พิธีพระราชทานเพลิงศพ ร.ต.ต. กฤตติกุล บุญลือ (หมวดตี้)
สวัสดีครับ
วันนี้ ผมในฐานะสมาชิกคนหนึ่งของเว็บ Thai Flight Simulator ได้มีโอกาสไปร่วมงานพระราชทานเพลิงศพของหมวดตี้ ร้อยตำรวจตรี กฤตติกุล บุญลือ ซึ่งเป็นหนึ่งในสมาชิกของเว็บของเรา จึงขออนุญาตเก็บภาพมาฝากทุก ๆ ท่านที่นี่ด้วยครับ
เราไปกันราวสิบกว่าคนครับ ไปถึงที่บริเวณวัดราว ๆ บ่ายแก่ ๆ มีบรรดาข้าราชการ ตำรวจ ชาวบ้าน ญาติและครอบครัวของหมวดตี้มาร่วมงานกันหลายร้อยคนครับ
ส่วนผู้ที่มาร่วมงานก็มีผู้บัญชาการตำรวจแห่งชาติ พร้อมนายตำรวจชั้นผู้ใหญ่และชั้นผู้น้อย รวมไปถึงเพื่อน ๆ รุ่นพี่ รุ่นน้องของหมวดตี้ที่โรงเรียนที่ตี้เคยศึกษา และชาวบ้านในละแวกนั้นก็มาร่วมงานกันคับคั่งครับ
จากคุณความดีและความกล้าหาญของหมวดตี๊ ทำให้หมวดตี๊ได้รับพระมหากรุณาธิคุณจากพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว พระราชทานเพลิงศพ ให้เป็นเกียรติแก่หมวดตี้
และยังทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ พระราชทานพวงหรีดวางหน้าศพด้วย
นอกจากนั้นพระบรมวงศานุวงศ์ทุกพระองค์ยังพระราชทานพวงหรีดไว้อาลัยแด่หมวดตี้ด้วยครับ
หลังจบคำกล่าวรายงาน ผู้บังคับบัญชาสั่งแถวนายตำรวจเกียรติยศทำความเคารพ พลแตรเป่าแตรนอน อันหมายถึงการพักผ่อนอย่างสงบตลอดกาลของหมวดตี้
หลังจากนั้นทุกคนจึงทะยอยกันขึ้นไปเคารพศพของหมวดตี้ครับ
ระหว่างที่ทุกคนกำลังขึ้นไปเคารพศพนั้น เพลง "อิ่มอุ่น" ของ ศุ บุญเลี้ยง ก็ถูกบรรเลงขึ้น พิธีกรบอกว่าเพลงนี้เป็นเพลงที่หมวดตี้ใส่เอาไว้ในไดอารี่ของหมวดตี้เพื่อมอบให้กับคุณแม่ของเขาซึ่งเกิดวันเดียวกัน ก่อนที่หมวดตี้จะเสียชีวิต
หลายคนกลั้นน้ำตาไม่อยู่ ....
"อุ่นใดๆ โลกนี้มิมีเทียบเทียม อุ่นอกอ้อมแขนอ้อมกอดแม่ตระกอง
รักเจ้าจึงปลูก รักลูกแม่ย่อมห่วงใย ไม่อยากจากไปไกล แม้เพียงครึ่งวัน
ให้กายเราใกล้กัน ให้ดวงตาใกล้ตา ให้ดวงใจเราสองเชื่อมโยงผูกพัน
อิ่มใดๆ โลกนี้มิมีเทียบเทียม อิ่มอกอิ่มใจ อิ่มรักลูกหลับนอน
น้ำนมจากอก อาหารของความอาทร แม่พร่ำเตือนพร่ำสอน สอนสั่ง
ให้เจ้าเป็นเด็กดี ให้เจ้ามีพลัง ให้เจ้าเป็นความหวังของแม่ต่อไป ใช่เพียงอิ่มท้อง
ที่ลูกร่ำร้องเพราะต้องการไออุ่น อุ่นไอรัก อุ่นละมุน ขอน้ำนมอุ่นจากอกให้ลูกดื่มกิน
ให้กายเราใกล้กัน ให้ดวงตาใกล้ตา ให้ดวงใจเราสองเชื่อมโยงผูกพัน
อิ่มใดๆ โลกนี้มิมีเทียบเทียม อิ่มอกอิ่มใจ อิ่มรักลูกหลับนอน
น้ำนมจากอก อาหารของความอาทร แม่พร่ำเตือนพร่ำสอน สอนสั่ง
ให้เจ้าเป็นเด็กดี ให้เจ้ามีพลัง ให้เจ้าเป็นความหวังของแม่ต่อไป ใช่เพียงอิ่มท้อง
ที่ลูกร่ำร้องเพราะต้องการไออุ่น อุ่นไอรัก อุ่นละมุน ขอน้ำนมอุ่นจากอกให้ลูกดื่มกิน "
คุณพ่อกับคุณแม่ของหมวดตี้ ยืนรออยู่ตรงทางลง กล่าวขอบคุณทุกคนที่มาร่วมงานศพของตี้ คุณพ่อและคุณแม่ของตี้ แม้ว่าจะเศร้าเพียงใด แต่ทั้งสองท่านก็ยังมีรอยยิ้มให้กับทุกคน
แม้เป็นรอยยิ้มที่แม้จะเศร้า แต่ก็เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจในตัวลูกชาย ผู้ที่ทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่ให้กับแผ่นดินไทย สมดังที่เขาได้เคยให้สัตยปฏิญาณต่อหน้าพระพักตร์
เราเตรียมของสองสามชิ้นเพื่อมอบให้กับครอบครัวของหมวดตี้ครับ โดยบรรณาธิการของนิตยสาร Aerospace มอบนิตยสารให้กับคุณพ่อและคุณแม่ รวมถึงเงินทำบุญจำนวนกว่าสองหมื่นบาทที่พวกเรารวบรวมกัน และยังมีพวงหรีดพร้อมคำกล่าวไว้อาลัยแก่หมวดตี้ที่พวกเราช่วยกันแต่งครับ
ท่านทั้งสองรับมอบน้ำใจเล็ก ๆ จากพวกเราด้วยรอยยิ้ม
หลังจากที่ผู้มาร่วมงานส่วนใหญ่กลับไปแล้ว เหล่าเพื่อน ๆ ของตี้ก็เข้าแถวร่วมร้องเพลงให้กับหมวดตี้ ถ้าผมจำไม่ผิดน่าจะเป็นเพลงลาก่อนสามพราน
....... เสียงร้องเพลงเบากว่ามาตราฐานการร้องเพลงของตำรวจไทย เนื่องจากหลายคนไม่อาจแม้แต่จะเปล่งเสียงออกมา หลายคนกลั้นน้ำตาไม่อยู่ หลายคนร้องด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ ........ แต่ทุกคนมาด้วยจุดมุ่งหมายเดียวกัน คือการส่งหมวดตี้ เพื่อนอันเป็นที่รักของพวกเขา
ระหว่างที่เสียงร้องเพลงของเหล่าเพื่อน ๆ ของหมวดตี้ก้องกังวาลอยู่นั้น ทุกคนในบริเวณคงมีความรู้สึกที่ไม่ต่างกันสักเท่าไหร่ หลายคนพยายามจะไม่พูด หลายคนก้มหน้า หลายคนหลับตาลง คงเพราะว่าทุกคนคงกำลังพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้มันไหลออกมา
แต่ทั้งคุณพ่อและคุณแม่ของหมวดตี้ยังคงเข้มแข็งอยู่ตลอด......
สุดท้าย .... โลงศพของหมวดตี้ก็ถูกยกขึ้นเมรุ
คุณพ่อ คุณแม่ เพื่อน ๆ ญาติ ๆ ต่างมาร่ำราตี้กันเป็นครั้งสุดท้าย ..... ลาก่อนครับหมวดตี้
หมวดตี้จากพวกเราไปตลอดกาล ..... แต่คุณความดีของหมวดตี้ จะทำให้ชื่อของหมวดตี้คงอยู่ในความทรงจำของพวกเราตลอด
หลับให้สบายเถิดครับ หมวดทำหน้าที่อันยิ่งใหญ่ของหมวดอย่างสมเกียรติ สมศักดิ์ศรีของนายตำรวจไทยแล้ว
สุดท้าย นี่คือข้อความที่พวกเราชาว TFS ฝากถึงหมวดตี้ หรือ Polize แห่ง ไทย ไฟลท์ ซิมูเลเตอร์ครับ
ลาก่อนครับ
| Create Date : 29 มิถุนายน 2551 |
| Last Update : 29 มิถุนายน 2551 0:21:01 น. |
|
14 comments
|
| Counter : 7561 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 56 คน [
เห็นภาพชุดนี้แล้ว ก็กลั้นน้ำตาไว้ไม่ได้...เหมือนกับทุกครั้งที่เปิดอ่านไดอารี่ของน้อง
ขอร่วมไว้อาลัย ส่งน้องที่บล็อกนี้ด้วยคนค่ะ
ในไดอารี่ของน้องตอนหนึ่งเขียนว่า
แค่อยากจะบอกว่า....
ทำอะไรให้ประเทศชาติกันบ้าง
อย่าเห็นแก่ตัวเอง
ผมไม่ได้เก่งที่สุด
ผมไม่ได้เจ๋งเป้ง
ผมก็แค่....รักประเทศไทย
ในฐานะคนไทยคนหนึ่ง ขอทำในสิ่งที่พึงทำได้เพื่อส่วนรวม เพื่อประเทศชาติ
เพื่อร่วมสดุดีวีรกรรมของน้อง และเพื่อสนองคุณแผ่นดิน