อริยสัจจากพระโอษฐ์ .. การเกิดขึ้นแห่งกองทุกข์
ภิกษุ ท.! อริยสัจคือความก่อขึ้นแห่งทุกข์ เป็นอย่างไรเล่า ?
ภิกษุ ท.! เพราะอวิชชาเป็นปัจจัย จึงเกิดมีสังขาร; เพราะสังขารเป็นปัจจัย จึงเกิดมีวิญญาณ ; เพราะวิญญาณเป็นปัจจัย จึงเกิดมีนามรูป; เพราะนามรูปเป็นปัจจัย จึงเกิดมีอายตนะหก; เพราะอายตนะหกเป็นปัจจัยจึงเกิดมีผัสสะ; เพราะผัสสะเป็นปัจจัย จึงเกินมีเวทนา; เพราะเวทนาเป็นปัจจัย จึงเกิดมีตัณหา; เพราะตัณหาเป็นปัจจัย จึงเกิดมีอุปาทาน; เพราะอุปาทานเป็นปัจจัย จึงเกิดมีภพ; เพราะภพเป็นปัจจัย จึงเกิดมีชาติ; เพราะชาติเป็นปัจจัย, ชรา มรณะ โศก ปริเทวะ ทุกข์ โทมนัส และอุปายาส จึงเกิดมีพร้อม.
ความก่อขึ้นแห่งกองทุกข์ทั้งสิ้นนั้น ย่อมมีได้ด้วยอาการอย่างนี้.
ภิกษุ ท.! นี้ เราเรียกว่า อริยสัจคือความก่อขึ้นแห่งทุกข์ แล. . . . ติก. อํ. ๒๐/๒๒๗/๕๐๑.
หมายเหตุ จขบ นี่คือหลักธรรม ปฏิจจสมุปบาท ที่พระพุทธองค์ทรงค้นพบในคือตรัสรู้ วิสาขะมาส .. เป็นหลักธรรมที่ยากมากที่ผู้ด้อยปัญญาจะเข้าใจได้ หากยังมีมิจฉาทิฏฐิในเรื่อง "วิญญาณเวียนเกิดเวียนดับ" แบบพรามหณ์แนบแน่นอยู่ในจิต
อันเนื่องมาจากภาษาคน ภาษาธรรม .. ทำให้เข้าใจไม่ได้ว่าเหตุใด ผัสสะ จึงทำให้เกิด ภพ ชาติ ชรา มรณะ หรือทำให้คนตายได้ ?
ผัสสะ คือ ดวงตาที่มีวิญญาณตั้งอยู่ที่เราเรียกว่า จักขุวิญญาณ เมื่อกระทบเห็นรูปภายนอก ย่อมสร้างความรู้สึกอย่างใดอย่างหนึ่งที่เรียกว่า เวทนา (ในกรณี หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ก็เช่นเดียวกัน)
ที่เรียกว่า ปัจจยาการ ก็คือตรงนี้ องค์ประกอบ 3 ประการมาประชุมพร้อมกันจึงเกิด ผัสสะ หรือ การกระทบ องค์ประกอบนี้คือ .. ดวงตาที่มองเห็น .. รูปที่มีความหมาย .. วิญญาณทางตา ที่มีอยู่จาก อวิชชา รอพร้อมการกระตุ้นจากความหมายของรูป
วิญญาณตัวนี้ เกิดดับผ่านทวารทั้ง 6 ทั้งวันทั้งคืน ไม่จบไม่สิ้นตราบที่ยังไม่เข้าใจโลกตามความเป็นจริง .. ตรงนี้เรียก วัฏฏะสงสาร
ความรู้สึกชอบ ชัง เฉย หรือเวทนานี้ก็สร้างตัว ตัณหา หรือความอยากขึ้นมา แล้วยึดมั่นถือมั่น เพื่อตั้งภาวะขึ้นมาหรือภพ เป็นตัวตนหรือชาติ เพื่อทุกข์ โศกเศร้า คร่ำครวญ
ในทางตรงข้าม .. หากรู้สึกตัวได้ทันตั้งแต่ช่วงเวทนา แล้วระงับทัน ก็ไม่ปรุงต่อเป็นอุปาทาน ภพ ชาติ ชรา มรณะ ..
Create Date : 13 มีนาคม 2557 |
|
0 comments |
Last Update : 13 มีนาคม 2557 7:21:10 น. |
Counter : 1049 Pageviews. |
|
|
|