อริยสัจจากพระโอษฐ์ .. สัตว์ผู้ไม่เป็นไทต่อความกำหนัด ย่อมหลงกาม

.




มาคัณฑิยะ !
- แม้ในกาลอันยืดยาวนานฝ่ายอดีต กามทั้งหลาย ก็มีสัมผัสเป็นทุกข์ มีความแผดเผาอันยิ่งใหญ่ มีความเร่าร้อนอันยิ่งใหญ่.
- แม้ในกาลอันยืดยาวนานฝ่ายอนาคต กามทั้งหลาย ก็มีสัมผัสเป็นทุกข์ มีความแผดเผาอันยิ่งใหญ่ มีความเร่าร้อนอันยิ่งใหญ่.
- แม้ในกาลเป็นปัจจุบันในบัดนี้ กามทั้งหลาย ก็มีสัมผัสเป็นทุกข์ มีความแผดเผาอันยิ่งใหญ่ มีความเร่าร้อนอันยิ่งใหญ่.

มาคัณฑิยะ !
แต่ว่า สัตว์ทั้งหลายเหล่านี้ ..
- ยังไม่ปราศจากความกำหนัดในกามทั้งหลาย
- ถูกกามตัณหาเคี้ยวกินอยู่
- ถูกความเร่าร้อนในกามแผดเผาอยู่
- มีอินทรีย์ (คือความเป็นใหญ่แก่ตน) อันกามกำจัดเสียหมดแล้ว
จึงได้มีความสำคัญอันวิปริตว่า "สุข" ในกามทั้งหลาย อันมีสัมผัสเป็นทุกข์ นั่นเอง, ดังนี้.
.
.
.
ม. ม. ๑๓/๒๗๙/๒๘๔.)12

Create Date : 24 ธันวาคม 2555		0 comments
Last Update : 24 ธันวาคม 2555 6:25:11 น.
Counter : 1193 Pageviews.
Share Tweet