YOU are not afraid. You think YOU are afraid. ~Shantimayi~
เพราะ....I (can't) start the joke, when all the whole world's cryin'...

บ่อยครั้ง คนที่ดูว่าบ้าบอสนุกสนาน เป็นตัวตลกของเพื่อนๆอยู่เสมอ
เมื่อตกอยู่ในสภาพแวดล้อมอีกอย่างหนึ่ง กลับกลายเป็นเหมือนคนละคน
บางครั้ง ใช้เวลาหัวเราะไปกับเพื่อนบ้าๆเสียมาก
ก็อดตกใจไม่ได้เวลาเสียงหัวเราะเงียบไป เมื่อต่างคนต่างแยกย้ายกันกลับบ้าน
ทุกครั้ง นั่งเหงาๆ เงียบๆ อยู่ในบริเวณที่ไม่เอื้อต่อการสานต่อกระบวนการของการหัวเราะ
ก็เกิดอาการทนไม่ได้ และต้องถามตัวเองว่า เราทำเสียงหัวเราะหายไปไหน

เพราะเสียงหัวเราะเกิดขึ้นจากองค์ประกอบหลายอย่าง
หนึ่งคืออารมณ์ของเจ้าตัวที่อยู่ในสภาพพร้อมที่จะหัวเราะได้
และสองคือสภาพแวดล้อมที่จะต้องไม่มาขัดกระบวนการสร้างเสียงหัวเราะนั้น
ดังนั้น เสียงหัวเราะที่ดูเหมือนจะเป็นของเรา เอาเข้าจริง มันไม่ใช่ของเราเสียทีเดียว
อารมณ์ที่ดีไม่สามารถเกิดขึ้นได้จากความ ‘ไม่รู้ร้อน ไม่รู้หนาว’
และคนปกติธรรมดาก็ใช่จะทำตัวไม่สนใจ และมึนตึงต่อสภาวะแวดล้อมได้ตลอดเวลา

เพราะเสียงหัวเราะไม่ใช่ของเรา เลยไม่แน่ใจว่าจะหล่อเลี้ยงให้มันอยู่กับเราไปได้อีกนานแค่ไหน




ความสดใสที่หล่นหายไปหลายปี จนเกือบจะลืมไปว่ามันเป็นอย่างไร
ได้กลับคืนมาอยู่กับตัวได้ไม่ถึงสามเดือนดี อีกไม่นานก็ต้องเสียมันไปอีกแล้ว
...กลับสู่ชีวิตจริง... ??? ทำไมชีวิตจริงของเรามันถึงได้เงียบกริบ ไร้เสียงหัวเราะอย่างนั้นนะ
คงเพราะ ‘ผู้ใหญ่’ รอบๆตัวเราต่างหาก ที่ไม่เคยรู้ว่า...
เสียงหัวเราะที่พอดีทำให้งานดำเนินไปได้

...คงอาลัย...



Create Date : 25 พฤษภาคม 2551
Last Update : 25 พฤษภาคม 2551 15:33:52 น. 8 comments
Counter : 1073 Pageviews.

 

บางทีเราเองก็มีความบุคลิก

อย่าแปลกใจเลยครับว่าบางทีเราก็ต้องการคนรับฟังเข้าใจ

บางครั้งก็รู้สึกว่ายืนหยัดอยู่ได้เอง ไม่ต้องการใคร

บางครั้งเราก็อยากอยู่กับเพื่อน

ต้องการการยอมรับ หรือบางที

เราก็ต้องการนอนฟังเสียงหัวใจตัวเอง ฟังเสียงคลื่นสายลมเงียบๆ

ผมเองก็ไปบ่อยๆ ครับ และทุกอารมณ์ก็เป็นของเรา

ให้รู้เท่าทันครับอย่าแกว่งไหวตามความรู้สึกของใจนัก

แต่ก็รักที่จะอยู่กับเค้า เพราะว่าทุกอารมณ์ความรู้สึกเค้าเป็นของเรานะครับ



ช่วงนี้คุณเขียนแต่เรื่องเศร้าๆ เหงาๆ จังครับผม


โดย: ธรรม (ห่วงใย ) วันที่: 25 พฤษภาคม 2551 เวลา:14:49:42 น.  

 
เป็นอะไรหรือเปล่าจ๊ะ?

ชีวิต.. ก็งี้แหละเนาะ..
เดี๋ยวหัวเราะ เดี๋ยวเศร้าซึม..
พยายามรักษาสมดุลของมันไว้ละกันนะ..
อย่าเพียงแต่เหงา อย่าเพียงแต่เศร้า..

ยิ้มไว้นะจ๊ะ สู้ๆ


โดย: nods วันที่: 25 พฤษภาคม 2551 เวลา:16:15:25 น.  

 
เสียงหัวเราะก็เหมือนกับเสียงร้องไห้เเหละ มันอยู่กับเราไม่นานหรอก

เเต่ความสดใสไม่ควรให้เหมือนกับความทุกข์ มันอยู่กับเราไม่นาน เเต่ถ้ามีโอกาสพบเจอกันอีกเมื่อไร อย่าลืมเดินเข้าไปหามาใส่ตัวล่ะ

หน้าจะได้ไม่เครียด ฮ่าๆ


โดย: eawdead IP: 124.122.154.87 วันที่: 26 พฤษภาคม 2551 เวลา:0:57:55 น.  

 
โห ในกล่องคอมเม้นมีรุปด้วย

เราว่าวงนี้เสียงมันเหี่ยวๆไปหน่อยอะ

อ่าวเพิ่งเห็นว่ามีรุ้ง ทำเอาเองรึเปล่าเนี่ย

ว่าแต่การหัวเราะทำไมมันฟังดูเป็นmean-endหยั่งงั้นล่ะ

หรือว่ามันไม่เหมือนกับการขำ ขำนี่มันเกี่ยวกับอารมณ์ขันรึเปล่า

แล้วพวกคนแก่ทึนทึกจริงจังกะชีวิตเค้ามีอารมณ์ขันกันบ้างมั้ย

หรือว่าคนพวกนี้จะกลับบ้านไปอาบน้ำแปรงฟันทิ้งตัวลงนอนแล้วแอบขำคนเดียวกับเรื่องในแต่ละวัน

อ่ามีเรื่องมากมายที่เราไม่รู้


โดย: ปุ๊กกู่ IP: 58.8.194.141 วันที่: 26 พฤษภาคม 2551 เวลา:6:18:46 น.  

 
ดีใจที่มี่กลับมานะคะ ชอบรูป Display จังเลย เท่ห์มากๆ
ไม่มีใครหัวเราะกับเรา เราก็หัวเราะคนเดียวได้นะจ๊ะ
ใครจะว่าบ้าก็ช่างเค้า เรามีความสุข ได้ปลดปล่อยก็เพียงพอแล้วจ้า


โดย: เจ้าเหมียวน้อยจอมยุ่ง IP: 84.233.227.59 วันที่: 26 พฤษภาคม 2551 เวลา:6:44:03 น.  

 
รุ้งสวยมากครับครูเสี้ยว



โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 26 พฤษภาคม 2551 เวลา:8:16:05 น.  

 
บางคราเราหัวเราะ
บางคราเราร้องไห้...
บางคราเราแสร้งยิ้ม...
บางคราเราหัวเราะ...
แต่ไม่มีใครเข้าใจจริงๆหรอก
ว่าความรู้สึกข้างในเป็นเช่นไร
เพราะสังคมทุกวันนี้.............
เปรียบเสมือนงานเต้นรำหน้ากากทุกครั้งไป

แต่ก็น่าดีใจที่อย่างน้อย
เราสามารถคุยกับคนที่เราคุ้นเคยที่สุดได้
ที่เรียกว่า ตัวเอง.....


โดย: ผู้กำกับขยับพุง IP: 58.9.146.162 วันที่: 26 พฤษภาคม 2551 เวลา:17:35:00 น.  

 
เฮ้อ...อ่านแล้วก็เครียดค่ะ ชีวิตจริงน่ากลัวกว่าที่คิดเยอะค่ะ การต้องทำอะไรตามสังคมยิ่งน่ากลัวกว่า
น้อยคนนักที่จะกล้าเดินออกมาจากสังคม ไม่มีใครอยากโดดเดี่ยว ดังนั้นทุกคนต้องพยายามอยู่เป็นสังคม

วันนี้เห็นข่าวที่คนประท้วงเรื่องน้ำมัน เห็นแล้วก็สงสาร เราเองช่วยอะไรคนที่ลำบากอย่างนั้นไม่ได้ เพราะแค่ลำพังตัวเราเองก็ยังจะไปไม่รอดเลย เฮ้อ....

สู้กันต่อไป

ขอแอบบ่นได้ไหมค่ะ ทำไมเราลงรูปไอค่อนไม่ได้หละ เค้าบอกว่าจะต้องเป็นเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
เราไม่ได้เป็นสมาชิกเลยใช้ไม่ได้ใช่ไหมค่ะ (เราอยู่นอกสังคมอีกแล้วหละซิ)

อากาศ


โดย: yonongi IP: 203.144.211.242 วันที่: 29 พฤษภาคม 2551 เวลา:10:50:58 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

gluhp
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 16 คน [?]




Here...
I'm on the rooftop

Between...
pavement and stars.

Here's...
hardly no day
nor hardly no night

There're things...
half in shadow
and half way in light

It's where...
I gather my thoughts
and grow my dreams

which...
are scattered
all around

In my words,
my songs,
my dance.

คน นั่งจ้องชีวิต
Group Blog
 
<<
พฤษภาคม 2551
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
 
25 พฤษภาคม 2551
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add gluhp's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.