อริยสัจจากพระโอษฐ์ .. อุปมาแห่งสังขาร
.
ภิกษุ ท.! บุรุษผู้หนึ่งมีความต้องการด้วยแก่นไม้ เสาะหาแก่นไม้เที่ยวหาแก่นไม้อยู่, เขาจึงถือเอาขวานอันคมเข้าไปสู่ป่า.
เขาเห็น ต้นกล้วยต้นใหญ่ ในป่านั้น ลำต้นตรง ยังอ่อนอยู่ ยังไม่เกิดแกนไส้. เขาตัดต้นกล้วยนั้นที่โคน แล้วตัดปลาย แล้วจึงปอกกาบออก. บุรุษนั้น เมื่อปอกกาบออกอยู่ณ ที่นั้น ก็ไม่พ บ แม้แต่กระพี้ (ของมัน)
จักพบแก่นได้อย่างไร.
บุรุษ ผู้มีจักษุ (ตามปรกติ) เห็นต้นกล้วยนั้น ก็เพ่งพินิจพิจารณาโดยแยบคาย. เมื่อบุรุษนั้นเห็นอยู่ เพ่งพินิจพิจารณาโดยแยบคายอยู่, ต้นกล้วยนั้น ย่อมปรากฏเป็นของว่าของเปล่า และปรากฏเป็นของหาแก่นสารมิได้ไป.
ภิกษุ ท.! ก็แก่นสารในต้นกล้วยนั้น จะพึงมีได้อย่างไร, อุปมานี้ฉันใด;
ภิกษุ ท.! อุปไมยก็ฉันนั้น คือ ..
สังขารทั้งหลาย ชนิดใดชนิดหนึ่งมีอยู่ .. - จะเป็นอดีตอนาคตหรือปัจจุบันก็ตาม - เป็นภายในหรือภายนอก็ตาม - หยาบหรือละเอียดก็ตาม - เลวหรือประณีตก็ตาม - มีในที่ไกลหรือที่ใกล้ก็ตาม;
ภิกษุสังเกตเห็น (การเกิดขึ้นแห่ง) สังขารทั้งหลายเหล่านั้น ย่อมเพ่งพินิจพิจารณาโดยแยบคาย. เมื่อภิกษุนั้นสังเกตเห็นอยู่ เพ่งพินิจพิจารณาโดยแยบคายอยู่, สังขารทั้งหลาย ย่อมปรากฏเป็นของว่างของเปล่า และปรากฏเป็นของหาแก่นสารมิได้ไป .
ภิกษุ ท.! ก็แก่นสารในสังขารทั้งหลายเหล่านั้น จะพึงมีได้อย่างไร. . . . ขนฺธ. สํ. ๑๗/๑๗๒/๒๔๕.
Create Date : 10 กรกฎาคม 2556 |
|
0 comments |
Last Update : 10 กรกฎาคม 2556 6:13:28 น. |
Counter : 816 Pageviews. |
|
|
|