 555)

อรุณสวัสดิ์ครับน้องปริ๊นซ์

ดีแล้วล่ะครับ
รอให้ยมก่อน 555

ครูก็บอกแบบนี้เลยครับ
แสดงว่าช่วงที่อยู่บ้านมีความสุขมาก
เวลามาโรงเรียนถึงร้อง
แต่ไม่ได้ร้องอะไรนะครับ
เป็นเหมือนงานรูทีน
ร้องๆๆๆตอนส่งตัวให้ครู
พอแม่กลับ ครูบอกหยุดร้อง วิ่งเล่นกับเพื่อนแล้ว 555

นึกถึงตอนหมิงเป็นเด็ก
พาไปบ้านมาดามครั้งแรก
ร้องไม่หยุด
ร้องเป็นชั่วโมง
แต่พอแม่มาดามเอาธูปมาไหว้เจ้าที่เสร็จ
หยุดร้องเลย
บางทีมันก็เป็นเรื่องแปลกครับ

สวัสดีคะน้องปริ๊นซ์..

น้องข้าวหอม น่ารักมาก..

ขอซื่อได้ไม๊คำว่า fifo เนี่ยะ ..
เป็นหวัดยาเอาอยู่..แต่คงน่าเบื่อมาก
ตอนพี่เปนขนาดกินยาแบบไม่ง่วงมันก็ยังง่วงอยู่ดี
หงุดหงิด คิดงานไม่ออก ไม่อยากทำอะไรเลย
นอนพักเยอะๆจะได้หายไวๆ แดดแรงๆก็อย่าไปโดนจังๆ
หาไรบังหน้าบังตาไว้ล่ะ สาวน้อยเข้า รร แล้วน่าเอ็นดูจริงๆ
คิดถึงสมัยเรายังเป็นเด็ก..

ส่วนเรื่องนั้น ความจริงนิมนต์พระมาฉันเพลที่บ้านสักมื้อก็ดีนะ
พรมน่ำมนต์ทั้งบ้านเพื่อความสบายใจ

เหนื่อยก็พักก่อนดีกว่าครับ ร่างกายเรามีร่างเดียว มีชีวิตเดียว ยังไงก็ต้องรักษาให้ดีก่อน หวัดผมเคยได้ยินว่ามันมีหลากหลายชนิดติดแล้วจะไม่ติดชนิดเดิมซ้ำอีก หวัดต่อให้ฉีดยาก็ไม่ได้ช่วสยอะไรเลย สำคัญที่พักผ่อนเท่านั้นเลยครับ

เห็นแล้วนึกถึงตัวเองสมัยก่อนนะ ไม่ค่อยอยากไปเหมือนกัน มองมาที่หลานตัวเองเราก็เป็นแบบเดียวกัน โรงเรียนมันเป้นสถานที่ที่ไม่ค่อยน่าไปเท่าไหร่ ส่วนหนึ่งเพราะสภาพแวดล้อมและอะไรหลายๆ อย่างด้วย จะให้แฟรี่ไปส่งด้วยนี่เรื่องใหญ่เลยนะครับ

Thanks for your message in my blog.
Nice try krab, but there's a picture left in your blog. It's above the paragraph you told the readers about this issue. If you look closely at the top of the back panel on the raised stage, you'll find it. Many kindergartens usually do the same way. ^^
P.S. I'm really just a lazy blogger, not a CSI staff (LOL).

คิดถึงแฟรี่ที่สุดเลยปริ้นลงให้รูปเดียว
ที่หลานสาวคนโปรดหละก็เยอะเชียวนะ

ผมเพิ่งมีโอกาสได้ดูแบบชัด ๆ โอเคแล้วล่ะ คุณปรินซ์ช่วยลบความเห็นบนของผมด้วยครับ

สวัสดีค่ะน้องปรินซ์ หลานน้อยเข้าโรงเรียนแล้ว น่ารักจังเลยน้องข้าวหอมขวัญใจคนท้้งบ้านเลยนะคะ ความรักความผูกพันต่อสัตว์เลี้ยงกับเด็กๆจะมีมากนะคะ ขนาดจะไปโรงเรียนยังขอให้เอาแพรี่ไปด้วย แพรี่ก็น่ารักค่ะ หน้าหงอยไปเลยอดไปด้วย 555

เรื่องแปลกๆที่เล่า ไม่น่าจะเกิดจะเกิดขึ้นได้นะคะ เพราะในบ้านเราจะมีเจ้าที่คอยดูแลปกป้องคุ้มครองคนในบ้านไม่ให้มีวิญญาณ สัมภเวสีเข้าไปในบ้านได้ถ้าคนในบ้านไม่อนุญาต อาจจะบังเอิญหรือเปล่าคะ

พี่กิ่งเคยฝันถึงพ่อและแม่ที่เสียชีวิตไปแล้วมาหาที่ประตูหน้าบ้านยืนคอยอยู่เพราะเข้าบ้านไม่ได้พี่กิ่งดีใจวิ่งไปหากำลังจะเปิดประตูพิ่กับแม่ก็เดืนจากไป พี่กิ่งตกใจตื่น ในฝันเหมือนจริงมาก จึงทำบุญใสบาตรให้แม่ไปแล้วก็ไม่ฝันอีกเลยค่ะ

น้องปริ๊นซ์ถ้าไม่สบายใจก็ใส่บาตรกรวดน้ำอธิษฐานให้วิญญาณหรือสัมภเสีที่เข้ามาในบ้านเราได้รับส่วนบุญนี้ไปก็ได้ค่ะ จะได้สบายใจนะคะ

โรงเรียนอนุบาลสวยสะอาดน่าไปเรียนนะคะ ดีแล้วค่ะน้องปริ๊นซ์ ที่ไม่บอกชื่อโรงเรียนและตำแหน่ง เราไมรู้เหตุการณ์ข้างหน้าอันตรายเกิดได้ทุกเมื่อนะคะ

ขอบคุณที่ไปให้กำลังใจบล็อกไอศครีมมะม่วงนะคะ

Diarist

เรื่องผี ๆ ผมไม่มีประสบการณ์ แม้แต่ฝันแต่ไม่เคยเจอ (ไม่เจอดีแล้วล่ะ 55)
แต่เรื่องชนขอบตู้ ขอบประตู นี่เคยครับ โคตรเจ็บเลย

เรื่องที่หลานชนขอบประตูนี่น่ากลัวจริง ๆ ครับ
ขอบประตูนี่เป็นส่วนที่แข็งมาก ขนาดประตูนิ่ม ๆ อย่างพีวีซี ขอบประตูยังแข็งโป๊ก
ชนบานประตูมันยังถ่ายแรงกระจายทั่วพื้นที่แผ่น ลดความเสียหายกับคนชนได้บ้าง
แต่ชนขอบประตูนี่มันรวมแรงทั้งหมดเข้าพื้นที่เล็ก ๆ จุดเดียว พอโดนเข้าถึงกับสลบเลย
เด็กเล็ก ๆ กระดูกยังไม่แข็งเต็มที่ด้วย ไปชนส่วนแข็งเข้าคงเจ็บมากเลยครับ