Bloggang.com : Analayo : "ตำนานมีชีวิต"ยังจำแม่น 66 ปี...ยุทธนาวีเกาะช้าง!

"ตำนานมีชีวิต"ยังจำแม่น 66 ปี...ยุทธนาวีเกาะช้าง!

วีรชนเรือหลวงธนบุรี แห่งยุทธนาวีเกาะช้าง เมื่อ 66 ปีก่อนบอกเล่าวีรกรรมอันห้าวหาญของเหล่าราชนาวีไทย แม้จะแขนขาขาด หรือต้องตายคาสนามรบ แต่อะไรก็ไม่สำคัญไปกว่าชาติบ้านเมือง

เช้าวันที่ 17 มกราคม 2550 ณ อนุสรณ์เรือหลวงธนบุรี โรงเรียนนายเรือ ก็เป็นเฉกเช่นวันนี้ของปีที่แล้วๆ มา ภายในงาน "สดุดีวีรชนกองทัพเรือ" คลาคล่ำไปด้วยญาติวีรชน รวมทั้งเหล่าราชนาวีไทยทั้งในอดีตและปัจจุบันที่ต่างมุ่งสู่อนุสรณ์แห่งความทรงจำด้วยจิตกตัญญู และน้อมคารวะ

พล.ร.อ.วิชัย ยุวนางกูร รองผู้บัญชาการทหารเรือ (รอง ผบ.ทร.) เป็นตัวแทน พล.ร.อ.สถิรพันธุ์ เกยานนท์ ผู้บัญชาการทหารเรือ (ผบ.ทร.) กล่าวสดุดีดวงวิญญาณวีรชน ทหารกองเกียรติยศในชุดเครื่องแบบเต็มยศสีขาว ขับเน้นให้บรรยากาศเข้มขลัง ชวนให้รำลึกถึงวีรกรรมอันห้าวหาญของผู้วายชนม์

คำสดุดีตอนหนึ่ง กล่าวถึงวีรกรรมของราชนาวีไทย ซึ่งกระทำ "ยุทธนาวี" กับกองเรือฝรั่งเศสอันเกรียงไกร เมื่อวันที่ 17 มกราคม พ.ศ.2484 ณ บริเวณเกาะช้าง จ.ตราด ในกรณีพิพาทอินโดจีน

กองเรือฝรั่งเศสแล่นรุกล้ำอธิปไตยของไทยเข้ามาถึง 7 ลำ แต่ทัพเรือไทย ซึ่งมีเพียง 3 ลำ ซ้ำระวางขับน้ำของทั้ง 3 ลำยังไม่เทียบเท่ากับเรือกลไฟของฝรั่งเศสเพียงลำเดียวกลับสวมหัวใจสิงห์เข้าสกัดกั้นอย่างไม่คิดชีวิต กระทั่งต้องสูญเสียกำลังพลไปถึง 36 นาย และเรือรบทั้ง 3 ลำ !!

แต่นั่นก็เพียงพอที่จะทำให้กองเรือฝรั่งเศสล่าถอยไปได้ เพราะเรือลาดตระเวนยักษ์ "ลาม็อตต์ปิเกต์" ถูกเรือของราชนาวีไทยยิงถล่มจนยับเยิน และเชื่อกันว่าฝ่ายฝรั่งเศสก็ต้องสูญเสียกำลังพลไปไม่น้อยเช่นกัน

ประวัติศาสตร์ยุทธนาวีในครั้งนั้นได้รับการกล่าวขวัญถึงมาจนทุกวันนี้ กองทัพเรือจึงกำหนดให้วันที่ 17 มกราคม ของทุกปีเป็นวันสดุดีวีรชน เพื่อให้ทหารเรือทุกคนได้แสดงความเคารพและระลึกถึงวีรกรรมของทหารเรือที่ทำการรบอย่างกล้าหาญ และยอมพลีชีพเพื่อปกปักรักษาผืนแผ่นดิน

พ.จ.อ.แก้ว เจริญสุข วัย 89 ปี ผู้รอดชีวิตจากยุทธนาวีที่เกาะช้าง เหม่อมองพวงหรีดสักการะดวงวิญญาณทหารกล้าบนอนุสรณ์เรือหลวงธนบุรี ด้วยความรู้สึกยากบรรยาย เพราะบนซากเรือรบประวัติศาสตร์ลำนี้เคยเป็นทั้งบ้านและสุสานฝังร่างของ "เพื่อนร่วมรบ" ในคราวนั้นถึง 24 ศพ

แม้เหตุการณ์ในวันนั้นจะล่วงมาแล้วถึง 66 ปี แต่ พ.จ.อ.แก้ว กลับจำรายละเอียดของเหตุการณ์ได้อย่างแม่นยำราวกับมันเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวันวาน

16 มกราคม พ.ศ. 2484 ขณะที่เขาและลูกเรือคนอื่นๆ กำลังซ้อมรบอยู่บนเรือหลวงธนบุรีตามปกติ พลันก็มีข่าวที่ทำให้พวกเขาใจเต้นไม่เป็นส่ำว่า กองเรือฝรั่งเศสกำลังแล่นเข้ามาเพื่อรุกล้ำอธิปไตยของไทย

พวกเขาไม่มีเวลาแม้แต่จะคิด เรือหลวงธนบุรี พร้อมเรือหลวงอีก 2 ลำ คือ เรือหลวงชลบุรี และ เรือหลวงสงขลา แล่นฝ่าคลื่นออกจากท่าสามเสนอย่างรีบเร่ง

จุดหมายคือ สกัดกั้นศัตรูผู้รุกรานไม่ให้กระทำย่ำยีต่อแผ่นดินแม่ได้แม้แต่ตารางนิ้วเดียว!!

พ.จ.อ.แก้ว ถูกมอบหมายให้ประจำป้อมท้ายเรือ เมื่อไปถึงเกาะช้างก็พบความผิดปกติ คือ มีเครื่องบินรบของฝรั่งเศสบินวนสังเกตการณ์ในเพดานบินที่สูงเกินกว่าระยะปืนของเรือไทยจะยิงถึง

เช้ามืดของวันที่ 17 มกราคม ยุทธนาวีครั้งสำคัญจึงเปิดฉากขึ้นเมื่อยามสะพานเรือแจ้งว่า มีข้าศึกแล่นรุกล้ำน่านน้ำเข้ามาเรือหลวงทั้ง 3 ลำ จึงเตรียมการเข้ารบอย่างเต็มที่ โดย พ.จ.อ.แก้ว มีหน้าที่บรรจุกระสุน

"ก็ไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นอะไรมาก เพราะสมัยก่อนฝึกกันหนักมาก ทำกันเหมือนจริงทุกอย่างจึงไม่ค่อยรู้สึกอะไร คิดว่ามันเป็นหน้าที่ที่ต้องทำเท่านั้น" พ.จ.อ.แก้ว กล่าวถึงความรู้สึกในวันนั้น

เรือรบทั้ง 3 ลำของไทยรีบตั้งขบวนเรือเพื่อเตรียมรับข้าศึกเต็มที่ แต่ก็ช้ากว่าเรือไฟของฝรั่งเศส ซึ่งเปิดฉากระดมยิงเข้าใส่ทันที เพราะวัดระยะไว้แล้วและรู้ดีว่าปืนของเรือไทยถึงจะใหญ่ก็จริง แต่กลับยิงได้ช้ากว่า

"เรือลาม็อตต์ปิเกต์ยิงรัวออกมาถึง 3 ตับ แต่กว่าจะถูกเรือเราก็เป็นตับที่ 4 แล้ว กระสุนมาตกลงตรงสะพานเดินเรือของเรือหลวงธนบุรีพอดี จึงทำให้เกิดการสูญเสียจำนวนมาก บ้างก็ถูกไฟคลอกตาย บ้างก็แขนขาด ขาขาด เป็นที่น่าสยดสยอง" พ.จ.อ.แก้ว บรรยายความสูญเสียของฝ่ายไทย

ภาพของเพื่อนร่วมรบ ซึ่งต้องดับดิ้นลงไปต่อหน้าแม้จะทำให้ทหารไทยเจ็บแค้นแค่ไหน แต่พวกเขาก็จำต้องสะกดกลั้นไว้และต้องกัดฟันต่อสู้อย่างสุดความสามารถ

พวกเขาอาจจะตายได้...แต่ราชนาวีไทยพ่ายแพ้ไม่ได้ เพราะมันหมายถึงความสูญเสียของทั้งชีวิตร่วมชาติและเอกราชชาติไทย

การปะทะกันอย่างดุเดือดดำเนินไปราวๆ ครึ่งชั่วโมง แต่กองเรือฝรั่งเศสซึ่งมีทั้งปริมาณ และประสิทธิภาพของอาวุธเหนือกว่ากลับไม่สามารถทำลายกองเรือของฝ่ายไทยได้

ข่าวกรองของข้าศึกทราบมาว่าฝ่ายไทยกำลังส่งทหารนาวิกโยธินมาสนับสนุน พร้อมเครื่องบินรบจำนวนหนึ่ง กองเรือฝรั่งเศสซึ่งกำลังบอบช้ำและขวัญเสียอย่างหนัก จึงรีบล่าถอยจากน่านน้ำไทยไปทันที

"พอเรือรบฝรั่งเศสล่าถอยออกไป ผมรีบวิ่งไปหาเพื่อนบนเรือที่ได้รับบาดเจ็บ ส่วนใหญ่จะถูกระเบิดจนแขนขาขาด หรือถูกไฟคลอกจนเนื้อตัวไหม้ไปหมด ผมช่วยอะไรเพื่อนไม่ได้ จึงได้แต่กอดร่างเพื่อนและร้องไห้อยู่อย่างนั้น" พ.จ.อ.แก้ว บรรยายฉากการสูญเสียอันน่ารันทด

วีรกรรมอันห้าวหาญในครั้งนั้นทำให้ พ.จ.อ.แก้ว ได้รับ "เหรียญชัยสมรภูมิ" เช่นเดียวลูกประดู่บนเรือทั้งหมด

จากนั้น พ.จ.อ.แก้ว ได้กลับมารับราชการทหารเรือต่อ ณ กองต่อสู้อากาศยาน และมีส่วนสำคัญในการต่อสู้ปกป้องอธิปไตยไทยในสงครามโลกครั้งที่ 2 อีกหลายครั้ง กระทั่งเกษียณอายุราชการอย่างสมภาคภูมิ

งานรำลึกสดุดีวีรชนของกองทัพเรือ ถ้าไม่เจ็บไข้ได้ป่วยจนมาไม่ได้จริงๆ พ.จ.อ.แก้ว จะไม่เคยพลาดแม้แต่ครั้งเดียวและรู้สึกภาคภูมิใจทุกครั้ง เพราะกองทัพเรือจะต้อนรับอย่างอบอุ่นอยู่เสมอ

ส่วนสมรภูมิเกาะช้างนั้น พ.จ.อ.แก้ว ก็มีโอกาสกลับไปเยือนหลายครั้ง ส่วนใหญ่จะไปในฐานะวิทยาการ หรือ "ตำนานที่มีชีวิต" เพื่อบอกเล่าให้คนรุ่นหลังทราบว่าบรรพบุรุษของเราเสียสละเช่นไรบ้าง

ความภาคภูมิใจอีกอย่างก็คือ บุตรชายทั้ง 2 คนของท่านได้เลือกที่จะเจริญตามรอยพ่อด้วยการเข้ารับราชการทหารเรือ บุตรคนโต คือ น.ท.สมชาย เจริญสุข (เกษียณอายุราชการไปแล้ว) ส่วนคนรอง คือ น.อ.ปรีชา เจริญสุข (59 ปี) ขณะนี้ประจำการอยู่ ณ ป้อมพระจุลจอมเกล้า

ความสุขในวันนี้ของ พ.จ.อ.แก้ว จึงอยู่ที่การเฝ้าดูการเติบโตของบุตรหลานด้วยความชื่นชม และหวังว่าทุกคนจะกตัญญูกตเวทีต่อผืนแผ่นดินเกิดเช่นเดียวกับบรรพบุรุษไทยในอดีต

วันเวลาที่ล่วงไป ทำให้วันนี้ตำนานที่มีชีวิตบนเรือหลวงธนบุรี เหลือเพียง 4 คน แต่ปีนี้อีก 3 คนที่เหลือไม่สามารถเดินทางมาร่วมงานได้ เพราะติดปัญหาด้านสุขภาพ

ไม่มีใครรู้ล่วงหน้าว่า งานสดุดีวีรชนปีหน้าจะหลงเหลือตำนานที่มีชีวิตอีกกี่ท่าน แต่ตำนานวีรกรรมอันเสียสละและห้าวหาญของท่านจะติดตรึงอยู่ในใจของเยาวชนคนรุ่นหลังสืบไปอีกนานเท่านาน...

*******************************************

(ล้อมกรอบ)

ผบ.ร.ร.นายเรือ สืบปณิธานบรรพชน

ร.ล.ธนบุรี อนุสรณ์เตือนใจคนรุ่นหลัง

"เรือหลวงธนบุรีเป็นอนุสรณ์แด่ชนรุ่นหลังเพื่อให้รู้ว่า บรรพบุรุษของเรายอมสละแม้ชีวิตเพื่อปกป้องอธิปไตย เราจึงอยากให้เขายึดถือเอาเป็นแบบอย่างเพื่อให้เขาปกปักรักษาชาติไว้สืบไป"

พล.ร.ท.อภิชาติ เพ็งศรีทอง ผู้บัญชาการโรงเรียนนายเรือ (ผบ.ร.ร.นายเรือ) กล่าวถึงความมุ่งหมายอันสำคัญของสถาบันแห่งนี้ได้อย่างกินใจ

พล.ร.ท.อภิชาติ ย้ำว่า โรงเรียนนายเรือซึ่งเป็นสถาบันผลิตนักเรียนนายเรือ ซึ่งถือเป็น "รากแก้ว" ของกองทัพเรือ เพราะพวกเขาจะเติบโตเป็นผู้นำกองทัพในอนาคต และนอกจากจะมุ่งปลูกฝังความรู้ทางวิชาการอย่างเข้มข้นทั้งในระดับ ป.ตรี-โท-เอก แล้ว โรงเรียนนายเรือยังมุ่งมั่นที่จะปลูกฝังความเป็นทหารเพิ่มเข้าไปด้วย

"เราจะสร้างเหล็กเข้าไปในตัวคนให้แข็งแกร่งกว่าเหล็กในเรือ" ผบ.ร.ร.นายเรือ ย้ำถึงปณิธานสูงสุดของสถาบันแห่งนี้

ทว่าในกระแสโลกาภิวัตน์ ซึ่งโลกกำลังหมุนไปอย่างรวดเร็ว ลำพังจิตวิญญาณอันห้าวหาญคงไม่เพียงพอต่อการรับมือกับภัยคุกคามรูปแบบใหม่

แต่เขาก็มั่นใจว่า เรื่องคุณภาพการเรียนการสอนไม่ต้องเป็นห่วง เพราะสถาบันส่งนักเรียนและคณาจารย์ออกไปหาความรู้เพิ่มเติมเสมอในสาขาวิชาการต่างๆ เช่น วิศกรรมไฟฟ้า อุทกศาสตร์ บริหารศาสตร์ ฯลฯ จึงอุ่นใจได้ว่า เราพร้อมที่จะรับความเปลี่ยนแปลงได้เป็นอย่างดี

อาคม ไชยศร

"ตำนานมีชีวิต"ยังจำแม่น 66 ปี...ยุทธนาวีเกาะช้าง!

วีรชนเรือหลวงธนบุรี แห่งยุทธนาวีเกาะช้าง เมื่อ 66 ปีก่อนบอกเล่าวีรกรรมอันห้าวหาญของเหล่าราชนาวีไทย แม้จะแขนขาขาด หรือต้องตายคาสนามรบ แต่อะไรก็ไม่สำคัญไปกว่าชาติบ้านเมือง

เช้าวันที่ 17 มกราคม 2550 ณ อนุสรณ์เรือหลวงธนบุรี โรงเรียนนายเรือ ก็เป็นเฉกเช่นวันนี้ของปีที่แล้วๆ มา ภายในงาน "สดุดีวีรชนกองทัพเรือ" คลาคล่ำไปด้วยญาติวีรชน รวมทั้งเหล่าราชนาวีไทยทั้งในอดีตและปัจจุบันที่ต่างมุ่งสู่อนุสรณ์แห่งความทรงจำด้วยจิตกตัญญู และน้อมคารวะ

พล.ร.อ.วิชัย ยุวนางกูร รองผู้บัญชาการทหารเรือ (รอง ผบ.ทร.) เป็นตัวแทน พล.ร.อ.สถิรพันธุ์ เกยานนท์ ผู้บัญชาการทหารเรือ (ผบ.ทร.) กล่าวสดุดีดวงวิญญาณวีรชน ทหารกองเกียรติยศในชุดเครื่องแบบเต็มยศสีขาว ขับเน้นให้บรรยากาศเข้มขลัง ชวนให้รำลึกถึงวีรกรรมอันห้าวหาญของผู้วายชนม์

คำสดุดีตอนหนึ่ง กล่าวถึงวีรกรรมของราชนาวีไทย ซึ่งกระทำ "ยุทธนาวี" กับกองเรือฝรั่งเศสอันเกรียงไกร เมื่อวันที่ 17 มกราคม พ.ศ.2484 ณ บริเวณเกาะช้าง จ.ตราด ในกรณีพิพาทอินโดจีน

กองเรือฝรั่งเศสแล่นรุกล้ำอธิปไตยของไทยเข้ามาถึง 7 ลำ แต่ทัพเรือไทย ซึ่งมีเพียง 3 ลำ ซ้ำระวางขับน้ำของทั้ง 3 ลำยังไม่เทียบเท่ากับเรือกลไฟของฝรั่งเศสเพียงลำเดียวกลับสวมหัวใจสิงห์เข้าสกัดกั้นอย่างไม่คิดชีวิต กระทั่งต้องสูญเสียกำลังพลไปถึง 36 นาย และเรือรบทั้ง 3 ลำ !!

แต่นั่นก็เพียงพอที่จะทำให้กองเรือฝรั่งเศสล่าถอยไปได้ เพราะเรือลาดตระเวนยักษ์ "ลาม็อตต์ปิเกต์" ถูกเรือของราชนาวีไทยยิงถล่มจนยับเยิน และเชื่อกันว่าฝ่ายฝรั่งเศสก็ต้องสูญเสียกำลังพลไปไม่น้อยเช่นกัน

ประวัติศาสตร์ยุทธนาวีในครั้งนั้นได้รับการกล่าวขวัญถึงมาจนทุกวันนี้ กองทัพเรือจึงกำหนดให้วันที่ 17 มกราคม ของทุกปีเป็นวันสดุดีวีรชน เพื่อให้ทหารเรือทุกคนได้แสดงความเคารพและระลึกถึงวีรกรรมของทหารเรือที่ทำการรบอย่างกล้าหาญ และยอมพลีชีพเพื่อปกปักรักษาผืนแผ่นดิน

พ.จ.อ.แก้ว เจริญสุข วัย 89 ปี ผู้รอดชีวิตจากยุทธนาวีที่เกาะช้าง เหม่อมองพวงหรีดสักการะดวงวิญญาณทหารกล้าบนอนุสรณ์เรือหลวงธนบุรี ด้วยความรู้สึกยากบรรยาย เพราะบนซากเรือรบประวัติศาสตร์ลำนี้เคยเป็นทั้งบ้านและสุสานฝังร่างของ "เพื่อนร่วมรบ" ในคราวนั้นถึง 24 ศพ

แม้เหตุการณ์ในวันนั้นจะล่วงมาแล้วถึง 66 ปี แต่ พ.จ.อ.แก้ว กลับจำรายละเอียดของเหตุการณ์ได้อย่างแม่นยำราวกับมันเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวันวาน

16 มกราคม พ.ศ. 2484 ขณะที่เขาและลูกเรือคนอื่นๆ กำลังซ้อมรบอยู่บนเรือหลวงธนบุรีตามปกติ พลันก็มีข่าวที่ทำให้พวกเขาใจเต้นไม่เป็นส่ำว่า กองเรือฝรั่งเศสกำลังแล่นเข้ามาเพื่อรุกล้ำอธิปไตยของไทย

พวกเขาไม่มีเวลาแม้แต่จะคิด เรือหลวงธนบุรี พร้อมเรือหลวงอีก 2 ลำ คือ เรือหลวงชลบุรี และ เรือหลวงสงขลา แล่นฝ่าคลื่นออกจากท่าสามเสนอย่างรีบเร่ง

จุดหมายคือ สกัดกั้นศัตรูผู้รุกรานไม่ให้กระทำย่ำยีต่อแผ่นดินแม่ได้แม้แต่ตารางนิ้วเดียว!!

พ.จ.อ.แก้ว ถูกมอบหมายให้ประจำป้อมท้ายเรือ เมื่อไปถึงเกาะช้างก็พบความผิดปกติ คือ มีเครื่องบินรบของฝรั่งเศสบินวนสังเกตการณ์ในเพดานบินที่สูงเกินกว่าระยะปืนของเรือไทยจะยิงถึง

เช้ามืดของวันที่ 17 มกราคม ยุทธนาวีครั้งสำคัญจึงเปิดฉากขึ้นเมื่อยามสะพานเรือแจ้งว่า มีข้าศึกแล่นรุกล้ำน่านน้ำเข้ามาเรือหลวงทั้ง 3 ลำ จึงเตรียมการเข้ารบอย่างเต็มที่ โดย พ.จ.อ.แก้ว มีหน้าที่บรรจุกระสุน

"ก็ไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นอะไรมาก เพราะสมัยก่อนฝึกกันหนักมาก ทำกันเหมือนจริงทุกอย่างจึงไม่ค่อยรู้สึกอะไร คิดว่ามันเป็นหน้าที่ที่ต้องทำเท่านั้น" พ.จ.อ.แก้ว กล่าวถึงความรู้สึกในวันนั้น

เรือรบทั้ง 3 ลำของไทยรีบตั้งขบวนเรือเพื่อเตรียมรับข้าศึกเต็มที่ แต่ก็ช้ากว่าเรือไฟของฝรั่งเศส ซึ่งเปิดฉากระดมยิงเข้าใส่ทันที เพราะวัดระยะไว้แล้วและรู้ดีว่าปืนของเรือไทยถึงจะใหญ่ก็จริง แต่กลับยิงได้ช้ากว่า

"เรือลาม็อตต์ปิเกต์ยิงรัวออกมาถึง 3 ตับ แต่กว่าจะถูกเรือเราก็เป็นตับที่ 4 แล้ว กระสุนมาตกลงตรงสะพานเดินเรือของเรือหลวงธนบุรีพอดี จึงทำให้เกิดการสูญเสียจำนวนมาก บ้างก็ถูกไฟคลอกตาย บ้างก็แขนขาด ขาขาด เป็นที่น่าสยดสยอง" พ.จ.อ.แก้ว บรรยายความสูญเสียของฝ่ายไทย

ภาพของเพื่อนร่วมรบ ซึ่งต้องดับดิ้นลงไปต่อหน้าแม้จะทำให้ทหารไทยเจ็บแค้นแค่ไหน แต่พวกเขาก็จำต้องสะกดกลั้นไว้และต้องกัดฟันต่อสู้อย่างสุดความสามารถ

พวกเขาอาจจะตายได้...แต่ราชนาวีไทยพ่ายแพ้ไม่ได้ เพราะมันหมายถึงความสูญเสียของทั้งชีวิตร่วมชาติและเอกราชชาติไทย

การปะทะกันอย่างดุเดือดดำเนินไปราวๆ ครึ่งชั่วโมง แต่กองเรือฝรั่งเศสซึ่งมีทั้งปริมาณ และประสิทธิภาพของอาวุธเหนือกว่ากลับไม่สามารถทำลายกองเรือของฝ่ายไทยได้

ข่าวกรองของข้าศึกทราบมาว่าฝ่ายไทยกำลังส่งทหารนาวิกโยธินมาสนับสนุน พร้อมเครื่องบินรบจำนวนหนึ่ง กองเรือฝรั่งเศสซึ่งกำลังบอบช้ำและขวัญเสียอย่างหนัก จึงรีบล่าถอยจากน่านน้ำไทยไปทันที

"พอเรือรบฝรั่งเศสล่าถอยออกไป ผมรีบวิ่งไปหาเพื่อนบนเรือที่ได้รับบาดเจ็บ ส่วนใหญ่จะถูกระเบิดจนแขนขาขาด หรือถูกไฟคลอกจนเนื้อตัวไหม้ไปหมด ผมช่วยอะไรเพื่อนไม่ได้ จึงได้แต่กอดร่างเพื่อนและร้องไห้อยู่อย่างนั้น" พ.จ.อ.แก้ว บรรยายฉากการสูญเสียอันน่ารันทด

วีรกรรมอันห้าวหาญในครั้งนั้นทำให้ พ.จ.อ.แก้ว ได้รับ "เหรียญชัยสมรภูมิ" เช่นเดียวลูกประดู่บนเรือทั้งหมด

จากนั้น พ.จ.อ.แก้ว ได้กลับมารับราชการทหารเรือต่อ ณ กองต่อสู้อากาศยาน และมีส่วนสำคัญในการต่อสู้ปกป้องอธิปไตยไทยในสงครามโลกครั้งที่ 2 อีกหลายครั้ง กระทั่งเกษียณอายุราชการอย่างสมภาคภูมิ

งานรำลึกสดุดีวีรชนของกองทัพเรือ ถ้าไม่เจ็บไข้ได้ป่วยจนมาไม่ได้จริงๆ พ.จ.อ.แก้ว จะไม่เคยพลาดแม้แต่ครั้งเดียวและรู้สึกภาคภูมิใจทุกครั้ง เพราะกองทัพเรือจะต้อนรับอย่างอบอุ่นอยู่เสมอ

ส่วนสมรภูมิเกาะช้างนั้น พ.จ.อ.แก้ว ก็มีโอกาสกลับไปเยือนหลายครั้ง ส่วนใหญ่จะไปในฐานะวิทยาการ หรือ "ตำนานที่มีชีวิต" เพื่อบอกเล่าให้คนรุ่นหลังทราบว่าบรรพบุรุษของเราเสียสละเช่นไรบ้าง

ความภาคภูมิใจอีกอย่างก็คือ บุตรชายทั้ง 2 คนของท่านได้เลือกที่จะเจริญตามรอยพ่อด้วยการเข้ารับราชการทหารเรือ บุตรคนโต คือ น.ท.สมชาย เจริญสุข (เกษียณอายุราชการไปแล้ว) ส่วนคนรอง คือ น.อ.ปรีชา เจริญสุข (59 ปี) ขณะนี้ประจำการอยู่ ณ ป้อมพระจุลจอมเกล้า

ความสุขในวันนี้ของ พ.จ.อ.แก้ว จึงอยู่ที่การเฝ้าดูการเติบโตของบุตรหลานด้วยความชื่นชม และหวังว่าทุกคนจะกตัญญูกตเวทีต่อผืนแผ่นดินเกิดเช่นเดียวกับบรรพบุรุษไทยในอดีต

วันเวลาที่ล่วงไป ทำให้วันนี้ตำนานที่มีชีวิตบนเรือหลวงธนบุรี เหลือเพียง 4 คน แต่ปีนี้อีก 3 คนที่เหลือไม่สามารถเดินทางมาร่วมงานได้ เพราะติดปัญหาด้านสุขภาพ

ไม่มีใครรู้ล่วงหน้าว่า งานสดุดีวีรชนปีหน้าจะหลงเหลือตำนานที่มีชีวิตอีกกี่ท่าน แต่ตำนานวีรกรรมอันเสียสละและห้าวหาญของท่านจะติดตรึงอยู่ในใจของเยาวชนคนรุ่นหลังสืบไปอีกนานเท่านาน...

*******************************************

(ล้อมกรอบ)

ผบ.ร.ร.นายเรือ สืบปณิธานบรรพชน

ร.ล.ธนบุรี อนุสรณ์เตือนใจคนรุ่นหลัง

"เรือหลวงธนบุรีเป็นอนุสรณ์แด่ชนรุ่นหลังเพื่อให้รู้ว่า บรรพบุรุษของเรายอมสละแม้ชีวิตเพื่อปกป้องอธิปไตย เราจึงอยากให้เขายึดถือเอาเป็นแบบอย่างเพื่อให้เขาปกปักรักษาชาติไว้สืบไป"

พล.ร.ท.อภิชาติ เพ็งศรีทอง ผู้บัญชาการโรงเรียนนายเรือ (ผบ.ร.ร.นายเรือ) กล่าวถึงความมุ่งหมายอันสำคัญของสถาบันแห่งนี้ได้อย่างกินใจ

พล.ร.ท.อภิชาติ ย้ำว่า โรงเรียนนายเรือซึ่งเป็นสถาบันผลิตนักเรียนนายเรือ ซึ่งถือเป็น "รากแก้ว" ของกองทัพเรือ เพราะพวกเขาจะเติบโตเป็นผู้นำกองทัพในอนาคต และนอกจากจะมุ่งปลูกฝังความรู้ทางวิชาการอย่างเข้มข้นทั้งในระดับ ป.ตรี-โท-เอก แล้ว โรงเรียนนายเรือยังมุ่งมั่นที่จะปลูกฝังความเป็นทหารเพิ่มเข้าไปด้วย

"เราจะสร้างเหล็กเข้าไปในตัวคนให้แข็งแกร่งกว่าเหล็กในเรือ" ผบ.ร.ร.นายเรือ ย้ำถึงปณิธานสูงสุดของสถาบันแห่งนี้

ทว่าในกระแสโลกาภิวัตน์ ซึ่งโลกกำลังหมุนไปอย่างรวดเร็ว ลำพังจิตวิญญาณอันห้าวหาญคงไม่เพียงพอต่อการรับมือกับภัยคุกคามรูปแบบใหม่

แต่เขาก็มั่นใจว่า เรื่องคุณภาพการเรียนการสอนไม่ต้องเป็นห่วง เพราะสถาบันส่งนักเรียนและคณาจารย์ออกไปหาความรู้เพิ่มเติมเสมอในสาขาวิชาการต่างๆ เช่น วิศกรรมไฟฟ้า อุทกศาสตร์ บริหารศาสตร์ ฯลฯ จึงอุ่นใจได้ว่า เราพร้อมที่จะรับความเปลี่ยนแปลงได้เป็นอย่างดี

อาคม ไชยศร

ที่มา //www.komchadluek.net

โปสเตอร์ยุทธนาวีเกาะช้าง ผมทำเองครับ

ภาษาอังกฤษ:

//img204.imageshack.us/my.php?image=thebattleofkohchangvg7.jpg

ภาษาไทย:

//img218.imageshack.us/my.php?image=thebattleofkohchangthaitw5.jpg

ขอเหล่าวีรชนได้รับการสดุดีจากคนรุ่นหลังอย่างผมครับ

Create Date : 26 มกราคม 2550

Last Update : 26 มกราคม 2550 0:13:00 น.

8 comments

Counter : 4796 Pageviews.

สวัสดีค่ะ มาเยี่ยมเยียน ค่ะ

(@^_^@)

จุ๊ฟๆๆๆ

โดย: STAR ALONE (STAR ALONE

) วันที่: 26 มกราคม 2550 เวลา:3:05:58 น.

มาทักทายก่อนไปทำงานจ้ามีความสุขมาก ๆน่ะค่ะ

โดย: icebridy

วันที่: 26 มกราคม 2550 เวลา:7:32:07 น.

สรุปสถานการณ์....ความเคลื่อนไหวทางทหารในภูมิภาคอาเซียน ปี 2549 ยังดูไม่ได้เลยงับ

โดย: micro_mo IP: 58.8.175.110 วันที่: 26 มกราคม 2550 เวลา:20:39:13 น.

เป็น Blog ที่น่าสนใจมากครับ เราคงมีเรื่องให้แลกเปลี่ยนกันได้เยอะเลย ...
แต่ไม่รู้เป็นอะไร พื้นหลังมันสีดำหมดเลยครับ

โดย: hummel

วันที่: 28 พฤษภาคม 2550 เวลา:15:32:08 น.

ดุ แล้ว น้ำตาซึม เลย ขอบคุณ ทร มาก ขอบคุณ คุณ อาคม มาก มาก ครับ

โดย: กอล์ฟ IP: 203.146.246.177 วันที่: 3 กันยายน 2550 เวลา:8:26:25 น.

whenever you felt that your heart is going to breakdown
feel it with the love of God ask for his and then you will
find out what is the truth love in Your life as he does for me!

GOD always forgive your mistake
the one that you cant even forget,
he always does it and always being with us
to help and blesss us for us whose heart is full of him

โดย: dda IP: 124.120.5.122 วันที่: 19 เมษายน 2553 เวลา:6:29:40 น.

ดี

โดย: คิม IP: 125.27.1.82 วันที่: 26 พฤษภาคม 2553 เวลา:18:24:30 น.

ถ้าผมมีโอกาศได้ยืนอยู่ตรงนั้น
ผมคงจะมีอีกคนที่เข้าร่วมปกป้องครับ

โดย: thanawat IP: 114.250.95.215 วันที่: 5 มกราคม 2556 เวลา:18:58:09 น.